Onder monnikskappen gesproken

Monnikskapspier (16-07-2024)

 

Zou hij vernoemd zijn naar de gebochelde van de Notre-Dame? We vragen het onze lieve heer, monsieur Votre. De kapelaan weet van niets. Hij speelt voor heilige boon. Verwijst ons vriendelijk door naar Umberto Ecoloog. Zou die de waarheid weten? En zo ja, spreken? We zijn niet voor niets afgereisd naar het donkere zuiden. Al jaren schijnt de zon niet meer in Parijs. Met dank aan het klimaat. Geologisch en spiritueel. De stad ligt er maar somber bij aan de zwaar vervuilde Seine. En toch willen we weten waarom de monnikskapspier heet zoals hij heet. En waarom die op de rug hangt. Gekruisigd tussen schouderbladen en stuitje. Als orde van het kromme ruggetje hebben we recht om dat te weten.

 

 

Monnikskapsalon (17-07-2024)

 

Ik dwarrel door de straten van Dharamkot. Het is bloedjeheet en zoek wat verfrissing. De nauwe straten en het turbulente verkeer van wandelaars, scooters en markthandelaren met loopkarren zorgen voor extra hitte. Wat kan ik nog doen om deze verzengende hitte en drukte te ontvluchten? Mannen in rode pijen lopen gelukzalig tussen de drukke menigte door. Ik zie dat ze een kaal hoofd hebben. En ze lopen op sandalen. Ik besluit meteen mijn zware bergwandelschoenen in te ruilen bij de eerstvolgende marktkraam. Na 50 meters succes. Maar hoe kom ik nu nog aan een kaal hoofd? Ik word getriggerd door een uithangbord. Google Translate vertaalt. Monnikskapsalon de Daia Lama. Kassa! Daar moet ik zijn. Binnen word ik hartelijk begroet. Namasté!

 

 

Monnikskapsones (17-07-2024)

 

Op zijn paard trekt Sean richting Montségur. Hij ziet aan gebroken rozentakken langs de weg dat een aantal passanten hem voor zijn gegaan. Sean leest de natuur goed, allemaal aanwijzingen die hij straks kan gebruiken. Zijn wapenknecht Umberto naast hem heeft niets in de gaten. Die gaat gebukt onder jeugdigheid en kan alleen maar denken aan de schone deernen die hen zullen opwachten in het kasteel van Montségur.

Het nieuws is Sean vooruit gespoed. Hij ziet aan tientallen signalen dat het niet pluis is in het kasteel dat nu hoog boven hen uit tornt. Een moord is gepleegd. Sean gaat het oplossen, zeker weten. Vermoedelijk een uit de hand gelopen gevalletje monnikskapsones. Simpel opgelost nog voor de inkt droog is.

 

Het sprookje van Roodmonnikskapje (19-07-2024)

Er was eens … wat … er was eens? … er is nog steeds een meisje dat door het bos dwaalt. Ergens in de buurt van Kaatsheuvel. Op de ‘Kets’ zeggen de inwoners, zowel die uit de volks- als uit de jambuurt. Naar het schijnt is de jongedame het spoor bijster en droogt haar tranen van verdriet in het droge stuifzand van de Drunense duinen die tussen de dennenbomen van het bos verscholen liggen. Wind is haar ergst boosdoener, niet de wolf. De wind voorkomt dat ze het stuifzand kan pakken. Dat maakt haar dan extra verdrietig. De wolf is juist haar grootste vriend. Op zijn rug gezeten jaagt ze de mensen de stuipen op hun lijf. Lang leve Roodmonnikskapje met gele muts.

 

 

Monnikskapvergunning (20-07-2024)

 

Hij is aangevraagd. Mijn monnikskapvergunning. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. De cursus was bijzonder zwaar. Ik heb er ongeveer drie jaar over gedaan. Maar eigenlijk ben ik er al op jonge leeftijd mee begonnen. Gefascineerd door rood geklede monniken die bij ons door de straat zwierven op sandalen. De monnikskap hing dan op hun rug. Ze droegen ook nog een gele riem. Ik vroeg me altijd af waarom ze de kap niet over hun kale hoofd droegen. De zon scheen immers fel. Toen al. Maar nu weet ik het. Tijdens de cursus werd duidelijk dat de monniken erg trots zijn op hun kale hoofd en ook een beetje ijdel. Eigenlijk aanbidden ze hun hoofd. Goddelijk.

Karmelietenmonnikskapbier  (21-07-2024)

Nieuw op de markt. Karmelietenmonnikskapbier. Alleen verkrijgbaar bij Dirk. Nee, niet Dirk van Kooten en de Bie. Nee, de supermarkt natuurlijk. Gelukkig nog verkrijgbaar, want straks volgt het bierverkoopverbod na dat van de sigaretten.
Karmelietenmonnikskapbier is een zeer speciaal bier dat op een dito wijze gedronken moet worden in een speciaal daarvoor ontworpen glas. U raadt het al, in de vorm van een monnikskap. Uiteraard krijgt u er ook een slabber bij. Het is namelijk een echt sloeberbiertje dat u bij voorkeur dient op te drinken op een bijzondere locatie en in alle rust. Het Vondelpark bijvoorbeeld of in het Haagse bos. In het park bij de Euromast kan ook. Vergeet niet uw lege flesjes in te leveren voor statiegeld.

Verslag Eijlders Dichtersmarathon 2024

Verslag Eijlders Dichtersmarathon – Het Pure en Natuurlijke, Amsterdam , 21 juli 2024

Locatie: Café Eijlders - Korte Leidsedwarsstraat 47 - Amsterdam

 

Het motregent in Amsterdam. Nadat ik foto's heb gemaakt van het kersverse monument voor Peter R. de Vries op het Leidseplein loop ik richting Café Eijlders. De eerste dichters zijn al aan de gang en ik kruip achterin het café, nadat ik me heb aangemeld. Er zijn pakweg 15 mensen aanwezig en ik ben al snel aan de beurt. Thuis heb ik al het een en ander voorbereid en op papier gezet. De vraag is hoeveel tijd er is om voor te dragen. Ik besluit het publiek zelf te laten kiezen tussen een gedicht en haiku's. 

Wanneer ik naar voren wordt geroepen blijkt de microfoon en de katheder niet op de treden maar voor de treden richting toilet en keuken te staan. Geen probleem, maar toch een beetje vreemd. Ik kan natuurlijk zelf kiezen om op de treden te gaan staan, maar besluit dit niet te doen. 

Ik ben aangekondigd als dichter uit Helmond die op de vlucht is geslagen voor de ontsnapte serval (grote tijgerkat) in Helmond. Daar haak ik dan maar op in en vraag het publiek of ze bekend zijn met dit laatste nieuws uit de provincie en of ze in Amsterdam geen servals hebben? Niet dus, wel andere dieren. Enfin. Ik begin.

 

Goedemorgen / goedemiddag allemaal,
 

Om te beginnen, zo u wil om meteen met de deur in huis te vallen, eerst het verhaal, ons
verhaal van Café Eijlders op de website.
Ik citeer:
‘Ook nu nog zou John Eylders [met Griekse y] zich thuis voelen in het café, met zijn mengeling van theater/ concert-gangers, buurtgenoten, toeristen en zelfs een enkele intellectueel.’
Einde citaat:
Graag vingers omhoog van degenen die zich niet in dit rijtje thuis voelen. En hun verhaal
waarom uiteraard. Kort want ik heb maar 5 minuten. [Resultaat: 0 vingers, allemaal dus]

Dit jaar een bijzonder jaar, een bijzonder jubileum.
Een heel groot aantal dichters heeft dan namelijk 25 jaar lang elke derde zondag van de
maand op de treden in café Eijlders gestaan. Met nog grotere aantallen gedichten en een
ontelbaar aantal woorden.
Graag vingers omhoog wie zich NIET in dit rijtje thuis voelt ... ehhh ... WEL natuurlijk.

[Resultaat: 0 vingers, publiek is schijnbaar in de war. Reacties op mijn vraag waarom geen vingers? 'We kunnen het niet volgen' en 'Het is verwarrend'. Ik geef het toe, te verwarrend]

Voor mij is het de tweede keer. En graag voeg ik een paar haiku's toe. Of toch liever een echt
gedicht? Het pure en natuurlijke. Aan u de keus. Gedicht of haiku’s? 

[Publiek in de zaal roept luid: 'Gedicht!']
Gedicht? Lastig. Ik heb erop gezocht. Op mijn eigenste weblog en kwam terecht in 2015. Het
zij zo.

Geloven

 
Geloof is een ongemeen goed.
Voor wie er in geloven wil smaakt het vaak zoet.

Geloof verschijnt in diverse vormen.
In zoele winden maar ook in stormen.

Ons gemoed maakt soms overuren.
Lijf en leden zijn dan nauwelijks te besturen.
 

Haast ongelofelijk maar zeker waar.
Zelfs geloof maakt de mens soms helemaal gaar.
 

De mond kookt, de ogen spuwen vuur.
Wild geloof wordt dan onbehoorlijk en guur.
 

De een zweert trouw, gelooft heilig in de kinderen.
Anderen vinden dat die apen het geluk alleen maar hinderen.
 

Geloof in eigen kunnen, ook al zoiets.
Hoopvol, maar vaak eindigt het in helemaal niets.
 

Ook daarin kun je dan weer geloven.
Diep vanuit de grond, aards in Zen, of helemaal van boven.
 

Je kunt ook geloven in het tegenovergestelde.
Het is mogelijk de opvoeding die ergens knelde.
 

Geloof dat is iets voor de dommen, die met een laag IQ.
Ze zweven liever, dan dat ze aarden in het nu.
 

Er is ook zoiets als geloof in mystiek en fantasie.
Vooral in donkere decembermaand gaan er flink wat door de knie.
 

Ze hemelen oude heren, met lange baarden gekleed in rode tabberds.
Vooringenomen, tijdelijk duurkoop, geloof op zijn allerbelabberdst.
 

Geloven, puur en zuiver, is niet voor iedereen vanzelfsprekend weggelegd.
Zoveel woorden, boeken vol geschreven, wie heeft er gelijk, zo onder ons gezegd.
 

Geloof in mensen, dieren, planten, dingen dat volstaat.
Gewoon eenvoudig blijven voeden, met liefde, in woord en daad.

 

[Publiek applaudisseert voorzichtig ... gelukkig maar]

 

In totaal zullen gedurende de hele dag van 10:00 uur in de ochtend tot 17:30 uur in de middag pakweg 73 dichters een voordracht doen, in blokken van een half uur voorgezeten door verschillende gast-hosten.

In de middag mag ik nog een keer voor een tweede ronde gaan en draag ik 6 haiku's voor, waarvan een met een korte inleiding over de totstandkoming van de desbetreffende haiku. Ik vraag het publiek of ze willen dat ik ze een of twee keer voorlees. 'Twee keer!' roept het publiek unaniem. Het zijn kenners. Haiku's lees je namelijk twee keer voor. Om de dubbele lagen te ontdekken. Ik begin en leg tijdens mijn voordracht uit dat sommige van mijn haiku's titels hebben, wat niet gebruikelijk is. Maar ik heb er voor gekozen om dit soms wel te doen.

Minimaal voor twee euro
 

Ik ga voor kroket
Minimaal voor twee euro
Trek de klep open

 

Verdiepingkoorts
 

Psychiater ziek
Verdiepingkoorts de oorzaak
Burnout in zijn hoofd

 

[En nu speciaal voor de Amsterdammers]

 

 

Huub Stapelkorting
 

In de aanbieding
Lift, boot, losse flodders met
Huub Stapelkorting

 

Argwaan is een vloek
 

Argwaan is een vloek
Het ledigt ons vertrouwen
Op man en vrouw af

 

[En nu eentje die ik vanochtend heb geschreven, omdat mijn vrouw mij eraan herinnerde dat ik nog een haiku wilde schrijven over droevige bomen.]

 

 

Droevige bomen

 

Droevige bomen

Troosten elkaar broederlijk

Treurend, beuk en wilg

En tot slot: eentje met wat uitleg over de totstandkoming.
Ik zit op een website die iedere dag een schrijfprikkel presenteert, een prikkelwoord ter
inspiratie. Ik vind het altijd leuk om dit woord te verhaspelen of haast onzichtbaar terug te
laten komen in een haiku. Ik wil u uitnodigen om het prikkelwoord te ontdekken in deze
laatste haiku. Met tamtam!

 

Zebranierensoep
 

Zebranierensoep
Jaren lang gefermenteerd
Nu in supermarkt

 

 

[De haiku's worden beter ontvangen dan mijn gedicht. Zeker de eerste drie oogsten applaus.]

 

Ik kijk terug op een hartverwarmende dag. Mede dankzij de prima sfeer in Café Eijlders met een dito publiek. Kortom genoten. De Dichtersmarathon werd afgesloten met een voordracht van een van de organisatoren, Paul Lokkerbol. Die las, langzaam lopend tussen het publiek richting microfoon, een gedicht voor van dichter / barman Ronald M. Offerman: 'Het is niet op het plein', over de bezieling van Café Eijlders. Een ontroerend moment. 

 

Een dag later ontving ik nog een mail van de organisatie, hoe lief en attent. Ik deel hem hier.

 

Beste dichter,

Met bijzonder veel genoegen kijken wij terug op de dichtersmarathon van 2024.
Gisteren bracht een samenkomst van dichters uit vele windstreken alleen maar poëtisch genoegen in café Eijlders.
Het luisteren naar poëzie, elkaar ontmoeten en even bijpraten bracht een mooie onderlinge band.

De enthousiaste presentaties van Maarten Douwe Bredero, Jan Wagenaar, Frans Terken, Simon Mulder, Gwedolyn de Leeuw-Rammeloo, Kees van Meel, Kat Kreeberg, Marten Janse, Hans Marijnissen, Marijke Hooghwinkel, Donna Schilder en Jolies Heij gaven dynamiek en variatie in de voordrachten.
Heel veel dank voor hun bijdragen.

In velerlei vormen van gedichten werd door Nancy Krijnen, Mireille Buldeo Rai, Ron Hamming, Ria Bosch, Yvonne Liew-on, Rob Mientjes, Depipro, Katelijne Brouwer, Nelleke Lamme-den Boer, Rob Boudestein, Kees Leeuwerink, Jorina Hoogenboom, Frank Diamand, Katelijne Brouwer, Renate Spierdijk, Onno-Sven Tromp, Rudolphine Broekhuizen, Daan Timmer, Peter Bartels, Seraphina Hassels, Reinier van Delden, Vanya-Sin van Egmond, Joyce Hes, Anneruth Wibaut, Sabine van den Berg, Monique Boogmans, Ron van den Bosch, Delia Bremer,
Merapi Obermayer, Loes Raymakers, Vesna Spring, Ria Westerhuis, M.A. ter Haar, Bartho Kriek, Coby van Gerven, Angelo Berti en Maria de Graauw het pure en natuurlijke in deze wereld ten gehore gebracht.

Grote dank gaat uit naar Kees Godefrooij als mede-organisator en tevens presentator voor zijn inspanningen bij het samen mogelijk maken van dit evenement.

De gastvrouwen Jasmijn, Mieke en de gastheren Jesper, Patrick hielden op een goede wijze de inwendige dichter op niveau.

Wij gaan er even tussenuit, maar wel met ontzettend veel mooie plannen voor het seizoen 2024/2025.
Dat begint met een eerste dichtmiddag op zondag 15 september 2024.

Het was ons een waar genoegen.
Wij wensen je een zomer toe met overheerlijke rust, alle gewenste ontspanning en veel plezier.


Paul Lokkerbol
(mede namens Mieke van Beeren, Seraphina Hassels, Martin Wijtgaard) 

 

 

 

Gebruik van fantasie

Geen thema, ik gebruik mijn fantasie. Om die te prikkelen eerst een glaasje prik. Fanta voor de verandering. Op Cola schrijf ik niet. Dan ga ik stuiteren. En met mij de woorden. Ziet u ze al springen op de regels? Touwtje met de woorden. De lidwoorden springen er bovenuit. Houden eigenlijk helemaal niet van gelid. Wat gaan ze te keer. De een het hoogst. Het en de wedijveren om de tweede plaats. Bijwoorden gaan zich nu ook moeien. Stekelig en plagerig. Het maakt de werkwoorden nerveus. Die rusten sowieso nooit uit. Daarvoor zijn ze veel te strijdlustig. Zelfstandige naamwoorden houden zich koest. Die weten beter. Zij doen hun naam eer aan. Hebben niemand nodig. Zie de Fanta doet zijn werk.