06-06-2003

Rookverhaal 20: C’est ça

Ja, ja, ik rook nog steeds. Het komt m’n oren en m’n neus uit. Het waren ook even roerige tijden. Dan is het een slecht moment om te stoppen. Terugblikkend op de afgelopen tijd ziet het mij zwart voor ogen. Maar om mijn ogen te sluiten voor al dit leed, gaat me toch even te ver. De kat uit de boom kijken of mijn blikveld vergroten? Je ne c’est pas. Ik moet toch ooit het licht zien. Gelukkig zijn er ook leuke dingen aan de horizon. Een e-mail relatie.

Wie had dat gedacht. Hete as valt spontaan op het toetsenbord. Vurig vlammen mijn ogen op als mijn mailbox volloopt. Een vreemde gewaarwording. Nu had ik al een knipoog, te wijten aan een herpesinfectie, maar het virus wat nu mijn lijf binnensluipt treft alles. Hart, hoofd en ziel. Ik ga er nog net niet van transpireren. Ach, waar het hart van vol is …. Het voorjaar zie ik dan ook zonnig tegemoet. Ik heb de roze zonnebril alweer uit de kast getoverd en ben razend benieuwd naar mijn blind date.

Zou de liefde blind maken of zie ik toch het zwart voor ogen? Wie niet waagt wie niet wint. Aan hazeharten geen gebrek. Wat voor het effect dit op mijn rookhouding heeft bespaar ik jullie. Alweer een reden om niet te stoppen. En dat terwijl een vriend van mij al een maand dapper volhoudt. Ik ben oprecht jaloers. Ik begin steeds meer te neigen naar lasertherapie. Gelukkig zijn mijn ogen daar voorlopig voor gespaard gebleven.
Bij lasertherapie moet ik altijd denken aan enge mannetjes met overdreven waterpistolen die rondrennen in belachelijke overalls. De bril die ze ophebben is verre van roze. De verf echter niet. Ja, ze schieten met roze. Nou ik schiet liever met pijl en boog. Jammer dat hartjes niet roze zijn.

Ik vind dat het nu toch langzamerhand tijd wordt voor mijn laatste pakje. Per slot van rekening willen we met ons tenniscompetitieteam kampioen worden. En dat betekent dat er offers gebracht moeten worden. Het liefst zou ik ook willen minderen met de drank. Maar dat vergt toch wel erg veel ascese. Matigen misschien. Ook het rondspoken tot een uur of twee is niet bevorderlijk voor het stoppen met roken. Dat heb ik de afgelopen weken toch wel wat uren en nachten gedaan. Nee, wellicht helpt slapen tegen niet roken. Alleen vrees ik dan wel dat ik voorlopig mijn bed niet meer uitkom.

Ik vermoed, ik denk, ik hoop, ik veronderstel, ik verzeker, ik ben er van overtuigd, dat er een einde komt aan mijn roken. Ik ga ook geen verhalen meer over de telefoonlijn gooien. C’est ça!!! Einde rook, einde sigaret, einde verhaal!!! Bedankt allemaal voor jullie leesgeduld !!!

Rookmien

"Rookverhalen", een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in het najaar van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.



31-05-2003

Rookverhaal 19: Ontcijferen

1 Van de meest vervelende bijzaken van stoppen met roken is de continue stroom van cijfers die tussen je oren vliegt. Nog 1 sigaret. Vandaag rook ik er 5. Dit wordt mijn laatste pakje. Over 3 dagen stop ik. Dat kost me weer € 3.10. Ik heb in totaal 4 jaar gerookt. Ik heb nog 6 sigaretten. Het 1e weekend van april stop ik voorgoed.

Er is ook 1 reden om er spontaan weer mee verder te gaan. En dan heb ik het over diezelfde continue stroom van cijfers die tussen m’n oren vliegt, dag in, dag uit. Dat begint bij de wekker. 7.40u, nog 10 minuten. Ik was twee oren en twee ogen, één mond en één neus, kortom één gezicht. Ik meet mijn suiker. Tel 40 seconden mee, lees de uitslag, 7.3 en spuit 14 eenheden insuline. Ik smeer 4 boterhammen. Het is 8.50u ik ga naar mijn werk. Ik druk in de lift op 0, open deur 300, waarachter zich 1 fiets bevindt. Ik moet me haasten, heb nog 5 minuten voor het te laat komen. Ik loop naar Niveau 2 en groet 3 collegae.

Ik kijk in de agenda, het is vandaag 20.03.02, er zijn 4 zieken. Ik log in 02….20, wachtwoord is combinatie van 4 cijfers en 4 letters. Het volgende bestand vraagt om login 308. Om 10.00u volgt de eerste van 5 telrondes (de bibliotheek houdt momenteel gebruikersonderzoek en dan zijn statistieken wel handig). 6 mensen aan de raadpleegpc’s, 11 mensen lopen rond, 3 groepen van 3 in de groepsruimtes, 34 mensen aan de studietafels, 167 mensen achter de GIW’s (studentenwerkplek).

10.30u is er koffie. Ik heb zin in lekkers. Eerst wat geld op de chipknip zetten (uiteraard niet dagelijks, maar toch!). Ik tik mijn 4-cijferige pincode in. Ik kies nummer 112 uit de snoepautomaat. Terug op de werkplek, krijg ik een storingsmelding. Ik piep de zaalwacht op, 3107 .. 60 .. 2126 en vertel dat het kopieerapparaat error-melding 302 geeft. Ik moet 5 minuten wachten. Het probleem wordt niet 1,2,3 opgelost. Ik gebruik het medewerkerskopieerapparaat (wat een woord, maar liefst 25 letters!). Die werkt op nummercode 1.2.3.4.5.

Etenstijd, 12.00u, ik loop naar de mensa in 100 grote stappen en haal 75 keer diep adem. De lucht in onze 3 voetbalvelden grote bieb is namelijk echt niet te harden. Het keuzemenu is 2-ledig. Ik acht het 9 van de 10 keer uitgesloten dat 11 over 12 het keuzemenu 2-ledig blijft. Ik kies de overgebleven optie. Menu 1. In de middag neem ik wat teksten door. Wat paradoxaal, ik ontcijfer een tekst met letters!!! Wars van al het gecijfer houd ik mijn ogen dicht als ik om 17.30u naar huis fiets.

Ik wordt bijna omvergereden door een 504. Thuisgekomen strijk ik neer voor de TV. Niks op 1,2,3,4,5,6,7 etc. Zelfs RAI-Uno stelt teleur. Teletekstpagina 101 dan maar. Ik ontcijfer mezelf en strijk letterlijk neer op frisgewassen lakens. Ik ben uitgeteld, zie geen schaap meer voor ogen.
’s Nachts droom ik 1984 in de vorm van chocolade letters en van de film ‘Drowning by numbers’.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.




26-05-2003

Rookverhaal 18: Brak

Brak water, brakke zon, brak lijf. Het zoete zilte water klotst in mijn buik. Te veel water na te veel bier wellicht. Maar niet genoeg water, want mijn hoofd heeft het zwaar. Te veel Heineken, te lauwe temperatuur. De zon glanst naar binnen. Straalt rond mijn hoofd. Blauwe rook voor mijn ogen. Ik voel me brak. Te veel café, te veel dans, te veel theater, te veel Storm.

Geen ijs gebroken. De ochtend brak door. Veel dun water dept mijn gemoed. Tanks rijden over me heen in een wee gevoel van ochtendgloren. Langzaam vertrekken ze uit mijn droom, een spoor van vernieling achterlatend, echter zonder bloed. Ik hoest mezelf nu echt wakker, of liever gezegd brakker. Gisteravond weer gerookt. Als een paling. Groen voor de ogen. Vette sigaretten, bah. Hoe moet dat nu verder? Misschien dansen in plaats van roken, nachtenlang! Trekdrop helpt niet meer. Dan maar ‘dancing the night away’.

Ik voel me slap als een natte sigaret die ligt in een restant verschraald bier in een verdwaalde asbak. Why me, why me? Johnny Logan zeurt in mijn kop. Ook dat nog. Ik kijk mezelf berispend en streng aan in de spiegel en schiet vervolgens in de slappe lach. Mijn weekend kan niet meer stuk, het is pas zaterdag. Degustas tu, zjakiera, degustas tu, whenever, whatever. Het is nog ‘a long walk’ naar de zondag.

Eerst werken op de bieb. Dat pakje moet nu wel snel op. Ik worstel mezelf door de eerste 5 peuken en m’n rug protesteert. Vlammende pijn schiet van rechtsachter naar rechtsvoor door mijn lijf. Splijtende passing. Nog effe doorzetten en de volgende barrière ligt voor me. Een nieuw pakje of stoppen? Valse schijn, open deur.

Achter in mijn hoofd ligt een stemmetje in een deuk van het lachen en wentelt zich in restjes vuur en rook. Welke aangelegenheden moet ik nog allemaal doorstaan, en kan dat rookloos? Tentamenaangelegenheden, werkstukaangelegenheden, op sterven na dood aangelegenheden, liefdesaangelegenheden, vervelingaangelegenheden? Of is het slechts de macht der gewoonte die mij telkens in verleiding brengt?

Temptation. Ik hou vol, ‘don’t give up’ zingt Gabriel, engel in nood, ‘because you have friends’ zingt Kate, in ‘t bos. Dit is geen leefbare Rob, maar een brak antwoord op brakke vragen. Een schrale troost, schraal bier en een verlept peukie. Ik kies de trieste middenweg. Alleen nog in ’t weekend paffen.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.




22-05-2003

Rookverhaal 17: De sigaretten van Catan

Na een tijdelijke ‘fall out’ ben ik helaas weer gedwongen mijn toetsenbord te gebruiken om bibberende vingers houvast te geven. Kerst en Carnaval 2002 en al die andere festiviteiten hebben me geen goed gedaan. Slechts op het gebied van roken wel te verstaan. Omdat mijn rookgedrag ernstige vormen begint aan te nemen, probeer ik op mijn toetsenbord weer een originele samenstelling te vinden van letters, cijfers en interpunctie en deze te smeden tot prachtige volzinnen die ook hopelijk houvast bieden aan de lezer.

Zodoende hoop ik mijn rooktrauma op een therapeutisch verantwoorde wijze in de juiste context van mijn leven te plaatsen, of beter gezegd buiten mijn leven te plaatsen. Geen pleisters, geen trekdrop, geen acupunctuur, geen rooibos of groene thee. Nee, slechts het verzetten der zinnen en een onverbiddelijk ‘nee’ tegen alles wat as oplevert.

Tja, hoe kwam dat eigenlijk nou? Drie maanden ‘schoon’ en dan toch dat foute pafje. Verslaving is een sluipmoordenaar, altijd op de loer. And he hit me again. Een stralende, stekende, zeurende pijn trekt sinds twee weken van achter mijn schouderblad dwars door mijn longweefsel naar de voorkant om daar te blijven sluimeren achter mijn lichtbehaarde tepel. Daar is de kogel ergens blijven hangen. Kortom heel vervelend.

Combinatie van stress en roken (twee hartsvijanden), is de diagnose van mijn antroposofische huisarts (dit woord dient vervangen te worden want volgens mij komt een huisarts zelden aan huis, beter is telefoonarts of buitenarts of consultarts). Ik ben bijna ingegaan op zijn vriendelijke en goedbedoelde aanbod om de symptomen te bestrijden met een warmtepleister. De associatie met nicotine was snel gelegd, ik ga voor de bestrijding van de kwaal. Een karakterkwestie. Dood of de gladiolen.

Ik verklaar de tabaksindustrie de oorlog. Meteen groot denken en aanpakken. In spelvorm uiteraard. Ik strijd tegen de sigaretten van Catan, de legers van Marlboro en speel Risk voor rookgevorderden! Omdat ook politiek de oorlog bepaald wordt het kiezen en delen. Ik ga voor een leefbare Rob. Onfortuinlijk gooi ik alle sigaretten buiten. De grens is bereikt. Mijn longen zijn vol!

Ach, was het leven maar zo eenvoudig. Zoals voor de boer in Boerenpsalm van Felix Timmermans. Lekker aards en toch een beetje zweven. Mijmeringen van een levensgenieter..

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.





15-05-2003

Rookverhaal 16: Einde rook

Weemoedig neem ik afscheid van mijn laatste rook. Rook is niet meer. Raar hoe je vertrouwd kunt raken met al die schrijfsels. Als ik naar mijn handen kijk, vind ik daar ook geen rook meer terug. Zelfs de rook in mijn hoofd is verdwenen. Geen rookspinsels meer, slechts kringen lucht. Natuurlijk heb ik af en toe gezondigd tijdens mijn 16 verhalen. Geheelonthouding bleek niet aan mij besteed.

Verslavingen dwepen met de mensheid, liggen overal op de loer, spinnen een web, graven kuilen en stellen het karakter op de proef. Kortom ze drijven je tot het uiterste. Gelukkig telt alleen de overwinning op jezelf. Die smaakt zoet en biedt houvast. Nee, 2002 wordt rookvrij in alle opzichten. Nu de alcohol nog (grapje). No cigarets and no stories anymore. Kwade luchten, stoompartijen, rochelmanifestaties en zacht gefluim zijn niet langer mijn deel. Op naar innerlijk ‘schone’ avonturen in het nieuwe jaar.

Rest mij mijn lezersschare te bedanken, die ik deelgenoot heb gemaakt van mijn muizenissen, buikpijntjes en rooktragedies. Het virtuele rook- en schrijfgenot blijft vanaf nu slechts een herinnering en ik beloof U dat ik uw PC niet meer zal bestoken met rookperikelen of andere onhebbelijkheden. Het was mij een genoegen en hopelijk was dat wederzijds. Hoedt U voor rooksignalen en andere rookartikelen in 2002, steek die vuurpijl aan met lucifers of aansteker en tel na iedere pijl U vingers na. Rook uit.
Een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht, ciao, het gaat U allen goed.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.





08-05-2003

Rookverhaal 15: Eindejaarsrook, potters en eurokits

Ja, daar waar vuurwerk is is rook. Angst en beven in de straat, op het doek, allemaal rondom een vuurbeker. Uilen in de nacht. Heilige Potter, wie kent hem niet? In zwart gehuld, welhaast levensgevaarlijk, brokken achter in de keel, geeft uiteindelijk lucht. Kleine bolletjes uit een zwarte doos, moeilijk toegankelijk, … deksels! Gevaarlijke panter verguld op blik, strijdend om de eer met zwarte trekdrop en witte King, Lions king. Heet op de tong, managerssnoep, rokersdrop, uitgehoest.

Wie kent het niet, al dat snoep uit de kinderjaren. Zachte gummiberen, Caramac, Toblerone, Drie Musketiers, dropwater, sôkerpêk oet Limburg, snoeppapier, wijnbal, zuurstok, toverstok.
[…] Tsja, uit onze keuzes blijkt wie we werkelijk zijn, veel meer dan uit onze talenten.” Harrie zat er roerloos en beduusd bij.[…] Ach, wat zou Pietje Bel daarvan denken, of apotheker Geelzucht. Opgesloten in de openbare bibliotheek van Rotterdam, not done voor kleine koters. Zwarte boekenlijst. Afdeling gevaarlijke verhalen, roken verboden, publiek geheim, geheime kamers, verboden toegang. Eindejaarsrook.

Kerstbomen worden geweerd uit publieke ruimtes, brandgevaar, zelfs kerstborrels moeten eraan geloven. Dat zet je toch weer spontaan aan het roken! Alhoewel, Europese inflatie zal waarschijnlijk 2002 inluiden met stijgende kosten voor rookartikelen en dat is weer slecht voor mijn hart en blauwe cellen. Een pakje Marlboro of Samson straks voor 3,88 euro, oftewel 1 eurokit, minimum leeftijd 6 jaar.

De rookartikelenindustrie heeft connecties met Europa, gratis nieuw geld schenken, pure marketing, relatiebeheer of gewoon klantenbinding? En dat in twaalf Europese landen. DING, FLOF, BIPS, heeft u hem al gehaald?

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.






03-05-2003

Rookverhaal 14: Zalziviar en uitgeperste kanaries

“Het is zondag morgen. Ik ging met mijn bootje de stille oceaan op. Maar opeens kwam er een storm op zee mijn boot sloeg om en ging stuk. Ik dreef in de oceaan. Ik zag een eiland en zwom erop af en ik zag een bord met in heroglieven geschreven ONBEWOONT EILAND ZALZIVIAR. Ik zwom naar het strand van zalziviar ik was uit gehongert. Ik schudde aan een kokosnotenboom maar toen ik dacht dat er een kokosnoot uit viel viel er een zak toffees uit de boom. Ik at hem helemaal op. Toen ik omhoog keek zag ik dat de bladeren grote winegums waren en de stam was van trekdrop. Toen ik verder liep kwam ik nog meer van deze bomen tegen. De zon was een teoverbal. Ik kwam een boot van chokolade tegen en vaarde terug naar huis.” [Sebastiaan Hidding, 12 jaar]

Nee, ik zit niet aan de LSD, niet aan de speed, en gebruik zelfs geen gras. Geen haar op mijn hoofd die nog denkt aan sigaret roken, kauwen, pruimen of zuigen. Nee, het gaat goed. Zelfs na de (verwachtte) terugval blijf ik rookvrij. Sinds 22 oktober, dus ik tel slechts de maanden op de vingers van 1 hand. Op de jaren moet ik dus nog wachten tot 22 april 2002. Ook dat zal ik vast redden. Nee, beter denk ik aan vakantiebestemmingen zoals Zalziviar of Tenerife. Zonovergoten en ruim voorzien van trekdrop.

Helaas heb ik nog geen winteroord ontdekt waar denneboomstammen bestaan uit trekdrop. Ik kan natuurlijk overwegen om op mijn ski-latten ‘Glycyrrhiza glabra’ te kweken, maar ik vrees dat de tijd dat niet meer toelaat. Misschien kan ik toch beter kanaries uitpersen op Tenerife (?!).

Dronken Frits stapt bij Marie in bed en vraagt: ‘Marie, heeft een citroen pootjes?’
Marie antwoordt: ‘Frits, ga slapen, je bent dronken … en het is laat!’
Frits: ‘Marie, ik moet het echt weten … heeft een citroen pootjes?’
Marie: ‘Nee Frits, een citroen heeft geen pootjes!!! … en ga nu alsjeblief slapen!!!
Frits: ‘Ai … Marie, dan vrees ik dat ik zojuist de kanarie heb uitgeperst …!!!’

Trekdrop:
De belangrijkste grondstoffen die nodig zijn voor het maken van trekdrop zijn stroop, suiker en zoethoutwortel (=blokdrop). Deze zoethoutwortel zorgt voor de lekkere dropsmaak. Trekdrop is een typisch Hollandse drop. Het heeft een zoete milde smaak. Als je aan de uiteinden van het dropje trekt kun je het langer maken.
Blokdrop is het ingedikte extract van zoethout. Zoethout is de gedroogde wortelstok van de plant Glycyrrhiza glabra. Het gewas komt vooral voor in subtropische gebieden, zowel in wild als wel cultuurgewas.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

26-04-2003

Rookverhaal 13: Makkers staakt uw wild gerook ...

Het heerlijk avondje is gekomen, het avondje van Sint Marlboro. Door de rooksteen opgetogen, zwart als roet. Wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe … Tja, dan weet ik het wel. Potverdikke, dit weekend door gebrek aan stress 2x gezondigd. En wel heel stevig.

Was ik net van mijn driedimensionale tetrisverslaving af, komt het rookgevaar weer om de hoek. Het begint wel ernstige vormen aan te nemen. Ik zie nu zelfs in het pak van Sinterklaas een Marlboro-dessin. En dat in het weekend van pakjes(Marlboro)avond. Of dit nou te maken heeft met het afronden van een druk studieblok of een nieuwe kennismaking met een stormachtig café doet even niet ter zake.

Belangrijker is de misvatting dat na een maand stoppen met roken de geest al sterk genoeg is voor verleiding. Mooi niet dus, bij die ene blijft het dan niet meer. Ik ga het nu niet hebben over een tijdelijke terugval. Want dan ben ik op sterven na dood. Nee, gewoon toegeven, ik ben nog niet zover.

Dat wordt dus weer een nieuwe start. Ditmaal onverbiddelijk nee zeggend tegen elke verleiding. Je blijft per slot van rekening verslaafd. De snuif, de trek, de gezelligheid, het genot, de gedachte aan die cowboystokken heeft blijkbaar een terminale plek ingenomen in mijn hersenen. Dat is met geen knapperend houtvuur meer te bestrijden.

Zelfs met woestijnzand erover is deze misstap niet weg te poetsen. Wie zich brand moet op de cactus zitten. Jippiejajee!!! Marlboro-country! Leve Lucky Luck in Portugal. Met vingershag vereeuwigd in Lissabon. Sneller dan zijn schaduw. Moet toch eens met Rataplan gaan praten. That dog doesn’t smoke!


Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.












24-04-2003

Rookverhaal 12: Marketeren van AA tot AZ

Soms word ik niet goed van al die verslavingen. Ziektes van deze tijd. Je kunt geen krant openslaan of je wordt weer geconfronteerd met verslavingsperikelen. Roken, drinken, snoepen, lijnen, snuiven, zappen, gokken, spuiten, poetsen, ejaculeren om maar niet te spreken van fitnissen, zeuren, mopperen, zaniken, kletsen, hard werken, studeren, flipperen, sjoelen, tetrissen, puzzelen en lummelen.

Nee, soms wordt het me dan te machtig. Dat zijn van die momenten dat ik echt weer nood heb aan die kankerstokken. Kankeren, had er ook nog bij gekund en dokteren of vogelen. Nou wil ik ook weer niet al te negatief uit de hoek komen, want dat is niet bevorderlijk voor de leesbaarheid van mijn hersenspinsels. Per slot van rekening ben ik ook uit op aandacht. Maar dan wel positieve. Toch pleit ik voor brede maatschappelijke aandacht voor de tijdsziekte verslaving.

Met de verkiezingen in aantocht zou iedere zichzelf respecterende politicus dit gat in de markt toch moeten marketeren (of zoals de spellingchecker van Word voorstelt, ‘parketteren’ of ‘hakketeren’). De sociale zorg binnen onze verslavingscultuur laat te wensen over. Regelmatig hoor ik verbijsterende en verontrustende verhalen en zie ik vreemde uitingen aan de kassa van de AH. Meestal betreft dit dan het onderwerpsgebied GTST en B&B om maar een voorbeeld te schetsen.

De nood is duidelijk hoog. Er is een aperte behoefte aan het bijeen brengen van lotgenoten. De AA kan daarbij als voorbeeld dienen. Weliswaar anoniem, maar weldegelijk latent aanwezig in onze maatschappij. Ik pleit hard voor een AR. U raadt het al, Anonieme Rookverslaafden. Laat ons ook 1x per week bij elkaar komen om koffie te drinken en ervaringen uit te wisselen. Evenzo maak ik me hard voor b.v. de anonieme ejaculeerders (AE), anonieme tetrisspelers (AT), anonieme zappers (AZ), etc… Het lijkt me wel slim om al deze doelgroepen te faciliteren met een eigen clubhuis of ontmoetingsruimte. Een alfabetische combinatie van doelgroepen ligt hier voor de hand. Snoepers en snuivers, zappers en zeurders, sjoelers en studenten, flipperaars en fitnissers, drinkers en dokterenden, lijnenden en lummelaars.


Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.













19-04-2003

Roken en schrijven op therapeutische basis

Een tijdje geleden kreeg ik een reactie op mijn rookcolumns. Een nieuwsgierige lezer vroeg zich af hoe schrijven in hemelsnaam therapeutisch kan werken en helpen bij het stoppen met roken. Hij vroeg mij hierover iets te schrijven. Wel bij deze het antwoord. Al is het maar om de nieuwsgierigheid te bevredigen en een tip van de rooksluier te lichten waarom mijn rookverhalen zo hardnekkig (… en gedateerd) blijven verschijnen.

Columns en andere pennenstreken komen meestal tot stand met behulp van volle asbakken, gele vingers en rokerige luchten. Schrijven om te stoppen met roken lijkt daarmee een contradictio in terminis te zijn. Niets is minder waar. Toch is het mogelijk om deze twee activiteiten met elkaar te koppelen. Hoe gaat dit in zijn werk (en waarom noem ik het therapie)?

Wel, … bij elke gedachte aan een sigaret denk ik aan een letter uit het alfabet (Freud noemt dit sublimatie). Als ik voldoende letters gespaard heb kan ik beginnen met het vormen van woorden (creatieve processen worden in werking gezet volgens Jung). Na een tijdje met dit creatief proces bezig te zijn geweest kom ik uiteindelijk bij zinnen. Mijn zinnen hussel ik dan goed door elkaar om vervolgens uit de chaos orde te scheppen (de essentie van therapie volgens Dr. Spock). En zowaar, een rookverhaal is geboren. Kortom de gedachte aan schrijven en de daad bij het woord voegen waken ervoor dat ik naar de sigaret grijp.

Ik weet, sommige mensen gaan een rondje lopen als de drang naar roken plots komt opzetten. Anderen vergrijpen zich aan trekdrop of soortgelijke placebo’s. Zij nemen de fles, of lezen zich suf in antirookboeken. Zijn lid van de fanclub Allen Carr, slikken zyban, plakken zich vol met pleisters of laten zich lek prikken met naald en water. Dit is allemaal niet besteed aan mij. Nee, deze jongen gebruikt inkt, typelint en toetsenbord wanneer zijn hersenen hem drijven tot waanzin en hem doen lonken naar rookartikelen. Ik lik pennen, kneed gummen, knaag potloden en peuter aan toetsen. En het helpt. Ik blijf af van de sigaretten en schrijf voor mijn lijf. Zo ook is deze column wederom een bijdrage aan mijn quit smoking.

Wat is nu de parallel tussen roken, schrijven en therapie? Degenen onder ons bekend met eender welke therapie weten dat de therapie die ze ondergingen, een wezenlijk onderdeel van hun leven is geworden. Het is diep doorgedrongen in ons zijn. Zo ook roken en schrijven. Kans op recidivisme is daarbij zeer groot. Bij herhaling loopt het zijn grote schade op. Dus dat moet voorkomen worden. Om het in herhaling vallen te voorkomen wordt wel eens gebruik gemaakt van homeopathie. Een beetje ruim vertaald wil dit zeggen dat de kwaal eerst even verergerd moet worden om daarna tot het beste resultaat te komen. Vandaar dat mijn rookverhalen steeds weer een oplossing bieden. Ze zij toentertijd geschreven om van de sigaret af te blijven. Dat vergde veel inspanning. Nu hoef ik slechts mijn placebo’s los te laten op ColumnX zodra ik weer de smaak in mijn mond krijg… Het stoppen met roken kostte mij 21 verhalen. Ik houd het dus nog wel even vol. De teller staat op 11.

Mien Jung en Mien Freud


Bron > http://www.fidnet.com/~weid/psychologists.htm

16-04-2003

Rookverhaal 11: 30 Dagen …

… is een maand. Een maand vakantie. Een maand ziek. Een maand salaris. Een maand in mei. Een maand in november. 12 in een dozijn. 12 in een jaar. Een maand op stage. Een maand in een projectgroep. Een maand in trainingskamp. Een maand voor de terugkomst. Een maand voor dominoday. Een maand voor kerstmis. Een maand voor nieuwjaar. Een maand voor het einde van de oorlog … of gewoon een maand gestopt met roken.

Tijd is zo betrekkelijk. Zeker als je het heel weinig hebt. Tijdloos leven is in de mode. Het betere Zwitserleven gevoel zullen we maar zeggen. Tijd maken of tijd doden, het ligt allemaal zo dicht bij elkaar. Goede tijden slechte tijden. Tijden veranderen. Ook Bob wordt grijs. Grijze luchten in november. Tijd heelt alle wonden.

Onze tijd is gekomen. De vierde dimensie is in aantocht. Reizen door de tijd. Het liefst met een tijdmachine. Vadertje tijd stelt zijn klok bij. Zand glijdt door de zandloper. De tijd schrijdt. Zomertijd na wintertijd. Openingstijd voor sluitingstijd. Tijd is geld. Wachttijd. Tijdgenoten. Tijdgeest. Jehovatijd. Einde tijd.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

12-04-2003

Rookverhaal 10: Rookdicht Bargoens en aangename neurose …

Maniakaal als ik ben, perfectionist ten voeten uit, dwangmatig … en neurotisch tegelijk. Het blijven positieve eigenschappen binnen een bepaald perspectief. Kende ik vroeger al een onweerstaanbare dwang tot het ordenen van gedachten, het toetsen van herinneringen en het oplossen van kruiswoordraadsels, tegenwoordig vang ik dit genot af met het onherroepelijk stoppen met roken, waarbij gezegd moet worden dat dit heel wat inspanning vereist.

Het vraagt discipline, wilskracht, doorzettingsvermogen en niet te vergeten een positieve instelling die toestaat zonder schuldgevoel gebruik te maken van dwangmatige, maniakale, neurotische en perfectionistische gedragsuitingen. Dat deze uitingen zich uitstrekken tot vele levensgebieden mag blijken uit het hervinden van oude vaardigheden op het gebied van opleiding en training, zoals het tot in den treuren aangeleerde alfabetiseren.

Beroepsdeformatie, gekoppeld aan een dikke van Dalen, het internet en het zorgvuldig mijden van rookartikelen leidt dan tot een nieuwe orde. De wereld van het rookartikel. Om niet geheel te vervallen in oud gedrag, slechts een weergave in willekeurige volgorde, en dus niet op alfabet.

Rookdicht Bargoens, informeel, pejoratief in synoniem en hyponiem:
Rookartikel, pijp, sigaar, stinkstok, peuk, snuif, saffie, kankerstok, joint, reefer of sjekkie, dampen, paffen, smoken, bezen, blowen of schuiven, tabak om te pruimen, om sigaretten van te draaien, om te snuiven, met filter, hasjiesj of marihuana, tabaksfermentatie, tabakszak, tabakscultuur, gedroogde en bewerkte bladeren van het plantengeslacht Nicotiana gebruikt als genotmiddel, rookhol, rookhinder, sigarettenpapier, kettingroker, roken als een ketter, vuur en vloei!

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

06-04-2003

Rookverhaal 09: Over afscheid en verwondering …

Ben ik blij dat ik niet de enige ben die afscheid neemt van iets. Is het in mijn geval slechts het afscheid van ongezonde gewoontes, de natuur heeft meer te verdragen. Miljoenen blaadjes vallen van de bomen. Het bladverlies moet toch aan het hart gaan van al die bomen. Juist in het jaargetijde dat bol staat van regen, wind en kou zal zo’n boompje toch zijn beschutting hard missen. Raar geregeld in die natuur. Ik zou zo’n boompje toch wel een winterkleed geven. Gelukkig verliezen wij geen bladeren, hooguit een beetje het gemoed. Bij de wisseling van de seizoenen hoort ook wisseling van stemming en wisseling van muziek. Herfstige klassiek bijvoorbeeld. Hoe lekker zou het nu niet zijn om bij mijn nieuwe aanwinsten een lekker sigaretje te roken. Lekker langzaam inhaleren op de pianoklanken van Satie. Of zwaar stomen op het Abschied … van Mahler.

Das Lied von der Erde. Als de natuur tot rust komt wordt mijn gemoed juist stemmig. Dat spoort de creativiteit dan weer aan. Net als stoppen met roken. Waarschijnlijk ontstaan er luchtgaten in de hersenen waarin het idee zich nestelt. Het idee krijgt lucht. Het is dan slechts een kwestie van vormgeven en uiten. In plaats van rook adem je creativiteit uit. Ook de verwondering krijgt weer een kans als het roken achterwege blijft. De waas die voor je ogen hangt verdwijnt als sneeuw voor de zon. Je ziet weer van alles, je ruikt weer van alles. Prikkeling van de zintuigen is een goede voedingsbodem voor verwondering. Stoppen met roken, wisseling der seizoenen … ach, … is alles niet een kwestie van tijd!

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

27-03-2003

Rookverhaal 08: Aangetast glazuur en plakkerige vingers

Het is nu bijna drie weken geleden dat ik alle asbakken uit mijn zicht heb gezet. Slechts twee keer heb ik rokend bezoek gekregen. Vol trots heb ik toen mijn zelf gemaakte asbak tevoorschijn getoverd. Een bruin mannetje in kleermakerszit. Wat heb ik die toch de benen onder zijn lijf vandaan gerookt.

Hij werd als maar bruiner, nee zwart. Zo erg dat de zwarte as zijn glazuren benen aantastte. Heel wat afwasborstels heb ik daarop stuk geschuurd. Maar blinken moest ie. Mijn vers gerolde sjekkies en velen jaren later mijn witte Marlboro’s mochten niet vies worden in de schoot van mijn bruine mannetje.

Vol trots zat ik ook naast mijn rokend bezoek. ‘Zie mij eens niet roken, ik kan het wel’, moet ik uitgestraald hebben. Aan de andere kant kon ik het niet laten om met m’n neus alle rook op te snuiven. Jawel, ik had zelfs overdag mijn zonnige gordijnen gesloten, wetend dat mijn bezoek zou roken als een tierelier, om maar zoveel mogelijk rook op te vangen.

Er lagen nu ook al drie peuken in de schoot van mijn mannetje. Een geoefend oog zag gelijk dat de peuken best wel groot waren. Daar moest vast nog wel iets van te draaien zijn. Twee flesjes bier verder was de buit binnen. Maar liefst 6 peuken had mijn bezoek nagelaten. Mijn niet aflatende blik op de asbak moet mijn bezoek niet onopgemerkt zijn gebleven. De laatste peuk was zeker 5 centimeter.

Na drie weken ging ik dus bijna overstag. Ik zou bijna een vieze vette peuk gedraaid hebben van met bezoekersadem doordrenkte shag. Dat is nog veel erger dan ’s ochtends vroeg het glas met rochel ledigen op nuchtere maag. Paniek slaat toe. Ik heb nu toch wel een onweerstaanbare drang naar alles wat ook maar enigszins met roken te maken kan hebben.

Grote, witte Marlboro’s zweven rond in mijn hallucinaties. In gedachte zie ik mezelf een lekker sjekkie pielen. Maar het lukt niet meer. Telkens rolt de vloei van mijn vingers weg. Telkens komt er weer een vouw in mijn vloei. Het plukje shag is ook al niet voldoende. Met twee plukjes shag wordt het rollen helemaal een probleem. De shag is droog, het vloeitje te glad, mijn vingers plakkerig. Jeugdtrauma’s komen boven. Zwetend van paniek wordt mijn vloeitje nat. Ik moet echt stoppen.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

24-03-2003

Rookverhaal 07: Peristaltiek en beter gefluim

Studie, verveling, bier, mensen, contact, gezelschap, rituelen, ik geef ze allemaal de schuld. Debet aan het in stand houden van mijn verslaving. Tot mijn spijt nog steeds niet kwijt. Toch ontvang ik veel steunbetuigingen bij mijn afscheid van de sigaret.

Zo vind ik regelmatig chocolade sigaretten in mijn brievenbus. Zeer fortuinlijk. Afzenders realiseren zich niet dat dit slechts bevorderlijk werkt voor mijn maag- en darmflora. Voordeel van deze bruine jongens is wel dat je er gratis papier bij krijgt. Dat voorkomt paniek en bruine vingers. Echter al dit gepeuter roept dan weer een hevig verlangen in me op.

Ook mijn e-mail-outing werpt vruchten af bij het trage verwerkingsproces. Het blijft wel een onbetrouwbaar pad die elektronische snelweg. Zelfs in mijn eigen vriendenkring wordt getwijfeld aan mijn integriteit en worden mijn creatieve uitingen toegeschreven aan hogere machten. Wat een ongeloofwaardigheid. Schande voor mijn copyright. Waar rook is wordt vuur waargenomen.

Inmiddels is de rochelfase aangebroken van mijn lijdensweg. Stroperig blijven stukjes taai slijm voor mijn strottenhoofd liggen, wachtend op het moment dat ik mijn keel schraap. Op de meest ongelegen momenten slaan de kriebels toe en probeer ik mijn onderbuik aan te zetten tot een elegante peristaltiek, hopend dat deze de inzet is om de wave te continueren naar de slijmstukjes vlak voor mijn strottenhoofd. Ik hoef dan slechts mijn mond te openen, de lippen te tuiten en de fluimen te richten op een dankbaar slachtoffer. Meestal heeft mijn lichaam zich dan al verplaatst naar een irritante collega of vervelend kassameisje. Ook het open raam van een foute auto met foute muziek en fout publiek is een aangenaam doelwit.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

20-03-2003

Halt! PC-fitness vervangt RSI-WP!?

Sport? Wie doet dat nou bij Column X? Okee, we typen ons suf op deze site, maar vingertraining, ho maar! Laat staan dat ellebogen een fatsoenlijke warming-up krijgen en de nek een krampwerende massage. Rekken en strekken is uit den boze sinds de BOC een negatief advies gegeven heeft over het gebruik van RSI-WP. Het Ministerie van WVS heeft het advies overgenomen en het gebruik van RSI-WP uitdrukkelijk verboden. Sporten is de remedie. PC-fitness de nieuwe trend.

Het BOC (Bond van Ongezond Computergebruik) heeft na vele onderzoeken geadviseerd aan het Ministerie van VWS onmiddellijk een halt toe te roepen aan het gebruik van RSI-WP (Repetitive Strain Injury Warning Programs). RSI-WP staat in Nederland ook wel bekend onder de naam beeldschermtachygrafie. Het is een soort waakhond op je computer die je waarschuwt dat je leidt aan overspannen toetsenaanslag en uitzinnig muismisbruik. Reden tot dit advies was de verontrustende toename van RSI- slachtoffers onder vrachtwagenchauffeurs.

Doorgaans zijn deze sportieve binken niet stuk te krijgen. Maar het veelvuldig raadplegen van de tachograaf, op een onaangenaam repeterende wijze, leidde tot behoorlijk wat uitrekkingen en andere letsels. Dit werd nog eens versterkt door de verslavende uitwerking die van de tachograaf uitging. Vrachtwagenchauffeurs (pioniers op het gebied van ICT; in de jaren 80 waren zij de uitvinders van de beruchte bakkiecommunicatie) integreerden de tachograaf in hun thuisomgeving op de homecomputer. In andere werkbranches deed RSI-WP (onder invloed van Arbowetgeving) ook snel zijn intrede.

Het ging allemaal goed totdat Maurice de (waak) Hondt een significante overeenkomst aantoonde tussen RSI en RSI-WP op het gebied van auto-computer-mutilatie. Dit is een verschijnsel dat voorkomt bij verslaafde computerjunks, waarbij getracht wordt aandacht te krijgen van de omgeving door heel hard het beeldscherm tegen het hoofd te bonken totdat het glas springt. Met de scherven wordt vervolgens getracht ‘MS’ in het voorhoofd te kerven.
Kortom RSI en RSI-WP zorgden voor een schrikbarend toenemend aantal auto-computer-mutilatie-slachtoffers. Tegelijkertijd werd een rapport gepresenteerd door het BOC waarin aangetoond werd dat vrachtwagenchauffeurs veelvuldig lijden aan het syndroom van MS (microsoft). Het syndroom van MS manifesteert zich door het uitzinnig bekrassen van het beeldscherm met de vingernagels wat vervolgens vrij snel overgaat in het likken van het beeldscherm. Maurice noemt dit in zijn interviews steevast het “hond met de blauwe tong” syndroom. Zelf heeft hij ook tijdelijk geleden aan dit syndroom.

De bevindingen van Maurice de Hondt en het BOC hebben het Ministerie van VWS doen besluiten het gebruik van beeldschermtachygrafie te verbieden. Het BOC komt wel met een advies ter vervanging van RSI-WP. Het PC-fitness biedt een redelijk alternatief. PC-fitness is overkomen waaien uit Silicone Valley. Het beste resultaat wordt verkregen door te kiezen voor een woestijnachtige screensaver tijdens deze oefeningen.

1. Nekrekken:
Ga rechtop zitten, trek uw kin in totdat u de spieren aan de bovenkant van uw nek voelt aanspannen. Rol daarbij flink met uw ogen door het zand op uw beeldscherm.
2. Vlinderen:
Vouw uw handen samen achter het hoofd. Druk uw ellebogen eerst naar binnen totdat de punten elkaar raken en duw ze daarna zo ver mogelijk naar achteren. Roep daarbij ‘oeh ah’.
3. Hoofdrollen:
Sluit uw ogen, laat uw hoofd voorover zakken en rol het langzaam en ontspannen van links naar rechts. Deze oefening kunt u ook op de hoedenplank van uw auto doen. Vergeet daarbij niet een blaffend geluid te maken.
4. Openen en sluiten:
Laat uw stoelzitting - indien mogelijk - kantelen en plaats beide voeten stevig op de grond. Leun zoveel mogelijk achteruit en strek beide armen zo ver u kunt, terwijl u uitademt. De handpalmen zijn daarbij naar voren gedraaid. Hou die houding even vast. Leg de handen daarna in de schoot en ontspan. Denk bij deze oefening aan uw geliefde en maak puffende geluiden.
5. Zandloper
Til het beeldscherm met beiden handen 40 cm op en loop heen en weer voor uw bureau of tafel. Probeer daarbij het woestijnzand op uw beeldscherm naar de linker benedenhoek te schudden en vervolgens naar de rechter bovenhoek.


Sportmien

19-03-2003

Rookverhaal 06: Blow your mind …

‘It took me quite a time, to get me here, and now it blows my mind’.
A forthnight. Twee weken. 14 Dagen. 336 Uren. 20160 Minuten. 1.209.600 Seconden. Maar niks vergeleken bij een lichtjaar. Geen trek in drop. Appels komen m’n neus uit. Golden delicious. Overstap naar peren valt zwaar. Conference.

Waarschijnlijk zal het volgende station mandarijnen zijn. Sint is in aantocht. Pepernoten, chocolade sigaretten, nicotine-pleisters, grijze, grauwe rookbaard met mijter en een holle staf. Zwarte pieten kleurig gekleed met snoep en schuim. Kiddo’s blij, volwassenen de sigaar. Donkere dagen roepen op tot verveling, verlangen naar licht, halfzwaar of zwaar. Posters lachen me toe. Shag in de reclame, goed gerold met goede sluiting, stevig verpakt. Shaggy in m’n oren, it wasn’t me! Zelfs de posterborden ruiken naar sigaret. Ik vermijd de rookcoupé. Ik vermijd de man met zwaar montuur, peuk gekneld in uiterste hoek van zuinig mondje. Gele vingers grijpen Spits en Metro. Zelfs ogen staan vol rook. Het is waterig buiten. Ik hou vol. Ride like the wind that blows my mind.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

16-03-2003

Spoort sport?

Wat een sport om deze rubriek een gezicht te geven. Sport spoort blijkbaar niet op ColumnX. Ik kan er natuurlijk een sport van maken om zo snel mogelijk op de bovenste sport van deze rubriek te eindigen maar ik vrees dat dat een spaak in mijn stoel zal kosten. Ik zal immers gebukt gaan onder het wedstrijdelement en mijn gebrek aan vaardigheid.

De Dikke van Dale geeft de volgende definitie voor sport:
1. lichamelijke bezigheid ter ontspanning of als beroep met spel- en wedstrijdelement waarbij conditie en vaardigheid vereist zijn, resp. bevorderd worden.
2. [bepaalde geestelijke bezigheid] => denksport
3. trede van een ladder => sport
4. spaak in een stoel => spijl

Helaas verzuimd de Dikke aan deze definitie toe te voegen wat de gevolgen kunnen zijn van sport. Je kunt b.v. afvallen van sport. Wie kortgeleden een fitnesscentrum heeft bezocht zal dit volledig beamen. Met de lente op komst wordt er weer heel wat vet verbrand. Sport is een seizoensartikel en wordt luid toegejuicht door de mode-industrie. Al dat overbodig vet moet immers netjes getoond worden. Het selecteren van de juiste kledij is dan ook een sport op zichzelf. Als vervolgens het overtollig vet met uiterste inspanning is ingetoomd begint het rondje winkelrennen opnieuw. A new body, a new dress.
De mode-industrie raakt nimmer verzadigd en doet de definitie sport alle eer aan. Met een tomeloze conditie en grote vaardigheid wordt het wedstrijdelement uitgemolken tot op het bot om tot de hoogste scores en verkoopcijfers te komen. Met het WK dammen in Nederland is voor deze industrie een nieuwe markt aangeboord. De damcoltrui en het schaakbordvest schreeuwen om nieuwe trends. Na wat gepuzzel zullen de modebaronnen de markt veroveren met nieuwe dessins en zal het maatkostuum weer haar intrede doen.
De mode-industrie kent een lange historie in de sport. In het Victoriaanse tijdperk werden stoelen bekleed tot aan elke sport toe. De spijlstijl was erg bepalend voor het aanzien van vele baronnessen en de sportbekleder beleefde gouden tijden. Het gilde van Sportbekleder werd opgericht. Om spraakverwarring en strijd tussen de verschillende gilden te voorkomen wijzigde het gerenommeerde gilde van Kleedsport haar naam in Perrysport.
Rijst nog steeds de vraag waarom Column X-ers geen sport bezigen. Wellicht is er geen uitdaging, valt er weinig eer te behalen. Misschien zijn we platgeschaatst door Nederlands winterse sporttak nummer één. Vreemd dat de luchtigheid, tijdelijkheid en snelheid waarmee columns zich in het landschap van letteren begeven geen herkenning, geen voedingsbodem vinden in het landschap van de sport. Ik mis wat sporten op de trap die tot in de hemel reikt. Sport wedijvert zegt de Dikke van Dale. Maar sport kan ook verbroederen. Laten we verbroedering zoeken in wedijver en de rubriek “sport” weer nieuw leven inblazen. Laat mij niet alleen in deze rubriek! Laat sport weer sporen.

14-03-2003

Rookverhaal 05: Gordijngeuren en andere odeur

De herfst weer volop in het land. Wind waait door de bomen. Zware luchten aan de hemel. Bladeren voor de zon, die mager schijnt. En dan stoppen met roken? Welke idioot verzint zoiets. In een jaargetijde van nostalgie en stil verlangen, doordrongen van haast iedere vorm van afscheid en stormachtig voor het hart, is dit welhaast de duivel verzoeken.

Wandelen in de natuur geeft dan ook geen bevrediging meer. Riekend mos, zompige grondluchten, bedorven bladgeur, de dood ademt uit. Een wellust voor elke parfumontwikkelaar, een voedingsbodem voor laboranten, op zoek naar nieuwe odeur. Het lichaam mag niet stinken dus worden we besprenkeld met fabricaten die het resultaat zijn van ons eigen afval. Poep en pies. Wie houdt wie nu voor de gek? En wat vinden we nu eigenlijk lekker? Legitimeert dit nou het opsnuiven van sigarettenlucht en wat daar aan vooraf gaat, het consumeren van de stinkstok?
Och het blijft toch wel moeilijk. Reeds een week gestopt, komt de moeilijke periode. Zie je wel dat het lukt, het valt best mee, … onderschatting. Zware film daar bij die rode molen … toch maar even iets weggeslikt. Kwaal verergeren, de adem stokt toch al in de keel (homeopathische beslissing). Ik ga door waar ik gebleven was. 1 Week, 2 dagen en 15 uren rookvrij (min 4x 5 minuten).
Nog even afscheid nemen van de zomer. Ik leg mijn neus in het gordijn en snuif de laatste resten sigaret op. Nog even koester ik gordijngeuren. Mijn neus is weer blij!

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

10-03-2003

Rookverhaal 04: Week …

… word ik ervan. Slap en hongerig … Zie tafels vol lekkernijen voor me staan. Chocolade toetjes, repen, taarten en vla. Van Nico en Tine heb ik geen last meer. Ze komen voorlopig niet meer op bezoek. Wat een ontlasting. Zwart voor ogen. Trekdropstoelgang vermoed ik.

Van weekdier verander ik langzaam in turtle op weg naar de grote metamorfose. De ultieme Samsonleeuw. I almost beat the lion! Energie begint weer te stromen. Ik ruik weer zweet, zout en zoet. De overwinning is naderbij. Ik tel de weken die sindsdien verstreken nog even op de vingers van 1 hand (1 week en 17 uur).
Volhouden is een kunst, geduld een schone zaak, wilskracht de drijfveer. Scoren krijgt ineens een andere betekenis. Scoor veel appeltjes. Wijzig van tactiek. Van dropweek naar fruitweek, van fruitweek naar … door de week!
Wat een verlangen … een week verlangen! Ik hou vol….

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

04-03-2003

Rookverhaal 03: Kringetjes …O…O…O…O…!

… rond m’n ogen, voor m’n ogen, achter m’n ogen. Opstijgende rook. Vuurhaarden om te betreden. Gevarenzone binnen bereik. Kitkat helpt niet meer tegen ‘surviven’. The battle wordt nog steeds geleverd. 5 Dagen lijken een eeuwigheid, een weekend een maand.

Ik ga auto in auto uit, rijd nergens naartoe. Rookgeur stijgt op uit de zetels. Smoking seat. Snuivend komen herinneringen boven en ik ledig weemoedig de asbak. Hoe krijg ik die geur nu uit m’n leven? Auto te koop! Het weekend is gered. Zowel het kastje als de muur heb ik laten staan, geen angsten ervaren, geen woede bespeurd, geen zenuwen ontwaard. Video Hannibal en video Snatch sleepten me er doorheen. In een bioscoop mag je niet roken. Weekendverveling ontvlucht. Studie vermeden. Ik kook zelfs weer en eet nu appeltjes. Fruit, fruit, fruit. IJsberen overal op m’n pad. Caribbean nights are fun. Snakkend, snoepend, snorkelend en snuivend naar rondhangende rook. Op zoek naar gezelschap van een sigaret. Vlak naast Liesbeth, slechts een enkel moment van zwakte. Trek ik op vrijdagnacht toch nog aan zo’n beestje, wat een feestje. De kring nu toch maar sluiten, alle sigaretten blijven buiten… Hoelang gaat dit nog duren. Rook uit porie, rook uit lijf, rook uit leden en rook uit hoofd!
Als de rook om je hoofd is verdwenen …. .

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

03-03-2003

Rookverhaal 02: Midautumnnightsdream!

Ik ontwaak uit de droom! Gesust door ’n kind ruik ik elke bladzijde van het boek waarin ik net begonnen ben. Als een zwoel zomeravondparfum komen het voorwoord, de inleiding en de eerste twee hoofdstukken tot mij. Wat een genot, en dat al na twee dagen!

Zelfs de trekdrop dringt nu heel welriekend mijn neusvleugels binnen.
De bijverschijnselen ‘niets’ en ‘valt wel mee’ doen ineens niet meer ter zake. Ik heb immers weer lucht. Ik tuur naar een wit plafond dat ’s avonds zwart blakert als het licht uitgaat. Toch zie ik sterretjes. Mijn auto ruikt nog lang naar sigaret, ga toch maar eens op zoek naar trekdropspray, gat in de markt.
Aan aandacht geen gebrek, iedereen wil me kussen, wel een vreemde gewaarwording. Daarvan wordt je toch wel selectief en ik moet toch ook wel toegeven dat ik erg lekker ruik. Als ik dan vervolgens mijn ‘rollend tapijt’ te berde breng en eens zwaar rochel is al die aandacht plots weer verdwenen.
De stollingsfactoren in m’n bloed stijgen altijd na liefdesverdriet. Trouwens, ze stollen ook bij het verliefd worden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en adem stokt in de keel.

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.

28-02-2003

Rookverhaal 01: Ach, ach, ach, wat een nach!

Toch wel kunnen slapen gelukkig.
Maar ja, dan dat opstaan. Droog van achter in de keel. Slaapdronken uit bed, op weg naar die eerste ….!

Altijd weer lekker, die eerste …! Nu smaakte die eerste … plots naar trekdrop. Ik moet toegeven, het geeft minder troep en minder rook. Hoewel dit ook betrekkelijk is, want als de trekdrop door mijn lichaam verwerkt is zal daar uiteindelijk ook troep (niet zoveel weliswaar) van overblijven en waarschijnlijk ook wel rook. Ik schrijf ‘rook’, want ik zit in een fase waarin ik niet kan bepalen of de sigarettenlucht voor mij lekker ruikt of stinkt. Het kritische punt is daarin ook nog niet bereikt.
Als ik de fiets uit de stalling haal steek ik m’n tweede trekdrop op!
Ik fiets zo dicht mogelijk langs al die rokende mensjes op het fietspad en snuif de betere herfstlucht naar binnen! 35 ½ uur rookvrij!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Rookmien

"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.