Na een tijdelijke ‘fall out’ ben ik helaas weer gedwongen mijn toetsenbord te gebruiken om bibberende vingers houvast te geven. Kerst en Carnaval 2002 en al die andere festiviteiten hebben me geen goed gedaan. Slechts op het gebied van roken wel te verstaan. Omdat mijn rookgedrag ernstige vormen begint aan te nemen, probeer ik op mijn toetsenbord weer een originele samenstelling te vinden van letters, cijfers en interpunctie en deze te smeden tot prachtige volzinnen die ook hopelijk houvast bieden aan de lezer.
Zodoende hoop ik mijn rooktrauma op een therapeutisch verantwoorde wijze in de juiste context van mijn leven te plaatsen, of beter gezegd buiten mijn leven te plaatsen. Geen pleisters, geen trekdrop, geen acupunctuur, geen rooibos of groene thee. Nee, slechts het verzetten der zinnen en een onverbiddelijk ‘nee’ tegen alles wat as oplevert.
Tja, hoe kwam dat eigenlijk nou? Drie maanden ‘schoon’ en dan toch dat foute pafje. Verslaving is een sluipmoordenaar, altijd op de loer. And he hit me again. Een stralende, stekende, zeurende pijn trekt sinds twee weken van achter mijn schouderblad dwars door mijn longweefsel naar de voorkant om daar te blijven sluimeren achter mijn lichtbehaarde tepel. Daar is de kogel ergens blijven hangen. Kortom heel vervelend.
Combinatie van stress en roken (twee hartsvijanden), is de diagnose van mijn antroposofische huisarts (dit woord dient vervangen te worden want volgens mij komt een huisarts zelden aan huis, beter is telefoonarts of buitenarts of consultarts). Ik ben bijna ingegaan op zijn vriendelijke en goedbedoelde aanbod om de symptomen te bestrijden met een warmtepleister. De associatie met nicotine was snel gelegd, ik ga voor de bestrijding van de kwaal. Een karakterkwestie. Dood of de gladiolen.
Ik verklaar de tabaksindustrie de oorlog. Meteen groot denken en aanpakken. In spelvorm uiteraard. Ik strijd tegen de sigaretten van Catan, de legers van Marlboro en speel Risk voor rookgevorderden! Omdat ook politiek de oorlog bepaald wordt het kiezen en delen. Ik ga voor een leefbare Rob. Onfortuinlijk gooi ik alle sigaretten buiten. De grens is bereikt. Mijn longen zijn vol!
Ach, was het leven maar zo eenvoudig. Zoals voor de boer in Boerenpsalm van Felix Timmermans. Lekker aards en toch een beetje zweven. Mijmeringen van een levensgenieter..
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
