Hoe groot is het kind dat zijn kindheid bewaart in tijden van angst en onzekerheid? Hoe groot is de volwassene die het kind in zichzelf koestert, dag in dag uit? Bewust of onbewust, stiekem of uit noodzaak, in stilte en verwondering. In onverzadigbare drang tot bevestiging legt een kind zijn noden bloot. In goede en in slechte tijden. Wat is zijn noodzaak? Rechtop blijven staan, in een verwarrende wereld waar gevaar onvoorspelbaar loert.
Hartje zomer en de gordijnen zijn dicht. Stilletjes speel ik mijn spel. Mams niet wakker maken. Ze snurkt op de bank. Het is vakantie maar ik mag niet buitenspelen. Er is niemand die op mij kan passen. Zou ze weer zo’n gekke bui krijgen? Hysterie overvalt haar soms. Ik weet dan niet wat te doen. Ik kruip dan terug in mezelf, juist op het moment dat ik behoefte heb aan een knuffel.
Mijn moeder is ziek, manisch depressief. Soms is ze bang. Van en voor zichzelf. Wat moet ik dan als kind? Gauw volwassen worden. Hoe lang mag een kind zijn kinderspel volhouden? Onbevangen zijn en ontwapenend? Hoe lang mag het onbekommerd zorgeloos zijn? Zijn gier, zijn brul, zijn lach behouden? In een onveilige omgeving is dit moeilijk te duiden. In onmacht rijpt een kind snel naar volwassenheid. Noodgedwongen en uit zelfbehoud.
Het is heet boven op de slaapkamer. Ik hoor mams diep zuchten. Klinkt niet goed. Ik ben bang. Dit voelt anders. Wat moet ik doen. Ik mag niet naar beneden want ik ben al twee keer terug naar boven gestuurd. Het moet. Ik loop de trap af naar beneden. In de woonkamer voel ik de spanning hangen. Paps, het gaat niet goed met mam, ze zucht erg diep. Wil je alsjeblieft gaan kijken? Niet weer, zie ik hem denken. Ga maar naar boven, jongen. Ik kom zo kijken. Boven in mijn bed maken de zenuwen mij misselijk. Waar blijft ie nou? Mams is erg ziek. Suf van alle pillen.
De volwassene in het kind maakt zich ongerust. Hij probeert te begrijpen. Helaas is zijn uit nood geboren volwassen gedrag niet te duiden. Hij is plots kind af. De natuur grijpt in noodgevallen altijd in. Aangeboren speelsheid biedt afleiding. Maar is de afleiding nog afdoende? Blijft deze gezond en binnen de perken? Speelsheid gaat soms over in obsessief en repeterend gedrag.
Het is stil aan tafel tijdens de lunch. Dat hoort ook zo. Het eten is een rustmoment. Toch voel ik vaak de spanning hangen. Zo snel mogelijk werk ik twee boterhammen naar binnen. Mag ik van tafel? Ik heb nog twintig minuten voordat de schoolbel luidt. Uit de schuur pak ik hockeybal en stick. De stick is half afgesleten van het spelen in de straat. Ik tel mijn slagen tegen de muur. Nu nog even de bal hooghouden. Ik vind rust in geconcentreerdheid en controledrang. Ik moet beter. Ik kan beter. Ik wil beter. Ik vergeet even de spanningen in huis.
Een kind zou zich niet ongerust hoeven maken om zijn ouders. Het behoort onbedorven, spontaan en speels op te groeien in veiligheid en warmte. Omringd door onvoorwaardelijke liefde en fysiek en geestelijk gevoed. De werkelijkheid is soms anders en hard. Wat men zijn liefste en naaste wenst kan niet altijd geboden worden. Noodlot en onmacht lijken soms onlosmakelijk met elkaar verbonden. Kinderen worden dan vroeg groot. Volwassenen snel klein. Juist in noodlot en in onmacht moet het kind gekoesterd worden. Vluchten voor de werkelijkheid leidt tot paniek, wanorde en chaos.
Hoe zag zij eruit? Waar rook zij naar? Naar zoet of zout? Hoe voelde zij aan? Koud of warm? Hoe vaak knuffelde zij mij? Ik mag het niet vergeten. Ik wil de pijn en waarheid liefst zo snel mogelijk wegdrukken. Ik vlucht in fantasie, humor en cynisme. Een woeste zee van emoties slokt me op. Vaagt veilige grond onder me weg. Afscheid van mams is er nooit geweest. Een zwarte ijzeren poort sloeg voorgoed dicht. Een zwarte auto slokte haar op. Langs de Maas hoor ik de kerkklokken nog steeds luiden. Mijn mams is teruggegeven aan moeder aarde.
Op een hete zomerdag is moeder gevonden, achter op de plaats, in badpak liggend onder de tuindouche, door de buurvrouw. De geur van zomer en verdampend water op de stoeptegels zal ik mij een levenlang heugen. In mams is vroegtijdig iets geknapt en evenzo in mij. Het kwetsbaar kind in mij kreeg een dreun. Het werd me plots ontnomen. Alle zintuigen staan sindsdien op scherp. De angst gaat nooit verloren. Angst voor oud en angst voor nieuw. Angst voor nog meer verlies. Verlatingsangst. Een moeder is een levenlang nodig. In elke vorm en ik elke hoedanigheid. Fysiek is de navelstreng snel gebroken. In buik en hart blijft zij altijd met haar kind verbonden. Op jonge leeftijd een moeder verliezen is een drama. Een moeder verliezen zonder afscheid te kunnen nemen is rampzalig.
Ik voel me verlaten, droef en eenzaam. Kind zijn is niet meer leuk. Het kind in mij is afwezig en speelt niet langer mee. Voelt zich niet langer kind en serieus genomen. Aandacht en liefde schieten te kort en zijn niet in voldoende mate aan te dragen. Somberheid slaat in zichzelf neer. Ik verdrink in boosheid en fanatisme. Het kind in mij slaat lam en drinkt met ernst en zonder maat. Het kind vecht, komt er niet meer uit. Het speelt niet langer samen.
De volwassenheid staat dan plotsklaps voor de deur. Een nieuw dilemma dient zich aan. Het kind is diep van binnen blijven hangen en heeft de adolescentie nauwelijks verkend en geëxploreerd. Dan worden megastappen genomen. In speelsheid en verwondering blijft het kind rechtop staan. Maar al te grote naïviteit stelt vroeg of laat paal en perk. De rekening voor onvoltooide volwassenheid wordt duur betaald. Het kind in mij ligt daarvan niet wakker. Totdat chronisch ziek zijn ineens om extra zorg en aandacht vraagt.
De bloedsuikermeter slaat door. Ik moet onmiddellijk naar het ziekenhuis. Ik pak snel mijn spullen in en schrik van mijn vriendin die totaal verbijsterd op mijn boodschap reageert. Het besef lijkt buiten mij om te gaan. Ik wil geen deelgenoot worden van mijn eigen ellende. Houdt het ver van me af. De dokter en het spuitregime schudden mij hard wakker. Verantwoordelijkheid dringt zich op aan mij. Rust, reinheid en regelmaat vinden elkaar en slaan de handen ineen. Ik lees duizend boeken. Een fanatiek kind keert terug in mij. Ongeloof en boosheid eindigen in aanvaarding. Bezorgde familie en vrienden staan rondom mijn bed. Ze zijn net zo verbaast als ik.
Volwassenheid biedt groei en ontwikkeling en noopt tot keuzes. In korte tijd neem ik afscheid van mijn vriendin, studie en topsport. Door wanhoop gedreven zet ik mezelf in therapie weer op de rails. Ik drijf het verloren kind in mij terug naar binnen. Ik vecht met het volwassen zijn en met alles wat zich achter volwassenheid verhuld. Het kind in mij wil en blijft zegevieren maar maakt uiteindelijk een deal. Met gezonde zelfspot en humor weet het zich staande te houden in een volwassen wereld. In en door grote verwondering. Het kind in mij verwondert zichzelf en de wereld om hem heen.
Ik omring mezelf met informatie. Verken het licht en het duister. In alle mogelijke geuren, kleuren en smaken. Maak kennis met alle muzen. Op zoek naar erkenning en verklaring. In literatuur, kunst, muziek en dans. Het leven is een feest. Ik ontdek de schoonheid van het leven en de mens. Als een groot kind. Ik consumeer, neem deel, draag bij. Ik beteken en doorleef. Ondanks grote angst die altijd parten speelt. Wat heb ik als mens te verliezen? Verwondering en nieuwsgierigheid geven nieuwe energie. Opium voor mijn ziel.
Hoe kwetsbaar is de volwassene in modern times? Waar heeft hij zijn kind verstopt. Hij houdt het angstvallig verborgen om het niet te hoeven verliezen. Vermorzeld door prestatiedrang, materiedrift en haast, cijfert hij het kwetsbaar zijn weg. Zijn maatschappij gedijt bij hoge werkdruk en onmogelijke verwachtingen. Modern times tekenen zijn lijf en leden met RSI en stress. Veeleisend is zijn nieuwe wereld die doordendert op commando’s van keyboards en gsm’s. Hij twittert en hyved zichzelf de kindsheid in. De ouderdom en aftakeling nabij vindt de volwassene zijn rust en kind eindelijk weer terug.
Als een gek rijd ik door de gangen van het verzorgingstehuis. In de winter van mijn leven waan ik mij autocoureur. Een jongensdroom wordt werkelijkheid. Jacky Ickx revives. De zusters kijken mij lachend aan. Daar rijdt die oude gek. Los van God. Sweet memories delven diep geluk. Gelouterd en gezegend is de gek die het kind voor altijd in zichzelf bewaard.
Toelichting:
Inzending Literatuurprijs Helmond 2010
Uitleg over Literatuurprijs Helmond:
> Literair Café Helmond
> Letterkundig Museum
Recensie ED:
> Luc de Rooy wint literatuurprijs 2010
28-12-2009
22-12-2009
Made in China
Klepper de klep. Folder hunderddreizig wurmt zich door mijn brievenbus. Kleurrijk vuurwerk springt in mijn oog. Fireworks van El Blanco. De Wit heeft mij weer weten te vinden. Dit jaar besluit ik de folders niet meteen weg te gooien maar te onderwerpen aan mijn kritische oog. Ik vreet oorlogspoëzie verhuld in boeketjes maffe woorden. Een bloemlezing uit het Verre Oosten. 60 Salvo’s van 5 luchthuilers met knetter. 4 Mega en 3 super vuurpijlen met burst en enorm boeket. 36 Shots vuurwerkgeweld met zilveren tail uitlopend in crackling, eindigend in rode palmboom. Ballrockets, terug van weggeweest. Geven door shellvulling tot 50% meer effect. Een Romeinse kaars met zware thunders wordt gevolgd door groene peony.
Ik maak mijn eigen show. Met 2 roman candles, 4 mines, 5 cakes en 4 prachtige pijlen. Ik lanceer 1000 shots luchthuilers met een noodgang de ruimte in en wens mezelf succes. Ik voorzie alles van dubbele effecten. Van groene flash, zilveren fish en rode ratelband. Bengaalse vlammen laat ik volgen door groene, blauwe en paarse sterren, eindigend in crackling chrysanten en flitsende coconuts. Fluitend zoemende caps vliegen rond in rood en zilver. Hemelse effecten voor een ware liefhebber.
Mini multi kleuren fonteinen met grondbloemen barsten uit in lemon en pink. Cakeshots maken zich op voor een symfonie van nieuwe effecten. Een gouden regen met daverende beuken en zilverstaarten volgt. Tolle Lola stijgt krijsend op met in de lucht een harde knal en zilveren boeket. 30 Knallers groot kaliber en Mega Silver Line pijlen geven heavy thunder. EAR PROTECTION REQUIRED. Een grote puntzak juniorvuurwerk zit vol rotjes.
Wilde wieven staan op springen. Zij vormen een klein irritant potje met hummers erin. Een leuke tante heeft maar liefst 14 verschillende soorten kruit in huis. Gedonder in een doos. In korte tijd stampt deze pot rode en blauwe sterren de lucht in. Zij weet van aanpakken. Met witte en groene sterren versiert zij op felle wijze, prachtig de lucht. Een super pot laat de muren trillen in de straat. Een stiekeme droom voor iedere man.
Ik blader de folder verder door. Het namencircus houdt niet op. Dancing Devils, Close 2 Heaven, For Your Eyes Only, Kick Ass, Womanizer, Ex-Girlfriend of is het Ex-Grilfriend? Aftershock, Big blast, Red Blitz, B-witched, Naughty Screamers, Maxi Justus, Blow, Legal, Big Mc Thunder, Wild Boys, Magic Candle, Energetic, Full Size, Wiggle Wiggle, Big Balls Of Fire, Cyclone, Earthquake, Vertical limit, Shockwave, Moonstone, Black Bermuda, Bumperbox, Nitro, Orka, Rock ‘n Roll, het is één grote Hitparade.
Ik sla de folders dicht. Made in China doet de kassa ook dit jaar weer rinkelen, ongeacht recessie, ongeacht de dikte van de beurs. Een laatste blik op de seizoensfolder doet mij nog gniffelen. Op iedere pagina prijkt een consequent doorgevoerde spelfout. Er is sprake van verassing. Dat noem ik nog eens een verrassing. Ik knal het nieuwe jaar in. Met de ultieme superpijlaanbieding: From China with love. Voor slechts 50 yuan. Big business.
Mien Bang
Ook gepubliceerd op website Gek op Klanten
Ik maak mijn eigen show. Met 2 roman candles, 4 mines, 5 cakes en 4 prachtige pijlen. Ik lanceer 1000 shots luchthuilers met een noodgang de ruimte in en wens mezelf succes. Ik voorzie alles van dubbele effecten. Van groene flash, zilveren fish en rode ratelband. Bengaalse vlammen laat ik volgen door groene, blauwe en paarse sterren, eindigend in crackling chrysanten en flitsende coconuts. Fluitend zoemende caps vliegen rond in rood en zilver. Hemelse effecten voor een ware liefhebber.
Mini multi kleuren fonteinen met grondbloemen barsten uit in lemon en pink. Cakeshots maken zich op voor een symfonie van nieuwe effecten. Een gouden regen met daverende beuken en zilverstaarten volgt. Tolle Lola stijgt krijsend op met in de lucht een harde knal en zilveren boeket. 30 Knallers groot kaliber en Mega Silver Line pijlen geven heavy thunder. EAR PROTECTION REQUIRED. Een grote puntzak juniorvuurwerk zit vol rotjes.
Wilde wieven staan op springen. Zij vormen een klein irritant potje met hummers erin. Een leuke tante heeft maar liefst 14 verschillende soorten kruit in huis. Gedonder in een doos. In korte tijd stampt deze pot rode en blauwe sterren de lucht in. Zij weet van aanpakken. Met witte en groene sterren versiert zij op felle wijze, prachtig de lucht. Een super pot laat de muren trillen in de straat. Een stiekeme droom voor iedere man.
Ik blader de folder verder door. Het namencircus houdt niet op. Dancing Devils, Close 2 Heaven, For Your Eyes Only, Kick Ass, Womanizer, Ex-Girlfriend of is het Ex-Grilfriend? Aftershock, Big blast, Red Blitz, B-witched, Naughty Screamers, Maxi Justus, Blow, Legal, Big Mc Thunder, Wild Boys, Magic Candle, Energetic, Full Size, Wiggle Wiggle, Big Balls Of Fire, Cyclone, Earthquake, Vertical limit, Shockwave, Moonstone, Black Bermuda, Bumperbox, Nitro, Orka, Rock ‘n Roll, het is één grote Hitparade.
Ik sla de folders dicht. Made in China doet de kassa ook dit jaar weer rinkelen, ongeacht recessie, ongeacht de dikte van de beurs. Een laatste blik op de seizoensfolder doet mij nog gniffelen. Op iedere pagina prijkt een consequent doorgevoerde spelfout. Er is sprake van verassing. Dat noem ik nog eens een verrassing. Ik knal het nieuwe jaar in. Met de ultieme superpijlaanbieding: From China with love. Voor slechts 50 yuan. Big business.
Mien Bang
Ook gepubliceerd op website Gek op Klanten
17-12-2009
Kerst op Ameland
Het is guur op het strand en we lopen hand in hand. Zanderige wind vliegt langs onze oren. Een bakje troost dan maar. We nestelen ons in een donkerbruine kroeg. Uit de muziekboxen klinkt weemoedig de hese stem van Tom Waits. In een hoekje tuurt een lonesome soul in zijn glas. Eilandleed druipt van hem af.
Het is kerstavond. Mijn vriendin en ik vieren één jaar samenzijn. Langzaam stroomt de kroeg vol, met eilanders en verdwaalde wandelaars. Een kleurrijke mix. Eilanders in kersttenue en wandelaars in hikekostuum. Bing neemt het over van Tom en ‘Jinglebells’ klingelt vrolijk door de kroeg. Too much voor de lonesome soul. Hij veert uit zijn stoel omhoog, heft het glas en zingt met dubbele tong:
“Sedert eeuwen hield het stand
Zelfs bij't woeden van de golven
Schoon er dierbaars ligt bedolven
Bij't golfgeruis weergalmt het strand
''U heb ik lief, oud-Ameland''
Uit volle borst zingen alle eilanders het Amelander volkslied mee:
“Vrienden, waar g' ooit zwerft te land
Of op d' ongewisse baren
Laat der vad'ren deugd niet varen
't Weerklinke luid op oude trant
''wij hebben lief ons Ameland."
De tongen komen los en nieuwe liederen worden ingezet. Ook de wandelaars doen mee. Niet de lonesome soul, hij staart weer droef voor zich uit. Rond twaalven drukken mijn vriendin en ik de snor. Voldaan van zee, zang en drank. We slapen bij Amelanders thuis. Ons wordt een bovenkamer aangewezen. En jawel, een tweepersoonsbed. Een luxe voor arme studenten. In no time heeft de slaap ons overmeesterd.
Om twee uur ’s nachts word ik wakker. Ik hoor gestommel in de kamer. Mijn vriendin is blijkbaar het Noorden kwijt want ze stapt aan de verkeerde kant in bed. Zeker naar het toilet geweest. Ze voelt koud en knokig aan en ze ruikt naar alcohol. Wat is hier aan de hand? Ze voelt niet als vriendin. De adrenaline stroomt plots door mijn lijf.
Ik draai me om. Mijn vriendin ligt gewoon naast mij te slapen. Wie is in hemelsnaam die man die zich naast mij vlijt? Wat te doen? Ik maak mijn vriendin wakker en fluister haar toe: “Geen paniek, er ligt een vreemde vent bij ons in bed”. De situatie dringt nu pas goed tot mij door. Ik duw de vreemde naakte gast uit bed en kaffer hem uit. Wat doe jij hier? Wegwezen, opzouten! Verward stamelt hij enkele woorden uit: huis, bed, vroeger, relatie. Onhandig trekt hij zijn kleren aan en verdwijnt als een dief in de nacht.
De huisbazin is wakker geworden en geeft verklaring. Het is haar zoon. Wij slapen in zijn vroegere bed en kamer. Tot voor kort woonde hij samen met zijn vriendin. De relatie is sinds kort beëindigd. Hij wist niet dat er gasten waren. Excuses alom.
Bekomen van de schrik keren mijn vriendin en ik terug in bed. De volgende ochtend ligt een zielig hoopje mens op de bank te slapen. Ik herken de lonesome soul van gisteren. Och, arme. Zijn laatst gezongen couplet komt bij mij weer boven:
“Eenvoud, kuisheid en verstand
Sierden t' allen tijd de vrouwen
Die ons eiland gaf t'aanschouwen
Blijf zo het sieraad van ons land
O meisjelief van Ameland”
Geschreven in het kader van een schrijfopdracht (themacolumn) op ColumnX (onder alias Raad_wie_ik_ben).
Onderwerp: Kerstmis
Het is kerstavond. Mijn vriendin en ik vieren één jaar samenzijn. Langzaam stroomt de kroeg vol, met eilanders en verdwaalde wandelaars. Een kleurrijke mix. Eilanders in kersttenue en wandelaars in hikekostuum. Bing neemt het over van Tom en ‘Jinglebells’ klingelt vrolijk door de kroeg. Too much voor de lonesome soul. Hij veert uit zijn stoel omhoog, heft het glas en zingt met dubbele tong:
“Sedert eeuwen hield het stand
Zelfs bij't woeden van de golven
Schoon er dierbaars ligt bedolven
Bij't golfgeruis weergalmt het strand
''U heb ik lief, oud-Ameland''
Uit volle borst zingen alle eilanders het Amelander volkslied mee:
“Vrienden, waar g' ooit zwerft te land
Of op d' ongewisse baren
Laat der vad'ren deugd niet varen
't Weerklinke luid op oude trant
''wij hebben lief ons Ameland."
De tongen komen los en nieuwe liederen worden ingezet. Ook de wandelaars doen mee. Niet de lonesome soul, hij staart weer droef voor zich uit. Rond twaalven drukken mijn vriendin en ik de snor. Voldaan van zee, zang en drank. We slapen bij Amelanders thuis. Ons wordt een bovenkamer aangewezen. En jawel, een tweepersoonsbed. Een luxe voor arme studenten. In no time heeft de slaap ons overmeesterd.
Om twee uur ’s nachts word ik wakker. Ik hoor gestommel in de kamer. Mijn vriendin is blijkbaar het Noorden kwijt want ze stapt aan de verkeerde kant in bed. Zeker naar het toilet geweest. Ze voelt koud en knokig aan en ze ruikt naar alcohol. Wat is hier aan de hand? Ze voelt niet als vriendin. De adrenaline stroomt plots door mijn lijf.
Ik draai me om. Mijn vriendin ligt gewoon naast mij te slapen. Wie is in hemelsnaam die man die zich naast mij vlijt? Wat te doen? Ik maak mijn vriendin wakker en fluister haar toe: “Geen paniek, er ligt een vreemde vent bij ons in bed”. De situatie dringt nu pas goed tot mij door. Ik duw de vreemde naakte gast uit bed en kaffer hem uit. Wat doe jij hier? Wegwezen, opzouten! Verward stamelt hij enkele woorden uit: huis, bed, vroeger, relatie. Onhandig trekt hij zijn kleren aan en verdwijnt als een dief in de nacht.
De huisbazin is wakker geworden en geeft verklaring. Het is haar zoon. Wij slapen in zijn vroegere bed en kamer. Tot voor kort woonde hij samen met zijn vriendin. De relatie is sinds kort beëindigd. Hij wist niet dat er gasten waren. Excuses alom.
Bekomen van de schrik keren mijn vriendin en ik terug in bed. De volgende ochtend ligt een zielig hoopje mens op de bank te slapen. Ik herken de lonesome soul van gisteren. Och, arme. Zijn laatst gezongen couplet komt bij mij weer boven:
“Eenvoud, kuisheid en verstand
Sierden t' allen tijd de vrouwen
Die ons eiland gaf t'aanschouwen
Blijf zo het sieraad van ons land
O meisjelief van Ameland”
Geschreven in het kader van een schrijfopdracht (themacolumn) op ColumnX (onder alias Raad_wie_ik_ben).
Onderwerp: Kerstmis
14-12-2009
Onzijdig
Ra, ra, wie ben ik? Wat is dat nou voor een vraag? Ik weet het zelf niet eens. Al jaren vraag ik mij af wie spookt er in mijn hoofd en lichaam rond. Het blijft voor mij een raadsel. Ach, op zich is het prettig vertoeven met deze knaap of meid in mij. Ik neem genoegen met best of both worlds. Een stevig hormonenspel giert al sinds jaar en dag door lijf en leden. Ik laat het lekker ‘shaken’. Dan weer man, dan weer vrouw, maar altijd mens. What’s on a human’s mind?
Soms is het wel verwarrend. Zeker rond de dagen voor kerst. Dat komt vooral door het vele tv-kijken. Mijn supermoderne tv kent namelijk naast 3D weergave ook nog de geneugten van smaak- en geursensatie. Ik wacht iedere avond smachtend op de parfumreclames. Voor man of vrouw, het maakt mij niet uit. De zwoele kruidluchten, die via het roostertje naast de muziekbox mijn kamer bewieroken, bezorgen mij een wee gevoel in de onderbuik.
Zo ook de lingeriereclame. Ik wordt verleid door cup-C borsten en 6-pack buiken, allemaal in 3D. Om te smullen. Ik ga er helemaal in op. Een chocoladefabriek trekt aan mij voorbij. Ik begin spontaan te kwispelen en raak compleet in de war. Alle zintuigen worden geprikkeld. Wat heeft mijn voorkeur? Mijn verbeelding slaat op hol. Op één van de stranden van Côte d’Or walst een grote chocolade olifant door het zand. Op zijn rug draagt hij een goud glanzende Charlize Theron, poedelnaakt, omgeven door een wolk Dior. Zij drinkt bier uit blik.
Vliegensvlug vliegen reclames over het scherm. De geur- en smaaksimulator raakt in de war. Een weeïge mix van TENA Lady Mini Magic en Captain Iglo vissticks is slecht te behappen. De avondprogrammering voorspelt niet veel goeds. Ik weet niet of mijn neus bestand is tegen Boer zoekt vrouw en Expeditie Robinson, laat staan in 3D. En wat te denken van het journaal. Wie wil Afghanistan ruiken rond de kerst? Afrikaanse misstanden, of het afval in Napels? Proef maar eens het bloed uit Berlusconi’s neus en je bent voorgoed genezen van alles wat naar media riekt.
Ik schakel snel over naar de EO en zuiver mijn neus met wierook en mirre. De kerk ruikt naar vroeger en naar schone kleren, naar Old Spice en Eau de Cologne. Naar groene zeep, naar Lux en Palmolive. Naar koetjesreep en bubblegum. Alleen de kwispeldoor die stinkt. Genoeg geur- en smaaksensatie voor vanavond. Ik leg mijn moede hoofd ter ruste en dommel rustig op de bank in slaap. Een engel en een duiveltje landen op de leuning. Ze maken ruzie. Willen weten wie ik ben. Geen idee, schreeuw ik uit. Misschien ben ik wel beiden!?
Geschreven in het kader van een schrijfopdracht (themacolumn) op ColumnX (onder alias Raad_wie_ik_ben).
Onderwerp: Kerstmis
Soms is het wel verwarrend. Zeker rond de dagen voor kerst. Dat komt vooral door het vele tv-kijken. Mijn supermoderne tv kent namelijk naast 3D weergave ook nog de geneugten van smaak- en geursensatie. Ik wacht iedere avond smachtend op de parfumreclames. Voor man of vrouw, het maakt mij niet uit. De zwoele kruidluchten, die via het roostertje naast de muziekbox mijn kamer bewieroken, bezorgen mij een wee gevoel in de onderbuik.
Zo ook de lingeriereclame. Ik wordt verleid door cup-C borsten en 6-pack buiken, allemaal in 3D. Om te smullen. Ik ga er helemaal in op. Een chocoladefabriek trekt aan mij voorbij. Ik begin spontaan te kwispelen en raak compleet in de war. Alle zintuigen worden geprikkeld. Wat heeft mijn voorkeur? Mijn verbeelding slaat op hol. Op één van de stranden van Côte d’Or walst een grote chocolade olifant door het zand. Op zijn rug draagt hij een goud glanzende Charlize Theron, poedelnaakt, omgeven door een wolk Dior. Zij drinkt bier uit blik.
Vliegensvlug vliegen reclames over het scherm. De geur- en smaaksimulator raakt in de war. Een weeïge mix van TENA Lady Mini Magic en Captain Iglo vissticks is slecht te behappen. De avondprogrammering voorspelt niet veel goeds. Ik weet niet of mijn neus bestand is tegen Boer zoekt vrouw en Expeditie Robinson, laat staan in 3D. En wat te denken van het journaal. Wie wil Afghanistan ruiken rond de kerst? Afrikaanse misstanden, of het afval in Napels? Proef maar eens het bloed uit Berlusconi’s neus en je bent voorgoed genezen van alles wat naar media riekt.
Ik schakel snel over naar de EO en zuiver mijn neus met wierook en mirre. De kerk ruikt naar vroeger en naar schone kleren, naar Old Spice en Eau de Cologne. Naar groene zeep, naar Lux en Palmolive. Naar koetjesreep en bubblegum. Alleen de kwispeldoor die stinkt. Genoeg geur- en smaaksensatie voor vanavond. Ik leg mijn moede hoofd ter ruste en dommel rustig op de bank in slaap. Een engel en een duiveltje landen op de leuning. Ze maken ruzie. Willen weten wie ik ben. Geen idee, schreeuw ik uit. Misschien ben ik wel beiden!?
Geschreven in het kader van een schrijfopdracht (themacolumn) op ColumnX (onder alias Raad_wie_ik_ben).
Onderwerp: Kerstmis
13-12-2009
Stardust at Helmond
Een kleine man, ingetogen maar zelfverzekerd, betreedt het Scala-podium in het Brabant House. Zacht sputteren zuivere noten uit zijn saxofoon. In no time zit iedereen op het puntje van zijn stoel. Soms voel je het meteen. Dit wordt een mooie avond. Ik leun achterover en laat de jazz mij welgevallen. Het sputteren klinkt nu rond. Stardust glinstert door de zaal. Mijn body and soul staan al snel in vuur en vlam. Ik waan mij in de avondschemer van verlaten straten, ergens in Londen, New York of Parijs. De muziek neemt mij mee op reis en brengt mij in vervoering. Melancholie stroomt door Piet’s sax en door mijn aderen.
Intens, met vakmanschap en groot plezier, verkent Piet de hemel en het geborchte van zijn instrument. Uit alle hoeken peurt hij klank en stijl. Twee gebroeders Beets vergezellen Piet Noordijk op het podium. Peter op keyboard en Marinus op contrabas. Eric Ineke zit achter de drums. Hij bounced medium, lovely and at ease. Het publiek tokt zachtjes met het hoofd het ritme mee. Mijn buurman, bijkans in trance, mompelt bij elke stilte zachtjes voor zich uit: “mooi, mooi, mooi”.
Het kind in mij droomt weg op de muziek. Ik zie een Muppet-jazz-combo voor mijn ogen verschijnen. Hoe sterk zijn de karakters door Jim Henson ooit vastgelegd. Peter zie ik verbeeld als jonge hond Rowlf, vrolijk en met humor op zijn piano pingelen. Eric danst ingetogen, maar wild at heart, als Animal op drums. Piet Noordijk slurpt als Zoot gretig sax, zijn neus ziet geel en groen. Als ware muziekdieren, spelen ze erop los. Met prachtige solo’s en improvisaties. Alexander, Beets broer nummer, vult met zijn diep donkere tenorsax het gezelschap aan.
Peter Beets, speelt virtuoos, in haat liefde verhouding, bebop riedels op zijn chocolade reep. De zaal raakt in de ban. In een juiste setting trekken jazzjuweeltjes in up tempo voorbij. The second time around, April Paris, Wave, On the trial. The song is you. I’ll remember Clifford. Pete’s enige eigen compositie Groove mag niet ontbreken. Als slotakkoord een prachtige Night in Tunesia.
Met een staande ovatie en als extra toegift Worksong eindigt een prachtig mooi jazz dubbelconcert in stijl. Veel te kort. Jazz is hard labor, playing together and lots of fun. Het inspireert, harmoniseert en geeft impuls. Jazz, good medicine for the heart.
Mien
Intens, met vakmanschap en groot plezier, verkent Piet de hemel en het geborchte van zijn instrument. Uit alle hoeken peurt hij klank en stijl. Twee gebroeders Beets vergezellen Piet Noordijk op het podium. Peter op keyboard en Marinus op contrabas. Eric Ineke zit achter de drums. Hij bounced medium, lovely and at ease. Het publiek tokt zachtjes met het hoofd het ritme mee. Mijn buurman, bijkans in trance, mompelt bij elke stilte zachtjes voor zich uit: “mooi, mooi, mooi”.
Het kind in mij droomt weg op de muziek. Ik zie een Muppet-jazz-combo voor mijn ogen verschijnen. Hoe sterk zijn de karakters door Jim Henson ooit vastgelegd. Peter zie ik verbeeld als jonge hond Rowlf, vrolijk en met humor op zijn piano pingelen. Eric danst ingetogen, maar wild at heart, als Animal op drums. Piet Noordijk slurpt als Zoot gretig sax, zijn neus ziet geel en groen. Als ware muziekdieren, spelen ze erop los. Met prachtige solo’s en improvisaties. Alexander, Beets broer nummer, vult met zijn diep donkere tenorsax het gezelschap aan.
Peter Beets, speelt virtuoos, in haat liefde verhouding, bebop riedels op zijn chocolade reep. De zaal raakt in de ban. In een juiste setting trekken jazzjuweeltjes in up tempo voorbij. The second time around, April Paris, Wave, On the trial. The song is you. I’ll remember Clifford. Pete’s enige eigen compositie Groove mag niet ontbreken. Als slotakkoord een prachtige Night in Tunesia.
Met een staande ovatie en als extra toegift Worksong eindigt een prachtig mooi jazz dubbelconcert in stijl. Veel te kort. Jazz is hard labor, playing together and lots of fun. Het inspireert, harmoniseert en geeft impuls. Jazz, good medicine for the heart.
Mien
11-12-2009
Mien CC
Twee pretoogjes kijken lachend de wereld in. Wie ben jij lijken ze te vragen? In 2008 verschijnt baby Chloé op moeder aarde. 3040 Gram roze geluk. Twee pretoogjes kijken opnieuw lachend de wereld in. Wie ben jij lijken ze te vragen? In 2009 verschijnt baby Clim op moeder aarde. 2680 Gram blauw geluk. Op een mooie zaterdag zijn neef en nicht geboren. Eentje onder de zomerzon. De ander onder een wintermaan. Twee jonge spruiten. Twee bosjes zonnestralen. Strak schijnend in hun roze vel. Veilig omringd door familie. Trotse papa’s en mama’s en opa’s en oma’s. Een flinke knipoog naar boven. Ogen schieten vol van vet geluk. Zoute waterlanders rollen over wangen.
Niets mooier dan zoet kraaiend leven. Vol belofte, vol groei. Minimensen in de dop. Geurend naar baby. Bonkend met groot hart. Onbedorven, onschuldig, onwetend en klein. Diep slaapdronken dromend over wat nog komen gaat.
Het nieuwe bloed wordt opgenomen in de Mientjesclan. Ver weg in het zalig zonnige zuiden. Veilig opgroeiend langs ‘mooder Maas’, tussen Venlo en Roermond. Het leven, één groot feest. Dat wenst iedereen aan kleine mensjes toe. Jong bloed bruist en pulseert in Clim en Chloé. Mien CC stroomt al stevig door de aderen.
Lieve Clim. Als tweeling en stoere os ben jij nieuwsgierig. Naar de speelsheid van jonge dieren, die slim zijn en behendig. Jouw kwikzilver gaat wisselvallig te keer. Bij voorkeur kleurt jouw horizon geel en oranje. Vertak de bomen en planten in je tuin. Poot peterselie en venkel. Geef al jouw informatie door. Vlinder veelzijdig en vrijblijvend. Zoals Kurt, Errol, Brian en Lionel dat doen en deden. Met Madcon aan de top is het prettig zingen “beggin, beggin you, put your loving hand out, baby”.
Lieve Chloé. Als boogschutter en slimme rat speel jij liefst met tinnen uil en hert. Enthousiast, oprecht en eigenwijs. Jou is geen horizon te ver. Op paard en olifant jaag jij door donkere bossen, vol geurende jasmijn, op zoek naar donkerblauwe edelstenen. Na overvloedige regenval, geniet jij in stilte, van zoete perzik en rabarber. Net als Patti, Uri, Pierre en Anita. En niet te vergeten, Beyonce. Nummer één op jouw geboortedag. Wauw … if she was a boy!
Mien neef en nicht, een nieuwe Googlegeneratie in de dop. Kleine mensen, pluk de dag. De wereld leert jullie weldra kennen.
Mien
Niets mooier dan zoet kraaiend leven. Vol belofte, vol groei. Minimensen in de dop. Geurend naar baby. Bonkend met groot hart. Onbedorven, onschuldig, onwetend en klein. Diep slaapdronken dromend over wat nog komen gaat.
Het nieuwe bloed wordt opgenomen in de Mientjesclan. Ver weg in het zalig zonnige zuiden. Veilig opgroeiend langs ‘mooder Maas’, tussen Venlo en Roermond. Het leven, één groot feest. Dat wenst iedereen aan kleine mensjes toe. Jong bloed bruist en pulseert in Clim en Chloé. Mien CC stroomt al stevig door de aderen.
Lieve Clim. Als tweeling en stoere os ben jij nieuwsgierig. Naar de speelsheid van jonge dieren, die slim zijn en behendig. Jouw kwikzilver gaat wisselvallig te keer. Bij voorkeur kleurt jouw horizon geel en oranje. Vertak de bomen en planten in je tuin. Poot peterselie en venkel. Geef al jouw informatie door. Vlinder veelzijdig en vrijblijvend. Zoals Kurt, Errol, Brian en Lionel dat doen en deden. Met Madcon aan de top is het prettig zingen “beggin, beggin you, put your loving hand out, baby”.
Lieve Chloé. Als boogschutter en slimme rat speel jij liefst met tinnen uil en hert. Enthousiast, oprecht en eigenwijs. Jou is geen horizon te ver. Op paard en olifant jaag jij door donkere bossen, vol geurende jasmijn, op zoek naar donkerblauwe edelstenen. Na overvloedige regenval, geniet jij in stilte, van zoete perzik en rabarber. Net als Patti, Uri, Pierre en Anita. En niet te vergeten, Beyonce. Nummer één op jouw geboortedag. Wauw … if she was a boy!
Mien neef en nicht, een nieuwe Googlegeneratie in de dop. Kleine mensen, pluk de dag. De wereld leert jullie weldra kennen.
Mien
Project Buiten Om (8): Raadsbesluit WOP
De kogel is door de kerk. De gemeenteraad Helmond heeft op 1 december 2009, zich vrijwel unaniem uitgesproken voor het wijkontwikkelingsprogramma Helmond West. Op het laatste moment werden nog twee alternatieve plannen voor de completering stedelijke binnenring gelanceerd. Tegen beter weten in of met een knipoog naar op handen zijnde gemeenteraadsverkiezingen? Wie zal het zeggen?
Het fiat dat de gemeenteraad heeft afgegeven aan het college B&W, rust op een wankele fundering. Er is niet alom draagvlak voor de plannen. De voorbehouden die zijn uitgesproken door betrokken partijen, liegen er niet om. Zelfs de belangrijkste partner, woningbouwvereniging woCom, geeft nog geen volledige garanties af.
Een flink aantal huishoudens in Helmond West heeft aan het besluit koude rillingen overgehouden. Zij leven in onzekerheid over de uitvoering van de plannen. Wat gaat, waar en wanneer, precies plaatsvinden? Gelukkig heeft de gemeenteraad aan het college B&W een duidelijke opdracht meegegeven, die zij ook zal toetsen. B&W dient op zorgvuldige wijze uitvoering te geven aan het wijkontwikkelingsprogramma. Dit moet vergezeld gaan van snelle en eenduidige communicatie. Daarnaast dient er extra zorg en aandacht te zijn voor gedupeerden in de wijk.
Met de toezegging van het college B&W zich hard te maken voor deze zorg en het verbeteren van de communicatie kan het wijkontwikkelingsprogramma de goedkeuring dragen van het gros van de inwoners van Helmond West. Het doet wel pijn en verdriet voor degenen die hun geliefde stek, hun met hart en ziel geborgen huis en haard, op termijn moeten verlaten.
Aan de andere kant mogen degenen die door het besluit van de gemeenteraad hun huis gered zien nu eindelijk lang uitgestelde investeringen waarmaken. Het is hen gegund.
Zij hebben veel te lang moeten wachten op dit besluit. Een besluit dat door inertheid, wispelturigheid en besluiteloosheid maar niet genomen werd door de gemeente Helmond.
Hopelijk trekt het college B&W lering uit wat wijkbewoners en de gemeenteraad haar influisteren. Een aantal zaken zijn voor verbetering vatbaar. Goed luisteren naar inwoners, zorg dragen voor goede communicatie, arrogantie los laten en empathie tonen. Pas dan creëer je als gemeente optimaal draagvlak en schep je voorwaarden voor het mooie credo ‘samen meedenken en samen meedoen’.
Helmond West is te mooi om in de waan te laten. Laat het niet nog langer wachten op uitvoering van de mooie plannen. De gedupeerden inwoners willen, het algemeen belang dienend, ook graag hun individuele belangen geborgd zien. Zij zijn benieuwd welke compensatieregelingen de gemeente treft en of deze toereikend worden geacht. Stevige onderhandelingen staan ongetwijfeld op stapel. De vraag is alleen, wanneer?
Mien
Het fiat dat de gemeenteraad heeft afgegeven aan het college B&W, rust op een wankele fundering. Er is niet alom draagvlak voor de plannen. De voorbehouden die zijn uitgesproken door betrokken partijen, liegen er niet om. Zelfs de belangrijkste partner, woningbouwvereniging woCom, geeft nog geen volledige garanties af.
Een flink aantal huishoudens in Helmond West heeft aan het besluit koude rillingen overgehouden. Zij leven in onzekerheid over de uitvoering van de plannen. Wat gaat, waar en wanneer, precies plaatsvinden? Gelukkig heeft de gemeenteraad aan het college B&W een duidelijke opdracht meegegeven, die zij ook zal toetsen. B&W dient op zorgvuldige wijze uitvoering te geven aan het wijkontwikkelingsprogramma. Dit moet vergezeld gaan van snelle en eenduidige communicatie. Daarnaast dient er extra zorg en aandacht te zijn voor gedupeerden in de wijk.
Met de toezegging van het college B&W zich hard te maken voor deze zorg en het verbeteren van de communicatie kan het wijkontwikkelingsprogramma de goedkeuring dragen van het gros van de inwoners van Helmond West. Het doet wel pijn en verdriet voor degenen die hun geliefde stek, hun met hart en ziel geborgen huis en haard, op termijn moeten verlaten.
Aan de andere kant mogen degenen die door het besluit van de gemeenteraad hun huis gered zien nu eindelijk lang uitgestelde investeringen waarmaken. Het is hen gegund.
Zij hebben veel te lang moeten wachten op dit besluit. Een besluit dat door inertheid, wispelturigheid en besluiteloosheid maar niet genomen werd door de gemeente Helmond.
Hopelijk trekt het college B&W lering uit wat wijkbewoners en de gemeenteraad haar influisteren. Een aantal zaken zijn voor verbetering vatbaar. Goed luisteren naar inwoners, zorg dragen voor goede communicatie, arrogantie los laten en empathie tonen. Pas dan creëer je als gemeente optimaal draagvlak en schep je voorwaarden voor het mooie credo ‘samen meedenken en samen meedoen’.
Helmond West is te mooi om in de waan te laten. Laat het niet nog langer wachten op uitvoering van de mooie plannen. De gedupeerden inwoners willen, het algemeen belang dienend, ook graag hun individuele belangen geborgd zien. Zij zijn benieuwd welke compensatieregelingen de gemeente treft en of deze toereikend worden geacht. Stevige onderhandelingen staan ongetwijfeld op stapel. De vraag is alleen, wanneer?
Mien
Abonneren op:
Posts (Atom)