31-01-2011
Columns van Harrie (Januari 2011)
Slijmballetje / Gein & Ongein / 06-01-2011
Het is 14 graden Fahrenheit als ik druppend uit mijn paddenpoel klim. Raakhout vindt mij maar een watje en blaast wat voor zich uit. Hij heeft het helemaal niet koud. De ijsschotsen glibberen onder mijn blote voeten. Brrr … gris mich nich. Vloekend steek ik mijn vuist denkbeeldig in de lucht richting Gabriel. Deze verrekte mongool labelt temperatuur in absolute cijfers positiever dan Anders. Vandaag staat de Nieuwjaarsborrel van de Paddologenorde op het programma. Speciaal voor de gelegenheid trek ik mijn mosgroene tabberd aan en besprenkel mijn baard met een vleugje Kelvin. De ijspegels laten van schrik los. Klingelend vallen ze op de ijsschotsen in duizend stukken. Het geluid doet me denken aan het Tölzer Knabenchor: Kling Glöckchen Klingelingeling. Tranen pinken in mij ogen. Ik zie uit naar mijn ontmoeting met Zwam de voorzitter van de Paddologenorde. Ook ben ik benieuwd naar de voordracht van Panoramix. Zijn antroposofische uiteenzetting over de nieuwste trend Cikkelogie doet veel stof opwaaien onder de paddologen. Zijn uiteenzetting gaat ongetwijfeld bloedige commentaren opleveren. Voor de zekerheid neem ik een spatbestendig schild mee. Raakhout kijkt me ongeduldig aan. Hij staat op springen en wil zo snel mogelijk op pad. Straks gaat ie Slijmballetje weer ontmoeten, de metgezel van Zwam. Daarop is ie heimelijk verliefd.
Paddologenborrel / Gein & Ongein / 17-01-2011
Moet nog eventjes bijkomen van de Nieuwjaarsborrel van onze Paddologenorde. Het overvloedig nuttigen van berkenwater en beukennoottruffels heeft zijn sporen nagelaten. Ook Raakhout ligt nog voor Pampus, maar dat heeft een andere reden, waarover straks meer. De speech die Zwam hield was fenomenaal. Iedereen van de paddologen was gekluisterd aan zijn lippen. Alles wat het afgelopen jaar de bosrevue gepasseerd was werd van de hak op de tak genomen. Hak, hak, hak. Tak, tak, tak, zak. Daarna volgde een heuse paddologenpolonaise over de gebroken twijgen. Het kreupelhout bibberde ervan. Raakhout was echter veel nerveuzer. Mijn lieve pad kruiste het pad van het padje van Zwam. De twee staarden elkaar speekselloos verliefd aan. Gelukkig hielden zij hun tong wijselijk binnen. In een onbewaakt moment sloeg Raakhout zijn slag. In een doldwaze homerun vergrepen de twee zich aan de liefde onder een paddestoel rood met witte stippen. De lezer kan zichzelf wel een voorstelling maken van hoe klef het gewip er heen en weer aan toeging. Daar gaan vast nog kleine padjes van komen. De voordracht die Panoramix hield over Cikkologie was erg boeiend en gaf zicht op de laatste bevindingen rondom de antroposofische maaitechniek in gemengde bossen in Noord-Europa. Alle paddologen reageerden met lovende kritieken en onderstreepten de economische betekenis van de manier waarop het loofhout voortaan duurzaam verwerkt kon worden tot maaiafval. Maar de kers op de dennenappeltaart van deze gedenkwaardige paddologennieuwjaarsborrel was wel de openbaring van druïde Preiznig op het verschijnsel Weronika. Maar daarover later meer.
Weronika / Gein & Ongein / 24-01-2011
Gris mich nich ... vandaag is het weer boomklopdag. Mijn favoriete berk, mister Lindemans prikkelde mijn geheugen en herinnerde mij eraan dat ik nog zou vertellen over het verschijnsel Weronika. Druïde Preiznig had hierover verteld tijdens de paddologennieuwjaarsborrel.
Het verschijnsel Weronika is alom bekend bij druïden en paddologen en voert ver terug naar de oudheid. Een oude Hongaarse filosoof, Pylaf Lato introduceerde het verschijnsel. Pylaf ontdekte dat alle levende wezens op aarde geboren worden in een grot vlakbij de kust van Chersónisos.
Iedere geboorte wordt ingeluid met een oerknal. Gelukkig worden de oerknallen onmiddellijk gedempt in de grot. De oerknal fungeert als finale en transportmiddel. De oerknal zorgt er voor dat het levende wezen terecht komt bij de moeder die op dat moment ontvankelijk is. Na de oerknal neemt het levende wezen de gedaante aan die bij zijn ouders past. Tot zover de uitleg over het verschijnsel Wrenonika.
Maar wat is nu precies de openbaring die Preiznig deed tijdens de nieuwjaarsborrel? Heel simpel. Hij ontdekte dat van iedere geboorte een reservemens wordt achtergehouden, diep verborgen in de grot. Deze reservemens houdt de touwtjes van de geboortemens strak in handen. De reservemens bepaalt en stuurt.
Preiznig kwam er ook achter dat het wel eens misgaat. Heel soms vliegt de reservemens samen met de geboortemens mee met de oerknal uit de grot. De reservemens neemt dan onmiddellijk de gedaante aan van zijn geboortemens en begint een eigen leven. U kunt zich voorstellen dat alle paddologen en druïden zich een hoedje schrokken van deze openbaring. Het is maar dat u het weet.
U vertoeft niet alleen op deze aarde. Ergens diep in een grot zit een look-a-like van u verborgen. Met een beetje pech loopt ie zelfs ergens op de aardkloot rond.
Achter de rododendron / Gein & Ongein / 31-01-2011
Help ik ben mijn Weronika tegen het lijf gelopen. Het is best eng om je evenbeeld tegen te komen. Het gebeurde afgelopen week toen ik mijn bos inspecteerde. Raakhout had mij op zijn geheel eigen wijze, met kwijl op zijn boven- en onderlip, duidelijk gemaakt dat er vreemde wezens in het bos rondspookten. Daar moest ik natuurlijk het mijne van weten. Ik volgde het slijmspoor van Raakhout en keek in de tussentijd oplettend om mij heen. Af en toe had ik het idee dat we gevolgd werden. Of was het alleen maar het ruisen van de wind en de felle lage middagzon die me deed twijfelen. Achter de berkenbomen leek voortdurend iemand met ons mee te huppen. Raakhout hield even zijn pas in en luisterde aandachtig. Hij hield daarbij zijn wrattige poot eventjes bij zijn oor. Na een poosje luisteren hoestte hij twee brokken groene fluim richting mijn voeten. Dit betekende onraad. Met z’n tweetjes kropen we achter de rododendron en keken tussen de bladeren door. Een bevreemdend gevoel maakte zich van mij meester. In de rododendron tegenover ons keken een viertal ogen ons onderzoekend aan. Vanuit het niets stak ik vier vingers de lucht in en maakte een cirkelbeweging. Onmiddellijk werden ook aan de overkant in de rododendron vier vingers de lucht ingestoken die een cirkelbeweging maakten. Had ik vanochtend te veel paddo’s gegeten of droomde ik? Raakhout sprong stuiterend uit de struik. Aan de overkant gebeurde hetzelfde. Halverwege botsten de twee evenbeelden tegen elkaar en maakten een vreemdsoortige dans met gelijke bewegingen. Het drong nog niet echt tot me door wat hier plaatvond. Raakhout raakte helemaal in de ban van zijn evenbeeld. Nu pas drong het besef tot mij door. Raakhout had zijn Weronika ontmoet. Het verschijnsel waarover Preiznig gesproken had tijdens de paddologennieuwjaarsborrel bestond dus echt. Verbaast door deze constatering stapte ik uit de rododendron en stapte naar de overkant. Daar gebeurde precies hetzelfde. Ik werd helemaal euforisch van dit bizarre verschijnsel en liep mijn evenbeeld tegemoet. Halverwege op ons pad schudden we elkaar de hand. Hoi, ik ben Harrie. Hoi, ik ook. Ik stond perplex.
Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.
25-01-2011
Project Buiten Om (15): Reactie op Zienswijze
Het is rustig rondom de uitvoering van wijkontwikkelingsplannen in Helmond West. Januari heeft nog weinig nieuws gebracht. Achter de gemeentecoulissen wordt hard gewerkt. 2011 wordt een belangrijk jaar. In 2011 worden namelijk de wijzigingen van bestemmingsplannen verwacht.
Ook worden in 2011 de eerste resultaten van milieuonderzoeken verwacht. De bewoners zijn vooral benieuwd naar de onderzoeken op het gebied van luchtkwaliteit en geluidshinder.
Voorzichtige resultaten zijn geboekt rondom de compensatie voor garageboxhouders die een garagebox hebben op het bedrijvencomplex in de Berlaerstraat. Na een half jaar wachten is er eindelijk een minicontract opgesteld door de eigenaar van de garageboxen en de gemeente. Garageboxhuurders ontvangen nu bij opzegging van de huur en het inleveren van de sleutel een vergoeding van 750 euro. Het gaat om circa 80 garageboxen. Dit is ook goed nieuws voor de 18 garageboxhouders in de Itterestraat. Zij zullen naar verwachting eenzelfde compensatie ontvangen van gemeente Helmond die de garageboxen heeft overgenomen van de woCom en nu dus eigenaar is. Over de compensatie naar huurders van bedrijfspanden zijn nog geen gegevens bekend.
In een mailbericht aan de raadscommissieleden RF en MO&E heeft de belangenvereniging BUITEN(ONS)OM haar zorg uitgesproken of het bedrag (9,9 miljoen euro) dat gereserveerd is voor grondverwerving ten behoeve van het tracé BuitenOm wel afdoende zou zijn. De mail is besproken in de raadscommissievergadering Ruimtelijk Fysiek van 16 november 2010 bij agendapunt 4. Krediet afronding stedelijke ring (tracé BuitenOm). Op het door de vereniging berekende tekort van ruim 1,3 miljoen euro werd door de wethouder Verkeer en Stedelijk Beheer niet inhoudelijk ingegaan. De wethouder zegde wel toe dat het gereserveerde budget zeker niet overschreden zal worden.
De belangenvereniging BUITEN(ONS)OM heeft na lang wachten ook eindelijk een inhoudelijk antwoord gekregen op haar zienswijze die zij op 3 november 2009 heeft afgegeven aan het college B&W. Op 21 oktober 2010 vond een gesprek plaats met coördinerend wethouder Helmond West en de betrokken gemeenteambtenaren. De wethouder en de gemeenteambtenaren gaven toe dat zij zich vergist hebben in het aantal te slopen objecten (woningen, bedrijfspanden, garageboxen) ten behoeve van de realisatie van tracé BuitenOm. Door de enorme tijdsdruk is er ook geen gedetailleerde kostenberekening gemaakt voor het tracé BuitenOm. Het feit dat de voorkeur voor tracé BuitenOm boven de keuze Cortenbachtracé, door het college B&W is bepaald, nog voordat de gemeenteraad op de hoogte is gesteld, werd door de wethouder noch bevestigd noch ontkent.
De wethouder gaf na het gesprek aan dat gezien de complexiteit van het WOP Helmond West met al zijn bouwstenen in combinatie met de tijdsdruk in besluitvorming, het onvermijdelijk is gebleken dat er niet altijd zorgvuldig is omgegaan met de communicatie en de doorberekening van cijfers. Dit zou echter niet van doorslaggevende betekenis zijn geweest in de bepaling van keuzes die uiteindelijk gemaakt zijn. De belangenvereniging sprak na afloop van het gesprek de waardering uit dat er nu eindelijk door de gemeente meer inhoudelijk gereageerd is op de Zienswijze en dat de gemeente toegeeft dat er niet altijd goed gecommuniceerd is naar bewoners, raadscommissies en gemeenteraad en dat er fouten zijn gemaakt in de doorberekening van cijfers voor de beide Tracékeuzes. De vereniging betreurt het wel dat door de late reactie van de gemeente op de Zienswijze de belangenvereniging de mogelijkheid is ontnomen om zaken aan de orde te stellen binnen de gemeenteraad voorafgaand aan de besluitvorming. Mogelijk had de besluitvorming dan een andere wending genomen en beter onderbouwd kunnen worden.
Een troost is dat de activiteiten die de belangenvereniging onderneemt, gewaardeerd worden door de wijkbewoners en ook door degenen die de regie hebben bij het wijkontwikkelingsplan. Rond de jaarwisseling mocht de voorzitter van de belangenvereniging een mooi bloemstuk ontvangen van woningbouwvereniging woCom als dank voor de inzet in de wijk Helmond West. De participatie in de Meedenkgroep Openbare Ruimte werd door gemeente Helmond beloond met een vrijwilligersattentie als dank voor de inzet.
Mien out of the box
Ook worden in 2011 de eerste resultaten van milieuonderzoeken verwacht. De bewoners zijn vooral benieuwd naar de onderzoeken op het gebied van luchtkwaliteit en geluidshinder.
Voorzichtige resultaten zijn geboekt rondom de compensatie voor garageboxhouders die een garagebox hebben op het bedrijvencomplex in de Berlaerstraat. Na een half jaar wachten is er eindelijk een minicontract opgesteld door de eigenaar van de garageboxen en de gemeente. Garageboxhuurders ontvangen nu bij opzegging van de huur en het inleveren van de sleutel een vergoeding van 750 euro. Het gaat om circa 80 garageboxen. Dit is ook goed nieuws voor de 18 garageboxhouders in de Itterestraat. Zij zullen naar verwachting eenzelfde compensatie ontvangen van gemeente Helmond die de garageboxen heeft overgenomen van de woCom en nu dus eigenaar is. Over de compensatie naar huurders van bedrijfspanden zijn nog geen gegevens bekend.
In een mailbericht aan de raadscommissieleden RF en MO&E heeft de belangenvereniging BUITEN(ONS)OM haar zorg uitgesproken of het bedrag (9,9 miljoen euro) dat gereserveerd is voor grondverwerving ten behoeve van het tracé BuitenOm wel afdoende zou zijn. De mail is besproken in de raadscommissievergadering Ruimtelijk Fysiek van 16 november 2010 bij agendapunt 4. Krediet afronding stedelijke ring (tracé BuitenOm). Op het door de vereniging berekende tekort van ruim 1,3 miljoen euro werd door de wethouder Verkeer en Stedelijk Beheer niet inhoudelijk ingegaan. De wethouder zegde wel toe dat het gereserveerde budget zeker niet overschreden zal worden.
De belangenvereniging BUITEN(ONS)OM heeft na lang wachten ook eindelijk een inhoudelijk antwoord gekregen op haar zienswijze die zij op 3 november 2009 heeft afgegeven aan het college B&W. Op 21 oktober 2010 vond een gesprek plaats met coördinerend wethouder Helmond West en de betrokken gemeenteambtenaren. De wethouder en de gemeenteambtenaren gaven toe dat zij zich vergist hebben in het aantal te slopen objecten (woningen, bedrijfspanden, garageboxen) ten behoeve van de realisatie van tracé BuitenOm. Door de enorme tijdsdruk is er ook geen gedetailleerde kostenberekening gemaakt voor het tracé BuitenOm. Het feit dat de voorkeur voor tracé BuitenOm boven de keuze Cortenbachtracé, door het college B&W is bepaald, nog voordat de gemeenteraad op de hoogte is gesteld, werd door de wethouder noch bevestigd noch ontkent.
De wethouder gaf na het gesprek aan dat gezien de complexiteit van het WOP Helmond West met al zijn bouwstenen in combinatie met de tijdsdruk in besluitvorming, het onvermijdelijk is gebleken dat er niet altijd zorgvuldig is omgegaan met de communicatie en de doorberekening van cijfers. Dit zou echter niet van doorslaggevende betekenis zijn geweest in de bepaling van keuzes die uiteindelijk gemaakt zijn. De belangenvereniging sprak na afloop van het gesprek de waardering uit dat er nu eindelijk door de gemeente meer inhoudelijk gereageerd is op de Zienswijze en dat de gemeente toegeeft dat er niet altijd goed gecommuniceerd is naar bewoners, raadscommissies en gemeenteraad en dat er fouten zijn gemaakt in de doorberekening van cijfers voor de beide Tracékeuzes. De vereniging betreurt het wel dat door de late reactie van de gemeente op de Zienswijze de belangenvereniging de mogelijkheid is ontnomen om zaken aan de orde te stellen binnen de gemeenteraad voorafgaand aan de besluitvorming. Mogelijk had de besluitvorming dan een andere wending genomen en beter onderbouwd kunnen worden.
Een troost is dat de activiteiten die de belangenvereniging onderneemt, gewaardeerd worden door de wijkbewoners en ook door degenen die de regie hebben bij het wijkontwikkelingsplan. Rond de jaarwisseling mocht de voorzitter van de belangenvereniging een mooi bloemstuk ontvangen van woningbouwvereniging woCom als dank voor de inzet in de wijk Helmond West. De participatie in de Meedenkgroep Openbare Ruimte werd door gemeente Helmond beloond met een vrijwilligersattentie als dank voor de inzet.
Mien out of the box
24-01-2011
Hersenwandel
Vanuit het hier en nu dring ik diep door naar binnen. In uw actualiteit wel te verstaan. Met mijn woorden neem ik bezit van uw gedachten. Ik sta even bij u stil. En u, u wacht af. Op mijn volgende zin. Heb ik uw aandacht nog? Is het wel interessant wat ik u te berde breng? Prikkel ik uw nieuwsgierigheid afdoende? Of verval ik in zinloos geneuzel? Verdoe ik uw kostbare tijd?
Ik zeg het u heel eerlijk. Ik ben verslaafd aan schrijven en zintuigpenetratie. Het zijn oorzaak en gevolg van de hersenwandel die ik bij u pleeg. Ik wil namelijk graag onder uw ogen komen en binnendringen in uw oren. Tastbaar wil ik zijn. Kortstondig vertoeven in uw brein. U mag mij proeven, ruiken, voelen, zien en horen. Ja, u mag zelfs van mij dromen.
Nou moet u niet onmiddellijk naar uw neus grijpen. Ik stink niet hoor. Hooguit ruik ik een beetje. Dat is columnzweet. Door opwinding en schrijfdrift worden mijn okselporiën aangesproken. Ze worden gestimuleerd door mijn schrijfspieren. Best lastig hoor om nog een pen te hanteren in dit digitale tijdperk. Als ik nu in een schrijfkramp schiet, schiet u dan in een lachkramp? Dat zou ik fantastisch vinden. Een glimlach op uw gezicht toveren.
Nu ik hier toch zo bij u binnendring zal ik u verder van dienst zijn. Leest u mij maar eens even hardop voor. Kunt u mij horen? Ik zit nu actueel in uw rechteroor. Dat oor behoeft dringend onderhoud. Grote schoonmaak zo gezegd. Te beginnen in de gang. Daar moet nodig gestofzuigd worden. Wat een smeerboel. Ook het aambeeld zal ik eens flink onder handen nemen. Ah, hier is een hamer. Daar kan ik me in ieder geval een weg mee beitelen. Ik ga op zoek naar de buis van Eustachius. Ook al zo’n smeerpijp. Bah, bah.
Hee hallo, bent u daar nog. Het gehoororgaan heb ik nu ook gevonden. Dat lag hier een beetje te doezelen tussen wat hersenkwabben. Wat een puinhoop. Die kwabben liggen helemaal dwars. Ik zal maar meteen wat orde scheppen in uw brein. Ik zie dat u behoorlijk in de war bent. Maar ja, wat wil je. Er spookt een columnist rond in uw brein. Die probeert u van uw stuk te brengen. Gewoon negeren. Die gaat vanzelf weer weg.
Lees ik lekker? Een beetje wazig misschien? Dat kan zo maar zo zijn. Ik sta hier namelijk op uw netvlies. En het moet gezegd worden, die ramen van u die kunnen wel een sopje gebruiken. Nu kan ik wel een emotioneel stukje schrijven zodat u spontaan gaat huilen, maar misschien is het net zo handig als u eventjes hard in uw neus knijpt. Dan wellen de tranen vanzelf op en kan ik uw ramen wassen. Zout water geeft goede glans en ontneemt de dofheid uit uw ogen.
Kan nooit kwaad zo’n grote schoonmaakbeurt van zintuigen. Met een beetje geluk ga ik vandaag ook nog over uw tong. Bij de kapper, de haringman of misschien bij uw collega’s of bij uw partner vanavond op de bank. Ik vind het best. Dan dring ik ook nog door bij anderen. Zolang u mij maar niet uitspuwt. Dat zou ik zonde vinden en bovendien brutaal. Grote kans ook dat ik dan uitglijd tijdens mijn hersenwandel. Dat wilt u niet. Een glijpartij in uw hoofd.
Nee, houdt u mij gerust binnen. Laat mij tastbaar zijn. Prikkelend zijn op uw tong. Laat mij u behagen. Opdat u veel vreugde beleeft aan mijn actualiteit. Op dit moment ben ik actueel bij u binnen begrijpt u. En wie weet, misschien smaak ik in de nabije toekomst wel naar meer. Ik hoop het.
Mien prikkelt zintuigen
Ik zeg het u heel eerlijk. Ik ben verslaafd aan schrijven en zintuigpenetratie. Het zijn oorzaak en gevolg van de hersenwandel die ik bij u pleeg. Ik wil namelijk graag onder uw ogen komen en binnendringen in uw oren. Tastbaar wil ik zijn. Kortstondig vertoeven in uw brein. U mag mij proeven, ruiken, voelen, zien en horen. Ja, u mag zelfs van mij dromen.
Nou moet u niet onmiddellijk naar uw neus grijpen. Ik stink niet hoor. Hooguit ruik ik een beetje. Dat is columnzweet. Door opwinding en schrijfdrift worden mijn okselporiën aangesproken. Ze worden gestimuleerd door mijn schrijfspieren. Best lastig hoor om nog een pen te hanteren in dit digitale tijdperk. Als ik nu in een schrijfkramp schiet, schiet u dan in een lachkramp? Dat zou ik fantastisch vinden. Een glimlach op uw gezicht toveren.
Nu ik hier toch zo bij u binnendring zal ik u verder van dienst zijn. Leest u mij maar eens even hardop voor. Kunt u mij horen? Ik zit nu actueel in uw rechteroor. Dat oor behoeft dringend onderhoud. Grote schoonmaak zo gezegd. Te beginnen in de gang. Daar moet nodig gestofzuigd worden. Wat een smeerboel. Ook het aambeeld zal ik eens flink onder handen nemen. Ah, hier is een hamer. Daar kan ik me in ieder geval een weg mee beitelen. Ik ga op zoek naar de buis van Eustachius. Ook al zo’n smeerpijp. Bah, bah.
Hee hallo, bent u daar nog. Het gehoororgaan heb ik nu ook gevonden. Dat lag hier een beetje te doezelen tussen wat hersenkwabben. Wat een puinhoop. Die kwabben liggen helemaal dwars. Ik zal maar meteen wat orde scheppen in uw brein. Ik zie dat u behoorlijk in de war bent. Maar ja, wat wil je. Er spookt een columnist rond in uw brein. Die probeert u van uw stuk te brengen. Gewoon negeren. Die gaat vanzelf weer weg.
Lees ik lekker? Een beetje wazig misschien? Dat kan zo maar zo zijn. Ik sta hier namelijk op uw netvlies. En het moet gezegd worden, die ramen van u die kunnen wel een sopje gebruiken. Nu kan ik wel een emotioneel stukje schrijven zodat u spontaan gaat huilen, maar misschien is het net zo handig als u eventjes hard in uw neus knijpt. Dan wellen de tranen vanzelf op en kan ik uw ramen wassen. Zout water geeft goede glans en ontneemt de dofheid uit uw ogen.
Kan nooit kwaad zo’n grote schoonmaakbeurt van zintuigen. Met een beetje geluk ga ik vandaag ook nog over uw tong. Bij de kapper, de haringman of misschien bij uw collega’s of bij uw partner vanavond op de bank. Ik vind het best. Dan dring ik ook nog door bij anderen. Zolang u mij maar niet uitspuwt. Dat zou ik zonde vinden en bovendien brutaal. Grote kans ook dat ik dan uitglijd tijdens mijn hersenwandel. Dat wilt u niet. Een glijpartij in uw hoofd.
Nee, houdt u mij gerust binnen. Laat mij tastbaar zijn. Prikkelend zijn op uw tong. Laat mij u behagen. Opdat u veel vreugde beleeft aan mijn actualiteit. Op dit moment ben ik actueel bij u binnen begrijpt u. En wie weet, misschien smaak ik in de nabije toekomst wel naar meer. Ik hoop het.
Mien prikkelt zintuigen
12-01-2011
Letterdans
Met mijn ogen dans ik over het toetsenbord. Waar staan die letters ook alweer? De E … ja, die staat tussen de W en de R. Hé, en daar meteen onder de R zie ik zowaar de F staan. Die tik ik twee keer op z’n kop en ga dan weer terug naar de E. Vervolgens spring ik met een hinkepinksprong twee letterbalken naar beneden op zoek naar de N. Tussen de B en de M zie ik hem al glimmen. De N staat met één poot stevig verankerd op de grond. De andere poot wijst fier de lucht in. De N is de meest lenige en buigzame letter van het alfabet is. Met zijn verticale spagaat maakt hij altijd indruk op mij.
Voor het volgende woord ga ik op zoek naar het horizontale equivalent van de N. De Z van Zorro. Ik zie hem helemaal links op de letterbalk al ongeduldig staan wachten. Naast de Shift komt hij veel te weinig aan de bak. Ik heb altijd een beetje medelijden met de Z. Hij lijkt voortdurend gebukt te gaan onder zijn eigen gewicht. Gevaarlijk helt hij achterover. Met een dichtgeknepen oog kijkt hij je aan vanachter zijn scherpe hoekige neus. Je moet altijd op de hoede blijven voor de Z. Voor je het weet kruist hij zijn degens met jou. Dat heeft ie geleerd van zijn vriend X, die naast hem staat. Ik ga verder op letterjacht.
Naar de O is het altijd even zoeken. Bovendien raak ik ook vaak in de war van zijn getailleerde cijfergenoot, de 0. De O en 0 houden elkaar altijd met een schuin oog in de gaten. De 0 staart vaak zo hevig naar de O dat zijn wenkbrauw rechtop is gaan staan. Ik geef snel een ros op de O en laat het staren voor wat het is. Ik spoed mij naar de volgende letter. De K staat in het midden van jongstleden, tussen de J en de L en dat is niet voor niks. De K is kreupel en heeft last van evenwichtsstoornissen. Een flinke zijspalk biedt hem ondersteuning. De J en de L houden hem gelukkig in toom.
Van de K ga ik weer terug naar de E en eindig tot slot weer bij mijn favoriet, de verticale spagaat. ‘Effen zoeken’ lees ik op mijn beeldscherm. Maar zoeken naar wat, vraag ik me af? Een jaar vliegt voorbij voordat je het in de gaten hebt. Je weet absoluut niet meer wat je allemaal in dat jaar gezocht hebt. Ik neem mij dit jaar dan ook voor mijn zoektocht van elk moment te genieten en ook van de weg er naar toe. Effen zoeken naar ‘effen zoeken’ op mijn toetsenbord is daarvan een mooi voorbeeld. Het bewust zoeken en intikken van iedere letter geeft een voldaan gevoel. Ik ben ook altijd weer blij als ik zie dat de letters op hun plek staan. Daar kun je op bouwen en vertrouwen. Het zijn belangrijke sleutels voor een goed verhaal.
Maar stel je nu eens voor dat die letters op je toetsenbord hun plekje beu zouden worden. Door saaiheid of door jaloezie. Sommige letters nemen een tactische plek op het toetsenbord in en worden vaker aangeslagen dan andere. Dat wekt afgunst. Ik kan me voorstellen dat een letter Q of B ook wel eens in het middelpunt van de belangstelling wil staan. De afgunst kan leiden tot letterrebellie of een strategisch letterspel. Stel je eens voor dat de letters iedere nacht een cha, cha, cha dansen op je toetsenbord totdat ze niet meer kunnen en vervolgens positie nemen op de plek waar zij die nacht uitgeput neervallen. Dat zou wat zijn.
Gelukkig hebben cijfers minder last van jaloezie. Zij zijn veel volgzamer. Dat is ingegeven door hun strenge mathematische opvoeding. Zij weten hun plek in de hiërarchie. De cijfers kennen zo hun eigen pikorde. Cijfers zaaien alleen verwarring zodra zij ingezet worden bij moeilijke taken als worteltrekken en vermenigvuldigen. Zet ze dan maar eens op de goede volgorde. Gelukkig bieden cijfers, sociaal als ze zijn, ondersteuning bij de letterdans. Iedere avond tellen slaan ze het ritme en tellen hardop mee. En 1, 2, cha, cha, cha. En 3, 4, cha cha cha.
Mien Letterdance
Voor het volgende woord ga ik op zoek naar het horizontale equivalent van de N. De Z van Zorro. Ik zie hem helemaal links op de letterbalk al ongeduldig staan wachten. Naast de Shift komt hij veel te weinig aan de bak. Ik heb altijd een beetje medelijden met de Z. Hij lijkt voortdurend gebukt te gaan onder zijn eigen gewicht. Gevaarlijk helt hij achterover. Met een dichtgeknepen oog kijkt hij je aan vanachter zijn scherpe hoekige neus. Je moet altijd op de hoede blijven voor de Z. Voor je het weet kruist hij zijn degens met jou. Dat heeft ie geleerd van zijn vriend X, die naast hem staat. Ik ga verder op letterjacht.
Naar de O is het altijd even zoeken. Bovendien raak ik ook vaak in de war van zijn getailleerde cijfergenoot, de 0. De O en 0 houden elkaar altijd met een schuin oog in de gaten. De 0 staart vaak zo hevig naar de O dat zijn wenkbrauw rechtop is gaan staan. Ik geef snel een ros op de O en laat het staren voor wat het is. Ik spoed mij naar de volgende letter. De K staat in het midden van jongstleden, tussen de J en de L en dat is niet voor niks. De K is kreupel en heeft last van evenwichtsstoornissen. Een flinke zijspalk biedt hem ondersteuning. De J en de L houden hem gelukkig in toom.
Van de K ga ik weer terug naar de E en eindig tot slot weer bij mijn favoriet, de verticale spagaat. ‘Effen zoeken’ lees ik op mijn beeldscherm. Maar zoeken naar wat, vraag ik me af? Een jaar vliegt voorbij voordat je het in de gaten hebt. Je weet absoluut niet meer wat je allemaal in dat jaar gezocht hebt. Ik neem mij dit jaar dan ook voor mijn zoektocht van elk moment te genieten en ook van de weg er naar toe. Effen zoeken naar ‘effen zoeken’ op mijn toetsenbord is daarvan een mooi voorbeeld. Het bewust zoeken en intikken van iedere letter geeft een voldaan gevoel. Ik ben ook altijd weer blij als ik zie dat de letters op hun plek staan. Daar kun je op bouwen en vertrouwen. Het zijn belangrijke sleutels voor een goed verhaal.
Maar stel je nu eens voor dat die letters op je toetsenbord hun plekje beu zouden worden. Door saaiheid of door jaloezie. Sommige letters nemen een tactische plek op het toetsenbord in en worden vaker aangeslagen dan andere. Dat wekt afgunst. Ik kan me voorstellen dat een letter Q of B ook wel eens in het middelpunt van de belangstelling wil staan. De afgunst kan leiden tot letterrebellie of een strategisch letterspel. Stel je eens voor dat de letters iedere nacht een cha, cha, cha dansen op je toetsenbord totdat ze niet meer kunnen en vervolgens positie nemen op de plek waar zij die nacht uitgeput neervallen. Dat zou wat zijn.
Gelukkig hebben cijfers minder last van jaloezie. Zij zijn veel volgzamer. Dat is ingegeven door hun strenge mathematische opvoeding. Zij weten hun plek in de hiërarchie. De cijfers kennen zo hun eigen pikorde. Cijfers zaaien alleen verwarring zodra zij ingezet worden bij moeilijke taken als worteltrekken en vermenigvuldigen. Zet ze dan maar eens op de goede volgorde. Gelukkig bieden cijfers, sociaal als ze zijn, ondersteuning bij de letterdans. Iedere avond tellen slaan ze het ritme en tellen hardop mee. En 1, 2, cha, cha, cha. En 3, 4, cha cha cha.
Mien Letterdance
09-01-2011
Klantvriendelijkheid
Ik doe altijd wat de klant belooft. Ze maken mij niet gek. Als de klant belooft dat hij zijn portemonnee gaat halen, bel ik hem altijd even na. Voor het geval hij dat vergeten is. Meestal zijn ze aangenaam verrast als ze mij aan de telefoon krijgen.
“Ja, hallo meneer Boodschap, u spreekt met meneer Winkelmans. Ik ben even benieuwd, heeft u uw portemonnee al gevonden? Ik maak me eigenlijk een beetje ongerust.”
“Ehhh … mijn portemonnee vergeten, o ja, dat klopt … ehhh … ik kwam onderweg een vriend van mij tegen, vandaar dat ik nog geen tijd had om terug te komen.”
“Is niet erg meneer Boodschap, wachten wij gewoon nog even. Ik maak er wel even een kleine notitie van. Maakt u vooral geen haast. We hebben tijd genoeg. Tot zo!”
“Kan ik dan nog even de hond uitlaten, onze Blacky moet nodig plassen!”
“Prima, maar bedenkt u wel, wij sluiten stipt om 17:00 uur. De winkelworstwarenwet schrijft voor dat wij onze klandizie afhandelen tussen 08:30 en 17:00 uur. Daar dient u zich aan te houden. Tot zo!”
Zo nu is het een kwestie van geduld bewaren. Ik ken mijn klanten en probeer mij altijd in te leven in hun beslommeringen. Blacky klinkt als een kleine hond. Kleine plas dus. Ze wonen om de hoek. Ik geef meneer Boodschap een half uur.
“Ja, hallo meneer Boodschap, hier nogmaals met meneer Winkelmans. Zeg het is nu 16:30 uur en ik heb u nog niet terug gezien. Dat is niet netjes en niet conform de afspraak. Weet u wel wat dit voor gevolgen heeft voor onze economie?”
“O sorry meneer Winkelmans, onze Blacky moest ook nog een grote boodschap doen. It runs in the family. Ha, ha. Ahoewwwwwww. Blacky, koest l!!.”
“Nou, nou, nou, meneer Boodschap, dat zijn geen grappen hoor. U bedient zich hier van een flauwe smoes. Iedereen moet zijn steentje bijdragen aan de financiële crisis. Ik geef u nog 10 minuten.”
Meestal sorteert deze handelswijze het beoogde effect. Een klant moet niet denken dat ie mij voor het lapje kan houden. Ik ken mijn pappenheimers. Gelukkig is meneer Boodschap doorgaans zeer meegaand en snel van begrip. Aha, daar is hij al.
“Goedemiddag, meneer Boodschap, u hebt uw portemonnee weer gevonden?”
“Ja, hij zat in mijn andere broek. Nogmaals sorry voor de overlast. Doet u mij nu maar dat mooie biefstukje waar we het vanochtend over hadden.”
“Tja, meneer Boodschap dat zal niet meer gaan vrees ik. De biefstuk is uitverkocht.”
“Maar u zou toch een biefstukje opzij leggen voor mij?”
“Ja, ja, ho eens even, zo zijn we niet getrouwd. U hebt verzuimd op tijd terug te komen. Daar kan ik als vleesboer geen rekening mee houden hoor. Ik heb hier nog een kilo zult, daar zult u het mee moeten doen! Dat is dan twaalf euro dertig.”
“Twaalf euro dertig! Voor een kilo zult waarom ik niet gevraagd heb?”
“Ja, meneer, dat is twaalf euro dertig. U weet niet welke doodsangsten ik heb uitgestaan dat ik die biefstuk niet meer op tijd verkocht zou krijgen. Dat moet ik helaas aan u doorrekenen.”
“Dat kunt u niet maken meneer Winkelmans!”
“O jawel meneer Boodschap, ik beroep mij op de winkelworstwarenwet artikel 3.5 en wilt u nu zo vriendelijk zijn te betalen. Het is al bijna 17:00 uur!”
“Nou het is dat het zo slecht gaat met de economie en ik wel wat kan lijden. Alstublieft!”
“Dank u wel en tot ziens meneer Boodschap, doet u de deur achter u dicht?”
Zolang je maar vriendelijk en duidelijk bent tegen je klanten komt het altijd goed. In zware tijden moet je elkaar helpen. Desnoods met harde maatregelen. Zo’n winkelworstwarenwet komt dan goed van pas. Mij eten ze in ieder geval de kaas niet van het brood.
Mien Hoofdkaas
Geschreven voor website Gek op Klanten
“Ja, hallo meneer Boodschap, u spreekt met meneer Winkelmans. Ik ben even benieuwd, heeft u uw portemonnee al gevonden? Ik maak me eigenlijk een beetje ongerust.”
“Ehhh … mijn portemonnee vergeten, o ja, dat klopt … ehhh … ik kwam onderweg een vriend van mij tegen, vandaar dat ik nog geen tijd had om terug te komen.”
“Is niet erg meneer Boodschap, wachten wij gewoon nog even. Ik maak er wel even een kleine notitie van. Maakt u vooral geen haast. We hebben tijd genoeg. Tot zo!”
“Kan ik dan nog even de hond uitlaten, onze Blacky moet nodig plassen!”
“Prima, maar bedenkt u wel, wij sluiten stipt om 17:00 uur. De winkelworstwarenwet schrijft voor dat wij onze klandizie afhandelen tussen 08:30 en 17:00 uur. Daar dient u zich aan te houden. Tot zo!”
Zo nu is het een kwestie van geduld bewaren. Ik ken mijn klanten en probeer mij altijd in te leven in hun beslommeringen. Blacky klinkt als een kleine hond. Kleine plas dus. Ze wonen om de hoek. Ik geef meneer Boodschap een half uur.
“Ja, hallo meneer Boodschap, hier nogmaals met meneer Winkelmans. Zeg het is nu 16:30 uur en ik heb u nog niet terug gezien. Dat is niet netjes en niet conform de afspraak. Weet u wel wat dit voor gevolgen heeft voor onze economie?”
“O sorry meneer Winkelmans, onze Blacky moest ook nog een grote boodschap doen. It runs in the family. Ha, ha. Ahoewwwwwww. Blacky, koest l!!.”
“Nou, nou, nou, meneer Boodschap, dat zijn geen grappen hoor. U bedient zich hier van een flauwe smoes. Iedereen moet zijn steentje bijdragen aan de financiële crisis. Ik geef u nog 10 minuten.”
Meestal sorteert deze handelswijze het beoogde effect. Een klant moet niet denken dat ie mij voor het lapje kan houden. Ik ken mijn pappenheimers. Gelukkig is meneer Boodschap doorgaans zeer meegaand en snel van begrip. Aha, daar is hij al.
“Goedemiddag, meneer Boodschap, u hebt uw portemonnee weer gevonden?”
“Ja, hij zat in mijn andere broek. Nogmaals sorry voor de overlast. Doet u mij nu maar dat mooie biefstukje waar we het vanochtend over hadden.”
“Tja, meneer Boodschap dat zal niet meer gaan vrees ik. De biefstuk is uitverkocht.”
“Maar u zou toch een biefstukje opzij leggen voor mij?”
“Ja, ja, ho eens even, zo zijn we niet getrouwd. U hebt verzuimd op tijd terug te komen. Daar kan ik als vleesboer geen rekening mee houden hoor. Ik heb hier nog een kilo zult, daar zult u het mee moeten doen! Dat is dan twaalf euro dertig.”
“Twaalf euro dertig! Voor een kilo zult waarom ik niet gevraagd heb?”
“Ja, meneer, dat is twaalf euro dertig. U weet niet welke doodsangsten ik heb uitgestaan dat ik die biefstuk niet meer op tijd verkocht zou krijgen. Dat moet ik helaas aan u doorrekenen.”
“Dat kunt u niet maken meneer Winkelmans!”
“O jawel meneer Boodschap, ik beroep mij op de winkelworstwarenwet artikel 3.5 en wilt u nu zo vriendelijk zijn te betalen. Het is al bijna 17:00 uur!”
“Nou het is dat het zo slecht gaat met de economie en ik wel wat kan lijden. Alstublieft!”
“Dank u wel en tot ziens meneer Boodschap, doet u de deur achter u dicht?”
Zolang je maar vriendelijk en duidelijk bent tegen je klanten komt het altijd goed. In zware tijden moet je elkaar helpen. Desnoods met harde maatregelen. Zo’n winkelworstwarenwet komt dan goed van pas. Mij eten ze in ieder geval de kaas niet van het brood.
Mien Hoofdkaas
Geschreven voor website Gek op Klanten
07-01-2011
Herkenbaar
Dat zoek ik op.
Wat?
Herkenbaar.
Oh, waar?
Op de fameuze website voor lezers en schrijvers.
Hoe ga je dat doen?
Door te turven.
Wat ga je dan turven?
Het aantal keren dat het gebezigd is als reactie op een column.
Waarom?
Omdat dit spuuglelijke woord mij dwars zit.
Hoezo?
Het is een dood woord en ik ben er klaar mee. Het woord ligt al begraven in zijn kist. Herkenbaar ligt opgebaard in zijn herkenbaar. Ik zou zeggen zand erover. Schrappen dat woord.
En, wat is de uitslag?
Nou, zo’n 45 keer geturfd.
Zo weinig?
Het aantal valt inderdaad wat tegen. Maar de impact van dat woord, die is zo groot.
Viel er nog iets op bij de telling?
Ja, de oude bekenden die voorbij kwamen. Het waren er veel.
Wie kwam je zoal tegen?
R@@f, Kobus, Li, Mercurius, archangel, senaphonex, Yannick, Godspeed en sally.
Verder nog iets leuks tegengekomen?
Ja, wat aardige titels.
Zoals?
Auratrauma, Cursus man-zijn, Avondgedonder, Kramperen, Gebruikerssyndromen
Wat was daar bijzonder aan?
De titels kwamen eventjes tot leven in mijn sweet memories. Twee columns lokten veel herkenning uit. Vintage van Li en ook Two to tango van Raindog werden ieder door drie lezers herkend. O ja, en Kees Schilder en Li zorgden het vaakst met hun columns voor herkenning. En lezer Wright gebruikte het afschuwelijke woord het meest in zijn reacties.
Herkenbaar?
Nee, niet herkenbaar. Ban dat woord toch eens, koekenbakker. Gebruik liever herinnerkist. Een mooie kist waarin herinneringen niet worden opgebaard maar gekoesterd.
Conclusie van je zoektocht?
Li zorgt met haar columns voor de meeste herkenning onder ColumnX-lezers. Als erelid heeft zij aldus niet voor niets erkenning gekregen. Klapte zij nog maar eens uit haar herinnerdoos.
Wil je de lezers tot slot nog iets meegeven?
Deel het de hele wereld mede, vanaf heden rust herkenbaar in vrede. Amen.
Mien Herinnerkistje
Wat?
Herkenbaar.
Oh, waar?
Op de fameuze website voor lezers en schrijvers.
Hoe ga je dat doen?
Door te turven.
Wat ga je dan turven?
Het aantal keren dat het gebezigd is als reactie op een column.
Waarom?
Omdat dit spuuglelijke woord mij dwars zit.
Hoezo?
Het is een dood woord en ik ben er klaar mee. Het woord ligt al begraven in zijn kist. Herkenbaar ligt opgebaard in zijn herkenbaar. Ik zou zeggen zand erover. Schrappen dat woord.
En, wat is de uitslag?
Nou, zo’n 45 keer geturfd.
Zo weinig?
Het aantal valt inderdaad wat tegen. Maar de impact van dat woord, die is zo groot.
Viel er nog iets op bij de telling?
Ja, de oude bekenden die voorbij kwamen. Het waren er veel.
Wie kwam je zoal tegen?
R@@f, Kobus, Li, Mercurius, archangel, senaphonex, Yannick, Godspeed en sally.
Verder nog iets leuks tegengekomen?
Ja, wat aardige titels.
Zoals?
Auratrauma, Cursus man-zijn, Avondgedonder, Kramperen, Gebruikerssyndromen
Wat was daar bijzonder aan?
De titels kwamen eventjes tot leven in mijn sweet memories. Twee columns lokten veel herkenning uit. Vintage van Li en ook Two to tango van Raindog werden ieder door drie lezers herkend. O ja, en Kees Schilder en Li zorgden het vaakst met hun columns voor herkenning. En lezer Wright gebruikte het afschuwelijke woord het meest in zijn reacties.
Herkenbaar?
Nee, niet herkenbaar. Ban dat woord toch eens, koekenbakker. Gebruik liever herinnerkist. Een mooie kist waarin herinneringen niet worden opgebaard maar gekoesterd.
Conclusie van je zoektocht?
Li zorgt met haar columns voor de meeste herkenning onder ColumnX-lezers. Als erelid heeft zij aldus niet voor niets erkenning gekregen. Klapte zij nog maar eens uit haar herinnerdoos.
Wil je de lezers tot slot nog iets meegeven?
Deel het de hele wereld mede, vanaf heden rust herkenbaar in vrede. Amen.
Mien Herinnerkistje
05-01-2011
American Pie
Met een brede kwast gooit hij wijdbeens zijn streken op het witte doek. Spetterend schreeuwt de verf om meer. Een grote leegte wil gevuld worden. Angstig blikt de dader in de ogen van zijn metgezellen. Wat nu? Hij wil van geen kookles weten, maar vreest zijn meesters.
Vincent, Joseph, Marcel, ze kijken elkaar vertwijfeld aan. Welk antwoord moeten zij Jackson geven? Kleur bekennen zit er voorlopig niet in. Daarvoor is er al te veel en te vaak aangekliederd. Modelkunstenaars die zich meer dan eens aan de ezel hebben gestoten. Nee, een antwoord zwart op wit zit er deze sessie niet in.
Jackson is de twijfel langzamerhand beu. “Jongens jullie laten me geen keus. Ik ben niet bang voor blauw geel of rood.” Met een brede glimlach grijpt hij drie spuitbussen. Vincent ziet ineens grijs. Joseph verslikt zich in een stukje citroen en Marcel, die veegt wat broodkruimels bij elkaar. De sterren van het bekladde doek staan erbij alsof ze een pijp zien roken. Of is het geen pijp?
“'Weet je wat wij moeten doen?” roept Joseph tegen zijn kompanen. “Wij moeten het ruimer zien. De lucht is de grens! Wat is jullie oordeel?” Tja, Vincent die van oordelen alles wist kon dat van die grens en zo wel beamen. Toch krabde hij van twijfel nog eens achter zijn oor en stootte Marcel prompt in z’n zij. “Hee, Marcel jij bent toch specialist in grensgevallen, jij bent toch van d’n Belgique, wat vindt jij er eigenlijk van?”
“Awel zunne, ik ben het niet eens met d’n Joseph. Hij ziet die luchtgrens als Leitmotiv en ik zie daar helemaal geen brood in. Het is allemaal gebakken lucht. Veel liever bak ik zoete broodjes of beter nog een American Pie. Yes, that will do, Jackson bake us or spritz uns an American Pie, behind your Jaypan Fan.”
"Miljaar nog an toe zeg! En wat willen de mannen er bij drinken? Whisky en wijn?" Zei Jackson in gebroken Vlaams. "Ik heb liever aardappelen!" Probeerde Vincent nog. Misschien dat de anderen dat nooit hebben begrepen! Bij Marcel begon zijn franc te vallen. “Oké, voor Vinz absinth, für Joseph ein Bier und etwas Sauerkraut, voor mij unne Tripel en ik geef Jackson zijn Daniel’s en dan geven we van patat.”
Jackson polkte nog wat zenuwachtig aan zijn neus voordat hij in z’n eerste spuitbus kneep. En voilà. De eerste druppel deed bij Marcel zijn bloed koken. Hij deed zijn overall naar beneden en liet zijn eieren en bleke Belgische kadetjes zien. "Je weet waar je die protkunst van jullie kunt steken? Waar de zonnebloemen niet groeien! En durf dát maar eens aan je broer te schrijven!" Daarbij keek hij met een schuin oog naar Vincent die zo rood werd als een tomaat.
Zonder blikken of blozen duwde Jackson de blauwe spuitbus omgekeerd in het zwarte gat van Broodthaers. Echter niet voordat Joseph er een stevige dot vet op had gesmeerd. Marcel danste vervolgens van schrik spontaan de horlepiep. Blauwe druppels spatten op het witte doek uiteen, met welhaast Mondriaanse precisie. "Mais ceci c’est ne pas une horlepiep, ceci c’est une dripping, merveilleuse !!!" riep Marcel blij.
Vincent was intussen naar de keuken gelopen en rommelde wat in de lade met bestek. Hij vond het wel welletjes. Hier is geen eer aan te behalen. Ze begrijpen het toch niet. Misschien zullen ze het wel nooit begrijpen. Wie niet luisteren wil moet maar voelen, dacht Vincent. Hij griste boos de flessenlikker uit de lade en nam voor de zekerheid ook een pannenlap mee.
"Nou Marcelleke, laat uw broekske nu nog maar eens zakken?" Met behulp van de flessenlikker barbariseerde Vincent de bruine gouache op het tableau van de inmiddels droge en saaie spuittextuur. Een niet onaardig tafereeltje ontspon zich voor de ogen van de kunstgroep. Een landelijk kerkje met een pastoor, wat nonnen en een kruis. The big four of the Artistic Church konden hun vreugde amper bedwingen en doopten hun magisch realistisch plastiekske onmiddellijk om tot pièce de résistance du 21e siècle met de waanzinnige titel: Hello, hello, mister American Pie.
Co-column geschreven op website ColumnX door LouisP en Mien
Vincent, Joseph, Marcel, ze kijken elkaar vertwijfeld aan. Welk antwoord moeten zij Jackson geven? Kleur bekennen zit er voorlopig niet in. Daarvoor is er al te veel en te vaak aangekliederd. Modelkunstenaars die zich meer dan eens aan de ezel hebben gestoten. Nee, een antwoord zwart op wit zit er deze sessie niet in.
Jackson is de twijfel langzamerhand beu. “Jongens jullie laten me geen keus. Ik ben niet bang voor blauw geel of rood.” Met een brede glimlach grijpt hij drie spuitbussen. Vincent ziet ineens grijs. Joseph verslikt zich in een stukje citroen en Marcel, die veegt wat broodkruimels bij elkaar. De sterren van het bekladde doek staan erbij alsof ze een pijp zien roken. Of is het geen pijp?
“'Weet je wat wij moeten doen?” roept Joseph tegen zijn kompanen. “Wij moeten het ruimer zien. De lucht is de grens! Wat is jullie oordeel?” Tja, Vincent die van oordelen alles wist kon dat van die grens en zo wel beamen. Toch krabde hij van twijfel nog eens achter zijn oor en stootte Marcel prompt in z’n zij. “Hee, Marcel jij bent toch specialist in grensgevallen, jij bent toch van d’n Belgique, wat vindt jij er eigenlijk van?”
“Awel zunne, ik ben het niet eens met d’n Joseph. Hij ziet die luchtgrens als Leitmotiv en ik zie daar helemaal geen brood in. Het is allemaal gebakken lucht. Veel liever bak ik zoete broodjes of beter nog een American Pie. Yes, that will do, Jackson bake us or spritz uns an American Pie, behind your Jaypan Fan.”
"Miljaar nog an toe zeg! En wat willen de mannen er bij drinken? Whisky en wijn?" Zei Jackson in gebroken Vlaams. "Ik heb liever aardappelen!" Probeerde Vincent nog. Misschien dat de anderen dat nooit hebben begrepen! Bij Marcel begon zijn franc te vallen. “Oké, voor Vinz absinth, für Joseph ein Bier und etwas Sauerkraut, voor mij unne Tripel en ik geef Jackson zijn Daniel’s en dan geven we van patat.”
Jackson polkte nog wat zenuwachtig aan zijn neus voordat hij in z’n eerste spuitbus kneep. En voilà. De eerste druppel deed bij Marcel zijn bloed koken. Hij deed zijn overall naar beneden en liet zijn eieren en bleke Belgische kadetjes zien. "Je weet waar je die protkunst van jullie kunt steken? Waar de zonnebloemen niet groeien! En durf dát maar eens aan je broer te schrijven!" Daarbij keek hij met een schuin oog naar Vincent die zo rood werd als een tomaat.
Zonder blikken of blozen duwde Jackson de blauwe spuitbus omgekeerd in het zwarte gat van Broodthaers. Echter niet voordat Joseph er een stevige dot vet op had gesmeerd. Marcel danste vervolgens van schrik spontaan de horlepiep. Blauwe druppels spatten op het witte doek uiteen, met welhaast Mondriaanse precisie. "Mais ceci c’est ne pas une horlepiep, ceci c’est une dripping, merveilleuse !!!" riep Marcel blij.
Vincent was intussen naar de keuken gelopen en rommelde wat in de lade met bestek. Hij vond het wel welletjes. Hier is geen eer aan te behalen. Ze begrijpen het toch niet. Misschien zullen ze het wel nooit begrijpen. Wie niet luisteren wil moet maar voelen, dacht Vincent. Hij griste boos de flessenlikker uit de lade en nam voor de zekerheid ook een pannenlap mee.
"Nou Marcelleke, laat uw broekske nu nog maar eens zakken?" Met behulp van de flessenlikker barbariseerde Vincent de bruine gouache op het tableau van de inmiddels droge en saaie spuittextuur. Een niet onaardig tafereeltje ontspon zich voor de ogen van de kunstgroep. Een landelijk kerkje met een pastoor, wat nonnen en een kruis. The big four of the Artistic Church konden hun vreugde amper bedwingen en doopten hun magisch realistisch plastiekske onmiddellijk om tot pièce de résistance du 21e siècle met de waanzinnige titel: Hello, hello, mister American Pie.
Co-column geschreven op website ColumnX door LouisP en Mien
Abonneren op:
Posts (Atom)