Omscholing 3: van grijze muis tot carrièretijger

Schichtig kruipt hij langs plinten en muren. Op zoek naar zichzelf. Zodra hij zichtbaar wordt ontstaat paniek. Vliegensvlug rent hij dan naar zijn hol. Met gespitste oren beluistert hij zijn omgeving. Bij het piepen schrikt hij zelf het meest. Angstig bekijkt hij de wereld met gitzwarte ogen. Zijn snorharen trillen bij elke stap die hij verzet. We kennen hem allemaal. Hij zit ergens diep verborgen in ons allen. De bange grijze muis.

Wat een verschil met koning tijger. Doelgericht jaagt hij op zijn prooi. Wie hem ontmoet zal nooit vergeten. Spiegelend in zijn netvlies lust hij je rauw. Slinks en berekenend besluipt hij zijn vijand. Sabelt met scherpe nagels alle weerstand neer. Slechts gekooid is deze tijger een leuke poes. Sta deze jongen niets in de weg. Dit beest krijgt alles gedaan. Hoedt u voor de carrièretijger.

Met gevaar voor eigen leven, sprint en jaagt de carrièretijger door zijn bestaan. Gestresst, gromt en klauwt hij om zich heen. Hij is voor geen kat te vangen. Achterdocht en alertheid houden hem op spanning. Voortdurende waakzaamheid geeft hem een chronisch slaaptekort. Het is lonely at the top.

Na een jachtige dag vindt hij eindelijk rust, hoog in een verlaten boom. Hij droomt van muizen die onbekommerd drentelen, onder aan de wortels van zijn boom. Muizen die speels hun grijze muizenleven leven en elke nacht weer terugkeren in een vertrouwd warm nest. In zijn droom leidt de carrièretijger een rustig en vredig leven.

Maar zijn droom wordt wreed verstoord. Onder aan de boom laat een grijze muis gillend van zich horen. Hij is zijn grijze muizenleven spuugzat en springt bijna uit zijn vel. Hij wil net als de tijger een zwartwit gestreepte oranje vacht en gevaarlijke tanden. Zijn dromen moeten bewaarheid worden. Hij wil het liefst schlemielige poezen laten panikeren. Hij wil stijgen op de ladder van het dierenrijk. Aanzien en respect wil hij vergaren.

‘Hee, jij daar, lui tijgervel’, roept de grijze muis stoer naar boven. ‘Kan ik misschien morgen met jou op jacht? Ik verveel me wezenloos en wil vooruit. Mag ik bij jou in de leer? Ik kan goed snuffelen en drijf bijna alle vrouwen tot waanzin. Misschien kunnen wij onze krachten bundelen.’

De carrièretijger ziet zijn kansen schoon. Een langgekoesterde droom gaat in vervulling. Eindelijk kan hij zijn talenten doorgeven. Zijn jagersinstinct en carrièredrift gaan niet verloren. Hij prijst zich gelukkig met de grijze muis als leerjongen en metgezel.
Een dag later zet de stoere grijze muis zijn eerste grote stappen in de jungle van het wilde dierenrijk. De tijger toont hem trots de weg.

De zoek- en leertochten zijn een waar avontuur. De grijze muis is een gedreven leerjongen en leert snel de fijne kneepjes van het carrière maken. Exploreren en netwerken is zijn devies. In no time schoolt de grijze muis om tot carrièretijger en laat woel-, veld- en spitsmuizen ver achter zich. Door om te scholen maakt de grijze muis zijn dromen waar. Geen enkele poes hoeft hij meer te vrezen. Hij is een supermuis.

Mien

Groene kerst

Kerst staat voor de deur. Met een gruwelijk groot kerstpakket. Volgestopt met gifgroene grutten en grijsgroen gebleekte geurkaarsen. Een groezelig grauw tafelkleed geef ik gauw weg aan glurende overburen. Gerustgesteld door mijn gulle gift graaf ik gretig verder. Geheel onverwacht glijden mijn vliegensvlugge vingers over een geelgroen grasmatje. Mijn gezicht gonst van geluk als ik een gloednieuw golfsetje gewaarword. Maar voordat ik samen met Wii ga gamen wordt er eerst gegeten.

Mijn diner start met een garnalencocktail van vers gevangen grijze garnalen gevolgd door een goed gevuld groentesoepje. Vervolgens gestampte groene kool met gerookte worst. Als toetje, gecaramelliseerd ijs en met een glimmende gelei van gestoofde peer en witgroene druiven. Tot slot koekjes gedrenkt in grand marnier met een vleugje grapefruitsap. Uiteraard vergezeld met een kopje groene pepermuntthee om de dorst te laven.

Met een tevreden gevoel sluit ik de smaragdgroene gordijnen en glijd glunderend onderuit op mijn mintgroene bank. Een groen versierde Giaconda begroet me van boven de bank met een geheimzinnige glimlach. Het gamen stel ik nog even uit.
Zappend op mijn groengrijze TV beland ik in het Groenland van National Geographic. Rendieren rennen charmant over het scherm in een groen, groen knollenland. George Baker’s ‘Little green bag’ galmt gonzend op de achtergrond. Ik zweef met de camera in vogelvlucht mee, over groenige landschappen met geurende dennenbossen en groen glinsterende dennenappeltjes. Green delicious.

Geklepper van de brievenbus trekt plots mijn aandacht. Kerstpost? Ik gris enkele gekleurde enveloppen uit de harige gleuf. Gouden enveloppen bieden mij tegen gunstige tarieven, groen gas, water en licht. En of ik geïnteresseerd ben in een groene uitvaart of groene hypotheek eventueel gefinancierd met groen krediet? Ik beland spontaan in een crisis en ledig mijn groene darmen op een groen toilet. De gifgroene aanbiedingen verdwijnen meteen de groencontainer in. Volgend jaar vind ik ze groen gerecycled waarschijnlijk weer terug in mijn brievenbus.
Uit een grote gele envelop haal ik glunderend een glinsterend papiertje te voorschijn. Van groene Shrek val ik bijna steil achterover. Een groot getal met zeven cijfers lacht me tegemoet. Ik heb een groen miljoen gewonnen. Wat een gulle gift? Eerst effe krassen. Pech, ik vang weer bot bij de incassoloterij.

Als troost schenk ik mezelf een geuzenlambiek. Gulzig gorgel ik het gerstenat naar binnen. ‘Merry Christmas …’, rinkelt de deurbel. Ik open de deur. Voor de deur staat een guitig glimlachende buurvrouw, gekleed in een kerstgroene legging, een monokini en op haar hoofd een rood vilten gewei. Of ik trek heb in kerstkoekjes van eigen deeg? Wordt het dan toch nog gezellig …?
Ik maak plaats op de bank en schuif de gordijnen verder dicht. Vrolijk dippen we onze koekjes in groene pesto en luisteren naar Bing Crosby’s ‘Stil de nacht is jong’. Vanuit de kerststal kijken Jozef en Maria ons schaapachtig vroom aan. Het is alweer lang geleden. Dit jaar gaan we voor een groene kerst … zo groen als gras.

Mien

Tindersticks

Geroezemoes in de zaal. Lichten doven. Doodse stilte daalt neer. Vanaf links sluipen toetsenist en cellist het podium op en nemen bezit van hun instrumenten. Een zacht klankspel stroomt de zaal in. Bassist en percussionist nemen vanachter een rokerig bruin gordijn plaats achter keyboards en drums. Een pulserend ritme verrijkt het stemmig klankspel. Saxofonist en gitarist vallen vanuit het schemer bij. Oorstrelend is de instrumentale prelude van wat komen gaat.

Zwoele lichteffecten flakkeren op en plaatsen de musici in donkere silhouetten. Een rokerige zwavellucht zwerft vanaf het podium de zaal in. De zanger neemt voorzichtig stelling achter de microfoon. Een donkere rauwfluwele stem drijft langzaam en zorgvuldig uit de boxen.
De Tindersticks ontvlammen langzaam in paarse schemer van prachtige lichtbeelden. Een betoverend kleurenpalet vergezelt de melancholische muziek.

De zaal nestelt zich comfortabel in luie stoelen. Muziek zwelt aan en vloeit als water door de lucht. Langzaam, song na song, verdrinkt het publiek in de diepe klankkleur van de zuivere bas die in volle ernst uit de zanger stroomt. De muziek ondersteunt het basale stemgeluid. Zweept op en verscherpt. Soms met snerpende uithalen van trompet en sax die door merg en been gaan. Als een scherp afgestreken lucifer met ploffende vlam.

Ik waan me live in een filmsetting van David Lynch. De muziek voelt aan als blue velvet. Niet te vatten deze poëzie. De Tindersticks bouwen hun muziekscore zorgvuldig op. Met grote aandacht, bezieling en professie bedwelmen ze langzaam de zaal. Het publiek vervalt langzaam in trance. Zelden meegemaakt. Zo’n stilte en aandacht in de zaal.

Prachtige arrangementen zwellen één voor één op uit cello, keyboard, bas en drum. Zweven in losse strofes door de lucht. Ontmoeten elkaar. Smelten samen in muzikale poëzie. Donkerrode verlichting en paarsgetinte gloed versterken de dramatiek van de muziek. Publiek en musici zijn bevangen in een prachtige sfeer. In muziekstiltes hoor je nog geen speld vallen in de zaal. Het ontroert. Zoete tranen kruipen uit mijn ogen. Mijn hemel, wat is dit mooi.

Met grote intensiteit nemen de Tindersticks met hun muziek bezit van het publiek. Alles valt samen door perfecte timing in zang, spel, muziek en licht. Melancholie en sluimerende spanning hangen als een lauwwarme wolk in de lucht. De nasale stem van de zanger en de verstilde muziek van de band stemt tot diepe bezinning en raakt. Paddo’s overbodig. Mystieke verlatenheid dwaalt in lijf en leden.
Het publiek smult en smeekt. Na drie toegiften is iedereen voldaan. De mensen stromen sluimerend, muziekdronken de zaal uit.

Lange tijd waan ik me nog in diepe tevredenheid en warme gloed. Ik droom verder. Donkere decemberdagen doorsta ik met whisky voor een warme kachel op een berenvel. Close en gearmd met mijn vriendin onder een warme zachte deken met sweet memories aan een geweldig concert. Geluk is zo simpel. Ligt in alle eenvoud besloten. Need to say more?

Impressie liveconcert Tindersticks Muziekcentrum Eindhoven 11-12-2008

Mien

Terugschrijven

Mien,

Liefs en het ga je goed.
Denk er goed over na en schrijf me snel terug.
De keuze die ik je nu voorleg.
Ik ben benieuwd wat je vind van mijn keuze.
Jij die mij beter kent dan wie ook.

Dat is jou toevertrouwd.
Commentaar gespeend van deemoed, weemoed en ootmoed.
Het enige wat ik je vraag is eerlijk commentaar.
Jij met jouw relativerend vermogen en heldere kijk op de wereld durf ik mijn keuze te openbaren.
Ik schrijf je deze brief om me te helpen deze keuze te maken.

Het is een voor mij onvermijdelijke keuze met vele consequenties voor mijn omgeving, voor bestaande vriendschappen, familie, mijn relatie en werk.
Er is veel moed voor nodig om de keuze te maken. Een keerpunt is het.
Het is een keuze die voor mij allesbepalend is voor de verdere loop van mijn leven.
Op dit moment sta ik voor een belangrijke keuze in mijn leven.

Go for it.
Er ligt nog een wereld aan je voeten.
Nu je gesetteld bent kijk je terug op mooie jaren.
Dat kan ik zeer waarderen.
Je hebt niet alleen een taalbarrière overwonnen maar ook een fysieke grens.
De grens van jouw kunnen heb je meerdere malen overschreden.

De weg die jij bent ingeslagen is een weg van no return.
Ik denk vaak aan jou.
Na 12 jaar ploeteren heb ik voor het eerst het gevoel dat hetgeen ik gezaaid heb nu eindelijk geoogst kan worden.
Het is alweer even geleden dat wij elkaar geschreven hebben.

Beste Fred,