Het is nu bijna drie weken geleden dat ik alle asbakken uit mijn zicht heb gezet. Slechts twee keer heb ik rokend bezoek gekregen. Vol trots heb ik toen mijn zelf gemaakte asbak tevoorschijn getoverd. Een bruin mannetje in kleermakerszit. Wat heb ik die toch de benen onder zijn lijf vandaan gerookt.
Hij werd als maar bruiner, nee zwart. Zo erg dat de zwarte as zijn glazuren benen aantastte. Heel wat afwasborstels heb ik daarop stuk geschuurd. Maar blinken moest ie. Mijn vers gerolde sjekkies en velen jaren later mijn witte Marlboro’s mochten niet vies worden in de schoot van mijn bruine mannetje.
Vol trots zat ik ook naast mijn rokend bezoek. ‘Zie mij eens niet roken, ik kan het wel’, moet ik uitgestraald hebben. Aan de andere kant kon ik het niet laten om met m’n neus alle rook op te snuiven. Jawel, ik had zelfs overdag mijn zonnige gordijnen gesloten, wetend dat mijn bezoek zou roken als een tierelier, om maar zoveel mogelijk rook op te vangen.
Er lagen nu ook al drie peuken in de schoot van mijn mannetje. Een geoefend oog zag gelijk dat de peuken best wel groot waren. Daar moest vast nog wel iets van te draaien zijn. Twee flesjes bier verder was de buit binnen. Maar liefst 6 peuken had mijn bezoek nagelaten. Mijn niet aflatende blik op de asbak moet mijn bezoek niet onopgemerkt zijn gebleven. De laatste peuk was zeker 5 centimeter.
Na drie weken ging ik dus bijna overstag. Ik zou bijna een vieze vette peuk gedraaid hebben van met bezoekersadem doordrenkte shag. Dat is nog veel erger dan ’s ochtends vroeg het glas met rochel ledigen op nuchtere maag. Paniek slaat toe. Ik heb nu toch wel een onweerstaanbare drang naar alles wat ook maar enigszins met roken te maken kan hebben.
Grote, witte Marlboro’s zweven rond in mijn hallucinaties. In gedachte zie ik mezelf een lekker sjekkie pielen. Maar het lukt niet meer. Telkens rolt de vloei van mijn vingers weg. Telkens komt er weer een vouw in mijn vloei. Het plukje shag is ook al niet voldoende. Met twee plukjes shag wordt het rollen helemaal een probleem. De shag is droog, het vloeitje te glad, mijn vingers plakkerig. Jeugdtrauma’s komen boven. Zwetend van paniek wordt mijn vloeitje nat. Ik moet echt stoppen.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
24-03-2003
Rookverhaal 07: Peristaltiek en beter gefluim
Studie, verveling, bier, mensen, contact, gezelschap, rituelen, ik geef ze allemaal de schuld. Debet aan het in stand houden van mijn verslaving. Tot mijn spijt nog steeds niet kwijt. Toch ontvang ik veel steunbetuigingen bij mijn afscheid van de sigaret.
Zo vind ik regelmatig chocolade sigaretten in mijn brievenbus. Zeer fortuinlijk. Afzenders realiseren zich niet dat dit slechts bevorderlijk werkt voor mijn maag- en darmflora. Voordeel van deze bruine jongens is wel dat je er gratis papier bij krijgt. Dat voorkomt paniek en bruine vingers. Echter al dit gepeuter roept dan weer een hevig verlangen in me op.
Ook mijn e-mail-outing werpt vruchten af bij het trage verwerkingsproces. Het blijft wel een onbetrouwbaar pad die elektronische snelweg. Zelfs in mijn eigen vriendenkring wordt getwijfeld aan mijn integriteit en worden mijn creatieve uitingen toegeschreven aan hogere machten. Wat een ongeloofwaardigheid. Schande voor mijn copyright. Waar rook is wordt vuur waargenomen.
Inmiddels is de rochelfase aangebroken van mijn lijdensweg. Stroperig blijven stukjes taai slijm voor mijn strottenhoofd liggen, wachtend op het moment dat ik mijn keel schraap. Op de meest ongelegen momenten slaan de kriebels toe en probeer ik mijn onderbuik aan te zetten tot een elegante peristaltiek, hopend dat deze de inzet is om de wave te continueren naar de slijmstukjes vlak voor mijn strottenhoofd. Ik hoef dan slechts mijn mond te openen, de lippen te tuiten en de fluimen te richten op een dankbaar slachtoffer. Meestal heeft mijn lichaam zich dan al verplaatst naar een irritante collega of vervelend kassameisje. Ook het open raam van een foute auto met foute muziek en fout publiek is een aangenaam doelwit.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Zo vind ik regelmatig chocolade sigaretten in mijn brievenbus. Zeer fortuinlijk. Afzenders realiseren zich niet dat dit slechts bevorderlijk werkt voor mijn maag- en darmflora. Voordeel van deze bruine jongens is wel dat je er gratis papier bij krijgt. Dat voorkomt paniek en bruine vingers. Echter al dit gepeuter roept dan weer een hevig verlangen in me op.
Ook mijn e-mail-outing werpt vruchten af bij het trage verwerkingsproces. Het blijft wel een onbetrouwbaar pad die elektronische snelweg. Zelfs in mijn eigen vriendenkring wordt getwijfeld aan mijn integriteit en worden mijn creatieve uitingen toegeschreven aan hogere machten. Wat een ongeloofwaardigheid. Schande voor mijn copyright. Waar rook is wordt vuur waargenomen.
Inmiddels is de rochelfase aangebroken van mijn lijdensweg. Stroperig blijven stukjes taai slijm voor mijn strottenhoofd liggen, wachtend op het moment dat ik mijn keel schraap. Op de meest ongelegen momenten slaan de kriebels toe en probeer ik mijn onderbuik aan te zetten tot een elegante peristaltiek, hopend dat deze de inzet is om de wave te continueren naar de slijmstukjes vlak voor mijn strottenhoofd. Ik hoef dan slechts mijn mond te openen, de lippen te tuiten en de fluimen te richten op een dankbaar slachtoffer. Meestal heeft mijn lichaam zich dan al verplaatst naar een irritante collega of vervelend kassameisje. Ook het open raam van een foute auto met foute muziek en fout publiek is een aangenaam doelwit.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
20-03-2003
Halt! PC-fitness vervangt RSI-WP!?
Sport? Wie doet dat nou bij Column X? Okee, we typen ons suf op deze site, maar vingertraining, ho maar! Laat staan dat ellebogen een fatsoenlijke warming-up krijgen en de nek een krampwerende massage. Rekken en strekken is uit den boze sinds de BOC een negatief advies gegeven heeft over het gebruik van RSI-WP. Het Ministerie van WVS heeft het advies overgenomen en het gebruik van RSI-WP uitdrukkelijk verboden. Sporten is de remedie. PC-fitness de nieuwe trend.
Het BOC (Bond van Ongezond Computergebruik) heeft na vele onderzoeken geadviseerd aan het Ministerie van VWS onmiddellijk een halt toe te roepen aan het gebruik van RSI-WP (Repetitive Strain Injury Warning Programs). RSI-WP staat in Nederland ook wel bekend onder de naam beeldschermtachygrafie. Het is een soort waakhond op je computer die je waarschuwt dat je leidt aan overspannen toetsenaanslag en uitzinnig muismisbruik. Reden tot dit advies was de verontrustende toename van RSI- slachtoffers onder vrachtwagenchauffeurs.
Doorgaans zijn deze sportieve binken niet stuk te krijgen. Maar het veelvuldig raadplegen van de tachograaf, op een onaangenaam repeterende wijze, leidde tot behoorlijk wat uitrekkingen en andere letsels. Dit werd nog eens versterkt door de verslavende uitwerking die van de tachograaf uitging. Vrachtwagenchauffeurs (pioniers op het gebied van ICT; in de jaren 80 waren zij de uitvinders van de beruchte bakkiecommunicatie) integreerden de tachograaf in hun thuisomgeving op de homecomputer. In andere werkbranches deed RSI-WP (onder invloed van Arbowetgeving) ook snel zijn intrede.
Het ging allemaal goed totdat Maurice de (waak) Hondt een significante overeenkomst aantoonde tussen RSI en RSI-WP op het gebied van auto-computer-mutilatie. Dit is een verschijnsel dat voorkomt bij verslaafde computerjunks, waarbij getracht wordt aandacht te krijgen van de omgeving door heel hard het beeldscherm tegen het hoofd te bonken totdat het glas springt. Met de scherven wordt vervolgens getracht ‘MS’ in het voorhoofd te kerven.
Kortom RSI en RSI-WP zorgden voor een schrikbarend toenemend aantal auto-computer-mutilatie-slachtoffers. Tegelijkertijd werd een rapport gepresenteerd door het BOC waarin aangetoond werd dat vrachtwagenchauffeurs veelvuldig lijden aan het syndroom van MS (microsoft). Het syndroom van MS manifesteert zich door het uitzinnig bekrassen van het beeldscherm met de vingernagels wat vervolgens vrij snel overgaat in het likken van het beeldscherm. Maurice noemt dit in zijn interviews steevast het “hond met de blauwe tong” syndroom. Zelf heeft hij ook tijdelijk geleden aan dit syndroom.
De bevindingen van Maurice de Hondt en het BOC hebben het Ministerie van VWS doen besluiten het gebruik van beeldschermtachygrafie te verbieden. Het BOC komt wel met een advies ter vervanging van RSI-WP. Het PC-fitness biedt een redelijk alternatief. PC-fitness is overkomen waaien uit Silicone Valley. Het beste resultaat wordt verkregen door te kiezen voor een woestijnachtige screensaver tijdens deze oefeningen.
1. Nekrekken:
Ga rechtop zitten, trek uw kin in totdat u de spieren aan de bovenkant van uw nek voelt aanspannen. Rol daarbij flink met uw ogen door het zand op uw beeldscherm.
2. Vlinderen:
Vouw uw handen samen achter het hoofd. Druk uw ellebogen eerst naar binnen totdat de punten elkaar raken en duw ze daarna zo ver mogelijk naar achteren. Roep daarbij ‘oeh ah’.
3. Hoofdrollen:
Sluit uw ogen, laat uw hoofd voorover zakken en rol het langzaam en ontspannen van links naar rechts. Deze oefening kunt u ook op de hoedenplank van uw auto doen. Vergeet daarbij niet een blaffend geluid te maken.
4. Openen en sluiten:
Laat uw stoelzitting - indien mogelijk - kantelen en plaats beide voeten stevig op de grond. Leun zoveel mogelijk achteruit en strek beide armen zo ver u kunt, terwijl u uitademt. De handpalmen zijn daarbij naar voren gedraaid. Hou die houding even vast. Leg de handen daarna in de schoot en ontspan. Denk bij deze oefening aan uw geliefde en maak puffende geluiden.
5. Zandloper
Til het beeldscherm met beiden handen 40 cm op en loop heen en weer voor uw bureau of tafel. Probeer daarbij het woestijnzand op uw beeldscherm naar de linker benedenhoek te schudden en vervolgens naar de rechter bovenhoek.
Sportmien
Het BOC (Bond van Ongezond Computergebruik) heeft na vele onderzoeken geadviseerd aan het Ministerie van VWS onmiddellijk een halt toe te roepen aan het gebruik van RSI-WP (Repetitive Strain Injury Warning Programs). RSI-WP staat in Nederland ook wel bekend onder de naam beeldschermtachygrafie. Het is een soort waakhond op je computer die je waarschuwt dat je leidt aan overspannen toetsenaanslag en uitzinnig muismisbruik. Reden tot dit advies was de verontrustende toename van RSI- slachtoffers onder vrachtwagenchauffeurs.
Doorgaans zijn deze sportieve binken niet stuk te krijgen. Maar het veelvuldig raadplegen van de tachograaf, op een onaangenaam repeterende wijze, leidde tot behoorlijk wat uitrekkingen en andere letsels. Dit werd nog eens versterkt door de verslavende uitwerking die van de tachograaf uitging. Vrachtwagenchauffeurs (pioniers op het gebied van ICT; in de jaren 80 waren zij de uitvinders van de beruchte bakkiecommunicatie) integreerden de tachograaf in hun thuisomgeving op de homecomputer. In andere werkbranches deed RSI-WP (onder invloed van Arbowetgeving) ook snel zijn intrede.
Het ging allemaal goed totdat Maurice de (waak) Hondt een significante overeenkomst aantoonde tussen RSI en RSI-WP op het gebied van auto-computer-mutilatie. Dit is een verschijnsel dat voorkomt bij verslaafde computerjunks, waarbij getracht wordt aandacht te krijgen van de omgeving door heel hard het beeldscherm tegen het hoofd te bonken totdat het glas springt. Met de scherven wordt vervolgens getracht ‘MS’ in het voorhoofd te kerven.
Kortom RSI en RSI-WP zorgden voor een schrikbarend toenemend aantal auto-computer-mutilatie-slachtoffers. Tegelijkertijd werd een rapport gepresenteerd door het BOC waarin aangetoond werd dat vrachtwagenchauffeurs veelvuldig lijden aan het syndroom van MS (microsoft). Het syndroom van MS manifesteert zich door het uitzinnig bekrassen van het beeldscherm met de vingernagels wat vervolgens vrij snel overgaat in het likken van het beeldscherm. Maurice noemt dit in zijn interviews steevast het “hond met de blauwe tong” syndroom. Zelf heeft hij ook tijdelijk geleden aan dit syndroom.
De bevindingen van Maurice de Hondt en het BOC hebben het Ministerie van VWS doen besluiten het gebruik van beeldschermtachygrafie te verbieden. Het BOC komt wel met een advies ter vervanging van RSI-WP. Het PC-fitness biedt een redelijk alternatief. PC-fitness is overkomen waaien uit Silicone Valley. Het beste resultaat wordt verkregen door te kiezen voor een woestijnachtige screensaver tijdens deze oefeningen.
1. Nekrekken:
Ga rechtop zitten, trek uw kin in totdat u de spieren aan de bovenkant van uw nek voelt aanspannen. Rol daarbij flink met uw ogen door het zand op uw beeldscherm.
2. Vlinderen:
Vouw uw handen samen achter het hoofd. Druk uw ellebogen eerst naar binnen totdat de punten elkaar raken en duw ze daarna zo ver mogelijk naar achteren. Roep daarbij ‘oeh ah’.
3. Hoofdrollen:
Sluit uw ogen, laat uw hoofd voorover zakken en rol het langzaam en ontspannen van links naar rechts. Deze oefening kunt u ook op de hoedenplank van uw auto doen. Vergeet daarbij niet een blaffend geluid te maken.
4. Openen en sluiten:
Laat uw stoelzitting - indien mogelijk - kantelen en plaats beide voeten stevig op de grond. Leun zoveel mogelijk achteruit en strek beide armen zo ver u kunt, terwijl u uitademt. De handpalmen zijn daarbij naar voren gedraaid. Hou die houding even vast. Leg de handen daarna in de schoot en ontspan. Denk bij deze oefening aan uw geliefde en maak puffende geluiden.
5. Zandloper
Til het beeldscherm met beiden handen 40 cm op en loop heen en weer voor uw bureau of tafel. Probeer daarbij het woestijnzand op uw beeldscherm naar de linker benedenhoek te schudden en vervolgens naar de rechter bovenhoek.
Sportmien
19-03-2003
Rookverhaal 06: Blow your mind …
‘It took me quite a time, to get me here, and now it blows my mind’.
A forthnight. Twee weken. 14 Dagen. 336 Uren. 20160 Minuten. 1.209.600 Seconden. Maar niks vergeleken bij een lichtjaar. Geen trek in drop. Appels komen m’n neus uit. Golden delicious. Overstap naar peren valt zwaar. Conference.
Waarschijnlijk zal het volgende station mandarijnen zijn. Sint is in aantocht. Pepernoten, chocolade sigaretten, nicotine-pleisters, grijze, grauwe rookbaard met mijter en een holle staf. Zwarte pieten kleurig gekleed met snoep en schuim. Kiddo’s blij, volwassenen de sigaar. Donkere dagen roepen op tot verveling, verlangen naar licht, halfzwaar of zwaar. Posters lachen me toe. Shag in de reclame, goed gerold met goede sluiting, stevig verpakt. Shaggy in m’n oren, it wasn’t me! Zelfs de posterborden ruiken naar sigaret. Ik vermijd de rookcoupé. Ik vermijd de man met zwaar montuur, peuk gekneld in uiterste hoek van zuinig mondje. Gele vingers grijpen Spits en Metro. Zelfs ogen staan vol rook. Het is waterig buiten. Ik hou vol. Ride like the wind that blows my mind.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
A forthnight. Twee weken. 14 Dagen. 336 Uren. 20160 Minuten. 1.209.600 Seconden. Maar niks vergeleken bij een lichtjaar. Geen trek in drop. Appels komen m’n neus uit. Golden delicious. Overstap naar peren valt zwaar. Conference.
Waarschijnlijk zal het volgende station mandarijnen zijn. Sint is in aantocht. Pepernoten, chocolade sigaretten, nicotine-pleisters, grijze, grauwe rookbaard met mijter en een holle staf. Zwarte pieten kleurig gekleed met snoep en schuim. Kiddo’s blij, volwassenen de sigaar. Donkere dagen roepen op tot verveling, verlangen naar licht, halfzwaar of zwaar. Posters lachen me toe. Shag in de reclame, goed gerold met goede sluiting, stevig verpakt. Shaggy in m’n oren, it wasn’t me! Zelfs de posterborden ruiken naar sigaret. Ik vermijd de rookcoupé. Ik vermijd de man met zwaar montuur, peuk gekneld in uiterste hoek van zuinig mondje. Gele vingers grijpen Spits en Metro. Zelfs ogen staan vol rook. Het is waterig buiten. Ik hou vol. Ride like the wind that blows my mind.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
16-03-2003
Spoort sport?
Wat een sport om deze rubriek een gezicht te geven. Sport spoort blijkbaar niet op ColumnX. Ik kan er natuurlijk een sport van maken om zo snel mogelijk op de bovenste sport van deze rubriek te eindigen maar ik vrees dat dat een spaak in mijn stoel zal kosten. Ik zal immers gebukt gaan onder het wedstrijdelement en mijn gebrek aan vaardigheid.
De Dikke van Dale geeft de volgende definitie voor sport:
1. lichamelijke bezigheid ter ontspanning of als beroep met spel- en wedstrijdelement waarbij conditie en vaardigheid vereist zijn, resp. bevorderd worden.
2. [bepaalde geestelijke bezigheid] => denksport
3. trede van een ladder => sport
4. spaak in een stoel => spijl
Helaas verzuimd de Dikke aan deze definitie toe te voegen wat de gevolgen kunnen zijn van sport. Je kunt b.v. afvallen van sport. Wie kortgeleden een fitnesscentrum heeft bezocht zal dit volledig beamen. Met de lente op komst wordt er weer heel wat vet verbrand. Sport is een seizoensartikel en wordt luid toegejuicht door de mode-industrie. Al dat overbodig vet moet immers netjes getoond worden. Het selecteren van de juiste kledij is dan ook een sport op zichzelf. Als vervolgens het overtollig vet met uiterste inspanning is ingetoomd begint het rondje winkelrennen opnieuw. A new body, a new dress.
De mode-industrie raakt nimmer verzadigd en doet de definitie sport alle eer aan. Met een tomeloze conditie en grote vaardigheid wordt het wedstrijdelement uitgemolken tot op het bot om tot de hoogste scores en verkoopcijfers te komen. Met het WK dammen in Nederland is voor deze industrie een nieuwe markt aangeboord. De damcoltrui en het schaakbordvest schreeuwen om nieuwe trends. Na wat gepuzzel zullen de modebaronnen de markt veroveren met nieuwe dessins en zal het maatkostuum weer haar intrede doen.
De mode-industrie kent een lange historie in de sport. In het Victoriaanse tijdperk werden stoelen bekleed tot aan elke sport toe. De spijlstijl was erg bepalend voor het aanzien van vele baronnessen en de sportbekleder beleefde gouden tijden. Het gilde van Sportbekleder werd opgericht. Om spraakverwarring en strijd tussen de verschillende gilden te voorkomen wijzigde het gerenommeerde gilde van Kleedsport haar naam in Perrysport.
Rijst nog steeds de vraag waarom Column X-ers geen sport bezigen. Wellicht is er geen uitdaging, valt er weinig eer te behalen. Misschien zijn we platgeschaatst door Nederlands winterse sporttak nummer één. Vreemd dat de luchtigheid, tijdelijkheid en snelheid waarmee columns zich in het landschap van letteren begeven geen herkenning, geen voedingsbodem vinden in het landschap van de sport. Ik mis wat sporten op de trap die tot in de hemel reikt. Sport wedijvert zegt de Dikke van Dale. Maar sport kan ook verbroederen. Laten we verbroedering zoeken in wedijver en de rubriek “sport” weer nieuw leven inblazen. Laat mij niet alleen in deze rubriek! Laat sport weer sporen.
De Dikke van Dale geeft de volgende definitie voor sport:
1. lichamelijke bezigheid ter ontspanning of als beroep met spel- en wedstrijdelement waarbij conditie en vaardigheid vereist zijn, resp. bevorderd worden.
2. [bepaalde geestelijke bezigheid] => denksport
3. trede van een ladder => sport
4. spaak in een stoel => spijl
Helaas verzuimd de Dikke aan deze definitie toe te voegen wat de gevolgen kunnen zijn van sport. Je kunt b.v. afvallen van sport. Wie kortgeleden een fitnesscentrum heeft bezocht zal dit volledig beamen. Met de lente op komst wordt er weer heel wat vet verbrand. Sport is een seizoensartikel en wordt luid toegejuicht door de mode-industrie. Al dat overbodig vet moet immers netjes getoond worden. Het selecteren van de juiste kledij is dan ook een sport op zichzelf. Als vervolgens het overtollig vet met uiterste inspanning is ingetoomd begint het rondje winkelrennen opnieuw. A new body, a new dress.
De mode-industrie raakt nimmer verzadigd en doet de definitie sport alle eer aan. Met een tomeloze conditie en grote vaardigheid wordt het wedstrijdelement uitgemolken tot op het bot om tot de hoogste scores en verkoopcijfers te komen. Met het WK dammen in Nederland is voor deze industrie een nieuwe markt aangeboord. De damcoltrui en het schaakbordvest schreeuwen om nieuwe trends. Na wat gepuzzel zullen de modebaronnen de markt veroveren met nieuwe dessins en zal het maatkostuum weer haar intrede doen.
De mode-industrie kent een lange historie in de sport. In het Victoriaanse tijdperk werden stoelen bekleed tot aan elke sport toe. De spijlstijl was erg bepalend voor het aanzien van vele baronnessen en de sportbekleder beleefde gouden tijden. Het gilde van Sportbekleder werd opgericht. Om spraakverwarring en strijd tussen de verschillende gilden te voorkomen wijzigde het gerenommeerde gilde van Kleedsport haar naam in Perrysport.
Rijst nog steeds de vraag waarom Column X-ers geen sport bezigen. Wellicht is er geen uitdaging, valt er weinig eer te behalen. Misschien zijn we platgeschaatst door Nederlands winterse sporttak nummer één. Vreemd dat de luchtigheid, tijdelijkheid en snelheid waarmee columns zich in het landschap van letteren begeven geen herkenning, geen voedingsbodem vinden in het landschap van de sport. Ik mis wat sporten op de trap die tot in de hemel reikt. Sport wedijvert zegt de Dikke van Dale. Maar sport kan ook verbroederen. Laten we verbroedering zoeken in wedijver en de rubriek “sport” weer nieuw leven inblazen. Laat mij niet alleen in deze rubriek! Laat sport weer sporen.
14-03-2003
Rookverhaal 05: Gordijngeuren en andere odeur
De herfst weer volop in het land. Wind waait door de bomen. Zware luchten aan de hemel. Bladeren voor de zon, die mager schijnt. En dan stoppen met roken? Welke idioot verzint zoiets. In een jaargetijde van nostalgie en stil verlangen, doordrongen van haast iedere vorm van afscheid en stormachtig voor het hart, is dit welhaast de duivel verzoeken.
Wandelen in de natuur geeft dan ook geen bevrediging meer. Riekend mos, zompige grondluchten, bedorven bladgeur, de dood ademt uit. Een wellust voor elke parfumontwikkelaar, een voedingsbodem voor laboranten, op zoek naar nieuwe odeur. Het lichaam mag niet stinken dus worden we besprenkeld met fabricaten die het resultaat zijn van ons eigen afval. Poep en pies. Wie houdt wie nu voor de gek? En wat vinden we nu eigenlijk lekker? Legitimeert dit nou het opsnuiven van sigarettenlucht en wat daar aan vooraf gaat, het consumeren van de stinkstok?
Och het blijft toch wel moeilijk. Reeds een week gestopt, komt de moeilijke periode. Zie je wel dat het lukt, het valt best mee, … onderschatting. Zware film daar bij die rode molen … toch maar even iets weggeslikt. Kwaal verergeren, de adem stokt toch al in de keel (homeopathische beslissing). Ik ga door waar ik gebleven was. 1 Week, 2 dagen en 15 uren rookvrij (min 4x 5 minuten).
Nog even afscheid nemen van de zomer. Ik leg mijn neus in het gordijn en snuif de laatste resten sigaret op. Nog even koester ik gordijngeuren. Mijn neus is weer blij!
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Wandelen in de natuur geeft dan ook geen bevrediging meer. Riekend mos, zompige grondluchten, bedorven bladgeur, de dood ademt uit. Een wellust voor elke parfumontwikkelaar, een voedingsbodem voor laboranten, op zoek naar nieuwe odeur. Het lichaam mag niet stinken dus worden we besprenkeld met fabricaten die het resultaat zijn van ons eigen afval. Poep en pies. Wie houdt wie nu voor de gek? En wat vinden we nu eigenlijk lekker? Legitimeert dit nou het opsnuiven van sigarettenlucht en wat daar aan vooraf gaat, het consumeren van de stinkstok?
Och het blijft toch wel moeilijk. Reeds een week gestopt, komt de moeilijke periode. Zie je wel dat het lukt, het valt best mee, … onderschatting. Zware film daar bij die rode molen … toch maar even iets weggeslikt. Kwaal verergeren, de adem stokt toch al in de keel (homeopathische beslissing). Ik ga door waar ik gebleven was. 1 Week, 2 dagen en 15 uren rookvrij (min 4x 5 minuten).
Nog even afscheid nemen van de zomer. Ik leg mijn neus in het gordijn en snuif de laatste resten sigaret op. Nog even koester ik gordijngeuren. Mijn neus is weer blij!
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
10-03-2003
Rookverhaal 04: Week …
… word ik ervan. Slap en hongerig … Zie tafels vol lekkernijen voor me staan. Chocolade toetjes, repen, taarten en vla. Van Nico en Tine heb ik geen last meer. Ze komen voorlopig niet meer op bezoek. Wat een ontlasting. Zwart voor ogen. Trekdropstoelgang vermoed ik.
Van weekdier verander ik langzaam in turtle op weg naar de grote metamorfose. De ultieme Samsonleeuw. I almost beat the lion! Energie begint weer te stromen. Ik ruik weer zweet, zout en zoet. De overwinning is naderbij. Ik tel de weken die sindsdien verstreken nog even op de vingers van 1 hand (1 week en 17 uur).
Volhouden is een kunst, geduld een schone zaak, wilskracht de drijfveer. Scoren krijgt ineens een andere betekenis. Scoor veel appeltjes. Wijzig van tactiek. Van dropweek naar fruitweek, van fruitweek naar … door de week!
Wat een verlangen … een week verlangen! Ik hou vol….
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Van weekdier verander ik langzaam in turtle op weg naar de grote metamorfose. De ultieme Samsonleeuw. I almost beat the lion! Energie begint weer te stromen. Ik ruik weer zweet, zout en zoet. De overwinning is naderbij. Ik tel de weken die sindsdien verstreken nog even op de vingers van 1 hand (1 week en 17 uur).
Volhouden is een kunst, geduld een schone zaak, wilskracht de drijfveer. Scoren krijgt ineens een andere betekenis. Scoor veel appeltjes. Wijzig van tactiek. Van dropweek naar fruitweek, van fruitweek naar … door de week!
Wat een verlangen … een week verlangen! Ik hou vol….
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
04-03-2003
Rookverhaal 03: Kringetjes …O…O…O…O…!
… rond m’n ogen, voor m’n ogen, achter m’n ogen. Opstijgende rook. Vuurhaarden om te betreden. Gevarenzone binnen bereik. Kitkat helpt niet meer tegen ‘surviven’. The battle wordt nog steeds geleverd. 5 Dagen lijken een eeuwigheid, een weekend een maand.
Ik ga auto in auto uit, rijd nergens naartoe. Rookgeur stijgt op uit de zetels. Smoking seat. Snuivend komen herinneringen boven en ik ledig weemoedig de asbak. Hoe krijg ik die geur nu uit m’n leven? Auto te koop! Het weekend is gered. Zowel het kastje als de muur heb ik laten staan, geen angsten ervaren, geen woede bespeurd, geen zenuwen ontwaard. Video Hannibal en video Snatch sleepten me er doorheen. In een bioscoop mag je niet roken. Weekendverveling ontvlucht. Studie vermeden. Ik kook zelfs weer en eet nu appeltjes. Fruit, fruit, fruit. IJsberen overal op m’n pad. Caribbean nights are fun. Snakkend, snoepend, snorkelend en snuivend naar rondhangende rook. Op zoek naar gezelschap van een sigaret. Vlak naast Liesbeth, slechts een enkel moment van zwakte. Trek ik op vrijdagnacht toch nog aan zo’n beestje, wat een feestje. De kring nu toch maar sluiten, alle sigaretten blijven buiten… Hoelang gaat dit nog duren. Rook uit porie, rook uit lijf, rook uit leden en rook uit hoofd!
Als de rook om je hoofd is verdwenen …. .
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Ik ga auto in auto uit, rijd nergens naartoe. Rookgeur stijgt op uit de zetels. Smoking seat. Snuivend komen herinneringen boven en ik ledig weemoedig de asbak. Hoe krijg ik die geur nu uit m’n leven? Auto te koop! Het weekend is gered. Zowel het kastje als de muur heb ik laten staan, geen angsten ervaren, geen woede bespeurd, geen zenuwen ontwaard. Video Hannibal en video Snatch sleepten me er doorheen. In een bioscoop mag je niet roken. Weekendverveling ontvlucht. Studie vermeden. Ik kook zelfs weer en eet nu appeltjes. Fruit, fruit, fruit. IJsberen overal op m’n pad. Caribbean nights are fun. Snakkend, snoepend, snorkelend en snuivend naar rondhangende rook. Op zoek naar gezelschap van een sigaret. Vlak naast Liesbeth, slechts een enkel moment van zwakte. Trek ik op vrijdagnacht toch nog aan zo’n beestje, wat een feestje. De kring nu toch maar sluiten, alle sigaretten blijven buiten… Hoelang gaat dit nog duren. Rook uit porie, rook uit lijf, rook uit leden en rook uit hoofd!
Als de rook om je hoofd is verdwenen …. .
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
03-03-2003
Rookverhaal 02: Midautumnnightsdream!
Ik ontwaak uit de droom! Gesust door ’n kind ruik ik elke bladzijde van het boek waarin ik net begonnen ben. Als een zwoel zomeravondparfum komen het voorwoord, de inleiding en de eerste twee hoofdstukken tot mij. Wat een genot, en dat al na twee dagen!
Zelfs de trekdrop dringt nu heel welriekend mijn neusvleugels binnen.
De bijverschijnselen ‘niets’ en ‘valt wel mee’ doen ineens niet meer ter zake. Ik heb immers weer lucht. Ik tuur naar een wit plafond dat ’s avonds zwart blakert als het licht uitgaat. Toch zie ik sterretjes. Mijn auto ruikt nog lang naar sigaret, ga toch maar eens op zoek naar trekdropspray, gat in de markt.
Aan aandacht geen gebrek, iedereen wil me kussen, wel een vreemde gewaarwording. Daarvan wordt je toch wel selectief en ik moet toch ook wel toegeven dat ik erg lekker ruik. Als ik dan vervolgens mijn ‘rollend tapijt’ te berde breng en eens zwaar rochel is al die aandacht plots weer verdwenen.
De stollingsfactoren in m’n bloed stijgen altijd na liefdesverdriet. Trouwens, ze stollen ook bij het verliefd worden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en adem stokt in de keel.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Zelfs de trekdrop dringt nu heel welriekend mijn neusvleugels binnen.
De bijverschijnselen ‘niets’ en ‘valt wel mee’ doen ineens niet meer ter zake. Ik heb immers weer lucht. Ik tuur naar een wit plafond dat ’s avonds zwart blakert als het licht uitgaat. Toch zie ik sterretjes. Mijn auto ruikt nog lang naar sigaret, ga toch maar eens op zoek naar trekdropspray, gat in de markt.
Aan aandacht geen gebrek, iedereen wil me kussen, wel een vreemde gewaarwording. Daarvan wordt je toch wel selectief en ik moet toch ook wel toegeven dat ik erg lekker ruik. Als ik dan vervolgens mijn ‘rollend tapijt’ te berde breng en eens zwaar rochel is al die aandacht plots weer verdwenen.
De stollingsfactoren in m’n bloed stijgen altijd na liefdesverdriet. Trouwens, ze stollen ook bij het verliefd worden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en adem stokt in de keel.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Abonneren op:
Posts (Atom)