Wat een schreeuwlelijk is het toch. Mister Korting. Ja, altijd handig om het kwaad een naam te geven. Mister Korting, ‘pain in the ass’ voor de man zonder portemonnee. Hij roept en schreeuwt je overal tegemoet. In voorjaar, najaar, zomer en winter. Hij lonkt en lebbert met oog en tong. Bespeelt letterlijk en figuurlijk al je zinnen.
Mister Korting jaagt en jubelt. Is vaak inzet van een wanhopige economie. Soms een triest en treurig geval. Zwervend door de straat, op zoek naar weke kopers. Meestal raakt hij zichzelf aan de straatstenen niet kwijt. De wanhoop nabij, propt hij zich brutaal, bij voorkeur incognito, door willekeurige brievenbussen. Leesvoer voor gewillige vrouwen. Ook de liefde van de vrouw gaat door de maag.
Mister Korting presenteert zich het liefst in luchtballonnen met kartelrand. Luchtig afgeprijsd toont hij zeepbellen vol prullaria. Wat een smiecht. Gehuld als wolf in schaapskleren misleidt hij onder valse voorwendselen, vaak in onleesbaar kleine lettertjes. Mister Korting smeedt vaak een pact met een andere verkoopduivel. Miss Reclame. Vier handen op één buik, onlosmakelijk verbonden.
Vaderdag, Moederdag, Valentijnsdag, en Halloween zijn voor beiden favoriete piekdagen. Seizoensgebonden zijn ze op hun best. Verkleed als Paashaas, Kerstman of Sinterklaas letten ze vooral op de kleintjes. Helaas zijn de verlokkingen Korting en Reclame van korte duur. Al gauw zijn de aanbiedingen standaardprijs. Hoe zuur.
Wat een ophef maken die twee toch in de uitverkoop. Flirtend vanachter vitrineglas, in schreeuwende kleuren en met luidruchtige toeters en bellen. Korting zoekt klant. Reclame zoekt koper. Goedkoop, schaamteloos, hoerig en geil. Een rode lamp gaat branden. Red alert. Met een blos op de wangen loop ik snel verder. Gelukkig niemand heeft mij gezien.
Mien Miss Reclame
Geschreven voor website Gek op Klanten
28-04-2010
17-04-2010
Project Buiten Om (11): Spagaat in draagvlak
De krokussen schieten uit de grond. Met een gemengd gevoel zie ik aarde en bloemknoppen openbarsten in mijn tuin. Hoor de vogels flirtend fluiten. Sommigen bouwen al een nest. De lente lonkt. Maar niet voor mij. Ik verblijf nog volop in herfst en winter. Mijn huis, op sterven na dood, huivert en wacht op sloop.
Vol goede moed blijf ik strijden voor wijk en woning. Dit wordt door sommige wijkbewoners met argusogen bekeken. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om voor zijn wijk te strijden als hij die wijk op termijn zelf moet verlaten? Ook de opbouwwerker kan het maar moeilijk vatten. Voor zijn gevoel roep ik weerstand over mij heen als ik voor wijk, huis en haard strijd en gelijktijdig wil participeren in nieuwe wijkontwikkelingsplannen. Een patstelling die niet uitnodigt voor deelname aan meedenkgroepen. Voor mijn gevoel hoeft het één het ander niet uit te sluiten. Desondanks besef ik terdege dat ook mijn verstand en gevoel soms met elkaar in spagaat liggen.
Met lede ogen zie ik toe hoe niet alleen mijn huis, maar ook ikzelf, gesloopt dreigen te worden uit mijn geliefde wijk. Dat sta ik niet toe. Helmond West en ik zijn mij veel te lief. Helaas kan ik niet bogen op jarenlang geworteld zijn. Niet als wijkbewoner noch als Helmonder. Maar ook mijn hart kan verloren gaan. Betrokkenheid, mededogen en met elkaar in gesprek blijven, dat is wat er toe doet. Troost vind ik in het hart onder de riem, mij toegestoken door buurtbewoners, vrienden en familie.
Het is aan sommigen moeilijk uit te leggen dat je enerzijds mee wil praten in uitvoering van nieuwe wijkplannen, terwijl je anderzijds ook mogelijk stokken in wielen steekt van deelplannen, die in jouw ogen slecht ontwikkeld zijn. Dan mag je niet meer meepraten en wordt je buitengesloten. In mijn opinie en mijn ervaring is er pas sprake van succesvol projectwerk als zowel de grootste voor- als tegenstanders in onderling gesprek tot elkaar komen. Pas dan ontstaat ruimte en mogelijkheid voor draagvlak. Onderhandeling, sloop en wederopbouw zijn dan slechts een fluitje van een cent.
Helaas is die ruimte nog steeds niet gegeven. Veel wijkbewoners en ondernemers in Helmond West zijn nog steeds in afwachting van concrete toelichting van wijkontwikkelingsplannen. Zij hopen dat het nieuwe college, de nieuwe raad, de nieuwe raadscommissies en de uitvoerende ambtenaren, inzicht, tijd en moed vinden om belanghebbenden en mogelijk gedupeerden tijdig in te lichten. In Helmond West zijn de wijkbewoners en ondernemers het beu om informatie in last minute vorm of erger nog, achteraf tot zich te nemen. Zij nemen geen genoegen met mosterd na de maaltijd.
Mien
Vol goede moed blijf ik strijden voor wijk en woning. Dit wordt door sommige wijkbewoners met argusogen bekeken. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om voor zijn wijk te strijden als hij die wijk op termijn zelf moet verlaten? Ook de opbouwwerker kan het maar moeilijk vatten. Voor zijn gevoel roep ik weerstand over mij heen als ik voor wijk, huis en haard strijd en gelijktijdig wil participeren in nieuwe wijkontwikkelingsplannen. Een patstelling die niet uitnodigt voor deelname aan meedenkgroepen. Voor mijn gevoel hoeft het één het ander niet uit te sluiten. Desondanks besef ik terdege dat ook mijn verstand en gevoel soms met elkaar in spagaat liggen.
Met lede ogen zie ik toe hoe niet alleen mijn huis, maar ook ikzelf, gesloopt dreigen te worden uit mijn geliefde wijk. Dat sta ik niet toe. Helmond West en ik zijn mij veel te lief. Helaas kan ik niet bogen op jarenlang geworteld zijn. Niet als wijkbewoner noch als Helmonder. Maar ook mijn hart kan verloren gaan. Betrokkenheid, mededogen en met elkaar in gesprek blijven, dat is wat er toe doet. Troost vind ik in het hart onder de riem, mij toegestoken door buurtbewoners, vrienden en familie.
Het is aan sommigen moeilijk uit te leggen dat je enerzijds mee wil praten in uitvoering van nieuwe wijkplannen, terwijl je anderzijds ook mogelijk stokken in wielen steekt van deelplannen, die in jouw ogen slecht ontwikkeld zijn. Dan mag je niet meer meepraten en wordt je buitengesloten. In mijn opinie en mijn ervaring is er pas sprake van succesvol projectwerk als zowel de grootste voor- als tegenstanders in onderling gesprek tot elkaar komen. Pas dan ontstaat ruimte en mogelijkheid voor draagvlak. Onderhandeling, sloop en wederopbouw zijn dan slechts een fluitje van een cent.
Helaas is die ruimte nog steeds niet gegeven. Veel wijkbewoners en ondernemers in Helmond West zijn nog steeds in afwachting van concrete toelichting van wijkontwikkelingsplannen. Zij hopen dat het nieuwe college, de nieuwe raad, de nieuwe raadscommissies en de uitvoerende ambtenaren, inzicht, tijd en moed vinden om belanghebbenden en mogelijk gedupeerden tijdig in te lichten. In Helmond West zijn de wijkbewoners en ondernemers het beu om informatie in last minute vorm of erger nog, achteraf tot zich te nemen. Zij nemen geen genoegen met mosterd na de maaltijd.
Mien
Abonneren op:
Posts (Atom)