120 Woorden April 2018

120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.


Levensworst (06-04-2018) (Themawoord: Worst)

Mijn worst levert levens. Het is een echte levensworst. Daarom koester ik hem dagelijks. Hij moet ook echt in shape gehouden worden. Sinds kort gaat hij ook op yoga. Voor de nodige lenigheid, rust en core-stability. Want die laatste die kan vooral beter.

Soms springt ie namelijk alle kanten op. Dat kan natuurlijk niet. Ik moet soms mijn billen bij elkaar knijpen om hem niet kwijt te raken. Zo springlevend is mijn levensworst. Mijn yogajuf weet er gelukkig wel raad mee.

In de zonnestand moet ie nu voort elke ochtend. Nu ben ik geen ochtendmens, maar voor de goede zaak doe ik uiteraard mijn best. Mijn levensworst mag niet levensmoe worden. Dan levert hij niet meer. Dat mag niet gebeuren.


Trampoline van Maas (14-04-2018) (Themawoord: Tram)

Het is een hele grote springplank die als entree moet dienen. Het gespannen zeil mag absoluut niet gemist worden. De veren staan op grote spanning. Van een vangnet is geen sprake.

Een nieuw lettercircus vraagt om adequaat equipement. Laat dat maar over aan een solide team van technici die binnen nog geen halve minuut de tramp kunnen demonteren en monteren.

Het inspringen is begonnen. In spin de bocht gaat in. Uit spuit de bocht gaat uit. En dan nu nog een salto. Hoeveel kansen krijgt de springer? Zou hij het letterspel dit keer winnen?

Met vijf beurten gaat dat zeker lukken. Misschien nog een spoedje schrijven en dan op naar de finish. Met handen in het haar wordt het afwachten.


Snipperdag (14-04-2018) (Moffelwoord: Snipperdag)

Vandaag heb ik een snipperdag. Wel vijf meter papier moet er aan geloven. Het is papier dat aan beide kanten volgeschreven staat. Geen plekje is onbeschreven gebleven. Allemaal geheimen die het daglicht niet kunnen verdragen. Weggemoffeld tussen dubbelzinnige zinnen. Tot de dag van gisteren.

Het dagboek is ontdekt. Ook al zijn het losse blaadjes. De paginering verraadt een lang leven schrijven. Gretig begint de dame te lezen. Sterker nog, ze leest nog steeds. Het enige dat ik kan doen is snel handelen. Opdat mijn geheimen mijn geheimen blijven. Ik begin bij mijn laatste geheimen. Die van de afgelopen week. Opgetekend op pagina negenhonderdduizenddrieëndertig van pagina negenhonderdduizenddrieëndertig.

Stekker in het stopcontact. En ratelen maar. Laat de geheimen zich maar snel versnipperen.


Extramuraal (15-04-2018) (Themawoord: Tram)

Buiten de muren, daar gebeurt het allemaal. Buiten de muren, daar waar geen wanden meer zijn. Semipermeabel weten sommigen nog te vertellen. Maar eenmaal naar buiten gekeerd is er eigenlijk geen weg meer terug. Wie eenmaal buiten de muren staat komt nooit meer binnen. Niet echt althans.

Sommigen denken van wel, maar dat zijn de buitenaardse optimisten. Vreemde wezens zogezegd. Aliens. Steven Spielberg adepten. Ik noem maar wat. Niet de minste. Ik had ook Paul Verhoeven kunnen zeggen maar dan blijft het weer zo kneuterig, zo Hollands. Ja, Hollands, niet Nederlands. Want wat is nu Nederlands? Alles dat buiten Holland plaatsvindt? Alles buiten de muren van een stad die Randstad heet? Alleen de naam al? Extramuraal zijn ze die Hollanders.


Struikgewas (15-04-2018) (Moffelwoord: Struikgewas)

Niets, maar dan ook helemaal niets ruist er in mijn struikgewas. Ik houd het zaakje namelijk dagelijks schoon. Wel zo fijn voor al mijn omstanders. Je zou me eens moeten ruiken? Dat wil je toch niet? En al helemaal niet mijn struikgewas. Wat ruikt er in mijn struikgewas? Helemaal niets. Gelukkig maar. Hoewel?

Om een partner te vinden, een geschikte, is het toch wel essentieel, dat je riekt. Ergens. Dat je de juiste essence en afstemming vindt voor nageslacht. Want om tot nageslacht te komen moet het toch wel daadwerkelijk rieken. Lekker, bij voorkeur. Vies mag ook, als het maar ruikt. Want als er niet meer geroken wordt dan is het meteen uit met de vis, paling en zoute haring.


Diminuendo espirando descrescendo estinguendo (16-04-2018) (Geen themawoord)

Ik bedoel maar. Geleidelijk zachter wordend, afnemend in sterkte, wegstervend, uitdovend, als een kaars die fluistert.

Een vlam een lont, aanvankelijk laaiend van passie. Een lang lont dat smelt naar heel heftig en kort, als een gloeilamp die bibbert in haar glas, wetend dat iele hoge kreten haar glas doen breken in de ijlte van gestolde kou.

Een hand die uitsteekt. Vraagt naar liefde. Dwars door zachte modder die wijkt voor hoorbare tranen, geplengd op een nog vers graf. Op erudiete tonen van pianoslagen en voetpedaalgetrap. Geen ontkomen aan.

Diminuendo espirando descrescendo estinguendo. Slaap zacht mijn liever broeder opdat gij luistert en rust vindt in weëe klanken van Satie. Droom illuster en integer van levens die niet meer komen gaan.


Drankfris (16-04-2018) (Themawoord: Fris)

De alcoholist staat laat op, drankfris voor de nieuwe dag die al vrij lang aanstonds is. Maar daar heeft de alcoholist geen weet van. Geen zweet ook niet. Transpireren doet hij al een eeuwigheid niet meer. Drankfris zijn is zijn kracht. Weten waar de mosterd gehaald wordt. Niet alleen waar. Ook wanneer.

Hij schuift zijn benen langzaam in zijn broek. Vanaf het bed dat nog lichtjes dampt en zuur ruikt. Naar lang doorgetrokken slaap en verschraald gedroomd bier. Zijn neusvleugels tintelen, alleen al bij gedachten aan.

Wijn wordt het vandaag. Het is immers weekend. Rood, wit, rosé, vlees noch vis. Het hemelse vocht mag vandaag iedere kleur aannemen, mits het percentage minimaal een zeven scoort. Voor minder gaat hij niet.


Fris en klaar (16-04-2018) (Themawoord: Fris)

Fris en klaar of op zijn Duits ‘frisch und fertig’. Dat wenst iedere gezonde Hollandse jongen zich. Nederlandse trouwens ook. Ze willen geen Limbo’s of Brabo’s uitsluiten. Laat staan, Friezen, Utrechtenaren, Zeeuwen, Drenten, Groningers en mensen uit Gelderland, Overijssel of Flevoland. Ammenooitniet.

Liefst alles moet fris en klaar zijn uiteraard. Gene zijden en deze zijden. Onderkanten, bovenkanten. Oren, ogen, puntje van de neus. Binnenkanten, buitenkanten. Das Leiden Jungens Westen, Osten, Norden und Süden soll slechts kort en heftig zijn. Kurz und heftig. Geen tijd mag er verspeeld worden. Kostbare noch goedkope. Billig moet het zijn. Billijk.

Daar zijn de meisjes. Ze trekken de neus een klein beetje omhoog. Playing hard to get. Hard gaan de zaakjes sowieso worden. Zeker weten.


Frisbie (16-04-2018) (Themawoord: Fris)

Carla heeft ogen zo groot als schoteltjes. En dat is niet voor niets. Sinds ze uit de boekenkast van haar vader is gekomen, is Carla een stuk wijzer geworden. Onder wijzer. Een echte onderwijzeres. Zo belangrijk leren. Eerst zelf ervaren en daarna doorgeven dat leren. Onwijs onderwijsgaaf.

Terug naar de schoteltjes van ogen. Zo groot geworden inmiddels dat het tevens een grote bril vraagt en verdraagt. Dat laatste op haar neus. Ze kijkt nergens meer van op. Ik bedoel maar. Carla is bie. Frisbie. Zo dat is eruit. Ze eet van twee walletjes. Appetijtelijk vet. Want haar idolen dragen gewichtig gewicht van bovengemiddeld BMI. Ze houdt van vet Carla. Van vette liefde. Vandaar haar ogen op steeltjes. Groot als frisbee.


Fristads Kansas en Stockholm Dallas (17-04-2018) (Themawoord: Fris)

Je lichaam is je belangrijkste gereedschap. Dat dacht John Magnuson in 1925 tijdens de industriële revolutie. Daar past gepaste kleding bij.

Een spijkerbroek bijvoorbeeld, op maat gemaakt voor het werk dat gedaan moet worden. Een broek die beveiligt, warm houdt, soepel zit en ook nog eens mooi, duurzaam en innovatief is.

Eentje met broekzakken gemaakt van zachte spijkers. Een stabroek of een zitbroek. Een hangbroek voor in de avond en een weekendbroek voor het stappen.

De Fristads Kansas wordt geboren. Zijn tijd ver vooruit. Spijkergoed. Ook voor Zweedse dames.

In 1929 slaat hij de handen in elkaar met overzeese Harry Levis, specialist in werkkleding. Een broekgenoot zogezegd. Samen brengen ze een nieuwe kledinglijn uit. De Stockholm Dallas. Voor echte mannen.


Van halal naar heelal (17-04-2018) (Moffelwoord: halal)

Moehammet laat een boertje. Hij heeft zojuist een broodje shoarma op. Met knoflooksaus. Halal. Uiteraard. Hij lust niets anders.

Brinta heeft hij geprobeerd tijdens een van te voren al tot mislukken gedoemde inhamburgeringscursus. Het was de beloning, het toetje van een culinaire zoektocht naar heerlijke verinnerlijking.

Maar de Brinta was van over de datum. Wat moet je dan als je rechtstreeks van de boot komt? Juist ja, zeevoer spuwen. Zelfs de meeuwen lusten er geen pap van. Zelfs niet die uit Terschelling.

Moehammet laat nog een boertje. Er zit toch nog iets dwars, leunt stevig op zijn maag. Of is dit slechts verbeelding? Voor hem staat zijn meisje. Zij is heelal. Voor Moehammet toch. De vrouw van zijn ultieme dromen.


Pretentieusverdriet (19-04-2018) (Moffelwoord pretentieus)

Van woede plakte hij de letters aan elkaar. Pretentieusverdriet. Hoezo pret? En Tieu verdrietig? Kan dat samen? Ja, dat kan samen. Ik leg het even uit lieve lezer. Ik ga hier niets wegmoffelen en ga met de billen bloot.

Het was Tieu die de letters met zijn zoute tranen aan elkaar plakte. Zoute tranen? Maar die plakken toch niet? Zoete wel? Ze waren ook eerst zoet. Totdat Tieu’s boezemvriend de boezems van Tieu’s vriendin te hartstochtelijk kuste.

De pais en vree was snel over. Johan mocht dan wel veel pret hebben. De pret die Tieu met Saskia had was ongekend en onovertrefbaar. Althans dat dacht Tieu. Totdat Saskia Tieu appte. ‘Ik ga verder met Johan, doeg!’ Pretentieusverdriet plakt echt hevig.


Fris de Fries (20-04-2018) (Themawoord: Fris)

Fris is een Fries die niet van schaatsen houdt. Niet van schaatsten houdt? Bestaan die dan? Jazeker. Sterker nog. Fris is een Friese doorloper die niet van schaatsen houdt. Hij houdt dus wel van doorlopen. Doorlopen in alle opzichten. Zo draagt Fris de Fries altijd mascara. En niet van die goedkope. Nee, hele dure.

Het is een rare jonge Fries, Fris de Fries. Haast niemand vindt hem in het Grote telefoonboek der Lage Nederlanden. Dat komt niet omdat hij in het Hoge Nederland woont. Nee, nee. Het komt door zijn achternaam én voornaam. Had hij nu maar gewoon Frits de Vries geheten dan had iedereen hem gevonden. Fris boeit het niet zo. Hij houdt wel van fietsen. Met kleine zijwieltjes.


Kniefris (20-04-2018) (Themawoord: Fris)

Ik zit in het kleedlokaal en haal de voetbalschoenen uit mijn tas. Ze glimmen nog. Gisteren nog gepoetst met Vim. De witte strepen van mijn oude Quicksteps doen haast pijn in mijn ogen. Vandaag spelen we thuis.

Mijn voetbalsokken trek ik het laatste aan. Maar niet voordat ik eerst mijn doordeweekse sokken heb uitgetrokken. Eigenlijk moet ik het weekendsokken noemen, het is immers zaterdag vandaag.

De tegenstander is allang gearriveerd en de scheids heeft al op onze deur vsn het kleedlokaal geklopt. Waar we blijven. Waar ik blijf. De rest van mijn team staat al op het veld.

Ik ben bang. Heb angst dat ze mijn knieën ruiken. Die zijn namelijk niet okselfris. Kniefris ook niet. Hoe moet dat nu?


Rollatorpolitiek loopt spaak (20-04-2018) (Moffelwoord: Rollator)

Langzaam schuiven ze de bankjes in. De rollators staan geparkeerd langs de wand van het Rève-lokaal. Het kleine stukje naar de bank kunnen ze nog wel lopen. Gelukkig maar. Toch nog iets dat hen op de been houdt.

Ik spreek hier over de klas van 1880. Ja, toen er nog gedroomd werd over knappe kabinetten. Maar die bestaan helaas niet meer. En ik moet het toch even zeggen. Vroeger was toch alles beter. In het Rève-lokaal daarentegen lopen allen dromen spaak. En ja, de rollators ook.

Het zou een mooie naam zijn voor een rockband. De Rolling Rollators. Ik heb er al een voorstelling bij. Mick op slappe banden en Keith met spaken door zijn hoofd. Politiek en muzikaal incorrect.


Unilevertraan (23-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

Hij smaakt zuur, de Unilevertraan. Geplengd ergens in de buurt van het Nauw van Calais. Door Johannes God. Hij en alleen hij is de bouwer van en uitvinder van dit megabedrijf. En alleen omdat hij de enige God die tweetalig is. Iets wat de Raad van Bestuur behaagde. Gelijk de voorzitsters van beide overzeese koninkrijken. Eigenlijk koninginrijken. Willem was nog niet in beeld. Veel zeep is er niet aan verspeeld. Hoewel de Noordzee er wel goed van ging schuimen. Schuimpiraten probeerden het tij nog te keren. Proxy en Gamble konden er nochtans geen puntje aan zuigen. De tranen zouden nog keihard vloeien. En dat omdat de monarchen geen plek konden kiezen. All along the watchtower. De keuze valt op Rotterdam.


Moby hikt (23-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

Een hele dikke walvis spartelt door de Grote Oceaan. Hoestend en kuchend. Hij slaat met zijn blauwe vinnen keihard op het water. De golven die daardoor ontstaan spoelen de boot waarin de jonge onderzoekers hun subject bestuderen haast omver. Niet in de Grote Oceaan, alsjeblieft. Daarin wil je niet verdrinken.

De hik, het is gewoon de hik. Maar hoe maak je een grote dikke walvis nu aan het schrikken? Tien tellen de adem in laten houden lukt sowieso niet. Dat snapt een walvis niet. Laten schrikken dus. Hij is nog jong, het subject dat de volle aandacht heeft van de jonge onderzoekers. En zij weten wel raad met dit euvel. Levertraan showen. Alleen het zicht van het flesje doet beven.


Bumperklevertraan (27-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

Met grote snelheid jakkert hij over de snelweg. Geen tijd te verliezen. De bumperklevertraanmaniak. Hij is al vroeg voor de spits opgestaan en heeft zijn buikspieren goed getraind.

Een flesje Ja Kul en hop zijn racemonster in. De auto rijdt op boxen van heel veel wat. Ja wat? Hij kijkt stoer vanuit zijn kuipstoel de wereld in. Zijn wereld. En hij heeft haast.

Vandaag zit hij goed in zijn vel en heeft er zin in. Met zeventig kilometer per uur in de bebouwde kom is hij de autoweg opgescheurd. Met zijn snelheid kleeft hij tig bumpers en drijft ze de file in.

Van ontroering plengt hij een paar tranen. Het gaat weer goed met zijn filevorming. Iedereen staat op springen.


Levertraan smaakt oranjebitter (27-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

Groningen beeft vandaag. De bewoners trillen als een rietje. Op het puntje van hun stoel. Heel Nederland kijkt toe. In de picture, ook worldwide.

De Oranjes komen vanuit het Westen. Ze bieden troost op Willem’s verjaardag. Top. Nu krijgt Groningen de aandacht die het verdient. Duurzaam ook. En wat stralen ze weer. De drie A’s en Maxima. Lang leve de koning. Die een koning is voor alle Nederlanders.

De levertraan smaakt voor heel even oranjebitter en -zoet. Opdat de Groningers weer gezond uit hun crisis komen. Met stevige nieuwbouw en veel goede muziek slaan ze vandaag hun slag.

Oranje boven, oranje beneden, oranje links en oranje rechts. Van bitter naar zoet. Het is de Groningers gegund. Lang leve Oranje Groningen!


Levertraanzalving (28-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

Ik ben vaak gezalfd. Dat heb je als je dagelijks op je blote knieën naar school moet. En niet zo maar een school. Nee, een kostschool. Alsof er scholen zijn die niets kosten? Zum kotzen. Kotsschool zouden ze het moeten noemen. Wat doe jij voor de kost? Alles. Vooral voor vrouw en kinderen. Ze kosten nogal wat.

De enige zalf die werkt tegen kost- en kotsscholen is levertraanzalf. Het is ook de enige zalf die ik graag onderga. Het werkt uitstekend bij schaafwonden. En die loop je veel op op weg naar en ook in de kostschool. Schuurwonden heb ik er ook veel opgelopen. Schaaf- en schuurwonden. Gelukkig beschikte mijn vader over veel levertraanzalf. Om mijn wonden bij te schaven.


Levertraandal (29-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

Na vijfduizend glazen bier, vierduizend glazen rode wijn, even zoveel witte, de rosé ook meegerekend, pakweg honderd glazen whisky, negenhonderd portjes, vijfhonderd gin-tonic, tienduizend baco’s, twaalfhonderd martini bianco’s, achthonderd wodka’s, negenhonderd glazen sherry, twaalfhonderd ouzo, tienduizend limoncello’s, veertienduizend cognacjes, genuttigd in pakweg vijfendertig jaar. De eerste vijftien jaar uitgezonderd en alles afgerond op honderdtallen, wat zeg ik, duizendtallen, bevind ik me met mijn lijf en leden in een dal. Meer specifiek in een levertraandal. Hij bloedt, mijn lever. Bloedtranendal. Verdunnen met vijftienmiljoen glazen water heeft helaas niet geholpen. Met of zonder bubbels, ik heb alles geprobeerd. Eten wegspoelen met champagne is het enige dat er nog aan ontbroken heeft. Misschien moet ik er toch eens wat bij eten. Iets lekkers.


Levertraanchocoladefabriek (29-04-2018) (Themawoord: Levertraan)

In mijn dromen fantaseer ik de meest maffe machines. Zo heb ik onlangs de levertraanchocolademachine uitgevonden. Ik raakte zo enthousiast dat ik maar meteen een fabriek begonnen ben. De productie in mijn droom steeg naar grote hoogten. De levertraanchocoladefabrieken schoten als paddenstoelen uit de grond.

Al snel kon ik de stap maken naar overzee. Eerste Amerika, toen Afrika, Zuid-Amerika, Australië en ja, zelfs op de Noordpool opende ik nieuwe vestingen. Sjakie zou er jaloers van zijn geworden. Ik kreeg er geen genoeg van en besloot de hele wereld te onderwerpen aan mijn levertraanchocoladefabrieken. Out of space ging ik er zelfs mee. En nee, aan wakker worden dacht ik geen moment. Nog even zweven besloot ik. Het was al vier uur.


Database (29-04-2018) (Moffelwoord: Database)

Mijn database liegt. Dat komt omdat ie dataloog is en niet database. Hij heeft een pH-waarde van min 7. Daar zal het aan liggen. Hij ziet er ook niet echt goed uit. Veel te blauw als je het mij vraagt.

Waar gaat dit over, denkt de lezer. Nou, ik ga er niet omheen draaien. En moffel niets weg. Ik ben namelijk een databeet. Ik slik wel data maar kan er verder niet veel mee. Daarvan gaat mijn temperatuur natuurlijk omlaag. Boven de 7 blijft hij gelukkig wel. Maar het blijft erg koud.

Met scheikunde heb ik ook niets. En dan lieg en loog ik niet. Al die flesjes en ontploffingen neem ik op de koop toe. Geef mij maar natuurkunde.


Bovenwijzer (30-04-2018) (Themawoord: Wijzer)

Op de middelbare school had ik een onderwijzer die me boven wijzer wilde maken. Niet gelukt. Geen beginnen aan. Heb hem dat nog geprobeerd duidelijk te maken door continu uit het raam te staren, maar zijn onder spitte uiteindelijk Delft.

Toch is het nog goed gekomen met Herman. Zo heette hij. Eigenlijk heette hij Meneer van Vliet, maar een uitputtend bovenzoek van mijn geest ontdekte uiteindelijk dat de lieve meneer ook een voornaam had.

Herman leek een beetje op een stier. Nu ga ik niet beweren dat koeien dom zijn en stieren dus ook, maar Herman van Vliet had toch echt beter boven kunnen weten dan beneden, onder zo u wil. Een beterweter was hij ook. Herman was eigenlijk dokter.


OSM (30-04-2018) (Moffelwoord: Geheimtaal)

OSM? Geheimtaal? Jazeker. Ons soort mensen moffelt graag tijdens overdracht letters weg. Gewoon om anderen buiten te sluiten. U bijvoorbeeld. Als lezer. Dom eigenlijk, want u bent juist de kern waar alles om draait. Dat dat soort mensen dat nou niet door heeft? Vreemd. Maar ja, een pedagoog slaat ook zijn kinderen. Laten we het maar houden op beroepsdeformatie. Letterdeformatie, zo u wil.

Overdrachtelijk betekent OSM natuurlijk heel wat anders. Een geheime sekte is het. Maar ik ga niet uit de school klappen hiero. Neu. Geen denken aan. Stel dat ik verklap wat OSM nu echt betekent? De honden zouden er geen brood van lusten. Nu vergelijk ik u natuurlijk niet met een bouvier of teckel, lieve lezer. Neu hoor.

Webtales Gedichten April 2018

Bamboeklamboe (06-04-2018) 

stokken passen niet 

net verstrikt in bamboebos 

bamboeklamboepijn 

Vakantie geldt voor iedereen (13-04-2018) 

vakantie geldt voor iedereen 

in Tokio, Tunis en Kamtjatka 

vakantie geldt voor iedereen

voor planten en voor dieren 

vakantie geldt voor iedereen 

voor armen en voor rijken 

vakantie geldt voor iedereen 

voor werkenden en werkelozen 

vakantie geldt voor iedereen 

ook voor Trump, Poetin en andere malloten 

vakantie geldt voor iedereen 

voor zieken, zwakken en mensen met beperking 

vakantie geldt voor iedereen 

ook voor Restaurant de Liefde 

vakantie geldt voor iedereen 

voor gasten, koks, obers, afwashulp en bazen 

vakantiegeld voor iedereen 

en nu maar sparen ... 

(Inzending voor menukaart Restaurant de Liefde te Doesburg + Spotlight) 

Iglomarketentsterfan (14-04-2018) 

iglotentverkoop 

bij Mark in Marken 

iglomarketentsterfan

Integratief (15-04-2018)

ja, integratief

dat moeten we zijn mijn lief

een som van delen

Vanonderneming (16-04-2018)

meneer van boven

plaagt secretaresse met

vanonderneming

Bokkenpruikentijd (17-04-2018)

hoelang hang jij al?

aan dit haakje al eeuwen

sinds bokkenpruiktijd

Chocopasta beregoed (20-04-2018)

melkchocopasta

dat alleen vindt de beer goed

nu nog brood scoren

Doe de detective (22-04-2018)

dans detective

stiekem in het stikdonker

opdat niemand ziet

Onmenswaardig (30-04-2018)

onmensen liken

dat doen ze op het darknet

onmenswaardig vet

Onmachtsvertoon

De aap en de leeuw hebben ruzie. Wie is er nu eigenlijk de baas in het grote bos dat wereld heet? Daar gaat de ruzie over. Ruzie? Noem het gerust oorlog, strijd. Maar eerst even uitleg over de hoofdrolspelers in deze. De aap is een gorilla. Groot, zwart, mannetjesputter. Hij luistert naar de naam Boe. De leeuw is een leeuwin, imposant, goudbruin, mansfelder. Ze heet Bo. De locatie? Rivier de Betazone, aftakking van de Witte Nijl vlakbij Bwindi in Oeganda. Niet dat u nu veel meer weet lezer, maar geschiedschrijving zonder locatie is not done. Tijdstip? Right now. Ja, ik weet het. Engelse termen, Amerikaanse zo u wil, voor de taalpuristen onder ons, maar ook voor hen die een hekel hebben aan taalpuree. Ik dwaal af. De Nijl is ook zo lang in al zijn verschijningsvormen.

De grote vraag is natuurlijk, we zijn immers in de natuur, wie gaat er winnen? Wie komt als winnaar uit de bus en wie als lijk? Uit de safaribus vanzelfsprekend. Want daarin zitten de echte haantjes, opgedirkt in exclusieve safarikledij. Ze dragen niet alleen zandkleurige kledij en hoeden maar ook geweren. Uiteraard. De lafaards, laf van aard. Schieten vanuit een safaribus, wie doet dat nu? En dan ook nog eens met zo'n belachelijk antiek geweer. Haakbussen zonder haan. Enfin, in ieder geval beter dan een handbus, want die is veel te zwaar om te hanteren. Watjes zijn het. In de plastic wereld heel erg oer. In de natuur machteloos. Bleu. Zie ze daar eens zitten. Stiekem bang. Vol onmachtsvertoon. Af te lezen in wijkende blauwe oogjes in slappe tronies.

Bo en Boe daarentegen lusten elkaar rauw. Bij de rivier komen hun habitats bij elkaar. Beiden moeten immers drinken. Dorstig. Bloeddorstig ook. Koning leeuw Bo en Goeroe gorilla Boe? De safaribuswatjes zetten ver op afstand in en turen door hun verwegkijkers. Eigenlijk willen ze het helemaal niet zien. Te wreed zo'n gevecht tussen oerbeesten. Ze moesten eens weten, de safaribuswatjes, in hun plastic wereld doen ze niet anders, vreten ze elkaar op met huid en haar. Maar hier aan de rivier, daar wordt hun pis lauw. Want uitstappen durven ze niet. En het gaat lang duren, daar heeft de teamleider, het ultieme oerbeest, al voor gewaarschuwd. Gemiddeld duurt een gevecht tussen gorilla en leeuw toch snel een paar uur. Tactiek kennen de beesten niet. Ze gaan door tot het puntje. Punt uit. Maar ik kan wel vast verklappen wie er gaat winnen. De gorilla. Lees en huiver verder.

Bo, die meestal zijn prooi dood met een nekbeet, bijt zijn tanden stuk op de nek die een gorilla eigenlijk niet heeft. Het hoofd loopt meteen door in de brede schouders. Ook al heeft Bo een grote bek, hij krijgt geen grip. Er valt niets dood te bijten. Na dertig pogingen raakt Bo wat moedeloos. Zijn onmachtsvertoon werkt als een rode lap op de stierennek van Boe. Ja, eerlijk is eerlijk, uiteindelijk heeft een gorilla toch een nek. Maar je moet hem wel willen zien. Tijd voor handelen. Met zijn lange armen grijpt hij Bo bij haar manen als deze haar eenendertigste poging inzet. Heeft ze eindelijk wat grip, wordt ze aan haar manen over het dikke hoofd van Boe getrokken en ver weg geslingerd. Met twee vuisten slaat Boe op zijn zwaarbehaarde zwarte borst en brult het uit. Brullen? Maar dat is toch uitbesteed aan de leeuwen? Mooi niet. Bo ligt op de grond en kermt van de gedwongen val. Oe ... ah ... oe ... ahhhh. Het is maar een zielig hoopje leeuwin. Tijd voor een tweede leven, na deze bijna dood ervaring. Ze heeft nog genoeg levens te gaan. Bo rijst op en zet in voor een ultieme aanval. Maar Boe is onbevreesd. Wat kan die maffe poes nu uitrichten? Hij moest eens weten. Ook een gorilla kent een zwakke plek.

Voordat Boe ook maar bah kan zeggen voelt hij hoe er een flink aantal slachttanden aan zijn edele delen hangt. Hij wil toch echt wel een jongetje blijven en bonkt met twee vuisten op het hoofd van Bo. Maar die laat niet los. De tranen stromen in de donkere ogen van Boe. Zijn brede neusvleugels stuiteren naar buiten en vibreren van de pijn. Zijn klokkenspel hangt aan een zijden draadje en dat weet ie. Onmachteloosheid maakt zich meester van hem. Getemd door de tanden van een wilde leeuwin? Dat mag niet gebeuren. Zal hij dan toch maar vechten als een woest wijfie? Aan harentrekken heeft Boe een broertje dood, maar hé, in oorlogstijd is alles toegestaan. Met zijn grote handen trekt hij Bo helemaal kaal. Geen gezicht, een leeuwin met kale kop. De snorharen trekt Boe ook nog snel even uit. Dan laat Bo los, valt achterover en stikt vervolgens in de ballen van Boe. Beiden zijn verliezer. Boe bezwijkt uiteindelijk aan onmachtsvertoon. Zonder ballen door het leven, dat kan toch niet en hij gooit zichzelf in de rivier. Zwemmen kan hij niet.

De safaribus verdwijnt aan de horizon. Iedereen heeft genoeg gezien en gelezen. Snel huiswaarts richting plastic wereld met zijn eigen wetten, verraderlijk veilig.

Verbouwing

Let op bij het lezen van deze tekst. Hij staat namelijk in de steigers. Rond enkele woorden zijn muren gebouwd. In sommige muren zitten wel al ramen. Zo heeft u alvast wat inkijk. Het wordt sowieso een doorzontekst. Dat kan ik alvast vertellen. De bodem van de tekst is gelegd op een sterke fundering. Net als de muren overigens. Maar zonder vloer- en wandverwarming. Op het dak ontvangen de bovenwoorden veel zonneschijn. Niet voor niets heb ik daar zonnepanelen op laten monteren. Het kost wel een rib uit mijn lijf. Geeft niks. Ribben zat. Binnenkort is er pannenbier. Het hoogste woord is dan bereikt. Van de grote verbouwing van mijn tekst. Proost alvast. Binnenkort woon ik stevig tussen woorden. Zit er dan eindelijk weer warmpjes bij.

Levensworst

Mijn worst levert levens. Het is een echte levensworst. Daarom koester ik hem dagelijks. Hij moet ook echt in shape gehouden worden. Sinds kort gaat hij ook op yoga. Voor de nodige lenigheid, rust en core-stability. Want die laatste die kan vooral beter.

Soms springt ie namelijk alle kanten op. Dat kan natuurlijk niet. Ik moet soms mijn billen bij elkaar knijpen om hem niet kwijt te raken. Zo springlevend is mijn levensworst. Mijn yogajuf weet er gelukkig wel raad mee.

In de zonnestand moet ie nu voort elke ochtend. Nu ben ik geen ochtendmens, maar voor de goede zaak doe ik uiteraard mijn best. Mijn levensworst mag niet levensmoe worden. Dan levert hij niet meer. Dat mag niet gebeuren.