De elektricien is doorgeslagen. Voor het eerst in vierentwintig jaar. Nog nooit heeft hij dit meegemaakt. Vlak voor zijn jubileum slaan zijn stoppen door. Vastgenageld staat hij aan de grond. Alsof hij door de bliksem getroffen is. Vurig staan zijn ogen. Bol van de drank. De whisky bleek van zeer slechte kwaliteit. Maar dat niet alleen. Het vuurwater weliswaar naar zijn hoofd gestegen, als wilde indiaan is hij wel wat gewend. De omscholing naar het elektravak legde aanvankelijk geen windeieren. Maar dit. Dit is onbetaalbaar. Een golfstroomstopcontact midden in de woestijn. En hij moet dat nog zien te repareren. Hij vertrouwt het niet en belt met zijn vriend Winnetoetietochniet in Winipic. Via rookwolken komt een bericht terug. Haast onleesbaar door een flinke westenwind. Niet onderhandelen maar negeren. Dat is de boodschap. Maar niet in de stijl van Dansenooitnietja. Hij is meer van de actie. Nog voor het onderhandelen. Maar om nu de raad van Winnetoetietochniet in de wind te slaan, gaat tegen al zijn principes in. Gevolg. Hij kiest voor een status quo. Geen suzie q en ook geen santana. Nee, gewoon status quo. Basta met al die onzin. Het golfstroomstopcontact mag gewoon blijven zitten waar het zit. Amen.
