23-12-2005

Afvalrace 02: Emo-weegschaal

Hoeveel weegt een ziel? Hoeveel gram raak je kwijt als je je hart lucht? Hoe zwaar weegt verdriet? Hoeveel gram raak je kwijt als je tranen hoest? Hoe ondraaglijk kan de zwaarte van het bestaan zijn op momenten van angst, wanhoop en ongeloof? Hoeveel gewicht tors je, als bergen verdriet voor je oprijzen? Hoe zwaar weegt je hoofd als het vol raakt van overwegingen, herinneringen, hersenspinsels, hunkering en gepeins? En wat als je gaat zweven, gewichtloos ronddoolt en leegte gewaarwordt ... is dat terug te zien op een weegschaal? Een emo-weegschaal.

We zijn met z'n allen zo druk bezig met ons lichaam dat we de inhoud wel eens vergeten. In alle opzichten. Maar is een lichaam niet slechts een optelsom van levenssappen en bouwstenen? Wat als de cement uit de voegen slaat, als je lijf aanvoelt als bagger, als snert zonder worst?

21 Gram is het gewicht van de ziel. Althans volgens de experimenten van Dr. Duncan MacDougall die in het begin van de 20ste eeuw stervende wezens woog om te bewijzen dat de ziel gewicht heeft.
Cineast Alejandro González Iñárritu maakte in 2003 een mooie film ‘21 Grams’, een film over het leven met en zonder ziel. Een film over levend leven en dood leven. 21 gram is ongeveer zoveel als een theelepeltje zout of suiker. Niet meer dan een zucht. Wat maken wij ons toch druk om niets. Zwembandjes, vetkwabben, broek(st)riemen zorgen ervoor dat we ‘weetwajtsen’. Liposukkels zijn we ... als we het vege lijf te lijf gaan met mes en sikkel. Nee, geef mij maar de emo-weegschaal, veel belangrijker. Wie maakt zich nu dik over dun? Een kilo verdriet, een pond plezier, een ons angst, een gram geluk, een barrel boosheid, een ton tederheid, daar gaat het om!

Die 21 gram die ik elke ochtend kwijt ben zit er iedere avond weer aan. Volgens mij neemt de ziel dagelijks een loopje met ons. De lucht is zwanger met overbodige kilo’s op Allerzielen. Zou er naast het collectief geheugen ook zoiets bestaan als het collectief gewicht, of leuker, collectieve emotie? Ik denk het wel. Neem wat memorabele Nederlanders in gedachten, Andre, Pim, Theo, en we hebben collectieve emotie. Het verdriet om hun heeft ons allen gemeenschappelijk een beetje doen huilen. En ja, we waren ook gezamelijk boos. Die kerels legden een behoorlijk gewicht in op de emo-weegschaal. Onmeetbaar!

Ik weet het zeker, van emotie val je af, al is het maar omdat je niet meer eet. Mooi is dat. Als al dat zieleknijpen ook nog eens zou leiden tot gewichtsverlies dan zouden alle psychiaters volgeboekt zijn. Ik zie het al voor me. Niks geen wachtrijen bij de tandarts, huisarts of apotheek. Nee slechts file bij de psychiater. Want wie gaat er niet voor die aanbieding? Wie gaat er niet voor die nieuwe therapie? Libidosuctie: in 3 weken tijd overtollig libido kwijtraken voor slechts 50 euro per sessie. En willen we dan nog absoluut die overtollige kilo’s kwijt, dan kunnen we altijd nog koet ke koet naar de chirurg voor borst-, maag-, of penisverkleining. Niet dat dat veel zal schelen in veel gevallen. Maar alle kleine beetjes helpen. 21 Gram ben je zo kwijt.

Mien Emotie

Gewicht 04-11-2005: 88 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo

‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2006. Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.

30-10-2005

Afvalrace 01: Frietje zonder ...

Tsja … da’s mooi afgelopen … dat frietje met!
Frietje zonder is alvast 50% winst of beter gezegd 50% verlies (afhankelijk van het formaat lepel dat je gebruikt). Mien (‘s) nieuwe uitdaging is afvallen (en dit is geen seizoensgrill). Bewustwording is de eerste stap tot genezing. En die kilo’s die moeten eraf. Het lijdensverhaal wordt opgetekend en maandelijks in korte vervolgverhalen verspreid op ColumnX. Steun bij deze afvalmissie wordt gevraagd van alle ColumnX-ers.

Na een geslaagde missie 'Stoppen met roken' met behulp van de inzet van 20 korte rookverhalen op ColumnX (let wel, de schrijver volhardt nog steeds en geniet tot op de dag van vandaag van een peukloos bestaan) gaat deze jonge schrijver zijn publiek maandelijks verblijden (of bezwaren) met een afvalrace tegen de weegschaalklok en overtollig lichaamsvet, door lancering van korte ludieke vervolgverhalen die zullen bestaan uit optekeningen uit het leven des schrijvers gegrepen hals- en buikbrekende toeren om af te vallen en die gevoed met smeuïg nieuws en broodnodig achtergrondcommentaar uit de afvalwereld het ultieme doel zullen nastreven om te komen tot een meer uitgebalanceerd en evenwichtig bestaan met minder gewicht.

Zucht … de omvang van de vorige zin benadert enigszins de omvang van en zorgen rondom des schrijver’s buik, borsten, billen en boofd! De weegschaalklok staat vooralsnog op 88 kilo, schoon aan de haak, in adamskostuum. Daar moet op korte termijn verandering in komen. Waar uitdagingen worden neergezet horen ook prestaties te worden gemeten. Vandaar twee targets.
Target 1: schrijver valt 8 kilo af binnen 8 vervolgverhalen, oftewel binnen 8 maanden.
Target 2: nader te bepalen, afhankelijk van succesvolle afronding target 1.

Zo het cijferwerk zit erop.
De strijd tegen vetzucht, de jacht op gewichtsverlies is geopend. Het weightwatchen is begonnen. Mesdames et messieurs … fait vos jeu!!!

Huidig gewicht: 88 kilo

Mien

‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2006. Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.

28-01-2005

Raar land

Een co-column geschreven door Fred en Mien

Ze is amper terug of er gebeuren weer rare dingen in dit land. Alsof de duvel er meespeelt natuurlijk, of anders Allah wel. Ik heb het natuurlijk over de Somalische Ayaan Hirsi Ali. Trouwens niet eens haar echte naam, maar dat even terzijde. En inderdaad met de toevoeging ‘Somalische’. Dat is niet raar, maar schijnt zo te horen.

Alle Marokkanen die in Nederland geboren zijn, spreken we aan met het land van afkomst. Al of niet gecombineerd met het woordje kut. Dan moeten we dat bij echte buitenlanders, zoals Ayaan, ook doen. Gelijke monniken gelijke kappen. Al is het misschien niet passend om een christelijk spreekwoord in dit verband te gebruiken. Maar goed, ik ben Nederlander en Brabander van origine, dus ik mag dat, vind ik.

Haar terugkomst was trouwens perfect geregisseerd. Van Gogh kan het niet geweest zijn. Maar toch, perfect gedaan. We zijn alweer een tijdje de Aziatische tsunami en Nederlandse giro 555 zat. Het moment om met een mediaspektakel de terugkomst van de Somalische Ayaan op poten te zetten. En natuurlijk deed ze dat aan de zijde van de Nederlandse Jozias tegen wie je nooit ‘buik vooruit’ hoeft te roepen. Hij weet waarschijnlijk niet dat het ‘borst vooruit’ moet zijn. Maar ze is er weer dus en vol moed. Maar dat lijkt me niets bijzonders na ruim zeventig dagen vakantie. Ja, ja, ik weet ook wel dat ze ondergedoken zat. Maar de Nederlandse Wilders werd ook bedreigd en hij bleef. En er waren meer bedreigingen, vertelde ze zelf. Zij was de enige die onderdook en dat noem ik dan vakantie.

Nederland werd een beetje saai wel. Het leek er even op dat het weer rustig was. De Nederlandse Samenwerkende Hulp Organisaties scoorden miljoenen euro’s. Heel het land was zowaar eensgezind. Waar een tsunami al niet toe kan dienen, denk je dan stiekem. [Fred]

Hirsi’s somatical leave is niet in haar kouwe kleren gaan zitten. Gesluierde monologen heeft ze wekenlang solidair verstuurd vanaf de Haagse beach naar de overkant van de oceaan. Nood breekt wet. En ja … godsdienstoorlogen en natuurrampen liggen dichter bij elkaar dan we denken. Als we het woord tsunami omdraaien dan kunnen we hierin lezen: Iman u Sint. Kan het heiliger! Om met xenofobisch joziaanse ijdelheid te spreken: ‘er zijn waarachtig wel degelijk parallellen te trekken tussen wereldchaos en religie’.

Met vereende krachten moet weerstand geboden worden aan de vele vreemde natuur- én hersenspinsels die onze levens bedreigen. Of we nu door op handen zijnde tornado’s of door lichtvoetige tulbandmaniakken tot achtervolgingswaanzin gedreven worden, iedereen heeft bescherming nodig. Zo ook de kamerleden. We zetten ze simpelweg onder het balkon. Hirsi A. samen met Wilders onder het balkon, dat wordt wat, dat moet een prozaïsch beeld geven. Pipo de Clown en Mammaloe … een droomhuwelijk wordt dat. De moderne Romeo en Julia dit maal gesitueerd onder het balkon. We weten niet hoelang dat huwelijk gaat standhouden. Maar ach … een verstandshuwelijk duurt nooit zo lang. Liefde op het eerste gezicht is het nooit geworden. Soms moet je een moetje accepteren …

Dit huwelijk is de perfecte aanzet voor de noodzakelijke herinrichting van onze staatsvorm. De regeringsvorm moet een kruisbestuiving worden tussen imans en sinten in de vorm van een duobaanmodel. In even weken regeren de imans en in oneven weken de sinten. Iedereen die tot tien kan tellen mag het volk vertegenwoordigen mits in het bezit van een inburgeringdiploma. Het inburgeringdiploma wordt uitgereikt indien men een zwemdiploma en een verkeersdiploma kan overleggen. Ervaring als miskoerier en drugsdienaar is wenselijk. Regenten moeten op de hoogte zijn van wat zich op de werkvloer afspeelt.

Rituelen en ceremonies spelen een belangrijke rol binnen de nieuwe staatsvorm. De vergaderdagen worden geopend met een gebed in de vorm van een openingslied. ‘Colourful People’ is een geschikte keuze. Van wie was dat ook alweer? Toni Bennetton of Mathilde Santing? Hoe gaat die openingsceremonie van de tweede kamer plaats vinden? Met de Land van Ooit-groet … op een matje of kleedje … gesluierd of met een hoedje van papier … gericht naar het oosten, zuiden of westen … of liever naar het noorden … want dat zijn we toch al lang kwijt! De plaats van handeling blijft gehandhaafd. De naam ‘Torentje’ spreekt zowel sinten als imans aan.

En wat wordt de hoofdstad van dit nieuwe rare land? Big City Amsterdam of Strange City Valkenburg? In de vroege middeleeuwen werden reeds valken ingezet door zowel imans als sinten om burgers te waarschuwen als er ergens in het land orkanen en bevingen enigerlei dreigden te ontstaan. Valkenburg als hoofdstad van het nieuwe Nederland, dat klinkt. En de naam Nederland (neder= klinkt negatief) en Holland (hol=daar wil je niet wonen) veranderen we in Allenland … land van ons allen … raar maar waar! [Mien]

Uitgeroepen tot Column van de Maand op ColumnX