Over meten en maten gesproken. Nog nooit heb ik het meetlint zo vaak gehanteerd als de afgelopen 3 maanden. Mijn afvalrace is ontaard in een algehele buikverbouwing. Ik heb veel last van opeenhoping van vet vet rondom mijn navelzone. En dat is allemaal te wijten aan verbouwingsstress. Nee ... ik ben niet bij de spastisch chirurg geweest om overtollige spekrandjes weg te laten prikken. Ik heb ook geen lichtere neus of arisch voorhoofd laten zetten. Het enige bouwsel dat ik heb laten uitvoeren staat achter mijn nieuwe oude huis. En ja ... dat geeft verbouwingsstress. Beter gezegd ... buikverbouwingsstress.
Duizend vragen, keuzes en gedachtenkronkels sijpelden de afgelopen drie maanden via hoofd naar buik en ledematen om uiteindelijk gestalte te krijgen in het bouwwerk mijner dromen, mijn droompaleis. Bloed zweet en tranen heb ik geplengd maar ze hebben geloond. Het enige wat aan gestalte heeft moeten inboeten is mijn buikboedel. Ooit heb ik me voorgenomen dat ik vanuit staande positie altijd mijn edel gereedschap zou moeten kunnen aanschouwen. Maar nu ben ik het kwijt, mijn gereedschap. En dat ligt niet aan de bouwvakkers. Mijn navelplooi belemmert het uitzicht op al dat fraais ... en wat nu?
Bewegen, fietsen, voetballen, wielrennen, tennissen, ik mag er effe niet aan denken. De enige sporten die ik momenteel bedrijf betreed ik met loodzware bouwvakschoenen. Het zijn de sporten van de bouwladder op de bouwplaats. Confronterend zo’n bouwplaats ... overal liggen meetlinten ... waterpassen ... en ander meetgerei. Daarmee worden behalve muurtjes vooral buiken gemeten. Het meetgerei is ook erg handig voor eetgerei. De liters cola en kilo’s friet leggen behoorlijk gewicht in de weegschaal. Mijn buik zit met de gebakken eieren.
Je zou toch denken dat zandkruien en puinruimen, grasmaaien en betonstorten toch aardige activiteiten zijn om vet te verbranden. Het tegendeel is waar. Immers al deze activiteiten leiden onvermijdelijk tot het veelvuldig consumeren van kleine blauwe kratjes ‘Poolse koffie’. Ja en daarvan krijg je toch uiteindelijk buikstress. En zo is de cirkel weer rond. Wat zou de wereld er toch anders uitzien als er zoiets bestond als buikrimpelcreme. Maakt me niet uit voor welke leeftijd, merkgebonden of eigen huismerk ik zou het er accuut opsmeren. Wellicht zou het ook mijn gereedschap weer te voorschijn halen. In vol ornaat.
Mien Klust
Gewicht 04-11-2005: 88 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87 kilo
Gewicht 01-04-2006: 86,50 kilo
Gewicht 19-07-2006: 86,50 kilo
‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2006. Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.
