120 Woorden Juni 2017

120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.


Diepzeeschuimbekken (02-06-2017) (Themawoord: Zeeschuim)

Ik schuimbek. Ik kwijl. Dit mag nooit niet meer verdwijnen. Met mijn dikke buik verkleed in zwart duikrubber schuur ik over een deel van de Stille Oceaan. Doodstil word ik ervan. Wat mooooiiiii.

Ik zie duizend kleuren en het beweegt nog ook. Heel sierlijk wuiven plant- en dierenwereld mij toe. Ze werpen me ook kusjes toe. Ik kan niet anders doen dan terugzoenen. Tranen van ontroering en blijdschap mengen zich met het zout der oceaan.

Hoelang mag ik hier nog getuige van zijn? Boven hoor ik het ijs kraken. Dat kan niet waar zijn? Bevind ik me wel op de juiste plek? Een ijsplaat breekt in twee. Zo groot als Gelderland, kom ik later achter. Neeeee! De zeespiegel stijgt. Neeeeee!


Autopeddel (07-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Meissie Soes weegt misschien wel vijftig kilo. Geen meissie maar meis eigenlijk. Om de drie stappen stopt ze en leunt even op haar stuur. Geen stepconditie. Soes wordt dan ook regelmatig ingehaald door haar klasgenootjes. Dat vindt ze niet zo heel erg. Ze weet, ondanks haar jonge leeftijd, dat haar grote omvang parten speelt. Parten? Zeg maar gerust part.

Het kleine autopedje kan haar amper dragen. Heel vervelend. Met een klasgenootje heeft ze wel wat moeite. Met Annemie-Sophie. Dat komt door hoon. Zodra Annemie-Sophie haar voorbijstept trekt ze de neus viezig op en maakt met de linkerhand een grote boog voor haar buik. Dat maakt Soes verdrietig én boos. Een troost. Annemie-Sophie is een echte trut én del. Een autopeddel.


Familie Pagaai (07-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Het zoveelste cruiseschip meert aan aan de monding van Canal Grande in Venetië. Wie heel goed voelt, voelt dat het Dogenpaleis aan het San Marcoplein een heel klein beetje wiebelt. Doodeng. Hoe houdt Venetië stand onder druk van massatoerisme en massabotisme? Ze moeten het verbieden. Aldus Mario Pagaai.

Mario behoort tot de laatste generatie Pagaaien, de meest authentieke familieclan van de goddelijk romantische lagune. Al jaren is hij boothouder en eerste stuurman van de familie Pagaai. Morgen vindt de belangrijkste roeiwedstrijd van het jaar plaats. De Vogalonga. Ooit begonnen als protest tegen al het gemotoriseerd verkeer in Venetië, nu alleen nog een toeristische attractie. Helaas. Maar de familie Pagaai blijft luid demonstreren. Pa Pagaai voorop. Hoog heft hij zijn peddel.


Trois mains zonder benen (07-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Graaf Pierre du Sailland mist beide benen. Al sinds zijn geboorte. En toch, hij is de meest beroemde quatre-mains pianospeler van het classicisme. Stapeldol op Wolfgang Amadeus Mozart, heeft hij diens Sonate in D majeur anno 2017 tot grote hoogte getild.

Eigenlijk heeft Pierre een nog grotere voorliefde voor Fauré’s Dolly. Durft hij echter niemand te vertellen. Uit angst dat ook nog zijn handen mogelijk zouden worden afgehakt.

Maar hoe speelde Pierre dan zonder benen quatre-mains? Heel eenvoudig. Met een pianopeddel. Daarmee sloeg hij links zittend op zijn eigen pianokruk, rechts de pedalen aan. Zijn bijzit mocht dat niet. Dat was Pierre’s eer te na. Eigenlijk speelden hij daardoor trois-mains. Maar hé, niemand doorvertellen. Oké? Ook niet aan de paginaomdraaier.


De gepeddelaarsde kat (08-07-2017) (Themawoord: Peddel)

Een sprookje gereviseerd. Giovanni Francesco Straparola, verdienstelijk geschied- en romanschrijver uit pakweg 1553 is verantwoordelijk voor de eerste geboorte van de gelaarsde kat.

Getransporteerd door Docter Who (eigenaar van een tijdmachine) vanuit de Nieuwe Tijd naar onze Eigen Tijd ziet hij tot zijn grote verbazing dat zijn sprookje verkeerd is opgetekend in de loop der tijden. Ingrijpen dus. Hij beroept zich op laat Middeleeuws auteursrecht.

Twee peddels, daar had de kat van Markies Carabas naast zak en laarzen ook om gevraagd. Nergens meer terug te vinden in de geschiedschrijving. Geen nood. Docter Who zet dit wel eventjes recht. De wonderdokter weet net als Straparola waarom de kat peddels nodig heeft. Voor zijn laarzen natuurlijk. Die krijgt ie anders nooit aan.


The amazing spinning story of Fidget Hettinger (08-07-2017) (Themawoord: Peddel)

Michigan 1993. Mevrouw Fidget Hettinger wordt knettergek van haar drukke kindertjes. Wat ze nodig heeft is een eureka-momentje. Het gefriemel en pengetik van haar twee spruiten houdt maar niet op. Ze pakt de rasp van de keukentafel en zwiert de rasp rond haar vinger. Uit balorigheid.

Door de windverplaatsing maakt de rasp een zoemend geluid. Beide kindjes veren op. Dat willen ze ook. Zoemen en ronddraaien. Nog een keer! Vier ogen volgen de rasp in haar duizelingwekkende omwentelingen. De kindjes worden rustig. Mama Hettinger krijgt een blauwe vinger. Maar haar eureka-moment is daar.

Jammergenoeg heeft Fidget geen gevoel voor patent. Op en neer peddelen tussen VS en Europa is niet haar ding. Ach, rijk en dom, het gaat zelden samen.


Peddelriemrijm (08-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Rijm ligt op de bladeren
Een bootje zie ik naderen
Op het water van een Gooise plas
De schipper bepaald niet in zijn sas
Grijpt vergeefs naar boom en tak
Bootje zegt net nog niet krak
Dolen, spinnen op het water
Het wordt maar later

Stuurloos dobberen
Kleiloos aanmodderen
Kant noch wal raken
Tevergeefs loze kreten slaken
Schip ahoy, schip ahoy!
Zo komen we nooit in Hanoi
Geen peddels, riemen of boeien
Waarmee, waarheen te roeien?

Kapitein met witte baard en pijp
Zit nu toch wel in de knijp
Zijn boot moet over water glijden
Alleen dat kan hem verblijden
Liefst harder dan de wind
Een oplossing graag, heel gezwind
Zonder peddel, riem en boei
Wordt dat toch wel zeegeknoei


Zomerliefde onder water (10-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Dertig graden, hartje zomer. Ik sta tot aan mijn middel in lauw strandbadwater. Ze kijkt me ondeugend aan, slaat zwoel haar wimpers neer.

Om ons heen klinkt luid gejoel. Nivea strandballen zweven door de lucht. Maar ik, ik wil alleen nog met haar spelen.

Vanaf dag een op camping Heideroos vreten onze ogen elkaar op. Moed en hormonen winnen het van verlegenheid. We dollen en we spelen.

Ik houd haar kleine rubberbootje vast. Zij duikt onder. Ik duik mee en klap het bootje om. Gulzig happen we naar lucht en tong. Niemand die ons ziet.

Peddels protesteren. Het is niet alleen mijn hart dat bonkt. Een grote ruk. Daar staat plots papa meisje, met geheven rubberboot. Twee snoeken duiken weg.


Peddelzinnen (10-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Punt een, doe dit even langzaam.
Plots ergert de dief een lijfwacht.
Pasen en Driekoningen dansen een lambada.
Pils en dropwater doorlopen een lichaam.
Plezier eert de dronken echtgenoot lang.
Papoea erft duizend dollar en lacht.
Pantheon evenaart Dytrypen Drome en laveert.
Pluisje en Diego dribbelden ooit langzaam.
Pubis en degen drijven elkaar lamlendig.
Paard en dromedaris dragen een leis.
Pubers eren donkere dames en lanterfanten.
Pablo en Dora doorlopen echte liefde.
Penetreren en doorrijden doen enkel lafaards.
Positioneren en droogleggen dat ergert leveranciers.
Publiceer eerst de debutantenbundel en leef.
Plamuur een dikke deur en lak.
Pas een dure das en lach.
Prachtige eendagsvliegen draaien deftig een looping.
Pis en drek drupt ergerlijk lastig.
Peddels en drakenboten drijven enerverend loom.


Conversatie tussen een peddel en een roeispaan (10-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Wat ben jij?
Een roeispaan.
Nee!
Echt wel.
Je lijkt anders verrekkens veel op mij.
Echt niet.

Doe jij het ook in het water?
Nee.
O, waar dan?
In olie.
In olie?
Ja, in olie.

Vandaar.
Vandaar wat?
Nou dat zwarte nekje.
Zwarte nekje?
Ja, daar boven aan je steel.
Dat is mijn nek niet.

Wat is dat dan?
Dat is mijn hoofd.
Je hoofd?
Ja, mijn hoofd.
Maar waar zit dan je mond?
Ik heb geen mond.

Geen mond?
Geen mond.
Maar hoe praat je dan met mij?
Ik praat niet met jou.
Wel waar, ik hoor je toch?
O ja, waar zitten dan jouw oren?

Ja, nu heb je me tuk.
Het is allemaal verbeelding.
Natuurlijk, allemaal verbeelding.


Peddelaars (11-06-2017) (Themawoord: Peddel)

Een man komt bij de dokter.

U heeft twee consulten zie ik. Wat is de klacht?
Ik krijg het niet voor elkaar in tien minuten.
Wat krijgt u niet voor elkaar?
Uitleg geven.
Uitleg geven?
Ja ziet u dokter, tien minuten is gewoon tekort.
Nou begin dan maar. Ik zie dat u ook een kano bij zich heeft.

De man staat inderdaad voor de dokter in een plastic kano.

Nou kijk. Ik zat in mijn kano, naakt, nudistencamping, begrijpt u.
Ja.
En toen sloeg de kano om. Met mijn peddel heb ik toen geprobeerd de kano the kantelen.
Ja.
En toen schoot de peddel per ongeluk in mijn… Ja.
In mijn weetjewel… Oei, pijnlijk.
Krijgt u hem er misschien uit?


Bierpeddelballade (11-06-2017) (Themawoord: Peddel)

‘Row, row, row your boat
Gently down the Theems.
Peddelen, peddelen, peddelen.
Life is just a dream.’

Acht mannen hangen achterover in hun roeiboot en geven elkaar de peddel door.
Die bevat acht gaten, waarvan er nog vier gevuld zijn met een glaasje bier. De peddel meet precies een meter.

‘Row, row, row your boat
Gently down the Theems.
Peddelen, peddelen, peddelen.
Life is just a dream.’

De beker is zojuist uitgedeeld aan de grote acht van Eton.
Maar what the fuck. Het bier smaakt de jongens uitstekend. Ze hebben al drie keer deelgenomen aan de Grand Challenge Cup van de Henley Royal Regatta. De acht van Princeton zijn stomdronken. Timmy, Johnny, Charles, Brian, George, James, Richard and Peter. Chears!


Moscouponneke (12-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Amai zunne, da’s nog eens een lekker broodje smos. Gij kookt gelijk mijn moeke. Enne, kijk niet zo verliefd. Munne Mona Lisa doet er bijkans pijn van. Ja, morgen moet ik weer met munne camion op pad. Toe zing nog een liedje voor mij schatteke. Ge bent toch niet kwaad dat ik weer moet vertrekken. Nee, ik ga niet via den Antwerp. Veel te gevaarlijk.

Ja, ik ben onderweg. Luister. Ik zing een liedje voor oe in munne micro. Luisterd goe en denk aan munne Mona Lisa schatteke. Ti amo, ti amo, ti amo… Wat? Dat is Italiaans schatteke. Het betekent ‘ik zie u graag’. Ik neem schoon schoenen voor oe mee. Uit Florence. Maat 38. Ti amo. Mio Moscouponneke.


Boef is blij (12-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Boef is blij. De reclamefolder bevat het product dat hij nodig heeft voor een geslaagde overval. Van de Aldi. Nu moet hij nog zorgen dat hij op tijd voor de deur ligt. Maandagmorgen vijf uur. Boef neemt geen risico. Deze buitenkans wil hij niet missen. Hopelijk hebben ze hem in de juiste kleur.

Met een schaar knipt Boef de bon uit de folder. Boterhammetje, flesje water en matje mee. Er is niemand te bekennen bij de Aldi. Toch niet de verkeerde datum? Voor de zekerheid checkt boef nog een keer de datum.

Acht uur. Boef is helemaal alleen. De deur gaat open. Snel rent hij naar de juiste stelling. Kassa. Zwart. Yes. Boef legt capuchon en capuchoncoupon op de kassaloopband.


Groupon (12-06-2017) (Themawoord: Coupon)

‘Een porte-manteauwoord, meng-, vlecht- of kofferwoord is een neologisme waarin twee of meer bestaande woorden (group en coupon) naar de vorm worden gecombineerd in een betekenis die betekeniselementen van alle originele woorden bevat. In feite is het een soort contaminatie, maar dan bewust gecreëerd.’

Toe maar.

‘Een porte-manteauwoord combineert dus zowel de klank als de betekenis van alle samenstellende woorden op een nieuwe manier. Vaak spelen ook andere stijlfiguren zoals crasis (crème en cassis) een rol. Soms zijn ze gevormd uit eerdere porte-manteauwoorden.’

Aldus Wikipedia. En nu in gewone mensentaal. Want daar is Wikipedia immers voor bedoeld. Neem een buurt. Verzamel alle bewoners en hun coupons. Et voilà. Groupon naar de Aldi. Groepskorting. Kassa! Daarna, groupof en verspreiden maar weer.


Verknipte kartelschaar (14-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Thomas is een beetje gek. Een heel klein beetje maar. Niemand die er last van heeft. Nou ja, niemand. Zijn kartelschaar. Die lijdt weldegelijk onder Thomas’ gedrag.

De kartelschaar vindt zijn ongeloof maar laf. Thomas heeft op aanraden van zijn papa en mama zich uit laten schrijven bij een van de heilige huisjes in zijn leven.

De kartelschaar is not amused. Ze spannen samen om Thomas weer terug te winnen. Dat doen ze met lokcoupons. Wekelijks krijgt Thomas die nu toegezonden.

Oké, Thomas mag dan achterlijk zijn, dom is hij niet. En de kantjes er vanaf lopen heeft hij nooit gedaan. Verknippen wil ie ze wel. De verrekte kantjes van de toegezonden lokcoupons. Hij rekent af met zijn vermaledijde kartelschaar.


Scoop on (14-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Dat denkt onderzoeksjournalist Willie Wroet van Otterloo. Maar eerst iets over Willie zelf.

Opgegroeid in een deftig kasteel van papa Wroet van Otterloo en mama Lidwina bij de Pincqen wist Willie lang niet wat hij wilde worden.

Verwend liep ie, tot voor kort, dag en nacht met zijn vadsig lijf het personeel van het kasteel te stangen. Of hij tuurde uren naar zijn iPhone.

Alle versies had ie al versleten. Zijn stinkrijke ouders staken hem telkens, gierig al ze waren, een gratis couponnetje toe. Konden ze aftrekken op de zaak.

Willie trok iets heel anders af. Van lamlendigheid. Totdat hij zijn roeping vond. Als onderzoeksjournalist.

Hoe hij dat werd? Ja zeg, moet ik alles verklappen? Zoek dat lekker zelf uit!


Coupon (14-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Permanent kiest buurvrouw Jansen voor coupon. Zou ik ook doen als ik naar haar kapsel kijk. Ik zou nooit kiezen voor coupaf. Ammenooitnie.

Haar hoofdkapper denkt daar echter anders over. Hij is het oermanentje van buurvrouw Jansen eigenlijk best wel beu. Hij probeert haar al dagenlang over te halen een andere coup te kiezen. Coupon is zo jaren zeventig. Buurvrouw Jansen kan beter.

Maar hoezo dagenlang? Nou buurvrouw Jansen komt bijna dagelijks bij kapper Johnnie.

Nou vooruit dan maar, besluit buurvrouw Jansen. Die vandaag dan maar een coup Malaga. Maar zonder suiker. Zonder suiker vraagt Johnnie. Ja. Zonder suiker. Ik ben toch geen suikerspin. Nee, maar wel een spook. Een spook vsn de Malediven. Ha. Ha.
Eindelijk lacht vuurvrouw Jansen.


Halszaak (17-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Leider Pon van de groene Khmer is boos. De geschiedschrijving in Cambodja is foutief gekleurd naar zijn zeggen. Het fijne wil Pon er niet over kwijt. Komt te dichtbij voor zijn volk. Hij wil geen onrust. Het volk heeft reeds te lang geleden onder foutief geschiedkundig leed.

Stel je eens voor. Je schrijft samen met iemand een lied. Krijgt daar als co-schrijver niet de credits voor. Dat schaadt dan toch de relatie? Zeker als de relatie niet alleen de muziek betreft. Imagine. Ik zou er onmiddelijk een halszaak van maken.

Zo denkt ook Pon. ‘Niet’ staat hier gelijk met ‘vals’. Valse geschiedschrijving uit ijdelheid. Pon pleegt uit boosheid nog net geen coup. Geen CouPon. Zijn nek is hem te lief.


Bijzondere ontmoeting in de trein (17-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Dan zit je in de trein en hoopt dat er niemand naast je komt zitten. Nou niemand? Er is vast iemand die dat wel van je mag. Als je het voor het kiezen hebt. Een beroemdheid misschien of iemand uit een ver verleden. Een dode.

Stel je eens voor? Zit er ineens die beroemde overgrootoma naast je. Waarmee je meteen begint te praten. Over die van haar. Haar overgrootmoeder. Een unieke kans toch?

Het beroemde ken je allang uit de familieverhalen. Het onberoemde niet. Vraag het dan? Toe! Deed overgrootmoeder van overgrootoma het met de buurman in 1810? Dat wil je toch weten.

Nee. Een coupon valt uit haar tas. Het is niet waar. Uit de oorlog. Mag ik houden.


Coupon voor een mooie luchtballon (18-06-2017) (Themawoord: Coupon)

De luchtballon past bijna niet in het vak waarbinnen ik schrijf. De zweetdruppels lopen langs mijn ruggegraat de zwembroek in. Eindelijk gaat het avontuur door, na twaalf afmeldingen. Te nat, te winderig, onweer voorspeld, mogelijk sneeuw, hagel. Ja, dat laatste was uiteraard in de winter.

Enfin, ik lever snel mijn coupon in. De opblaaskrokodil mag helaas niet mee. Ook mijn kano niet. Ja, wat is dat nu? Zijn we dan wel terug voor sluitingstijd? Ik wil mijn boot en krokodil niet achterlaten.

Mijn vriendin schiet te hulp. Of je trouwt niet met mij of je stapt nu onmiddelijk in klojo! Weet je wel wat deze rijgezellegrap me heeft gekost?

Ik heb geen keus en doe mijn zwembandjes om. Fasten seatbells.


Vijfentwintig coupons (18-06-2017) (Themawoord: Coupon)

Pa kan zijn geluk niet op. Van vijfentwintig kinderen heeft hij vijfentwintig verjaardagscoupons gekregen. Knap dat ze zijn verjaardag niet vergeten zijn. Tenminste een verjaardag waarbij het goed gaat. Hoezo een verjaardag, is papa twee keer jarig dan? Ja, zoals de meeste papa’s. Geldt voor mama’s trouwens ook. Ook die zijn twee keer per jaar jarig. Een keer individueel en een keer collectief.

Aan de collectieve verjaardag kun je bijna niet langsheen. Die wordt jaarlijks op tijd aangekondigd. Daar zorgen media, horeca en detailhandel wel voor. Met oog voor detail uiteraard. Maar wat eigenlijk veel belangrijker is, wat geven we papa nu weer dit jaar? Coupons, niet zo moeilijk. Maar hoe komt papa aan zoveel kinderen? Dat willen we weten!


Uch (19-06-2017)

Ik ben niet zo van de stenen beelden. Veel te zwaar. Pipo denkt daar anders over. Pipo is boterzacht van karakter en adoreert stenen beelden in alle soorten en maten. Tafels, stoelen, bruidsbedden, ze mogen allemaal van steen zijn.

Ik vind dat een beetje van de domme. Het voelt, zit en ligt zo hard. Steen. Zeker vuursteen. Ik moet er niet aan denken dat mijn wigwam van steen is, of mijn paard. Nee, dat kan echt niet.

Mijn hart is niet van boter noch van steen. Ik heb een houten hart. Van mij mag alles van hout zijn of worden. Het is zo mooi. Het ceder. Modern of antiek maakt niet uit. Zolang mijn totem maar van hout is. Uch.


Uch uch (19-06-2017)

Ben ik me toch van de potverdikkeme helemaal vergeten het grote woord te vermelden in mijn vorige stukkie. Uch. Dat komt ik kan het niet goed uitspreken. Heb het door Pipo laten uitspreken. Bij mij komt het er een beetje houterig uit. Zielolatree. Nog nooit ook zo’n boom gezien. Zou niet weten hoe die eruit ziet. Met hangende takken denk ik. Gelijk een treurwilg.

Zou er ook nooit een totem van willen. Een treurtotem, dat kan niet. De mijne moet een vrolijke zijn. Van wiebelhout liefst. De wiebelboom is mijn favoriet. Hij heeft niet veel water en zon nodig. Wel veel aandacht. Ik praat er iedere ochtend tegen. Ikke weten. Alles wat aandacht krijgt groeit. Van Pipo geleerd. Uch uch.


Uch uch uch (19-06-2017) (Themawoord: Xylolatrie)

Ik krijg nu heel erg op mijn flikker van Pipo. Waarom ik niet gewoon het grote woord opschrijf? Het liefst wil hij dat ik het beitel. In steen, klei of hunnebedden. Xylolatrie. Voilà. Hij zijn zin.

Ik doe er niet zo moeilijk over. What’s in a word? Ja, dat is van de Engelse. Van de Amerikaanse eigenlijk. In Engeland wonen geen indianen. Althans geen wilde.

Pipo vindt dat de titel van mijn stukje heel veel lijkt op een liedje. Een liedje dat over muggen gaat. Pipo heeft een hekel aan muggen. Wie niet denk ik dan? Maar volgens Pipo komen ze veel meer voor in houtomgevingen dan in stenen tijdperken. Ik betwijfel dat. Houtmuggen zijn wel veel liever dan steenmuggen.


Verbeelding (19-06-2017) (THemawoord: Xylolatrie)

Er zijn mensen die denken in houten beelden. Ze hebben meestal niet zoveel meegemaakt en zijn hun leven lang in hetzelfde dorp blijven wonen. Dan verstar je natuurlijk. Afhankelijk van de buurt waarin deze mensen zijn opgegroeid bestaat hun verbeelding uit eik, berk of beuk. Fineer kan ook. Maar dat zijn fakers.

Even voor de duidelijkheid. Met dorp bedoel ik uiteraard ook steden. Zelfs in Amsterdam is sprake van dorpsgenoten. Vraag maar eens aan een Jordanees. Die houdt toch van zijn eigenste dorp. Zijn houten wijkie.

Een Jordanees associeer ik met amber. Waarom? Geen idee. Het gaat gewoon samen. Dat geldt zowel voor Johnnie, Willie als Leen. Ik kan me amper voorstellen dat dit drietal ooit in steen heeft gedacht.


Xylolatrie voor gevorderden (19-06-2017) (Themawoord: Xylolatrie)

Houtsnijkunst is een leuke hobby. Ik doe het al jaren. Dan ga je op zoek naar nieuwe uitdagingen. Ik heb zo’n beetje alles al gesneden dat ik kan verzinnen. In mijn verbeelding is er niets meer dat nog gesneden kan worden uit hout. Alles heb ik al onder handen gehad. Mensen, dieren, planten, de natuur, gebouwen, kunstwerken, gebruiksvoorwerpen. Echt alles.

Om mijn houtsnijkunst naar een hoger niveau te tillen heb ik besloten om voortaan geblinddoekt hout te snijden. Te beginnen met mijn woodcock. Het eerste beeld dat ik ooit gesneden heb. Besneden eigenlijk, want de grondvorm stamde al aardig overeen met het eindresultaat. Ik zie hem zo voor me mijn woodcock. Wat was ik trots op mijn eerste snijdsel. Besnijdsel.


Mariolatrie (19-06-2017) (Themawoord: Xylolatrie)

Jozef de timmerman was helemaal idolaat van houten beelden. Zijn vrouw, of beter gezegd vriendin, had hij al in tig poses gebeeldhouwd. En toch. Hij wist haar niet echt treffend te raken. Of is het rakend te treffen?

Dat vond Maria zelf ook. Ze nam Jozef echter niets kwalijk. Zijn idolatrie van houtsnijkunst had wel ernstige uitwassen gekend, maar toch waren ze het altijd eens geworden. Zo ook nu.

‘Als je me nu eens wat meer hout daar op borsthoogte geeft Jozef, zou dan mijn houding beter uiitkomen, wat meer naar voren?’

‘Goed plan Marie, maar ik kan er geen hout bijtoveren.’

‘Dat begrijp ik Jozef, maar misschien kun je wat wegschrapen bij mijn dijen?’

‘Goed plan, doe ik Marie!’


Houten Klaas (20-06-2017) (Themawoord: Xylolatrie)

Vandaag mee in contact gekomen. Een houten Klaas. Ja, echt. Ik moest eerst even goed kijken. Bij 31 graden Celcius is dat toch wel een vreemd gezicht. Getooid in rode mantel, rode mijter en witte baard liep ie als een wandelende tak door mijn straat. Ik geloofde mijn ogen niet.

Maar nu komt het. Uiteraard was ik meteen nieuwsgierig of ie ook zijn maat bij zich had. Maar nee. Die vond het vast te heet onder zijn voeten. Hoewel je verwacht dat zo’n Pieterman wel tegen een beetje warmte kan.

Maar wat deze lieve Sint wel bij zich spant de kroon. Een roze flamingo. Opgeblazen. Plus handdoek. Geen gezicht. Als fervent lid van gilde Xylolatrie haak ik hier toch af.


Houtsnippers (24-06-2017) (Themawoord: Xylolatrie)

Ik verzamel ze wekelijks. Houtsnippers uitgegeven op ’t Hout. Bij de buurtsuper, de drankenhandel, bij het afgeven van papier ten goede van de scouting. En maar sparen. Maar toch ook wel handig. Zo kon ik er een batterij voor in mijn horloge mee kopen. Spaarpunten scoren en uitgeven, heerlijk. Ik voel me een echte xylolatrielist.

Maar nu is mijn kaart weer blanco. Dat wordt weer veel spulletjes kopen. Oeps, maar waar is nu mijn kaart gebleven. De whisky is in de aanbieding. Op hout gerijpt. Zwaar eiken. Balen. Totdat ik de kaart in mijn brievenbus vindt. Gevonden bij de supermarkt. Wat een service. Een prachtige brief erbij. Gevonden bij Jan Linders. Met Carnaval ga ik mijn kaart weer leegschudden. Yes.


893 (27-06-2017) (Themawoord: Yakuza)

893 net zo erg als 27
Dat vraagt hulp van 007
Waar is Sean O Con?
Hoezo?
Roger is niet meer.
Roger?
Roger!

Ja, contact.
Contact op lijn 12.
Alfa, Beta, Zero
ABZ?
Is dat de juiste code?
Met wie spreek ik eigenlijk?
Yakuza Fata hiero.

Yakuza Fata?
Yep.
Morgana?
Si.
Waar zijn de stokken gebleven?
Saté?
Si.

Opperbaas Budo Budo heeft ze gechopt.
Alweer?
Alweer.
Luister goed Yakuza.
Yep.
Goed handelen nu.
Yep.

Ga naar Gokudō
Gokudō? Van de bōryokudan?
Ja, hij verblijft in Budokan.
Si.
Vraag naar zijn stokken.
Saté?
Yep.

Gokudō, waar zijn de stokken?
Heeft Yakuza jouw gestuurd?
Si.
Die ziet de stokken nooit meer terug.
Saté?
Saté!
Dood?

Yep!
Nee!
Si!
Morta!
Ninjafoetsie!
Si!
Yep!

Praatpaal

Daar sta ik dan en streel hem over zijn bol. Mijn geliefde praatpaal aan de A2. Wat heb ik veel te danken aan jouw diensten. Glimmend in de zon sta je daar nu droef voor je uit te staren. Ik kon je de eerste keer maar moeilijk vinden. Men had van jou verteld. Je zou er echt staan en super behulpzaam zijn. En ja, nadat ik de moed bijna had opgegeven vond ik je daar bleu in het gras. Stokstijf stond je wat voor je uit te staren. Stil. Zwijgzaam. Turend in de leegte. Of sloot je je wellicht af voor luidruchtig verkeer? Ik wist je gelukkig snel aan de praat te krijgen. Door op het juiste knopje te drukken. Je hield niet meer op met ratelen en kwam helemaal los. Ik was meteen verliefd op jou. Op je stem, die in mijn oren klonk als warme muziek. Onze eerste date was meteen van ongekende waarde. In een klein autootje, net zo geel als je gelaat haalde je me op. Ik zal het nooit meer vergeten. Ja, echt. Mijn leven heb je gered. En nu? Nu ga jezelf dood. Hoe triest. Dag lieve praatpaal. Veelzeggend zeg ik gedag.

O ja, nog even dit. Eigenlijk heb ik je al eerder benaderd. Maar dat weet je waarschijnlijk niet meer. Of toch? Het was best ludiek. Samen met mijn vrienden zagen we je staan. Bleu als we waren. Stiekem kropen we over de aarden wal. Verstoppen voor ons kon je je niet meer. Het was een warme dag en we hadden honger. Grote honger en dorst. En daar zagen we je staan. Verstild en erg in jezelf gekeerd. We wisten niet goed raad met jou. Totdat we ook bij jou op het juiste knopje wisten te drukken. "Ja, hallo, waarmee kan ik u helpen?" Die woorden zal ik nooit meer vergeten. "Vier pizza's en vier biertjes mevrouw!" Je kon er wel om lachen. Maar wat was onze verbazing groot toen je zei dat je hulp zou sturen. Vier pizza's en vier biertjes. Waar gebeurd. Dankjewel lieve praatpaal, we zullen je nooit vergeten.

Het reisavontuur van Hans de wandelende tak

Hoor- en kijkspel in de vorm van een sprookje / verhaal zonder moraal, prins(es) of heks. Kan ook als voorleesverhaal dienen. Geschikt voor alle leeftijden. Bij voorkeur voordragen met twee personen.

Opmerking vooraf: Hans de wandelende tak heeft een spraakgebrek. Hij kan de H niet uitspreken.

Hans gaat mee op vakantie.

Wiebelend op de achterbank richting de wijde wereld.

Plots krijgt hij jeuk aan een van zijn poten, maar hij kan er niet bij.

"Elp, elp", roept Hans, "wie kan mij elpen?"

Voor in de auto klinkt gestommel en Giraf draait zijn nek om.

"Geen paniek Hans, ik heb een hele lange tong."

"Ik eet niet Ans, ik eet Ans!" roept Hans richting Giraf.

"Maar ik heb ook helemaal geen homger gekke Hans", lacht Giraf.

"Eb jij geen onger? Oe kan dat nou! Eb jij al een oop gegeten? Ik eb nog steeds jeuk!"

"Oké, als je nu even je poten over de stoelleuning gooit, lik ik met mijn lange blauwe tong de kriebel wel weg."

"Komt ie!"

"Oeps ... je bent korter dan ik dacht!" zegt de Giraf van schrik.

"Mrpffff ... allo ... mrmpffff ... allo ... ik zit vast in je lange nek. Wat is dat nu? Tis donker iero! Elp!"

"Ojé, kriebel in mijn keel!" roept Giraf. "Euche ... Eeeuuucchhee ... Euchhh!"

Hans plopt uit de keel van Giraf.

"Ee, ee, Giraf, de jeuk aan mijn poten is weg! Et is gelukt!"

"Nou zeg Hans. En ik heb geen kriebel meer in mijn keel. Hoera!"

"Oera!"

Geschreven samen met Ruud Meulendijks (leesconsulent Bibliotheek Helmond-Peel) op maandagmiddag 19 juni 2017 tijdens een workshop van Tania Heimans (stadsschrijver Helmond in 2016), tijdens een Bedankavond voor alle vrijwilligers van de VoorleesExpress Helmond (onderdeel van Stichting LEVgroep, organisatie voor brede welzijnszorg in Helmond en de Peelregio).

Dichtwerk voor een optionele debutantenbundel

Laken en deken

Ik laak sprak de deken
Het laken zweeg

Ik deek sprak het laken
De deken wist zich geen raad
Het bed rilde heel even
Het wist wat komen zou

Ik leek sprak nu het dak
Laken en deken zwegen
Ik daak sprak nu de vloer
Het dak stortte in

Het laken keek de deken aan
Wegwezen onmiddellijk

Gedaan
Wat daglicht niet verdragen kon


Beladen ballades

De ezel heeft het niet meer. Vlak voor de val knielt hij buigzaam neer. Omlaag met de buik op de grond. Basaal balkt hij gort. Pap lust hij ervan. Nu smaakt niets naar alles. Niets laat hem in de steek.

Hoe verder? Twee keer malen heeft geen zin. De molensteen om zijn nek hangt door. Remi is in geen wegen of velden te bekennen. Van overgave kan geen sprake zijn.

Dan nog liever is hij niet. Nergens in het onbewuste. Poelen putten. Hengelen vanuit hel naar hemel. Het blijft bij dubben en dobberen. In een ondoorgrondelijk moeras van waanzin. Ezelgekte, balkenbrij.

Een stok slaat zijn rug. Ritmisch. Dit heeft hij niet verdiend. Geld spuit uit zijn endeldarm. Eftelingmunten! Hoe bederfelijk! Waar blijft Remi? Zijn enige echte troubadour, zanger van troostvol prachtige ballades.


Bellen blazen

Ginds aan de einder staat een deerne. Ze blaast bellen, als luchtballonnen zo groot. Met haar logge longen laat ze water stollen, garen in het eigen sop. De bellen zweven met blij gemoed de horizon tegemoet en stralen duizend kleuren. Magenta, rood, groen en blauw, kleine twinkels geel. De lucht blijft binnenwaters op de juiste spanning. Tot een ontmoeting, een onvermijdelijk elkaar strelen de band breekt.

Vrijgekomen lucht zwerft naar verre einders en slaat uiteindelijk neer als bleu water in een indigo zee. Zware gele zon brandt langzaam stukjes zee weg. Op haar buik prijkt het silhouet van de deerne die onophoudelijk bellen blaast. Tot aan het einde van de dag. De zon zakt langzaam in de zee en neemt de deerne mee. Morgenvroeg mag zij weer bellen blazen.


Duinenrijen

Nog nooit gezien. Dat duinen rijen. Hele duinenrijen rijen. Zinderend in zon. Zandfanfares spuiten zand. Prikkeling in ogen. Duinenrijen rijen hard. Waaien woelend weg. Het zand knettert. Tegen glad papier. Vliegers storten neer. Zo ook tranen.

Duinenrijen rijen hard. Bang voor water. Zee komt aan. Met gebakken water. Houd alsjeblieft stand. Wij willen leven. De zon stoomt. Smelt ijs plat. De zeespiegel stijgt. Duinenrijen houd moed. Loop niet weg. Omsingel het water. Heb geen angst.

Het helmgras huilt. Wortels trillen los. Zand waait weg. Geen houden aan. Duinenrijen leggen lood. Een broertje dood. Helm waait weg. Duinenrijen storten in. Huizendaken doemen op. Sirenes luiden noodklok. Alarmfase één aangebroken.


Hamer en beitel

Ik hak en klief
Met hamer en beitel
In alle muren om me heen

Gewapend beton
Met scherpe kanten
Onverwoestbaar sterk

Een kasteel, een veste
Hart en ziel geharnast
Beschermend tegen pest

Ik ontmasker
Voel, huil en lach
Inhaleer een nieuwe vrede

Zuiver zand en water spoelen aan
Ze stranden rustig
En ik, ik bouw niet langer burchten, lucht- en zandkastelen

Hamer beitel
Ze verdwijnen in mijn juwelenkist
Waardig, eeuwig, onschatbaar


Mien

Helmond, 9 juni 2017

Roze Tom

Okker, Okker, okkernoten
Cooper, Cooper, minicooper

Tube, tube, lekke tube
Tuba, tuba, hoempapa

Flits, flats, keihard omlaag
Zwets, zweet, lamgzaam omhoog

Giro giraal
Finish aan de haal

Nog vijf, tien, vijfiten meter te gaan tot aan de streep.
Blijf nou toch eens liggen verrekte meet.

Honger, honger, nok nok
Zonnestralen in de nek

Klop, klop, who's there
Hallu voor de ogen

Fietsval
Sta op!

Ze komen eraan
Va bene, va bene

Trek aan het stuur
Krom de rug

Gaan met die benen
Ar rief ie dertie

Uit het zadel nu
Roze glimt de bilnaad

Vanuit de tenen een kreun
Bloed spat uit de ogen

Tong hangt uit Tom
Tom, Tom, Tòòòmmmmm

Niet bijten, niet bijten
Stouwen

Dwars door de streep
Wees gegroet hoog in de lucht

Losse handen
Hart loopt over

Nooit meer alleen
Lang leve de zege

Tom van de Molen
Wiekt meisjes van het podium

Een lange arm omvat de beker
Champagne van Joke bruist

Roze, alles is roze
Roze Tom

Geschreven onder alias Dichtman op Schrijversweb (23-05-2017)