Columns van Harrie (November 2011)

Apache / Verkeer / 10-11-2011

Kogels schieten door de lucht. Waar ben ik nu weer aanbeland? Ik zijg door mijn knieën en hou de deurknop van mijn rode telefooncel angstvallig vast. Gelukkig is mijn telefooncel onlangs gereviseerd en voorzien van dubbelglas. Teruggeworpen in de tijd komt dit nu extra goed van pas. Het lijkt wel oorlog.

Vreemde vogels vliegen links en rechts tegen het glas. Sommigen hebben spleetogen en dragen grijze uniformen. Vanuit mijn ooghoek zie ik een oude dikke man glimlachend voorbij lopen. Hij lijkt verrekte veel op een beroemde filmregisseur. Hij ziet mijn angst en rolt heel langzaam zijn dikke tong tegen me uit. Tegelijkertijd klinkt een oorverdovend lawaai op boven mijn telefooncel. Ik duik nog meer ineen. Ik voel dat er iets landt op het dak.Buiten waait het zand op en omhult alle vreemde vogels in een stoffige waas. De dikke man verslikt zich in zijn uitgestoken tong. Als een kameleon neemt zijn gezicht in een mum van tijd de kleuren rood, blauw en groen aan. Hoestend en proestend loopt de dikke man verder.

Het tjoppende geluid boven mijn telefooncel is stilgevallen. Ik hoor nu het geluid van een openklappende deur. Vanuit kikvorsperspectief zie ik van bovenaf twee grote zwarte legerlaarzen langzaam langs het glas omlaag glijden. In twee banen vegen zij het vensterglas schoon en ploffen naast de telefooncel met een zachte dof op de grond. In de laarzen verschijnt plots een ongeschoren man met een groen vaal T-shirt en een witte doktersjas. Hij draagt een groen mondkapje op zijn voorhoofd. Met priemende ogen kijkt hij mij aan. Zijn linkerhand omvat een champagneglas dat hij langzaam naar zijn mond brengt. Met een tevreden glimlach zipt hij aan het glas.Gestommel op het dak. Een tweede paar laarzen schijft naar beneden, gevolgd door een overall met uitpuilende boezem. Het glas van de telefooncel is in één klap compleet schoongeveegd. Voor mij staat een vrouwelijke dokter naar mijn hart. Zij is begiftigd met rood gestifte lippen, groene ogen en blonde lange lokken. Ze kijkt me streng aan. En ik, ik bibber.

Maar niet voor lang. Achter de twee overalls landt een grote helikopter. In de cabine zie ik een aantal blote mannen zitten met veren op hun kop. Zodra ze uitstappen slaan ze hun handen klapperend voor hun mond en maken kirrende geluidjes. Oeee, ahhh, ooeeeahh. Het is bijna aandoenlijk. Ze maken huppelpasjes op hun blote voeten. Het lijkt wel een paringsdans in een misplaatst decor. De dikke oude man keert nog even terug in het verhaal en rolt zijn tong extra lang uit. Dat valt slecht bij één van de indianen. In een mum van tijd spant de indiaan een boog die hij snel van zijn rug tovert en schiet een pijl dwars door de tong van de dikke oude man. Van schrik valt deze dood neer.

Huilend vallen alle indianen met geheven armen op de grond. Ik snap helemaal niets van deze vreemde Apocalyps die aan mij verschijnt. Ik kan hem eenvoudigweg niet duiden. De blonde vrouw tikt nu op mijn raam. Ze wijst met gestrekte duim over haar schouder naar de champagneslurper achter haar. Zij fronst haar blonde wenkbrauwen en kijkt me vragend aan. Ik heb alleen maar aandacht voor haar tuitende lippen. Die lijken hulp te roepen. Maar ik, ik weet wel beter. Ik geloof niet in indianenverhalen. Achter haar neemt de spanningsboog van de champagneslurper angstvallige vormen aan. Daar is geen enkele vrouw tegen bestand. Zelfs gewapend glas biedt dan geen soelaas. Even later knallen mijn steamywindows uit elkaar. Dubbel gelaagd liggen de scherven aan mijn voeten.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.

Project Buiten Om (18): Duurzaamheid

De wijkontwikkeling in Helmond West komt voorzichtig op gang. In september 2009 is het wijkontwikkelingsplan met veel toeters en bellen aangekondigd. Twee jaar later is de uitvoering van de wijkontwikkelingsplannen eindelijk in een fase aanbeland van bekendmaking en onthulling van voorlopige ontwerptekeningen en startseinen voor bouwplannen. In november is voor twee bouwprojecten, Suurhoffstraat en Hertoghof, een feestelijk startsein afgegeven. Voor de Suurhoffstraat is na vijf jaar tijd eindelijk een projectontwikkelaar gevonden die de klus gaat klaren. Ook het ontwerp van de stedelijke verkeersring begint langzaam vorm te krijgen. Het voorlopig ontwerp wacht alleen nog op een definitief ontwerp. De Wijkhuis Brede School heeft een definitief gezicht gekregen. Architectenbureau RAU heeft een mooi en duurzaam ontwerp afgeleverd. In 2013 wordt de school niet alleen bezocht door kinderen maar ook verwarmd door kinderen. Via een ingenieus warmte-terugwin-systeem wordt lichaamswarmte opgevangen. Het wordt de trots van Helmond West.

Helmond West, in de volksmond ’t Haagje genoemd, wordt klaargestoomd voor duurzaamheid. De Provincie Noord Brabant heeft deze achterstandswijk gebombardeerd tot modelwijk en behoorlijk wat subsidie toegekend. In de ‘Week van West’ is een hele week in november aandacht besteed aan uitleg over duurzaamheid en energiebesparing. Helaas werden de activiteiten niet erg druk bezocht. Tijdens de informatiedag waren bijna net zo veel organisatoren en bestuurders aanwezig als wijkbewoners. In totaal zijn een twintigtal wijkbewoners geteld. De wijkbewoners hebben voorlopig andere zaken aan hun hoofd. Ingrijpende veranderingen en sloopactiviteiten zetten de wijk op spanning. Lof gaat wel uit naar gemeente Helmond, woCom, Waterschap AA en Maas en Provincie Noord Brabant. Zij getroosten zich veel moeite om duurzaamheid op de kaart van Helmond West te zetten.

Dat kan helaas niet gezegd worden van de inspanningen die woCom en gemeente Helmond doen om passende woonruimte te vinden voor gedupeerden huurders in Helmond West. In de communicatie naar bewoners komt dit pijnlijk naar voren als tegelijkertijd twee tegengestelde beschouwingen over de inspanningen verschijnen in de Wijkkrant Helmond West en de Nieuwsbrief Helmond West. De eerste beschouwing is geschreven door verontruste huurders in hun wijkblad en verhaalt over het gebrek aan inspanningen van woCom. De tweede beschouwing is een louter positief verhaal geschreven door woCom in de nieuwsbrief die uitgegeven wordt door gemeente Helmond en woCom. Beide publicaties vielen een dag na elkaar in de bus bij alle wijkbewoners Helmond West. Dat vraagt om uitleg.

Als belangenvereniging BUITEN(ONS)OM probeer je te bemiddelen door navraag te doen bij zowel de huurders als bij woCom en gemeente Helmond. Het verhaal van de gedupeerde huurders blijkt dan nog triester te zijn dan het door hen ingezonden stuk. Door woCom en gemeente Helmond wordt vervolgens niet gereageerd op een zorgmail die verstuurd is door de vereniging in juli. Pas eind oktober komt er na een aantal herhalingmails en een telefoongesprek, gevoerd op initiatief van de vereniging, een reactie van een leefbaarheidconsulent van woCom: “O, maar wij hebben de vereniging een mail gestuurd. Daar is niet op gereageerd. Daarmee hebben wij de zaak afgedaan als zijnde afgehandeld”. De mail is echter nooit ontvangen door de vereniging. Gelukkig bleek wel uit het telefoongesprek dat er nu meer inspanningen gedaan worden door woCom. Mede op verzoek van gemeente Helmond, want er is plots haast geboden. De huizen dienen in februari 2012 opgeleverd te worden. Navraag bij gedupeerde huurders blijkt dat nog steeds in een aantal gevallen niet met de nodige zorgvuldigheid en empathie gehandeld wordt. Als belangenvereniging blijf je er dan voor waken dat ten dienste van algemeen belang ook individuele belangen gekoesterd worden. Het zou woCom en gemeente Helmond sieren als zij alle gedupeerden een glimlach rondom de mond kunnen toveren.


Mien

Koek en zopie

“Ja, goedenmiddag, u spreekt met Piet Paulusma, tijdelijk weerman en schaatsmeester van Speeltuin Helmond-West. Ja, ja mevrouw, ik ben van de televisie, van SBS6 in hoogst eigen persoon. U vraagt mij of het schaatsen wel door kan gaan bij 25 graden Celcius? Nou mevrouw, ik kan u verzekeren, het is perfect weer om de schaatsen onder te binden. Ja, ja, de kindertjes ook. Juist de kindertjes. Het ijs verkeert in prima conditie. Geen wakken vandaag en ook geen zacht ijs. Ik kan het weten mevrouw, ik kom uit het hoge Noorden en weet precies wanneer het ijs goed is of niet”. Piet doet een stapje opzij als twee kleine kinderen hem bijna over zijn voeten schaatsen.

“Wat zegt u mevrouw? Ik kan u niet goed verstaan, het is hier zo’n gekrijs in de speeltuin. Het is vandaag 30 september, de sluitingsdag van de speeltuin en het is groot feest. Het is nogal druk en de kinderen zijn opgewonden van alle ijspret. Ze krijsen de longen uit hun lijf van plezier. U gelooft mij niet? Omdat het zo warm is bent u bang dat het ijs zal smelten? Nou mevrouw, dan kan ik u geruststellen. De weersomstandigheden in Helmond-West zijn namelijk ijskoud hartverwarmend. En voor natte voeten hoeft u ook niet bang te zijn. Het ijs is speciaal voor de gelegenheid geïmporteerd uit Kamtsjatka en kan niet breken. U begeeft zich echt niet op glad ijs als u met uw kindertjes naar de speeltuin komt. O ja, en er is ook nog lekker koek en zopie. Ja, het is hier echt feest”. Piet springt vlug aan de kant als een kirrende meute schaatstienertjes hem omver probeert te schaatsen.

“U gelooft mij nog steeds niet mevrouw? Hoe ik u kan overtuigen? Of ik u kan doorverbinden met Gerrit Hiemstra of Erwin Kroll? Nou, mevrouw ik denk niet dat dat nodig is. Zij zullen hetzelfde zeggen als ik. Als u echt twijfelt aan de weersomstandigheden dan kunt u zich beter wenden tot de Buienradar. Ik kan u slechts één ding verzekeren, mevrouw. Het is hier beregezellig en u kunt gerust de muts en wanten thuislaten. De temperatuur op het ijs is zeer aangenaam. Tot tien uur vanavond kan ik ijszekerheid garanderen in Speeltuin Helmond-West. Kom maar snel met uw kindertjes want de lampjes gaan zo aan. Dat maakt de boel extra gezellig. Houdoe hè, mevrouw... ennehh... niet wachten tot moarn. Moarn is neat, hjoed mat it barre.”

Mien zweeft en zwetst door Helmond-West

Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West November 2011 > Koek en zopie