Voor het volgende woord ga ik op zoek naar het horizontale equivalent van de N. De Z van Zorro. Ik zie hem helemaal links op de letterbalk al ongeduldig staan wachten. Naast de Shift komt hij veel te weinig aan de bak. Ik heb altijd een beetje medelijden met de Z. Hij lijkt voortdurend gebukt te gaan onder zijn eigen gewicht. Gevaarlijk helt hij achterover. Met een dichtgeknepen oog kijkt hij je aan vanachter zijn scherpe hoekige neus. Je moet altijd op de hoede blijven voor de Z. Voor je het weet kruist hij zijn degens met jou. Dat heeft ie geleerd van zijn vriend X, die naast hem staat. Ik ga verder op letterjacht.
Naar de O is het altijd even zoeken. Bovendien raak ik ook vaak in de war van zijn getailleerde cijfergenoot, de 0. De O en 0 houden elkaar altijd met een schuin oog in de gaten. De 0 staart vaak zo hevig naar de O dat zijn wenkbrauw rechtop is gaan staan. Ik geef snel een ros op de O en laat het staren voor wat het is. Ik spoed mij naar de volgende letter. De K staat in het midden van jongstleden, tussen de J en de L en dat is niet voor niks. De K is kreupel en heeft last van evenwichtsstoornissen. Een flinke zijspalk biedt hem ondersteuning. De J en de L houden hem gelukkig in toom.
Van de K ga ik weer terug naar de E en eindig tot slot weer bij mijn favoriet, de verticale spagaat. ‘Effen zoeken’ lees ik op mijn beeldscherm. Maar zoeken naar wat, vraag ik me af? Een jaar vliegt voorbij voordat je het in de gaten hebt. Je weet absoluut niet meer wat je allemaal in dat jaar gezocht hebt. Ik neem mij dit jaar dan ook voor mijn zoektocht van elk moment te genieten en ook van de weg er naar toe. Effen zoeken naar ‘effen zoeken’ op mijn toetsenbord is daarvan een mooi voorbeeld. Het bewust zoeken en intikken van iedere letter geeft een voldaan gevoel. Ik ben ook altijd weer blij als ik zie dat de letters op hun plek staan. Daar kun je op bouwen en vertrouwen. Het zijn belangrijke sleutels voor een goed verhaal.
Maar stel je nu eens voor dat die letters op je toetsenbord hun plekje beu zouden worden. Door saaiheid of door jaloezie. Sommige letters nemen een tactische plek op het toetsenbord in en worden vaker aangeslagen dan andere. Dat wekt afgunst. Ik kan me voorstellen dat een letter Q of B ook wel eens in het middelpunt van de belangstelling wil staan. De afgunst kan leiden tot letterrebellie of een strategisch letterspel. Stel je eens voor dat de letters iedere nacht een cha, cha, cha dansen op je toetsenbord totdat ze niet meer kunnen en vervolgens positie nemen op de plek waar zij die nacht uitgeput neervallen. Dat zou wat zijn.
Gelukkig hebben cijfers minder last van jaloezie. Zij zijn veel volgzamer. Dat is ingegeven door hun strenge mathematische opvoeding. Zij weten hun plek in de hiërarchie. De cijfers kennen zo hun eigen pikorde. Cijfers zaaien alleen verwarring zodra zij ingezet worden bij moeilijke taken als worteltrekken en vermenigvuldigen. Zet ze dan maar eens op de goede volgorde. Gelukkig bieden cijfers, sociaal als ze zijn, ondersteuning bij de letterdans. Iedere avond tellen slaan ze het ritme en tellen hardop mee. En 1, 2, cha, cha, cha. En 3, 4, cha cha cha.
Mien Letterdance
