Columns van Harrie (Januari 2011)

Slijmballetje / Gein & Ongein / 06-01-2011

Het is 14 graden Fahrenheit als ik druppend uit mijn paddenpoel klim. Raakhout vindt mij maar een watje en blaast wat voor zich uit. Hij heeft het helemaal niet koud. De ijsschotsen glibberen onder mijn blote voeten. Brrr … gris mich nich. Vloekend steek ik mijn vuist denkbeeldig in de lucht richting Gabriel. Deze verrekte mongool labelt temperatuur in absolute cijfers positiever dan Anders. Vandaag staat de Nieuwjaarsborrel van de Paddologenorde op het programma. Speciaal voor de gelegenheid trek ik mijn mosgroene tabberd aan en besprenkel mijn baard met een vleugje Kelvin. De ijspegels laten van schrik los. Klingelend vallen ze op de ijsschotsen in duizend stukken. Het geluid doet me denken aan het Tölzer Knabenchor: Kling Glöckchen Klingelingeling. Tranen pinken in mij ogen. Ik zie uit naar mijn ontmoeting met Zwam de voorzitter van de Paddologenorde. Ook ben ik benieuwd naar de voordracht van Panoramix. Zijn antroposofische uiteenzetting over de nieuwste trend Cikkelogie doet veel stof opwaaien onder de paddologen. Zijn uiteenzetting gaat ongetwijfeld bloedige commentaren opleveren. Voor de zekerheid neem ik een spatbestendig schild mee. Raakhout kijkt me ongeduldig aan. Hij staat op springen en wil zo snel mogelijk op pad. Straks gaat ie Slijmballetje weer ontmoeten, de metgezel van Zwam. Daarop is ie heimelijk verliefd.


Paddologenborrel / Gein & Ongein / 17-01-2011

Moet nog eventjes bijkomen van de Nieuwjaarsborrel van onze Paddologenorde. Het overvloedig nuttigen van berkenwater en beukennoottruffels heeft zijn sporen nagelaten. Ook Raakhout ligt nog voor Pampus, maar dat heeft een andere reden, waarover straks meer. De speech die Zwam hield was fenomenaal. Iedereen van de paddologen was gekluisterd aan zijn lippen. Alles wat het afgelopen jaar de bosrevue gepasseerd was werd van de hak op de tak genomen. Hak, hak, hak. Tak, tak, tak, zak. Daarna volgde een heuse paddologenpolonaise over de gebroken twijgen. Het kreupelhout bibberde ervan. Raakhout was echter veel nerveuzer. Mijn lieve pad kruiste het pad van het padje van Zwam. De twee staarden elkaar speekselloos verliefd aan. Gelukkig hielden zij hun tong wijselijk binnen. In een onbewaakt moment sloeg Raakhout zijn slag. In een doldwaze homerun vergrepen de twee zich aan de liefde onder een paddestoel rood met witte stippen. De lezer kan zichzelf wel een voorstelling maken van hoe klef het gewip er heen en weer aan toeging. Daar gaan vast nog kleine padjes van komen. De voordracht die Panoramix hield over Cikkologie was erg boeiend en gaf zicht op de laatste bevindingen rondom de antroposofische maaitechniek in gemengde bossen in Noord-Europa. Alle paddologen reageerden met lovende kritieken en onderstreepten de economische betekenis van de manier waarop het loofhout voortaan duurzaam verwerkt kon worden tot maaiafval. Maar de kers op de dennenappeltaart van deze gedenkwaardige paddologennieuwjaarsborrel was wel de openbaring van druïde Preiznig op het verschijnsel Weronika. Maar daarover later meer.


Weronika / Gein & Ongein / 24-01-2011

Gris mich nich ... vandaag is het weer boomklopdag. Mijn favoriete berk, mister Lindemans prikkelde mijn geheugen en herinnerde mij eraan dat ik nog zou vertellen over het verschijnsel Weronika. Druïde Preiznig had hierover verteld tijdens de paddologennieuwjaarsborrel.
Het verschijnsel Weronika is alom bekend bij druïden en paddologen en voert ver terug naar de oudheid. Een oude Hongaarse filosoof, Pylaf Lato introduceerde het verschijnsel. Pylaf ontdekte dat alle levende wezens op aarde geboren worden in een grot vlakbij de kust van Chersónisos.
Iedere geboorte wordt ingeluid met een oerknal. Gelukkig worden de oerknallen onmiddellijk gedempt in de grot. De oerknal fungeert als finale en transportmiddel. De oerknal zorgt er voor dat het levende wezen terecht komt bij de moeder die op dat moment ontvankelijk is. Na de oerknal neemt het levende wezen de gedaante aan die bij zijn ouders past. Tot zover de uitleg over het verschijnsel Wrenonika.
Maar wat is nu precies de openbaring die Preiznig deed tijdens de nieuwjaarsborrel? Heel simpel. Hij ontdekte dat van iedere geboorte een reservemens wordt achtergehouden, diep verborgen in de grot. Deze reservemens houdt de touwtjes van de geboortemens strak in handen. De reservemens bepaalt en stuurt.
Preiznig kwam er ook achter dat het wel eens misgaat. Heel soms vliegt de reservemens samen met de geboortemens mee met de oerknal uit de grot. De reservemens neemt dan onmiddellijk de gedaante aan van zijn geboortemens en begint een eigen leven. U kunt zich voorstellen dat alle paddologen en druïden zich een hoedje schrokken van deze openbaring. Het is maar dat u het weet.
U vertoeft niet alleen op deze aarde. Ergens diep in een grot zit een look-a-like van u verborgen. Met een beetje pech loopt ie zelfs ergens op de aardkloot rond.


Achter de rododendron / Gein & Ongein / 31-01-2011

Help ik ben mijn Weronika tegen het lijf gelopen. Het is best eng om je evenbeeld tegen te komen. Het gebeurde afgelopen week toen ik mijn bos inspecteerde. Raakhout had mij op zijn geheel eigen wijze, met kwijl op zijn boven- en onderlip, duidelijk gemaakt dat er vreemde wezens in het bos rondspookten. Daar moest ik natuurlijk het mijne van weten. Ik volgde het slijmspoor van Raakhout en keek in de tussentijd oplettend om mij heen. Af en toe had ik het idee dat we gevolgd werden. Of was het alleen maar het ruisen van de wind en de felle lage middagzon die me deed twijfelen. Achter de berkenbomen leek voortdurend iemand met ons mee te huppen. Raakhout hield even zijn pas in en luisterde aandachtig. Hij hield daarbij zijn wrattige poot eventjes bij zijn oor. Na een poosje luisteren hoestte hij twee brokken groene fluim richting mijn voeten. Dit betekende onraad. Met z’n tweetjes kropen we achter de rododendron en keken tussen de bladeren door. Een bevreemdend gevoel maakte zich van mij meester. In de rododendron tegenover ons keken een viertal ogen ons onderzoekend aan. Vanuit het niets stak ik vier vingers de lucht in en maakte een cirkelbeweging. Onmiddellijk werden ook aan de overkant in de rododendron vier vingers de lucht ingestoken die een cirkelbeweging maakten. Had ik vanochtend te veel paddo’s gegeten of droomde ik? Raakhout sprong stuiterend uit de struik. Aan de overkant gebeurde hetzelfde. Halverwege botsten de twee evenbeelden tegen elkaar en maakten een vreemdsoortige dans met gelijke bewegingen. Het drong nog niet echt tot me door wat hier plaatvond. Raakhout raakte helemaal in de ban van zijn evenbeeld. Nu pas drong het besef tot mij door. Raakhout had zijn Weronika ontmoet. Het verschijnsel waarover Preiznig gesproken had tijdens de paddologennieuwjaarsborrel bestond dus echt. Verbaast door deze constatering stapte ik uit de rododendron en stapte naar de overkant. Daar gebeurde precies hetzelfde. Ik werd helemaal euforisch van dit bizarre verschijnsel en liep mijn evenbeeld tegemoet. Halverwege op ons pad schudden we elkaar de hand. Hoi, ik ben Harrie. Hoi, ik ook. Ik stond perplex.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.