Een kleine man, ingetogen maar zelfverzekerd, betreedt het Scala-podium in het Brabant House. Zacht sputteren zuivere noten uit zijn saxofoon. In no time zit iedereen op het puntje van zijn stoel. Soms voel je het meteen. Dit wordt een mooie avond. Ik leun achterover en laat de jazz mij welgevallen. Het sputteren klinkt nu rond. Stardust glinstert door de zaal. Mijn body and soul staan al snel in vuur en vlam. Ik waan mij in de avondschemer van verlaten straten, ergens in Londen, New York of Parijs. De muziek neemt mij mee op reis en brengt mij in vervoering. Melancholie stroomt door Piet’s sax en door mijn aderen.
Intens, met vakmanschap en groot plezier, verkent Piet de hemel en het geborchte van zijn instrument. Uit alle hoeken peurt hij klank en stijl. Twee gebroeders Beets vergezellen Piet Noordijk op het podium. Peter op keyboard en Marinus op contrabas. Eric Ineke zit achter de drums. Hij bounced medium, lovely and at ease. Het publiek tokt zachtjes met het hoofd het ritme mee. Mijn buurman, bijkans in trance, mompelt bij elke stilte zachtjes voor zich uit: “mooi, mooi, mooi”.
Het kind in mij droomt weg op de muziek. Ik zie een Muppet-jazz-combo voor mijn ogen verschijnen. Hoe sterk zijn de karakters door Jim Henson ooit vastgelegd. Peter zie ik verbeeld als jonge hond Rowlf, vrolijk en met humor op zijn piano pingelen. Eric danst ingetogen, maar wild at heart, als Animal op drums. Piet Noordijk slurpt als Zoot gretig sax, zijn neus ziet geel en groen. Als ware muziekdieren, spelen ze erop los. Met prachtige solo’s en improvisaties. Alexander, Beets broer nummer, vult met zijn diep donkere tenorsax het gezelschap aan.
Peter Beets, speelt virtuoos, in haat liefde verhouding, bebop riedels op zijn chocolade reep. De zaal raakt in de ban. In een juiste setting trekken jazzjuweeltjes in up tempo voorbij. The second time around, April Paris, Wave, On the trial. The song is you. I’ll remember Clifford. Pete’s enige eigen compositie Groove mag niet ontbreken. Als slotakkoord een prachtige Night in Tunesia.
Met een staande ovatie en als extra toegift Worksong eindigt een prachtig mooi jazz dubbelconcert in stijl. Veel te kort. Jazz is hard labor, playing together and lots of fun. Het inspireert, harmoniseert en geeft impuls. Jazz, good medicine for the heart.
Mien
