De mantel uitvegen

Iemand op zijn kop geven met een plumeau. Dat zou wat zijn. Met zachte veertjes aan een stok de oren kietelen, de neus poetsen en zijn oksels vegen. Tot tranen toe, immers een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Het stof vervolgens buiten uit de plumeau kloppen. Daarna nog even met de hand de plumeau rechttrekken, opdat de veren zich weer netjes plooien, voor een volgende beurt. Hij kan weer terug in de meterkast. Het spel kan beginnen. Naked truth. Inktplaatjes laten niets te wensen over. Vastgebonden aan zijn bed en aan het leven. De verhalen laten zich vlotjes lezen. Een anker en daaronder mams, een veilige haven, om steeds opnieuw bij thuis te komen. Haar ultieme mantelzorg.