Verwonderd neem ik het nieuws waar. David Bowie is niet meer. Sinds de dood van John Lennon niet meer zo overrompeld door het overlijden van een icoon. De impact die David op mijn leven heeft gehad is groot. Net als die van John. Ik schaar me daarmee onder velen. David is net als John bepalend geweest, een vernieuwer in diverse opzichten, in muziek en kunst, in verandering van beiden. Maar bovenal heeft hij als geen ander naadloos aangevoeld wat hem en ons te wachten stond. Een scherp gevoel voor timing, het momentum. Deze bijzondere kwaliteit ligt ten grondslag aan al zijn creaties, zijn scheppingen. Een stijlicoon wordt hij genoemd. Ik vind dat het verder gaat.
Ben sterk genoeg om jezelf te zijn. Een adagium ingegeven door de meester zelf. Dat is wat hij mij meegeeft. Wild, wild is de wind die hem luister geeft. Wild is ook de wind die langs mijn naaktheid glijdt bij mijn eerste serieuze liefdesspel. Op de zwoele klanken van een wilde wind uit muziekboxen, voortgedreven in een nacht van passie, lichamen die versmelten, kronkelend op de vloer, zwelgend in passie, geilheid en genot, vijf centimeter verheven, voelbaar in love, dwarrelend in vage mist, op de tong niets dan zoet, zout, zuur en bitter. Wild, wild is the wind. Say you love me, say you do.
En dan nog eens pakweg vijfentwintig jaar later. Zomaar. Een cadeau. Een verrassing. Hoog verheven in een stille hoek op een balkon in een zwoel en zweterig paradijs, samen dansen geheel in stijl, met mijn lieve vrouw. Overvallen door muziek. In haar armen prijs ik me de gelukkigste mens op aarde. Space Oddity, gespeeld door D’Angelo in Paradiso. We dansen langs de balustrade en heel het paradijs gaat in ons op. Say you love me, say you do. Een gedenkwaardige avond en forever young. Dankjewel, David Robert Jones. Voor de schone kunsten en de liefde. Voor het brengen van mooie muziek in mijn leven. Het ga je goed. Whenever, wherever. 11-01-2016
Wild is the wind (song explained at Wikipedia)
Wild is the wind by Nina Simone
wild is the wind by David Bowie
Space Oddity by D'Angelo (35:20min)(Paradiso 2-2-2012)
11-01-2016
08-01-2016
Permanent perkament
Ik doop mijn schrijfveer in vette inkt. Het wordt mijn jaar 2016. Zeker weten. De inkt druipt heel langzaam zwart omlaag en spint letters op perkament. Het moet een boek worden. Een roman of een verhalenbundel. Een perkamenten boek. Verlucht en versiert met plaatjes. Zelfgeschapen, zelf geschoten. Met mijn Lumix TZ6. Ja, ik weet het, een oud beestje, maar het volstaat. Ik houd wel van een grove korrel. Imperfect is perfect. Ik neem ook wat gedichten op.
Al snel heb ik de hoofdpersonen op een rijtje. Stuk voor stuk dichters met mooie verhalen. Ik werk ze uit tot op het bot, in hun natuurlijke omgeving. Een beetje autobio gaat er ook in. Verstopt in hoekjes tover ik mezelf met regelmaat tevoorschijn. Nee, niet in beeld. Nou, een klein stukje dan. Een plukje haar. Ergens in het midden, halverwege bladzijde tachtig. Honderdzestig pagina’s telt mijn boek. Een belofte die ik mezelf voorhoud.
Waarom honderdzestig? Omdat het mijn geluksgetal is. Honderdzestig? Ja, weer eens wat anders dan zeven. En anders zou mijn boek ook veel te summier zijn. En dan de inhoud. De inhoud ja. Het allerbelangrijkste. Ik schrijf toch niet enkel uit ijdele schoonheid? Nee, nee, de inhoud van het hoofd van de lezer dient ook bevredigd. Welk kunstje zal ik daar eens voor opvoeren? Ik jongleer wat in mijn rugzak en kom met verrassend materiaal te voorschijn.
Ik merk dat ik nu toch enigszins bekneld raak in dilemma’s. De verhouding inhoud, vorm is uit verhouding. Vette inkt op perkament vraagt om even zware gedachten. Ik pijnig mijn geest. Ik schrijf en schrap. Wel tweehonderd pagina’s. Hoe verwoord ik verrassend materiaal? Een ware verzuchting. Maar uiteindelijk lukt het, met het gewenste resultaat. Dat had ik mezelf ook beloofd. Trots pak ik naald en draad. Klaar voor de eindfase. Ongebonden bind ik mijn boek, mijn eersteling. Oplage een. Ik trek een flesje open, kijk in de spiegel en geef mezelf een knipoog. Vet.
Toelichting:
Geschreven n.a.v. 13e schrijfopdracht op ColumnX (januari 2016), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
-Werk een goed voornemen uit
-Dik het aan, maak het smeuíg, maar houd de geloofwaardigheid in zicht
-Waarheid of fictie
-Schrijf de opdracht in plusminus 300 woorden (275-325)
Al snel heb ik de hoofdpersonen op een rijtje. Stuk voor stuk dichters met mooie verhalen. Ik werk ze uit tot op het bot, in hun natuurlijke omgeving. Een beetje autobio gaat er ook in. Verstopt in hoekjes tover ik mezelf met regelmaat tevoorschijn. Nee, niet in beeld. Nou, een klein stukje dan. Een plukje haar. Ergens in het midden, halverwege bladzijde tachtig. Honderdzestig pagina’s telt mijn boek. Een belofte die ik mezelf voorhoud.
Waarom honderdzestig? Omdat het mijn geluksgetal is. Honderdzestig? Ja, weer eens wat anders dan zeven. En anders zou mijn boek ook veel te summier zijn. En dan de inhoud. De inhoud ja. Het allerbelangrijkste. Ik schrijf toch niet enkel uit ijdele schoonheid? Nee, nee, de inhoud van het hoofd van de lezer dient ook bevredigd. Welk kunstje zal ik daar eens voor opvoeren? Ik jongleer wat in mijn rugzak en kom met verrassend materiaal te voorschijn.
Ik merk dat ik nu toch enigszins bekneld raak in dilemma’s. De verhouding inhoud, vorm is uit verhouding. Vette inkt op perkament vraagt om even zware gedachten. Ik pijnig mijn geest. Ik schrijf en schrap. Wel tweehonderd pagina’s. Hoe verwoord ik verrassend materiaal? Een ware verzuchting. Maar uiteindelijk lukt het, met het gewenste resultaat. Dat had ik mezelf ook beloofd. Trots pak ik naald en draad. Klaar voor de eindfase. Ongebonden bind ik mijn boek, mijn eersteling. Oplage een. Ik trek een flesje open, kijk in de spiegel en geef mezelf een knipoog. Vet.
Toelichting:
Geschreven n.a.v. 13e schrijfopdracht op ColumnX (januari 2016), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
-Werk een goed voornemen uit
-Dik het aan, maak het smeuíg, maar houd de geloofwaardigheid in zicht
-Waarheid of fictie
-Schrijf de opdracht in plusminus 300 woorden (275-325)
04-01-2016
Voorjaarsmode anno 2016
Ik haal de ballen uit de boom en berg de kerstverlichting zorgvuldig op. Alles keurig weer terug in de kartonnen dozen en de dozen in plastic boxen, muisvrij. Ik loop drie keer naar de zolder met een of twee dozen. Hoeveel plastic boxen staan er dan minimaal op de zolder? Indien ik maximaal twee boxen per keer kan dragen en minimaal twee keer het maximale aantal boxen naar boven draag?
Redactiesommen oplossen, altijd leuk. Maar nu het serieuze werk. De voorjaarsmode. Wat zal ik dit jaar toch eens gaan dragen? Of zal ik eerst mijn vakantie boeken? Nee, foute volgorde. Alhoewel? Als ik eerst de vakantie boek, weet ik meteen hoeveel ik overhoud voor de nieuwe mode. Misschien dat er zelfs nog een kleine grill vanaf kan. Mijn ovenmagnetron met grillfunctie is in 2015 stuk gegaan en absoluut aan vervanging toe.
Ik boek de verste reis die mijn ingeschatte budget voor 2016 toestaat. Op afbetaling, ik mag de vakantiesom in termijnen overmaken. Wat lief van Prij$vrij. De reis zal dit jaar naar de Dominicaanse Republiek gaan. Ik houd van mollen. En die schijnen in de Dominicaanse Republiek massaal aanwezig te zijn. Tenminste minimaal een is mij toegezegd. Voor de zekerheid sluit ik toch maar een annuleringsverzekering af.
Wat rest er voor de voorjaarsmode? Mmmm … niet zoveel. Ik kijk even naar de kale kerstboom. De kerstboom kijkt naar mij. Eureka! Mijn eerste ingeving voor het nieuwe jaar komt binnen. Wat een idee.
Uit de keukenla haal ik een pincet en pluk zorgvuldig alle naalden uit de boom. Ik leg ze voorzichtig in mijn naaidoos. Wie niet rijk is moet slim zijn. Dit voorjaar draag ik een luchtig naaldkostuum. Voor het ontwerp duik ik de zolder op. Daar heb ik nog een paar oude jaargangen Burda en Knip liggen. Zit vast iets moois tussen.
Toelichting:
Geschreven naar aanleiding van schrijfopdracht ‘Schrijfveren’.
Een idee van Hella Kuipers in samenwerking met redactie ColumnX.
Zie ook: http://heldenreis.nl/schrijfveren
Schrijfveer: Voorjaarsmode (15-11-2015)
Redactiesommen oplossen, altijd leuk. Maar nu het serieuze werk. De voorjaarsmode. Wat zal ik dit jaar toch eens gaan dragen? Of zal ik eerst mijn vakantie boeken? Nee, foute volgorde. Alhoewel? Als ik eerst de vakantie boek, weet ik meteen hoeveel ik overhoud voor de nieuwe mode. Misschien dat er zelfs nog een kleine grill vanaf kan. Mijn ovenmagnetron met grillfunctie is in 2015 stuk gegaan en absoluut aan vervanging toe.
Ik boek de verste reis die mijn ingeschatte budget voor 2016 toestaat. Op afbetaling, ik mag de vakantiesom in termijnen overmaken. Wat lief van Prij$vrij. De reis zal dit jaar naar de Dominicaanse Republiek gaan. Ik houd van mollen. En die schijnen in de Dominicaanse Republiek massaal aanwezig te zijn. Tenminste minimaal een is mij toegezegd. Voor de zekerheid sluit ik toch maar een annuleringsverzekering af.
Wat rest er voor de voorjaarsmode? Mmmm … niet zoveel. Ik kijk even naar de kale kerstboom. De kerstboom kijkt naar mij. Eureka! Mijn eerste ingeving voor het nieuwe jaar komt binnen. Wat een idee.
Uit de keukenla haal ik een pincet en pluk zorgvuldig alle naalden uit de boom. Ik leg ze voorzichtig in mijn naaidoos. Wie niet rijk is moet slim zijn. Dit voorjaar draag ik een luchtig naaldkostuum. Voor het ontwerp duik ik de zolder op. Daar heb ik nog een paar oude jaargangen Burda en Knip liggen. Zit vast iets moois tussen.
Toelichting:
Geschreven naar aanleiding van schrijfopdracht ‘Schrijfveren’.
Een idee van Hella Kuipers in samenwerking met redactie ColumnX.
Zie ook: http://heldenreis.nl/schrijfveren
Schrijfveer: Voorjaarsmode (15-11-2015)
Abonneren op:
Posts (Atom)