Afvalrace 04: Vet vreet

Pot vet dikkie! Vreet vet en je beseft … vet vreet aan je geest. Vet knaagt aan je ziel. Vet kraakt aan lijf en leden. Vet doet klagen, want ja … het is weer bijna lente. En wat speelt ons dan parten? Juist ja … voorjaarsdunheid … moe word ik ervan. Dat wintervet dat moet eraf. Je wil straks niet lijken op een rollade als je de string thuis voor de spiegel tussen je benen spant. Wie de veter past … trekke hem aan!

Nee, serieus, vet vreet echt. Mijn voornemens stranden elk voorjaar weer, ze verzanden. Ik maak er teveel circus van. Leeuwen en tijgers zet ik op mijn weg. Afvalpogingen nemen dan clowneske vormen aan. Elke ochtend rij ik een rondje om de ‘berenkuil’ te Eindhoven. Dan denk ik stiekem vanachter het stuur: “Oké, beren zijn vet log, maar ook vet gezellig. Ze ogen vet knuffelig, wat maak ik mij toch druk?” En laten we eerlijk zijn … een dunne bruine beer is toch eigenlijk geen gezicht. Doorspoelen maar.

Misschien maak ik wel teveel kermis van mijn afvalrace. Als ik in de spiegeltent mijn buik aanschouw dan puilt ie soms naar binnen en soms naar buiten uit. Hij hangt … stijgt op en verdwijnt (was dat maar waar). Een dikke buik heeft zo z’n voordelen op de kermis. Je valt veel harder naar beneden in de achtbaan. Hij legt veel gewicht in de weegschaal bij de botsauto’s en in de schiettent dient ie als statief. Op het terras voorziet ie in meer plek. En … er kunnen veel meer oliebollen, paling, pinda’s en popcorn in een dikke buik. Dus wat klaag ik?

Mijn vetbuik komt desondanks niet aan en niet over. Hij valt ook niet af of op. Gelukkig maar. En toch … vet vreet … als ik denk aan mijn wreed vet. Gelukkig mag ik de komende tijd klussen. Ik ga mijn pas gekocht huis en mijn buik faceliften en herinrichten. Bij de een wat meer centiaren erbij en bij de ander wat centigrammen eraf. Dat moet toch zeker lukken? Ik heb er vet wreed zin in!

Wat wreed vet al niet uitvreet met de mensheid. Helaas vreet vet je uitvreters niet uit, da’s pas vet wreed. Als vetvreten nu eens wat uitvrat met mijn gewicht dan hoefde ik niet meer 20 uur in de week naar de fitness voor mijn vetnis en zou mijn vetgehalte eindelijk een voldoende scoren. Nog een paar vethaltes te gaan. Zou ik de eindstreep van mijn afvalrace ooit halen …?

Mien String

Gewicht 04-11-2005: 88 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87 kilo
Gewicht 01-04-2006: 86,50 kilo

‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2006. Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.

Afvalrace 03: Dik maken

Ik maak me ernstig zorgen. Ik maak me dik over dun. In het rijk der dun-oh-foben spit dit Dikkerdje Dap het onderdelf. 87 Kilo schoon aan de haak. Ik ben potverdikke weer aangekomen. Geen gram eraf. Geteisterd door kopzorgen zou ik graag tig grammen kielhalen. Ik gruwel van mijn gramschap. Er hangt een gramschap van 10 kilo in de nabijheid van mijn navel. Nee, het gereedschap onder mijn afdak zal zeker nog niet roesten. Mijn natuur heeft anders beschikt.

Gevoelsmatig zweven kilo’s vet door mijn hoofd. En het is geen lui vet. Verstopt raakt mijn hoofd van al die keuzes die dagelijks antwoord behoeven. Van alle beslissingen die dagelijks genomen worden. Kleed ik me eerst aan of ga ik eerst naar het toilet? Wat doe ik op mijn brood vandaag? Rij ik via de snelweg of binnendoor? Bel ik of stuur ik een mail? Gaat de rente zakken of stijgen? Koop ik dit wel of niet? Allemaal dikmakers. Allemaal stressjes. Zo werkt het bij mij. Ik ben dan ook altijd jaloers op magere stresskippen. Al dat gestress en gejaag tilt mijn balans vaak hevig naar de bovengrens op mijn emo-weegschaal.

Het lijkt zo simpel. Dat afvallen. Is het niet slechts een kwestie van aanpakken en eraan gaan staan? Bewegen en ash moven. Ik moet gewoon zoetjes, zoetjes laten staan. Hevige honger leren trotseren. Marsen, Nutsen, Snickers, witte chocola, lonkende liflafjes, vooringenomen achterafjes, domme tussendoortjes, ik kan ze simpelweg niet weerstaan. Vervaarlijke verleiding. I can resist everything except temptation (Oscar Wilde). En ja, ik maak me dik over dun. En nee, het is geen modegrill. Over grill gesprokken. Kortgeleden voor het eerst de nieuwe friteuse ontmaagd. Met oud op nieuw noga bene! Ik voelde me als een mager varken aan het spit, als een volvet visje in het water. Vet is lekker. Lekker is vet.

Ik vrees dat mijn lijn voorlopig nog een tijdje uitstulpingen zal vertonen op navelhoogte. Aan een string zal ik me niet wagen. Hoewel, het afbinden van vetkwabben is nochtans zelden uitgeprobeerd. Vooralsnog zal ik geen speknek-brekende-toeren uithalen om mezelf een keurslijf aan te meten. Dat laat ik graag over aan catwalkpoessiedolls en sixpackbeastyboys. Ik kan m’n spiegel natuurlijk omdraaien. Tot scherven slaan. Maar ach … dan roep ik weer zoveel ongeluk over me heen. En ongeluk moet je absoluut niet taarten. Nee, laat mij me maar lekker druk maken over dun en dik. Dan komt het allemaal dun voor elkaar.

Mien Dikkerdje Dap

Gewicht 04-11-2005: 88 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87 kilo

‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2006. Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.

Afvalrace 02: Emo-weegschaal

Hoeveel weegt een ziel? Hoeveel gram raak je kwijt als je je hart lucht? Hoe zwaar weegt verdriet? Hoeveel gram raak je kwijt als je tranen hoest? Hoe ondraaglijk kan de zwaarte van het bestaan zijn op momenten van angst, wanhoop en ongeloof? Hoeveel gewicht tors je, als bergen verdriet voor je oprijzen? Hoe zwaar weegt je hoofd als het vol raakt van overwegingen, herinneringen, hersenspinsels, hunkering en gepeins? En wat als je gaat zweven, gewichtloos ronddoolt en leegte gewaarwordt ... is dat terug te zien op een weegschaal? Een emo-weegschaal.

We zijn met z'n allen zo druk bezig met ons lichaam dat we de inhoud wel eens vergeten. In alle opzichten. Maar is een lichaam niet slechts een optelsom van levenssappen en bouwstenen? Wat als de cement uit de voegen slaat, als je lijf aanvoelt als bagger, als snert zonder worst?

21 Gram is het gewicht van de ziel. Althans volgens de experimenten van Dr. Duncan MacDougall die in het begin van de 20ste eeuw stervende wezens woog om te bewijzen dat de ziel gewicht heeft.
Cineast Alejandro González Iñárritu maakte in 2003 een mooie film ‘21 Grams’, een film over het leven met en zonder ziel. Een film over levend leven en dood leven. 21 gram is ongeveer zoveel als een theelepeltje zout of suiker. Niet meer dan een zucht. Wat maken wij ons toch druk om niets. Zwembandjes, vetkwabben, broek(st)riemen zorgen ervoor dat we ‘weetwajtsen’. Liposukkels zijn we ... als we het vege lijf te lijf gaan met mes en sikkel. Nee, geef mij maar de emo-weegschaal, veel belangrijker. Wie maakt zich nu dik over dun? Een kilo verdriet, een pond plezier, een ons angst, een gram geluk, een barrel boosheid, een ton tederheid, daar gaat het om!

Die 21 gram die ik elke ochtend kwijt ben zit er iedere avond weer aan. Volgens mij neemt de ziel dagelijks een loopje met ons. De lucht is zwanger met overbodige kilo’s op Allerzielen. Zou er naast het collectief geheugen ook zoiets bestaan als het collectief gewicht, of leuker, collectieve emotie? Ik denk het wel. Neem wat memorabele Nederlanders in gedachten, Andre, Pim, Theo, en we hebben collectieve emotie. Het verdriet om hun heeft ons allen gemeenschappelijk een beetje doen huilen. En ja, we waren ook gezamelijk boos. Die kerels legden een behoorlijk gewicht in op de emo-weegschaal. Onmeetbaar!

Ik weet het zeker, van emotie val je af, al is het maar omdat je niet meer eet. Mooi is dat. Als al dat zieleknijpen ook nog eens zou leiden tot gewichtsverlies dan zouden alle psychiaters volgeboekt zijn. Ik zie het al voor me. Niks geen wachtrijen bij de tandarts, huisarts of apotheek. Nee slechts file bij de psychiater. Want wie gaat er niet voor die aanbieding? Wie gaat er niet voor die nieuwe therapie? Libidosuctie: in 3 weken tijd overtollig libido kwijtraken voor slechts 50 euro per sessie. En willen we dan nog absoluut die overtollige kilo’s kwijt, dan kunnen we altijd nog koet ke koet naar de chirurg voor borst-, maag-, of penisverkleining. Niet dat dat veel zal schelen in veel gevallen. Maar alle kleine beetjes helpen. 21 Gram ben je zo kwijt.

Mien Emotie

Gewicht 04-11-2005: 88 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo

‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2006. Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.