Columns van Harrie (Juli 2015)

Zuppa di ortiche / Uitdaging van de Maand / 07-07-2015

Mac slaat keihard de deur van het restaurant achter zich dicht. Mac van D., vernoemd naar een bekende hamburgerketen, was al heel wat plagerijen gewend. Maar dit sloeg alles. Brizl djeu, dat dit hem moest overkomen, als jonge recensent, in Italië nota bene. Maar ja, Italianen zijn ook bepaald geen lieverdjes. Zeker niet die uit Modena.

Mac van D. was het spuugzat, de arrogantie. Verzekerd van zijn macht als doorslaggevende en laatste post in het restaurantrecensiecircus, zou hij korte metten maken met de belabberde dienstverlening van Osteria Francescana. Hij zou een hele slechte recensie schrijven, absoluut. Dat had hij ook meteen kenbaar gemaakt aan chefkok Massimo.

Massimo, vernoemd naar een oud circus, was een plager en clown eerste klas. Hij had niet voor niets een garnituur van rauwe brandnetels laten serveren bij zijn beroemde ‘Zuppa di ortiche’. Zonder bestek. Het was immers een drinksoepje.

Massimo deed nooit iets zonder reden. Hij wist al lang welk restaurant in 2015 uitverkozen zou worden tot het beste ter wereld. Niet dat van hem maar dat van de Spaanse broertjes Roca uit Girona. Griss mich nich, de eerste prijs voor Catalanen, merde. Massimo was zo boos geworden van het publieke geheim, dat hij besloten had het verwachtte bezoek van Mac van D. speciaal vorm te geven.

De rauwe brandnetels waren niet ontneteld. Mac bleef jeuk houden aan zijn handen, tong, zijn gehemelte en lippen. Wat een stoethaspel was die Massimo. ‘Chefkok verprutst topgerecht en toppositie’, zo zou de titel luiden van zijn recensie in culinair magazine Soep. Zeker weten.

Zover is het nooit gekomen. In een klein steegje vlakbij Osteria Franscesca werd Mac na het verlaten van het restaurant omgelegd. Met een salvo hagel, chocolade hagel. Recht in zijn gezicht. Morsdood. Omgelegd door een man met zwarte cape en dito hoed en snor. Bij de lokale bevolking gekend als Capitan Iel Snorro. Een week later werd restaurant El Celler de Can Roca verkozen tot beste restaurant van de wereld 2015.

Toelichting:
Geschreven n.a.v. 11e schrijfopdracht op ColumnX (juli 2015), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
-Schrijf een restaurantrecensie waar elke restauranteigenaar van in tranen uit zou barsten
-Dik het aan, maak het smeuïg
-Maak er een leesbaar geheel van in plusminus 300 woorden (275-325)


Het gevleugelde schaap / Uitdaging van de Maand / 07-07-2015

Ingezonden recensie verkiezing buitenluchtrestaurant 2015 getiteld: 'Als sterren aan de hemel staan'.

Opdrachtgever: Hella Kuipers (professioneel schrijfster en hobbykok)
Naam restaurant: Het gevleugelde schaap
Locatie: Pork (België)
Recensent: Kat Wezel (aka Harrie)

Locatiebeschrijving:
Tra omringd door loof- en dennenbomen. Verscholen in het struikgewas, een kleine buitenkeuken met drie potten hangend boven kleine vuurtjes. CO2-emissie: binnen de norm. Veiligheid: nauwelijks. Kuisheid: vettig.

Tafelschikking:
Op de grond. In het begin wel wennen. Plaats voor 25 personen. Gezeten op huiden van wolven, in kringopstelling aan lange lage tafels. Bij sommige huiden lichte twijfel. Lijken verdacht veel op poedel- en labradorpelsen. Nep dus.

Bediening:
Jonge kinderen. Vergunning voor aangevraagd. Keltisch gekleed. Vriendelijk maar niet echt kundig. Komen kracht tekort. Vooral bij het dragen van pullen en groot vlees.

Borden en bestek:
Borden van gevlochten tenen. Geen bestek. Er mag / moet met de handen gegeten worden. Tafelmanieren zijn navenant. Er wordt luidruchtig gesmakt. Dit vindt goedkeuring bij chefkok en filiaalhouder.

Eten:
Geen voor- en nagerecht. Een gemis.
Vlees: zwijn, rund of schaap (gevleugeld). Geroosterd of gekookt.
Vis: zee- of riviervis. Gebakken met zout, azijn en komein.
Alle gerechten geserveerd met brood. Droog.
Gekozen voor het gevleugeld schaap. Bleef helaas niet liggen op het bord. Geen beoordeling.

Drank:
Water, tarwebier (met honing) of wijn. Soms een halve pul gekregen. Werd bij het afrekenen niet moeilijk over gedaan. Had nog wel dorst na de maaltijd.

Muziek:
Op aanvraag. Wordt meestal geen gebruik van gemaakt. De enige beschikbare artiest speelt nogal vals.
Volgens het personeel mocht ik blij zijn dat de artiest toevallig een dag vrij had.

Openingstijden:
Variëren, afhankelijk van de leeftijden van het beschikbare personeel. Sommigen doen nog een middagdutje.

Reserveren:
Voor groepen, ja.

Dresscode:
Geen

Totaalbeoordeling:
Een vier. Had moeite met kinderarbeid, willekeurige openingstijden, slechte muziek, gebrek aan tafelmanieren en afwezigheid voor- en nagerecht. Doorslaggevend was echter de dikke ongelikte beer die in de keuken stond. Hij dabde voortdurend in zijn kruis tijdens het koken. Bah. Smakeloos. Griss mich nich.

Toelichting:
Geschreven n.a.v. 11e schrijfopdracht op ColumnX (juli 2015), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
-Schrijf een restaurantrecensie waar elke restauranteigenaar van in tranen uit zou barsten
-Dik het aan, maak het smeuïg
-Maak er een leesbaar geheel van in plusminus 300 woorden (275-325)


Zuurtje / Uitdaging van de Maand / 08-07-2015

Dronken rol ik het restaurant binnen, mijn smaakpapillen gedrenkt in zoetzure alcohol. Om goed te kunnen proeven is het belangrijk om de belevingswereld van ervaringsdeskundigen te ervaren. Helaas kan ik zelf niet bogen op jarenlange ervaring. De laatste keer dat ik dronken was lijkt een eeuwigheid geleden. Ik weet niet eens meer hoe het proeft. Dat het niet naar honing smaakt herinner ik mij nu. Dat ervaar je alleen bij die andere dronkenschap. Die van de liefde. Dronkenschap die zowel voor- als achteraf geen koppijn geeft.

De liefde van een recensent gaat niet altijd over rozen. Gratis eten en drinken op kosten van de zaak, niet die van het geraadpleegde etablissement maar van de opdrachtgever, is niet altijd fijn. Brizl djeu. Enfin, ik dwaal af. Dronken rol ik bierrestaurant de Tierelier binnen. Ik tref alleen maar dronken mensen aan. Dat is goed. Ik heb me laten vertellen door een collega dat ik aan de ogen van de consument kan aflezen wat voor bier hij of zij gedronken heeft.

Ik neem de proef op de som. En ja hoor. Daar zie ik al een typisch gevalletje Leffe. Triple. Zeker weten. En daar links een Westmalletje. Ja, ja. En daar achterin een heel clubje Verboden vruchtjes. Ze zitten naast een zooitje Deugnieten. Van Brasserie du Bocq. Niet aankomen waarschuwde mijn collega. Geldt ook voor Mort Subite. Alleen geschikt voor kenners.

Diep in de nacht kom ik tot mijn eindconclusie. Ik twijfel. Griss mich nich. De Tierelier? Is dit nu de toplocatie? Ik mis toch een belangrijke smaak. De zoetjes, zoutjes en bittertjes heb ik ontdekt. Maar hoe zit het met de zuurtjes? Zonder zuur geen zoet. Ik moet dringend naar het toilet. En wat vind ik daar … ? Juist ja. Het zuur. Maar veel te laat. Locatie Tierelier komt voor mij helaas niet in aanmerking voor het precaire predicaat beste bierrestaurant van de Benelux. Ik teken het op. Eerst hangend boven en daarna zittend op de pot.

Toelichting:
Geschreven n.a.v. 11e schrijfopdracht op ColumnX (juli 2015), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
-Schrijf een restaurantrecensie waar elke restauranteigenaar van in tranen uit zou barsten
-Dik het aan, maak het smeuïg
-Maak er een leesbaar geheel van in plusminus 300 woorden (275-325)


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.