“Ik heb een spook gezien!”
“Dat zie ik.”
“Enorm groot.”
“Hoe groot dan?”
“Zo groot, het past amper in mijn verbeelding.”
“Dat is wel heel groot.”
“Ik moet het nog verwerken.”
“Dat begrijp ik, is het de eerste keer dat je het ziet?”
“Ik denk het wel, maar weet het niet zeker.”
“Kun je het beschrijven, in stukjes verbeelden?”
“Ik zal het eens proberen.”
“Doe maar op je gemak, ik heb alle tijd, ik zie dat het je raakt.”
“Raken doet het zeker, het klotst tegen alle kanten van mijn hersenpan aan.”
“Dat is pijnlijk, begin eens met een eerste stukje.”
“Een hoekje, een randje of een uit het middenstuk?”
“Doe maar uit het middenstuk, dat is wellicht wat makkelijker!”
“Het is wit!”
“Spierwit, vaalwit of donker wit?”
“Ik weet het niet, ergens ertussen in, en er zitten vlekken op.”
“Hoe zien die vlekken eruit?”
“Het lijken wel vingerafdrukken.”
“Van een man of een vrouw?”
“Geen idee, kan ook goed van een dier zijn.”
“Hoeveel afdrukken zie je?”
“Op dit stukje drie, maar op een ander zie ik er weer twee, lastig.”
“Houd ze maar goed bij elkaar die stukjes, op naar een volgend beeld.”
“Ik weet het niet hoor, ik word er helemaal draaierig van, allemaal die losse stukjes.”
“Doe maar een beeld uit de rand, misschien helpt dat tegen de draaierigheid.”
“Effen kijken hoor, ik zoek me te pletter, ze zijn
moeilijk te vinden die randbeelden, ik ben toch meer van het
totaalplaatje, maar dat ben ik al jaren kwijt.”
“Houd het dicht bij jezelf, dat werkt het beste.”
“Ik heb er een, best wel eng hoor.”
“Hoezo dat?”
“Nou … het is min of meer een footprint … en ik weet niet zo goed of dat nu wel past bij mijn spookbeeld.”
“Maar een footprint is toch alleen maar een goede basis om mee verder te gaan?”
“Daar heb je een punt. Hee, hier heb ik er nog een. Ongelofelijk. Ook deze matchen met elkaar.”
“Mazzelkont … zie je wel dat het gaat lukken … wat zie je precies?”
“Nou, het ene beeld draagt een stukje sandaal en het andere beeld vult dit aan, geweldig toch?”
“Zullen we dan nu voor een hoek gaan?”
“Ik weet het niet hoor, hoekbeelden zijn niet makkelijk. Bijna altijd blauw. Te luchtig voor mij.”
“Misschien beter stoppen dan en de volgende keer verder?”
“Graag, I’m too puzzled voor mijn eigen spook!”
--------------------------------------------
Wekelijkse schrijfopdracht Schrijven online #521 - Ik heb een spook gezien (27 augustus 2024)
Nadine van de Sande
“Je kijkt alsof je een spook gezien hebt!” Die uitdrukking kennen we allemaal. In de opdracht van deze week is dat ook zo. Je personage heeft iets gezien dat zo naar, eng of verwarrend is dat het die uitroep bij een ander uitlokt. Probeer mee te nemen dat je personage niet goed onder woorden kan brengen wat het heeft gezien zonder de nodige scepsis op te roepen, dat maakt het verhaal spannender.
Je mag kiezen voor een spreekwoordelijk spook – dat nare, enge, verwarrende element – maar echte spoken zijn ook welkom in dit verhaal. Het maximale woordenaantal is 400.
“Je kijkt alsof je een spook gezien hebt!” Die uitdrukking kennen we allemaal. In de opdracht van deze week is dat ook zo. Je personage heeft iets gezien dat zo naar, eng of verwarrend is dat het die uitroep bij een ander uitlokt. Probeer mee te nemen dat je personage niet goed onder woorden kan brengen wat het heeft gezien zonder de nodige scepsis op te roepen, dat maakt het verhaal spannender.
Je mag kiezen voor een spreekwoordelijk spook – dat nare, enge, verwarrende element – maar echte spoken zijn ook welkom in dit verhaal. Het maximale woordenaantal is 400.
