Webtales Haiku's September 2024

Theeblad lezen (02-09-2024)

Zij leest een theeblad
En voorspelt de toekomst met
Tasseografie

 
Narevolutie (03-09-2024)

 

Narevolutie
Oude clown op podium
Doet stinkend zijn best

 

 

Verwelkomen (04-09-2024)

 

We verwelkomen
Oorlog van alle tijden
Het omen verwelkt

Liefdesbriefingenieur (05-09-2024)

Kan het niet alleen
Liefdesbriefingenieur
Brengt mij de redding 

 

 

Siliconenveteraan (06-09-2024)

 

Blaast en pompt zich op
Siliconenveteraan
Bodybuilt zijn weg

 

 

Kleppetlepelaar  (07-09-2024)

Kleppetlepelaar
Verslikt zich in kikkervis
Compleet van padje 

 

 

Desbetreffend (08-09-2024)

 

Vleesvervanger Quorn
Hip en ook goed voor de lijn
Desbetreffend dus

 

 

Ikbestapiramide  (10-09-2024)

Kop streep en geen staart
Ikbestapiramide
Van onevenhoef

 

 

Waterflespolitica (11-09-2024)

 

Jomanda Dilan
Waterflespolitica
Paranormaal blauw

 

 

Jagen (13-09-2024)

 

Jagen achter tijd
Stuipen op het lijf van schrik
Kom alweer te laat  

Gleufhoeder vermoord (15-09-2024)

Gleufhoeder vermoord
Gooide met de pet naar haar
Zijn verdiende loon

 

 

Grafdekzeilbootangst (24-09-2024)

 

Don, Cor en Leon
Maf als een deur lijden aan
Grafdekzeilbootangst

 

 

Pilastercampagne (25-09-2024)

 

Kolom en zuil fel
Pilastercampagne woedt
Donkey nekt Dombo

 

 

Hip herdersmatje (28-09-2024)

 

Hip herdersmatje
Favoriet bij jongeren
Nekharen gevlecht

 

 

Ideemoedigen (29-09-2024)

 

Ideemoedigen
Helpen de wereld vooruit
Met beeld en tekst

Luchthang

Er hangt een luchtje aan mijn fietsdoodschrift. Zijwieltjes heb ik vroeger nooit gekregen, wel een fiets met bananenzadel, superglad. Angsten heb ik uitgestaan. 

 

Wat ging er mis? Wat niet? Plassen in bed tot de middelbare school. Ik ruik het bruine natte zeiltje nog. Scherpe urinelucht in mijn neus, billen bloot en ijskoud. Daar ging het mis. Mijn zelfvertrouwen en mijn vertrouwen in de mens. Wat kon ik doen? Geurmeester worden om vieze luchtjes de baas te zijn en angstzweet los te laten. Verdieping zoeken in mezelf. Ik dook flink naar beneden, worstelde en kwam boven. 

 

Ik vertrok naar Parijs en fleurde op. Eerst aan de universiteit, maar bovenal in kleine straatjes en grote avenues. Meures de la beures. Daar ontdekte ik pas echt wat geurtjes met mensen doen. Van Chanel tot rotte vis, alle geuren nam ik waar en werd gewaar van een ultieme waarheid; ruiken is subjectief. Iedereen stinkt naar lekker. Dus laat maar lekker stinken. 

 

Luchthang als basis voor mijn fietsdoodschrift. Opdat anderen er van leren. Lekker stinken, lekker ruiken is de kunst, het overwint zelfs een slechte adem. Laat niemand je de lucht ontnemen. 

 

----------------------------------------------

Wekelijkse schrijfopdracht #525 - Introspectie (24 September 2024) - Anna Strijbos 

Schrijf een introspectief stuk naar de wijze van een novelle of roman. Waar Marguerite Duras of bijvoorbeeld Connie Palmen, met een zeer kritische en onverbiddelijke blik naar zichzelf kijken, is een zelfkritisch of zelfonderzoekend stuk interessant om te lezen, mits het goed geschreven is. Natuurlijk hoeft het niet autobiografisch te zijn, zoals Marguerite Duras schreef, maar het mag wel. Het maximum aantal woorden is 200.

Dramadocenten

In alle soorten en maten trekken ze voorbij. Vaktureluurs. In willekeurige volgorde, om te beginnen met gymnastiek. Droomde ooit dat hij profvoetballer zou worden. Geeft nu alleen nog hockey met plastic stickjes. Aardrijkskunde. Hoog in de bol, aardbol om precies te zijn. Kwam nooit verder dan Luxemburg, in het bezit van een ‘De Waard’ tent en dito vrouw. Geschiedenis. Leeft voortdurend in het verleden. Net als zijn baard. Is in het bezit van bijzondere oude botten en brult als een Neanderthaler. Frans en Muziek. Beginnen de les altijd met ‘Mon Amour’ van BZN. Om het ijs te breken. Wiskunde. Ruziet altijd met docent gymnastiek. Maakt van alle stellingen een apenkooi in het kwadraat. Grieks. Laat ik me niet over uit.

Last van schrijfregels

Ik heb last van schrijfregels, meld me vandaag ziek, zwak en misselijk. Rode inkt druipt op het laken en ik heb flinke hoofdpijn. Balen, want eigenlijk wil ik een keileuk verhaal schrijven. Maar hé, ik ben ook maar een mens, een schrijver ga ik mezelf niet noemen. Dat doen jullie maar. 

 

Krijg nou tieten. Mien heeft zich vandaag ziek gemeld. Watje, loser, ongesteld, wat een flauwekul. Net nu ik zin heb in een maf verhaal. Want maf dat zijn zijn verhalen. 

 

Ik heb al tieten, merk ik op. Aan beide kanten een. En wacht, ik voel er ook een op mijn rug. Kan dat, ja dat kan. Want ik schrijf stiekem toch. Onder de lakens. Samen met mijn dokter. Heeft hij zelf voorgeschreven. En het werkt. Voel me plots welgesteld. Ik zing zelfs een liedje. Iets over zingen in een kerk en pilletjes. Zelf geschreven, nooit uitgebracht. 

 

Hé hallo, ik ben er ook nog. Waarom schrijf en zing je niet voor ons, beetje rollebollen met doktoren, hoed je voor hun sperma. Levensgevaarlijk. Ik kan wel een prikkelwoord opgeven, mocht je geen inspiratie hebben. Wat te denken van tapir of bakfietsmoeder. 

 

Ik doof mijn sigaret op het hoofd van de dokter. Hij geeft geen kick. Maar ik weet beter. Het brandt echt wel door. Ik ben genezen zeg ik. Je mag naar huis. Volgende week geen nieuwe afspraak. Zonder zich aan te kleden vertrekt hij. Ik denk: koud. Pak een blok noot en begin te schrijven. In de bakfiets van mijn moeder zit een tapir. Een flinke en hij leefde nog lang en gelukkig. 

 

----------------------------------------------  

 

Wekelijkse schrijfopdracht Schrijven Online #523 - Tegen de regels (10 september 2024) - Odile Schmidt Schrijf een kort verhaal dat tegen schrijfregels ingaat. Gebruik bijvoorbeeld tell in plaats van show, meer dan drie personages of laat het verhaal stagneren. Vooral je eigen schrijfregels niet volgen kan een interessant resultaat opleveren. Maximaal 300 woorden.

Titeltovenaar

Je komt ze overal tegen. Titeltovenaars. Vooral op Likhetin en op Faecesboek. Het loopt haast de spuigaten uit. En dan is het hevig. Zeker als je X-ogen krijgt van al het laiken. Je zou er haast de X-benen van nemen. Maar neem nu als voorbeeld een interieurverzorger met aantekening en universitaire modules achter zijn naam. Of de venstercleaner met mavodiploma behaald op de volksuniversiteit. Wat moet je ermee? Of de AOW-ZZPer die bijbeunt op Marktplaats en zich hoerig aanbiedt. Ik weet het niet hoor? MP van de USA, in ploegendienst, met vijf shiften? Anders is het niet vol te houden. 

 

En dan nog de bijbaantjes met kleurrijke titels als voorzitter van de voorzitbond, secretaris van naaiclub de Vingerhoed. Het kan allemaal. Ambtenaar van de stoep, ook zo'n leuke. Komt nooit langs of aan. Zelfs niet voor een bak koffie, met karamelsmaak uiteraard, voor minder doet hij het niet. Zweminstructeur voor de nachtelijke uren met bewijs van goed gedrag.

 
Titeltovenaars zijn het stuk voor stuk. Titelstukken, dressed for the job. Open en bloot geven ze zich over aan banen waar niemand in zwemt. Ze gaan uiteindelijk toch nat. Handdoek uit de ring en opnieuw beginnen. Jezelf sparen voor ... ja voor wie, voor wat?

Slechte bakfietsmoeder

Maak plaats, maak plaats, maak plaats ... zij heeft gigantisch veel haast. Met haar veel te korte benen kan ze amper bij de trappers. Maar ze doet haar best. Met een bezorgde blik kijkt ze voortdurend over het stuur. Zitten ze er nog wel in? Ze vliegt door de straten. Voor haar gevoel althans. Ze mogen niet te laat komen, want dat is een doodzonde. Zeker met zo'n strenge juf. De buurtgenoten houden hun hart vast. Als dat maar goed gaat. 112 Wordt gebeld. Een pientere buurvrouw van driehoog achter voorziet een ongeluk. Ook de moeder wordt ingeschakeld. Hopelijk is ze wakker. En Marieke maar trappen, met haar veel te korte beentjes. De poppen slapen nog. Het is al bijna tijd.

Laat me losser

Vandaag is de dag. Weken heb ik er om gezeurd. Maar vanavond gaan we los. Eindelijk heeft hij tijd voor mij. Ben ik even meer belangrijk dan zijn werk. Wat zal ik er van genieten. Hopelijk is hij in een goede bui. Mij begeleiden naar ultiem genot. Een klein hoogtepunt in mijn nog prille leven. Hier heb ik al lang op gewacht. 

Daar is de auto al. Ik hoor het aan het geronk van de motor. Stiekem wacht ik hem op vanachter de gordijnen. De vitrage schuif ik ook een stukje opzij. Hij heeft me al gezien. Mijn pretoogjes schitteren en geef een gulle glimlach. Hij geeft me een dikke knuffel bij binnenkomst. En eerst eten we ons buikje rond. Ik kan niet langer wachten. En roep vol verwachting: 'ga je mee!'. Gelukkig staat hij gelijk op. 'We gaan naar buiten!', zegt hij met een knipoog. En ik denk: 'yes'.

'Aha, je hebt de wieltjes er al afgehaald, wat goed van jou. Heeft mama geholpen, of heb je het zelf gedaan?' Vol trots zeg ik: 'zelf!', en stap glunderend op mijn blauwe fiets. Mijn pa moedigt me aan en geeft aanwijzingen. Ik hoor ze niet. Wil ze niet horen. Kan allang fietsen, maar dat weet hij niet. Ik doe net alsof ik val. Net op tijd vangt pa me op. Ik voel zijn sterke armen om mij heen, geniet van het moment en stap weer op mijn fiets. Nog vijf keer laat ik me vallen en vijf keer vangt pa me op. Zijn hand wijkt niet van het zadel en zachtjes duwt hij mij vooruit. 'Je kunt het kerel!' En ik roep terug: 'laat me losser! Ik draai me om en pa staat achter in de straat. Ik ben verbaasd. Hoe lang heeft hij mij al losgelaten?