Vijf etages

Op de kop in vijf etages. Spoken doet het in ieders hoofd. De vraag nu is alleen, pak ik de trap of neem ik de lift. Naar bodem of plafond? Stap ik bij iedere etage uit? Voor de zekerheid. Gewoon om even rond te kijken. Er is vast wel iemand die op alle knoppen heeft gedrukt. Maar zeker weten doe je het niet. Bij etage een richting plafond is de twijfel het grootst. Want wie neemt nu de lift naar een? Dat zijn alleen maar luxe beesten.

Bij etage twee wordt het een ander verhaal. Mensen slecht ter been drukken meestal snel op nummer twee. Het is een tussenfase. Uit vrees dat ze anders het toilet niet halen. Het is dan ook niet verstandig om hier voorzichtig rond te koekeloeren. Want voor je het weet word je gevraagd om begeleiding. Op tijdelijk transport naar dames of naar heren.

Bij etage drie begint het hoofd ietwat licht te voelen. Een middenfase richting doel. The sky is the limit. Maar het voelt helaas bepaald nog niet als blauwe wolken. De deur blijft toe. Bij etage een en twee zijn we immers ook niet naar buiten gelopen. Het voordeel van de twijfel doet ons loensen. In de misdaadpreventiespiegel. Zit mijn jas of jurkje nog wel goed?

Op vier daar wordt het echt pas spannend. Op vier wordt aan de poort gehijgd. Door ongeduldige dalers die niet langer willen wachten. Ze snuiven jouw lichaamsgeur en voelen lichaamswarmte door de liftdeurkier. Zeker in de avondspits zijn geur en warmte niet te versmaden. Zeer herkenbaar is het onderscheid in komen en gaan. Van Chanel naar flanel.

En dan volgt de ultieme bevrijding. De vijfde etage. Zeker bij ongenood liftgezelschap. De elevatorpitch van alle liftgangers kent iedereen dan uit zijn hoofd. Leeggeprikt boven hersens in gedachten. Futloos leeglopend als een moe ballonnetje. Het zij zo. De vijfde etage geeft altijd bevrijding. Gelukkig maar.

Het geluk is slechts van korte duur. Want er is namelijk ook nog zoiets als de wereld op zijn kop. Wat op zijn tijd naar boven gaat zal vroeg of laat ook weer moeten dalen. Niet als stof, maar gewoon compleet, met alle ledematen. En als het even kan, bij ieders welbevinden, met alle ledematen op de juiste plek. Teruggekeerd op de basis, level zero, zal iedereen beamen, zo’n liftgang in het hoofd, dat is lang zo gek nog niet.

Eerste deel van zesluik, geschreven naar aanleiding van De wereld ondersteboven.

Brabants Mozaïek

Beste Ando,

Je hebt het nu in eigen handen
Het grote licht
Ingepakt in duurzaam stof
Geloof me het gaat nooit meer stuk.

Maar waarom het grote licht?
Verpakt als vindmachine
Wat moet je daar nu mee?
Verpakt nog wel in geloofwaardig paars.

Ik ga het je vertellen.
Op een dag kwam ik jou tegen
Bescheiden en ietwat verlegen
Hulpvaardig en hoflijk en bijna van alle markten thuis.

Behalve van die ene
Het zoeken naar
Het vinden van, je raad het al,
Duurzame koks en gasten.

Naar gulzige deelnemers aan een edel project
Een project geborduurd in Brabants wit en rood
Het klinkt als culinaire muziek
Samen eten en drinken tijdens Brabants Mozaïek.

Ik weet het zeker, het gaat gebeuren
Geloof het of niet
Die gulzige koks en gasten die gaan komen
Daarvoor dient ook deze mooie vindmachine.

Hij zoekt en schijnt
Trekt koks en gasten aan
En geloof het of niet,
‘Wie motten das licht’

Maar wat veel belangrijker is
Dat is de gedachte,
Het idee, het concept
Dat samen eten samen delen, juist warme voeding geeft.

Wat is er mooier dan als gastheer mogen voorzien
In gezelligheid en samen zijn
En dat is nu precies waar jij voor gaat
Een gastheer-zzp-er, in de dop, maar wel ten voeten uit.

Daarom dit cadeau ter ondersteuning, gewoon omdat je het verdient
Voor even in de spotlights, een beetje extra licht in duisternis, het kan nooit kwaad
Voor de zekerheid en het geval de aarde voor de zon blijft hangen.
Ach … what the fuck … met Ando’s Slow Food Corner valt niet te stangen.

Deze vindmachine zet alles in een compleet ander licht
Ga snel op zoek naar huishoudtrap en accuboormachine
Plug dit apparaat aan het plafond
En plaats een inspiratietafel eronder, op de grond.

Denk dan niet te lang na en handel
En voor je het weet gaan alle koks en gasten aan de wandel.
Richting Ando’s Slow Food Corner
In herfst, winter, lente en zomer.

De wereld ondersteboven

De wereld verandert. Maar in wat? Moeilijk te zeggen. We bedenken het. In veelzijdige theorieën. Rijken worden armer. Armen worden rijker. Maar hoe dan? Niet in geld. In emotie misschien? Een klein essay. In kleine zinnen. Via Maslov’s behoeftepiramide. Basisbehoeften opnieuw geschaald. Maar dan omgekeerd. Op zijn kop. In vijf etages. Maslow’s wereld ondersteboven.

De vijfde etage. Van oorsprong basis. Wordt de bovenste. Eten, lucht, water. Basisbehoeften heel primair. Ze staan bovenaan. Helemaal aan top. Voor velen onbereikbaar. Maar niet noodzakelijk. Dan volgt bestaanszekerheid. De vierde etage. Dak boven hoofd. Niet in oorlog. Huisje, boompje, beestje. Veiligheid en zekerheid. Dat wensen we. Dat voelt comfortabel.

De derde etage. We willen meer. Liefde en vriendschap. Maar hoe dan? Gebed in emotie. Geworteld in contact. In sociaal contact. In verbinding zijn. Samen met elkaar. Daarna volgt erkenning. Ja, dan pas. Voor sommigen levensbloed. Voor anderen levenselixer. Hoe denken anderen? Hoe denken zij? Ja, over mij! Hoe denk ik? Ja, over mijzelf. En over anderen? Dat is belangrijk. Voor de rijken. Voor de armen.

De eerste etage. Van oorsprong bovenaan. Start bij zelfontplooiing. Wereld in verandering. De noodzaak voorbij. Iedereen wordt ZZPer. Onafhankelijk van elkaar. Zenuwachtig zonder poen. Zat zonder pils. Ziek zonder personeel. Ziedend zonder partner. Zoekend zonder pa. Zweverig zonder pen.

Hulpeloos zijn we. Hulpeloos zonder zelfontplooiing. Daar begint alles. Met zelf ontplooien. Meteen vanaf conceptie. In de kiem. Bij de geboorte. De boreling ontplooit. Hij wordt (h)erkend. Onmiddellijk ontstaat contact. Veilig en zeker. Hemel boven hoofd. Kraaiend van plezier. Honger kan wachten. De baby laaft. Water en lucht. Een geboren wereldwonder. Arm noch rijk. In goede tijden. En in slechte. Van alle tijden.

Opvoeding in zelfredzaamheid. Daar groeit zelfontplooiing. Maslow’s piramide ondersteboven. Op zijn kop. De wereld verandert. Enkel door geboorte. Een enkele geboorte. Gekoesterd in liefde. Ademend, etend, drinkend. In onvoorwaardelijke liefde. Klaar voor ladderklim. Klaar voor wereldstorm.

Naar aanleiding van deze column heb ik een zesluik geschreven.
Zie ook:
(1) Vijf etages
(2) Eten, water, lucht
(3) Levenselixer
(4) Uit de plooi
(5) In de kiem
(6) Boven aan de ladder