Op de kop in vijf etages. Spoken doet het in ieders hoofd. De vraag nu is alleen, pak ik de trap of neem ik de lift. Naar bodem of plafond? Stap ik bij iedere etage uit? Voor de zekerheid. Gewoon om even rond te kijken. Er is vast wel iemand die op alle knoppen heeft gedrukt. Maar zeker weten doe je het niet. Bij etage een richting plafond is de twijfel het grootst. Want wie neemt nu de lift naar een? Dat zijn alleen maar luxe beesten.
Bij etage twee wordt het een ander verhaal. Mensen slecht ter been drukken meestal snel op nummer twee. Het is een tussenfase. Uit vrees dat ze anders het toilet niet halen. Het is dan ook niet verstandig om hier voorzichtig rond te koekeloeren. Want voor je het weet word je gevraagd om begeleiding. Op tijdelijk transport naar dames of naar heren.
Bij etage drie begint het hoofd ietwat licht te voelen. Een middenfase richting doel. The sky is the limit. Maar het voelt helaas bepaald nog niet als blauwe wolken. De deur blijft toe. Bij etage een en twee zijn we immers ook niet naar buiten gelopen. Het voordeel van de twijfel doet ons loensen. In de misdaadpreventiespiegel. Zit mijn jas of jurkje nog wel goed?
Op vier daar wordt het echt pas spannend. Op vier wordt aan de poort gehijgd. Door ongeduldige dalers die niet langer willen wachten. Ze snuiven jouw lichaamsgeur en voelen lichaamswarmte door de liftdeurkier. Zeker in de avondspits zijn geur en warmte niet te versmaden. Zeer herkenbaar is het onderscheid in komen en gaan. Van Chanel naar flanel.
En dan volgt de ultieme bevrijding. De vijfde etage. Zeker bij ongenood liftgezelschap. De elevatorpitch van alle liftgangers kent iedereen dan uit zijn hoofd. Leeggeprikt boven hersens in gedachten. Futloos leeglopend als een moe ballonnetje. Het zij zo. De vijfde etage geeft altijd bevrijding. Gelukkig maar.
Het geluk is slechts van korte duur. Want er is namelijk ook nog zoiets als de wereld op zijn kop. Wat op zijn tijd naar boven gaat zal vroeg of laat ook weer moeten dalen. Niet als stof, maar gewoon compleet, met alle ledematen. En als het even kan, bij ieders welbevinden, met alle ledematen op de juiste plek. Teruggekeerd op de basis, level zero, zal iedereen beamen, zo’n liftgang in het hoofd, dat is lang zo gek nog niet.
Eerste deel van zesluik, geschreven naar aanleiding van De wereld ondersteboven.
