Ik kan wachten, ik kan hopen, ik kan duimen dat het lukt. In gedachten kan ik slapen maar toch lig ik wakker op mijn rug. Urenlang kijk ik naar hetzelfde rotbehang. Hoor alleen maar, dat ik hulp krijg van de tijd. ‘Jongen, de tijd sleept jou er doorheen’.
Maar hoe langer het duurt, hoe groter de spijt. En alweer een volgend uur voorbij. Het is niet zo dat ik jou iets verwijt. Maar echt, wekenlang ben ik de tel al kwijt. Houd me eens vast en laat me pas los als ik alles vergeten ben. Ben heel stil of zeg heel zacht: het komt allemaal goed, hoeveel dagen het ook kost.
Aai me en zing, zing zo lief dat ik denk, aan het zingen, alleen aan jouw stem. Dan zweef ik mee op jouw liedje en draai me nooit meer om. Al die jaren, al onze eigen café’s in Dublin, Gent en thuis. Alle waren. Wat jij toch met hun deed.
Iedere harde vuist, ik voel hem nog, maar liever toch, vergat ik alles nu. Houd me eens vast. En laat me pas los als ik alles vergeten ben. Ben stil, zeg zacht: het komt allemaal goed, hoeveel dagen het me ook kost. Aai me en zing, zing zo lief dat ik denk, aan het zingen, alleen aan jouw stem. Dan zweef ik mee op jouw liedje en draai me nooit meer om.
Zijn er kleuren? Zijn er meisjes? Zijn er kroegen, daar waar jij nu bent? Sorry voor die domme bloemenblaadjes, die liggen op jouw kist. Ik ga niet mee. Word liever oud. Omdat ik van het leven houd. Houd me eens vast en laat me pas los als ik alles vergeten ben.
Opgedragen aan Twan, vrij vertaald, met dank aan Frans.
Geschreven n.a.v. 4e schrijfopdracht op ColumnX (december 2014), van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
De maand december staat in het teken van de muziek, de top 2000 in het bijzonder.
Kies een nummer, laat je meevoeren door de klanken en spui in 300 woorden jouw (on)genoegen!.
NB (04-01-2014):
Dat is frappant. Tweede kerstdag bij Top 2000 a go go. Hald mich ens vast. Gememoriseerd door Jack Poels (Rowwen Heze) als mooi (troost)lied. Dat ik dat gemist heb! Mooie minidocumentaire over het lied. Mijn zus herinnerde mij er vandaag aan.
http://www.npo.nl/top-2000-a-gogo/26-12-2014/VPWON_1221985
Ik zal het nooit meer vergeten. Frans alleen op de piano, laat op de avond, tijdens afscheidsreceptie, na de begrafenis van mijn broer Twan, in 2005. Het lied was pas uit. Hij kon het niet spelen in de kerk wegens andere verplichtingen met Neet oet Lottem. Maar wat was ik blij en verdrietig tegelijk. Met dit verlaat optreden. En met mij vele anderen. Over troost en liefde gesproken. Thanks again!
