Het is nu bijna drie weken geleden dat ik alle asbakken uit mijn zicht heb gezet. Slechts twee keer heb ik rokend bezoek gekregen. Vol trots heb ik toen mijn zelf gemaakte asbak tevoorschijn getoverd. Een bruin mannetje in kleermakerszit. Wat heb ik die toch de benen onder zijn lijf vandaan gerookt.
Hij werd als maar bruiner, nee zwart. Zo erg dat de zwarte as zijn glazuren benen aantastte. Heel wat afwasborstels heb ik daarop stuk geschuurd. Maar blinken moest ie. Mijn vers gerolde sjekkies en velen jaren later mijn witte Marlboro’s mochten niet vies worden in de schoot van mijn bruine mannetje.
Vol trots zat ik ook naast mijn rokend bezoek. ‘Zie mij eens niet roken, ik kan het wel’, moet ik uitgestraald hebben. Aan de andere kant kon ik het niet laten om met m’n neus alle rook op te snuiven. Jawel, ik had zelfs overdag mijn zonnige gordijnen gesloten, wetend dat mijn bezoek zou roken als een tierelier, om maar zoveel mogelijk rook op te vangen.
Er lagen nu ook al drie peuken in de schoot van mijn mannetje. Een geoefend oog zag gelijk dat de peuken best wel groot waren. Daar moest vast nog wel iets van te draaien zijn. Twee flesjes bier verder was de buit binnen. Maar liefst 6 peuken had mijn bezoek nagelaten. Mijn niet aflatende blik op de asbak moet mijn bezoek niet onopgemerkt zijn gebleven. De laatste peuk was zeker 5 centimeter.
Na drie weken ging ik dus bijna overstag. Ik zou bijna een vieze vette peuk gedraaid hebben van met bezoekersadem doordrenkte shag. Dat is nog veel erger dan ’s ochtends vroeg het glas met rochel ledigen op nuchtere maag. Paniek slaat toe. Ik heb nu toch wel een onweerstaanbare drang naar alles wat ook maar enigszins met roken te maken kan hebben.
Grote, witte Marlboro’s zweven rond in mijn hallucinaties. In gedachte zie ik mezelf een lekker sjekkie pielen. Maar het lukt niet meer. Telkens rolt de vloei van mijn vingers weg. Telkens komt er weer een vouw in mijn vloei. Het plukje shag is ook al niet voldoende. Met twee plukjes shag wordt het rollen helemaal een probleem. De shag is droog, het vloeitje te glad, mijn vingers plakkerig. Jeugdtrauma’s komen boven. Zwetend van paniek wordt mijn vloeitje nat. Ik moet echt stoppen.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
24-03-2003
Rookverhaal 07: Peristaltiek en beter gefluim
Studie, verveling, bier, mensen, contact, gezelschap, rituelen, ik geef ze allemaal de schuld. Debet aan het in stand houden van mijn verslaving. Tot mijn spijt nog steeds niet kwijt. Toch ontvang ik veel steunbetuigingen bij mijn afscheid van de sigaret.
Zo vind ik regelmatig chocolade sigaretten in mijn brievenbus. Zeer fortuinlijk. Afzenders realiseren zich niet dat dit slechts bevorderlijk werkt voor mijn maag- en darmflora. Voordeel van deze bruine jongens is wel dat je er gratis papier bij krijgt. Dat voorkomt paniek en bruine vingers. Echter al dit gepeuter roept dan weer een hevig verlangen in me op.
Ook mijn e-mail-outing werpt vruchten af bij het trage verwerkingsproces. Het blijft wel een onbetrouwbaar pad die elektronische snelweg. Zelfs in mijn eigen vriendenkring wordt getwijfeld aan mijn integriteit en worden mijn creatieve uitingen toegeschreven aan hogere machten. Wat een ongeloofwaardigheid. Schande voor mijn copyright. Waar rook is wordt vuur waargenomen.
Inmiddels is de rochelfase aangebroken van mijn lijdensweg. Stroperig blijven stukjes taai slijm voor mijn strottenhoofd liggen, wachtend op het moment dat ik mijn keel schraap. Op de meest ongelegen momenten slaan de kriebels toe en probeer ik mijn onderbuik aan te zetten tot een elegante peristaltiek, hopend dat deze de inzet is om de wave te continueren naar de slijmstukjes vlak voor mijn strottenhoofd. Ik hoef dan slechts mijn mond te openen, de lippen te tuiten en de fluimen te richten op een dankbaar slachtoffer. Meestal heeft mijn lichaam zich dan al verplaatst naar een irritante collega of vervelend kassameisje. Ook het open raam van een foute auto met foute muziek en fout publiek is een aangenaam doelwit.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
Zo vind ik regelmatig chocolade sigaretten in mijn brievenbus. Zeer fortuinlijk. Afzenders realiseren zich niet dat dit slechts bevorderlijk werkt voor mijn maag- en darmflora. Voordeel van deze bruine jongens is wel dat je er gratis papier bij krijgt. Dat voorkomt paniek en bruine vingers. Echter al dit gepeuter roept dan weer een hevig verlangen in me op.
Ook mijn e-mail-outing werpt vruchten af bij het trage verwerkingsproces. Het blijft wel een onbetrouwbaar pad die elektronische snelweg. Zelfs in mijn eigen vriendenkring wordt getwijfeld aan mijn integriteit en worden mijn creatieve uitingen toegeschreven aan hogere machten. Wat een ongeloofwaardigheid. Schande voor mijn copyright. Waar rook is wordt vuur waargenomen.
Inmiddels is de rochelfase aangebroken van mijn lijdensweg. Stroperig blijven stukjes taai slijm voor mijn strottenhoofd liggen, wachtend op het moment dat ik mijn keel schraap. Op de meest ongelegen momenten slaan de kriebels toe en probeer ik mijn onderbuik aan te zetten tot een elegante peristaltiek, hopend dat deze de inzet is om de wave te continueren naar de slijmstukjes vlak voor mijn strottenhoofd. Ik hoef dan slechts mijn mond te openen, de lippen te tuiten en de fluimen te richten op een dankbaar slachtoffer. Meestal heeft mijn lichaam zich dan al verplaatst naar een irritante collega of vervelend kassameisje. Ook het open raam van een foute auto met foute muziek en fout publiek is een aangenaam doelwit.
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
20-03-2003
Halt! PC-fitness vervangt RSI-WP!?
Sport? Wie doet dat nou bij Column X? Okee, we typen ons suf op deze site, maar vingertraining, ho maar! Laat staan dat ellebogen een fatsoenlijke warming-up krijgen en de nek een krampwerende massage. Rekken en strekken is uit den boze sinds de BOC een negatief advies gegeven heeft over het gebruik van RSI-WP. Het Ministerie van WVS heeft het advies overgenomen en het gebruik van RSI-WP uitdrukkelijk verboden. Sporten is de remedie. PC-fitness de nieuwe trend.
Het BOC (Bond van Ongezond Computergebruik) heeft na vele onderzoeken geadviseerd aan het Ministerie van VWS onmiddellijk een halt toe te roepen aan het gebruik van RSI-WP (Repetitive Strain Injury Warning Programs). RSI-WP staat in Nederland ook wel bekend onder de naam beeldschermtachygrafie. Het is een soort waakhond op je computer die je waarschuwt dat je leidt aan overspannen toetsenaanslag en uitzinnig muismisbruik. Reden tot dit advies was de verontrustende toename van RSI- slachtoffers onder vrachtwagenchauffeurs.
Doorgaans zijn deze sportieve binken niet stuk te krijgen. Maar het veelvuldig raadplegen van de tachograaf, op een onaangenaam repeterende wijze, leidde tot behoorlijk wat uitrekkingen en andere letsels. Dit werd nog eens versterkt door de verslavende uitwerking die van de tachograaf uitging. Vrachtwagenchauffeurs (pioniers op het gebied van ICT; in de jaren 80 waren zij de uitvinders van de beruchte bakkiecommunicatie) integreerden de tachograaf in hun thuisomgeving op de homecomputer. In andere werkbranches deed RSI-WP (onder invloed van Arbowetgeving) ook snel zijn intrede.
Het ging allemaal goed totdat Maurice de (waak) Hondt een significante overeenkomst aantoonde tussen RSI en RSI-WP op het gebied van auto-computer-mutilatie. Dit is een verschijnsel dat voorkomt bij verslaafde computerjunks, waarbij getracht wordt aandacht te krijgen van de omgeving door heel hard het beeldscherm tegen het hoofd te bonken totdat het glas springt. Met de scherven wordt vervolgens getracht ‘MS’ in het voorhoofd te kerven.
Kortom RSI en RSI-WP zorgden voor een schrikbarend toenemend aantal auto-computer-mutilatie-slachtoffers. Tegelijkertijd werd een rapport gepresenteerd door het BOC waarin aangetoond werd dat vrachtwagenchauffeurs veelvuldig lijden aan het syndroom van MS (microsoft). Het syndroom van MS manifesteert zich door het uitzinnig bekrassen van het beeldscherm met de vingernagels wat vervolgens vrij snel overgaat in het likken van het beeldscherm. Maurice noemt dit in zijn interviews steevast het “hond met de blauwe tong” syndroom. Zelf heeft hij ook tijdelijk geleden aan dit syndroom.
De bevindingen van Maurice de Hondt en het BOC hebben het Ministerie van VWS doen besluiten het gebruik van beeldschermtachygrafie te verbieden. Het BOC komt wel met een advies ter vervanging van RSI-WP. Het PC-fitness biedt een redelijk alternatief. PC-fitness is overkomen waaien uit Silicone Valley. Het beste resultaat wordt verkregen door te kiezen voor een woestijnachtige screensaver tijdens deze oefeningen.
1. Nekrekken:
Ga rechtop zitten, trek uw kin in totdat u de spieren aan de bovenkant van uw nek voelt aanspannen. Rol daarbij flink met uw ogen door het zand op uw beeldscherm.
2. Vlinderen:
Vouw uw handen samen achter het hoofd. Druk uw ellebogen eerst naar binnen totdat de punten elkaar raken en duw ze daarna zo ver mogelijk naar achteren. Roep daarbij ‘oeh ah’.
3. Hoofdrollen:
Sluit uw ogen, laat uw hoofd voorover zakken en rol het langzaam en ontspannen van links naar rechts. Deze oefening kunt u ook op de hoedenplank van uw auto doen. Vergeet daarbij niet een blaffend geluid te maken.
4. Openen en sluiten:
Laat uw stoelzitting - indien mogelijk - kantelen en plaats beide voeten stevig op de grond. Leun zoveel mogelijk achteruit en strek beide armen zo ver u kunt, terwijl u uitademt. De handpalmen zijn daarbij naar voren gedraaid. Hou die houding even vast. Leg de handen daarna in de schoot en ontspan. Denk bij deze oefening aan uw geliefde en maak puffende geluiden.
5. Zandloper
Til het beeldscherm met beiden handen 40 cm op en loop heen en weer voor uw bureau of tafel. Probeer daarbij het woestijnzand op uw beeldscherm naar de linker benedenhoek te schudden en vervolgens naar de rechter bovenhoek.
Sportmien
Het BOC (Bond van Ongezond Computergebruik) heeft na vele onderzoeken geadviseerd aan het Ministerie van VWS onmiddellijk een halt toe te roepen aan het gebruik van RSI-WP (Repetitive Strain Injury Warning Programs). RSI-WP staat in Nederland ook wel bekend onder de naam beeldschermtachygrafie. Het is een soort waakhond op je computer die je waarschuwt dat je leidt aan overspannen toetsenaanslag en uitzinnig muismisbruik. Reden tot dit advies was de verontrustende toename van RSI- slachtoffers onder vrachtwagenchauffeurs.
Doorgaans zijn deze sportieve binken niet stuk te krijgen. Maar het veelvuldig raadplegen van de tachograaf, op een onaangenaam repeterende wijze, leidde tot behoorlijk wat uitrekkingen en andere letsels. Dit werd nog eens versterkt door de verslavende uitwerking die van de tachograaf uitging. Vrachtwagenchauffeurs (pioniers op het gebied van ICT; in de jaren 80 waren zij de uitvinders van de beruchte bakkiecommunicatie) integreerden de tachograaf in hun thuisomgeving op de homecomputer. In andere werkbranches deed RSI-WP (onder invloed van Arbowetgeving) ook snel zijn intrede.
Het ging allemaal goed totdat Maurice de (waak) Hondt een significante overeenkomst aantoonde tussen RSI en RSI-WP op het gebied van auto-computer-mutilatie. Dit is een verschijnsel dat voorkomt bij verslaafde computerjunks, waarbij getracht wordt aandacht te krijgen van de omgeving door heel hard het beeldscherm tegen het hoofd te bonken totdat het glas springt. Met de scherven wordt vervolgens getracht ‘MS’ in het voorhoofd te kerven.
Kortom RSI en RSI-WP zorgden voor een schrikbarend toenemend aantal auto-computer-mutilatie-slachtoffers. Tegelijkertijd werd een rapport gepresenteerd door het BOC waarin aangetoond werd dat vrachtwagenchauffeurs veelvuldig lijden aan het syndroom van MS (microsoft). Het syndroom van MS manifesteert zich door het uitzinnig bekrassen van het beeldscherm met de vingernagels wat vervolgens vrij snel overgaat in het likken van het beeldscherm. Maurice noemt dit in zijn interviews steevast het “hond met de blauwe tong” syndroom. Zelf heeft hij ook tijdelijk geleden aan dit syndroom.
De bevindingen van Maurice de Hondt en het BOC hebben het Ministerie van VWS doen besluiten het gebruik van beeldschermtachygrafie te verbieden. Het BOC komt wel met een advies ter vervanging van RSI-WP. Het PC-fitness biedt een redelijk alternatief. PC-fitness is overkomen waaien uit Silicone Valley. Het beste resultaat wordt verkregen door te kiezen voor een woestijnachtige screensaver tijdens deze oefeningen.
1. Nekrekken:
Ga rechtop zitten, trek uw kin in totdat u de spieren aan de bovenkant van uw nek voelt aanspannen. Rol daarbij flink met uw ogen door het zand op uw beeldscherm.
2. Vlinderen:
Vouw uw handen samen achter het hoofd. Druk uw ellebogen eerst naar binnen totdat de punten elkaar raken en duw ze daarna zo ver mogelijk naar achteren. Roep daarbij ‘oeh ah’.
3. Hoofdrollen:
Sluit uw ogen, laat uw hoofd voorover zakken en rol het langzaam en ontspannen van links naar rechts. Deze oefening kunt u ook op de hoedenplank van uw auto doen. Vergeet daarbij niet een blaffend geluid te maken.
4. Openen en sluiten:
Laat uw stoelzitting - indien mogelijk - kantelen en plaats beide voeten stevig op de grond. Leun zoveel mogelijk achteruit en strek beide armen zo ver u kunt, terwijl u uitademt. De handpalmen zijn daarbij naar voren gedraaid. Hou die houding even vast. Leg de handen daarna in de schoot en ontspan. Denk bij deze oefening aan uw geliefde en maak puffende geluiden.
5. Zandloper
Til het beeldscherm met beiden handen 40 cm op en loop heen en weer voor uw bureau of tafel. Probeer daarbij het woestijnzand op uw beeldscherm naar de linker benedenhoek te schudden en vervolgens naar de rechter bovenhoek.
Sportmien
Abonneren op:
Posts (Atom)