Verlanglijstje

Honger en dorst voor altijd uit de wereld. Voedselbanken gratis en nooit meer op de pof. Armoede, HIV en iedere oorlog overwonnen. Acceptatie van meerdere geloven en culturen. Eenzaamheid doorbroken. Liefde en muziek voor diegene die het horen wil. Warmte en wilskracht in lijf en leden. Vriendelijk verkeer op alle wegen. Bedreigde dieren gered in hun bestaan. Rust en vrede in hoofd en hart van alleman. De hemel terug op aarde.

Ontluikende liefdes voor vrienden en vriendinnen. Een vijver in de tuin. Kaartjes voor Frans Bauer. Een zitbank passend in de hoek. Het liefst ook nieuwe buren. Warme zomers in de lente en strenge winters in de herfst. Luisterende kinderen. Alle dagen feest. Romig roze romantiek. Parfum van Dior. Een digitaal toilet met Wii en alle files opgelost. Nooit meer hoeven wachten op je beurt. Een oplossing voor haast en ongeduld. Heel veel inspiratie. Eindelijk eens centen op de bank en geld op zak. Spiritualiteit en wat meer bezinning. Snelle servers en snel internet en altijd verbinding.

Gordijnen die passen bij de bank. Schoon water, groen gas en zuinig licht. Schoon milieu en vooral schone handen. Meer ozon in de stratosfeer en gekanker uit de wereld. Leven in opperste gezondheid en roken nooit meer toegestaan. Geen kunstkerstboom maar een echte en ook nog lichtjes in de stal. Meer vrolijkheid bij vrouwen. Lots of feedback en meer bevestiging. Veel zoenen en knuffels. Op zijn tijd een aai over de bol. Gezond eten en voor het slapen gaan seks. Wat langer mogen opblijven en geen zondagse kleren aan. Lowlands voor de tweede keer.

Eeuwige roem en bekendheid. Mooie schilderijen voor in de hal. Een nieuwe auto voor de deur. Fris geurende toiletten. Huizen opknappen, schilderen en verkopen. Nestje bouwen. Ooievaar lokken. Baby op komst. Vlotte bevalling. Nieuwe hobby’s, banen en contacten. Een Elfstedentocht in 2009. Alle schoonmoeders verbannen naar Hawaï. Marathon lopen in 1 uur en 58 minuten. Iedereen in Nederland kampioen. Een nieuwe iPod met tig gigabyte. Een schattige hond, poesje, pony of paard. Kippetjes of cavia’s of misschien wel een papagaai. Helpdesken zonder toeters en bellen. FAQ met OGA. Geen McCain maar wel Obama.

Stinkend rijk worden. Meer humor op het werk. Niet verdwalen in jezelf. Netwerken, omscholen en emigreren. Eigen zaak beginnen. Lotto winnen. Nooit meer hoeven strijken. Een zichzelf schoonmakend huis. Boodschappen netjes thuisgebracht. De auto eeuwig schoon. Nog wat jaartjes erbij voor familie en vrienden. Een witte kerst en een spetterend nieuwjaarsfeest. Een cosy carnaval en een zalig Pasen. Sneeuwrijke wintersport en verre vakanties. Pepernoten en mandarijntjes. Gepofte kastanjes, brandende kachels en een knapperend haardvuur. En niet te vergeten. Een grote chocoladeletter, liefst puur.

Mien Schudspier

Omscholing 1: van kroegbaas tot glazenwasser

Met de economische recessie in het vizier schieten opleidingsinstituten als paddestoelen uit de grond. Oorlogen worden gevoerd om nieuwe rekruten te werven voor omscholing en training. Banenverlies en faillissementen brengen het fenomeen omscholing in een stroomversnelling. Marketingbureaus raken overstelpt door de vraag van opleidingsinstituten naar wervende reclamecampagnes. Kortom omscholing is hot.

Voor het omscholen moet er eerst geschoold en gebaand zijn. Het scholen begint meestal bij een lage school en eindigt vaak bij iets middelbaars of hogers. Daarna start het banencircus. Uiteraard in stijgende lijn. Van glazenophaler tot tapkoning en van tapkoning tot kroegbaas. Je zit gebeiteld als kroegbaas op je barkruk.
Totdat baanbederver Overheid met antirookcampagnes jou keihard van je kruk slaat. Als kroegbaas is jouw tijd gekomen. Omscholing is het devies.

En daar sta je dan. Mentaal gehandicapt. Voor de deur bij opleidingscentrum Schouten en manke Nelis. Twijfelend. Als voormalig kroegbaas van een goedlopend establishment. Het is en blijft triest. Daar waar geen rook meer is, is nu ook geen vuur meer t bekennen. Alle warmte en passie zijn uit jouw kroeg, lijf en leden weggeslagen. Aanhoudende twijfel. Kan ik deze kroeg nog redden? Toch maar op zoek naar een nieuwe uitdaging? Toch maar omscholen?

Met lichte schroom en opgeheven hoofd stap je toch maar binnen. Een zongebruinde man, stinkend naar oud zweet, treedt jou met uitgestoken hand breed glimlachend tegemoet. Je huivert en maakt kennis met manke Nelis. In zijn kantoor kleedt Nelis jou langzaam, met tastbare voorzichtigheid, psychisch en financieel uit. Nelis legt al je zonden bloot voor tig euro’s en Nelis waarschuwt. Vrouwe Horeca biedt niet langer baanperspectief. Je moet gaan nadenken over een nieuwe baan. Manke Nelis legt al jouw capaciteiten onder een vergrootglas. Een korte SWOT-analyse volgt. Sterke bedreigingen en zwakke kansen spelen jou parten. Je begint hevig te snotteren. Schouten en manke Nelis helpen je uit de brand met een spoedcursus omscholen.

Er gloren streepjes licht aan de horizon. Daar waar de zon schijnt brand licht. Je kiest voor ruimer sop en voor het betere nattevingerwerk. Je kijkt diep in het glaasje en constateert. Het glas is half vol. Tijd voor actie. Jarenlange barbespiegelingen hebben jou gevormd tot wat je bent. Een mensenkenner in hart en nieren. Daarmee ga jij de hort en de ladder op. Je schoolt om en wordt glazenwasser. The sky is the limit. Je gaat lappen en zemen dat het een lieve lust is. Je weet het als geen ander. Schone ramen ontspiegelen. Zuivere ramen ontketenen. In de vroege ochtend bezie jij lijf en leden van al jouw mooie opdrachtgeefsters. Hunkerend naar jouw gespierde ramenlapperslijf. Kopje koffie glazenwasser? Graag zwart en een klontje suiker! Koekje erbij? Ja, lekker! Kom toch even binnen …
Ach, omscholing is zo gek nog niet!

Rookverhaal 21: Light my fire

Ach, wat zal ik de rook missen. Nee, niet als kiespijn, maar als hartpijn of longpijn. Nooit meer kuchen, nooit meer rochelen, doodzonde. Wat zal ik het missen, de paniekaanvallen, de zweethanden. Waar is mijn aansteker? Waar heb ik het pakje gelaten? Waar kan ik midden in de nacht nog sigaretten kopen? Waar is gvd de rookcoupé?
Wat zal ik het missen. De eerste sigaret in de morgen, nog voor het eten, de laatste sigaret tussen de lakens. Wat zal ik het missen. Mijn afgerookte buikje dat nog net binnen esthetische grenzen is gebleven en waarschijnlijk langzaam zwangerschapsvormen zal gaan aannemen. Wat zal ik het missen. Al die lege kartonnen rood/wit doosjes in mijn huiskamer en de volgepropte asbakken.

Zal ik dat wel allemaal aankunnen? Veel zuurstof, hongergevoel, zintuigprikkeling, beter ruiken. Zal ik daar tegen kunnen? Al die geuren, smaken. Wat als ik mijn huis nu weer beter ruik en mijn kleren. Zal het dan niet stinken? Haal ik me dan niet nog meer problemen op de hals? Moet ik dan echt weer stofzuigen, mijn flat een natte beurt geven? Nog meer kleren wassen? Zal ik mijn studie nu wel kunnen afronden? En kunnen mijn toekomstige tennistegenstanders al mijn vrijkomende energie nog wel volgen, ze hebben het al zo moeilijk met al dat geren van mij? Rob rennt. Ach, het zal me worst wezen. Ik ben er nooit aan toe dus waarom nog langer wachten. Ik test mijn geduld, uithoudingsvermogen en karakter voor de tigste keer en zie het als de zoveelste uitdaging.

Ik schrijf het op een A-4. Dat helpt. Doelstelling: stoppen met roken binnen 1 jaar. Ik heb nog drie sigaretten te gaan en dan is het over. Deze doelstelling is sowieso beter haalbaar dan de doelstelling die ik afgelopen zeilweekend gesteld had op een dronken avond. De tijdslimiet waarin ik de doelstelling wilde bereiken was weliswaar aanzienlijk korter dan degene die ik nu opstel maar ja ik was wel wat meer afhankelijk van derden. Nu heb ik alles zelf in de hand. Alhoewel, ik kan natuurlijk de steun niet ontberen van mijn rooklezers. Bovendien is het versieren (lees neuken) van twee vrouwen aan de bar in een Loosdrechts plattelandscafé binnen twee uur een onhaalbare missie. Vergelijkbaar met het om de ijsblokken heen varen met de Titanic op het moment suprème.

Ook ik heb schipbreuk geleden. De aanleiding voor de versierpoging was dan weer wel leuk. Nooit geweten dat mensen ook via ringtones contact leggen. Een zekere Chantal werd zo lyrisch van mijn verzoek aan de barman om The Doors te spelen, dat ik spontaan langs drie bargasten door, door haar toegeroepen werd: “Hé, ik heb Light my Fire op mijn GSM als ringtone, wil jij die ook?” Uiteraard heb ik haar aan de bar gebeld. Het werd niets. Zij sliep in een hotel en ik op een boot. Wie houdt er nu niet van primitief?

Rookmien

"Rookverhalen", een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken vanaf het najaar van 2001. Oftewel het laatste verhaal uit de verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht gevonden in een verborgen archief en nooit eerder gepubliceerd.