Geen kort verhaal. Nee Bies. Een leven lang verwondering opgetekend in letterpracht en woordstroom. Uit het leven gegrepen en daarin telkens terug geworpen. Hergeboorten telkens opnieuw. Angst van zich af schrijvend, begripvol in heldere taal, reizend samen met pen en kladblok door een fantastisch brein. Geen brommer nodig op zee, geen kaartenmakers die het naspelen. Niet van lichte zeden noch van bovenkooi. Een waarachtig mens absoluut niet overtollig. Er zijn er al zovelen. Geen poezenleven dat is zeker waar. Maar met een megagrote aaibaarheidsfactor. Snorren met inkt. Maarten kan het allemaal. Geen hallucinatie is hem te veel. Gedachten bieden troost en jagen het leven op stang. Het kan allemaal. Rust in vrede lieve man van mooie woorden. Ik blijf jou gedenken. Dank daarvoor. Mijn held. Kusje aan Eva.
RIP Maarten Biesheuvel
(23-05-1939 – 30-07-2020)
