Triage in zes delen

Triage 1 - Brokstukken (01-03-2021)

Over her grauwe landschap liggen duizenden brokstukken verspreid. Naarstig wordt er door mannen in witte pakken gezocht naar de belangrijkste. De menselijke brokstukken. Een gruwel wat hen voor ogen komt. Het lijkt wel een oorlogsveld. Met moeite worden lichaamsdelen herkent. Het lijkt wel of een megaspijkerbom het vliegtuig uit de lucht heeft geschoten. Hoezo geschoten? Daar zijn de deskundigen het nog niet over eens. Eerst de triages maar eens afwachten. Zowel de menselijke als de onmenselijke. De eerste zal nog even op zich laten wachten. Naar schatting een maand. De onmenselijke mogelijk nog veel langer. In dit soort diplomatieke situaties laat men tijd vaak scheidsrechter spelen. De rechter komt pas veel later aan de beurt. In etappes. Laag na laag.

Triage 2 - Bijna lente (01-03-2021)

Bijna lente. Ondanks de bizarre tijd waarop we leven zorgen mensen toch goed met elkaar. De markt speelt daar ook handig op uit. Een verdienmodel ligt tegen de loer. Achtertussen kijken de mensen wat ze in hun geld kunnen doen. En dat is niet mis. Het schoonheidsideaal viert hoogtijd. De eerste nieuwe producten zijn al over de markt. Op te beginnen met Triage. Speciaal ontwikkelt tussen mensen in leeftijd. Een derde leeftijd. Goed gevonden de naam van dit product. Het heeft edoch een heel vervelende opwerking. Omdat het niet medisch is hoeft dat ook niet. Maar het leest toch best lastig zonder opsluiter. Triage van Lorelal heeft als opwerking dat het voorzetsels en andere woorden verkeerd uitzet. Slechts klein probleempje.

Triage 3 - Orkestbakleed (03-03-2021)

Wat onwennig schuiven de muzikanten de krappe orkestbak in. Het mag weer. De corona is alweer een tijdje stil. Niet dat ze veel herrie gaan maken want het is een erudiet gezelschap. Ze zitten misschien haast bij elkaar op schoot maar dat mag de pret niet drukken. Alleen de bassist moppert een beetje. De dirigent heft zijn sticky (sorry niet goed opgelet bij muziekles vroeger). Alle ogen zuigen bedwelmd de vloeiende bewegingen van de dirigent binnen. Het klinkt weer ouderwets goed. Genieten. Totdat de triangel aan de beurt is. Het gaat helemaal mis. Als domineestenen vallen alle stukken om en uit elkaar. Het leed is groot. De triage desastreus. Geen enkel instrument komt goed uit de strijd. Alle mondstukken zoek.


Triage 4 - Hagedissen (03-03-2021)

Dis eens een hagedis. Hagedissen dissen heet dat dan. Schup ze onder hun kont die schubreptielen. Een beuk desnoods. Beukenhagedissen wordt het dan. Ho, ho. Geen fout kerstverhaal. Maar wel dierenmishandeling. Dat gaan we hier dus niet doen. Hagedissen dissen, laat staan schuppen. Is het trouwens wel Nederlands, iets of iemand schuppen of moet het per se, ja los geschreven, niet aan elkaar en zonder accent IQ, schoppen zijn? Schippen of schappen daar gelaten. Dat maakt de triage alleen maar ingewikkelder. Een hagedis, reptiel ingewikkeld met schubben. Ingewikkeld. Niet met schobben. Dat zou hem een schobbejak maken. En dat is het laatste wat ik wil. Zo’n hekel aan schobbejakken. Ik lust er alleen de boter van. In mijn thee. Heerlijk.

Triage 5 - Ik kan niet kiezen (04-03-2021)

Voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht. Het gerecht zegeviert. Tussengerecht kan ook nog. Oprecht weet ik niet te kiezen. Kan dat wel? Een tussengerecht? En waar gaan we het plaatsen? Ergens tussenin. Best zielig. Het tussengerecht zou best wel eens hoofdgerecht willen zijn. Maar dat kan toch? Gewoon een beetje meer op het bord pleuren. Tussen het vlees en de aardappelen in. Na de soep. Appelmoes, of iets dergelijks. De ober wordt ongeduldig. Heeft de kaart al drie keer toegelicht. Uitserveren wil hij. Zo snel mogelijk. Maar eerst deze eetstoornis oplossen. Misschien een triage voorstellen of toch liever dobbelen. Zes gerechten moet kunnen in deze verwarrende toestanden. Het wordt triage. Triagestamppot. Gewoon alles lekker door elkaar heen. Voorgerecht, soep, hoofdgerecht, tussengerecht, nagerecht.


Triage 6 - Links, rechts of in het midden (06-03-2021)

Vriendelijk wordt de deur voor me open gehouden. Het enthousiasme spuit uit haar ogen. Weer eens wat anders dan van het gezicht aflezen. De gesprekken heb ik pas echt gemist als ik plaats neem in haar stoel. Nee, niet haar schoot. Ik zou niet durven. Het is de tandartsassistente niet. De koetjes en kalfjes zijn niet van de lucht en waaien over en weer. Corona is Leitmotiv. Ik blader wat in een glossy magazine en ben onder de indruk van zoveel schoon. De ene man kijkt nog zwoeler dan de ander. Het wordt nog moeilijk kiezen. Ik krijg een zwarte mantel omgeslagen, hoogglanzend. Links, rechts of in het midden? Vraagt ze beleefd aan mij. De triagevraag. Altijd moeilijk. Scheiding links.