Capricieus voel ik mij op Capri. Bella Italia. Con limone e citrone. La vita e bella. Op oude bergschoenen klos ik door de hoofdstraat en krijg exquise parfummonsters aangereikt bij elke chique winkel die ik passeer. Zou ik mogelijk stinken of ruiken ze geld? No l’o so. Ik weet het niet. Ik geniet van de prachtige tuin van het verblijf van Axel Munthe. Op het uiterste puntje vlakbij het kapelletje klinkt klassieke muziek. Een mix van een prachtige CD, te koop in het kleine winkeltje en nu uiteraard ook in mijn bezit. Ik kijk nog even neer op de azuurblauwe Middellandse Zee, zo blauw, zo blauw. Zie de enorme jachten, minuscuul klein, langs de Vesuvius crossen. Slechts witte strepen achter zich latend. Si. Bella Italia!
