Geboren in het Caroteen

 ‘Mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Willie Wortel en wie is U?’
De mammoet kijkt een beetje wazig uit zijn ogen en geeft geen enkele reactie. Met zijn enorme grote harige slurf krabt ie achteloos zijn nog hariger rug.
‘U bent best wel groot … en dik … voor uw omvang? Geeft dat geen problemen?’
De mammoet moet iets. Dat is duidelijk. Wat een irritant kereltje met dat oranje haar en maffe bril. Met een flinke klap slaat hij hem stevig om zijn oren.
‘Waarom doet u dat nu, ik heb toch niets gedaan? Belachelijk hoor?’
De mammoet draait zich om en laat een flinke scheet. Een moetje. Het kereltje valt omver en verslikt zich in zijn Rolo. Heel oer.