25-07-2024

Onder monnikskappen gesproken

Monnikskapspier (16-07-2024)
 
Zou hij vernoemd zijn naar de gebochelde van de Notre-Dame? We vragen het onze lieve heer, monsieur Votre. De kapelaan weet van niets. Hij speelt voor heilige boon. Verwijst ons vriendelijk door naar Umberto Ecoloog. Zou die de waarheid weten? En zo ja, spreken? We zijn niet voor niets afgereisd naar het donkere zuiden. Al jaren schijnt de zon niet meer in Parijs. Met dank aan het klimaat. Geologisch en spiritueel. De stad ligt er maar somber bij aan de zwaar vervuilde Seine. En toch willen we weten waarom de monnikskapspier heet zoals hij heet. En waarom die op de rug hangt. Gekruisigd tussen schouderbladen en stuitje. Als orde van het kromme ruggetje hebben we recht om dat te weten.
 
 
Monnikskapsalon (17-07-2024)
 
Ik dwarrel door de straten van Dharamkot. Het is bloedjeheet en zoek wat verfrissing. De nauwe straten en het turbulente verkeer van wandelaars, scooters en markthandelaren met loopkarren zorgen voor extra hitte. Wat kan ik nog doen om deze verzengende hitte en drukte te ontvluchten? Mannen in rode pijen lopen gelukzalig tussen de drukke menigte door. Ik zie dat ze een kaal hoofd hebben. En ze lopen op sandalen. Ik besluit meteen mijn zware bergwandelschoenen in te ruilen bij de eerstvolgende marktkraam. Na 50 meters succes. Maar hoe kom ik nu nog aan een kaal hoofd? Ik word getriggerd door een uithangbord. Google Translate vertaalt. Monnikskapsalon de Daia Lama. Kassa! Daar moet ik zijn. Binnen word ik hartelijk begroet. Namasté!
 
 
Monnikskapsones (17-07-2024)
 
Op zijn paard trekt Sean richting Montségur. Hij ziet aan gebroken rozentakken langs de weg dat een aantal passanten hem voor zijn gegaan. Sean leest de natuur goed, allemaal aanwijzingen die hij straks kan gebruiken. Zijn wapenknecht Umberto naast hem heeft niets in de gaten. Die gaat gebukt onder jeugdigheid en kan alleen maar denken aan de schone deernen die hen zullen opwachten in het kasteel van Montségur.

Het nieuws is Sean vooruit gespoed. Hij ziet aan tientallen signalen dat het niet pluis is in het kasteel dat nu hoog boven hen uit tornt. Een moord is gepleegd. Sean gaat het oplossen, zeker weten. Vermoedelijk een uit de hand gelopen gevalletje monnikskapsones. Simpel opgelost nog voor de inkt droog is.

 
Het sprookje van Roodmonnikskapje (19-07-2024)

Er was eens … wat … er was eens? … er is nog steeds een meisje dat door het bos dwaalt. Ergens in de buurt van Kaatsheuvel. Op de ‘Kets’ zeggen de inwoners, zowel die uit de volks- als uit de jambuurt. Naar het schijnt is de jongedame het spoor bijster en droogt haar tranen van verdriet in het droge stuifzand van de Drunense duinen die tussen de dennenbomen van het bos verscholen liggen. Wind is haar ergst boosdoener, niet de wolf. De wind voorkomt dat ze het stuifzand kan pakken. Dat maakt haar dan extra verdrietig. De wolf is juist haar grootste vriend. Op zijn rug gezeten jaagt ze de mensen de stuipen op hun lijf. Lang leve Roodmonnikskapje met gele muts.
 
 
Monnikskapvergunning (20-07-2024)
 
Hij is aangevraagd. Mijn monnikskapvergunning. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. De cursus was bijzonder zwaar. Ik heb er ongeveer drie jaar over gedaan. Maar eigenlijk ben ik er al op jonge leeftijd mee begonnen. Gefascineerd door rood geklede monniken die bij ons door de straat zwierven op sandalen. De monnikskap hing dan op hun rug. Ze droegen ook nog een gele riem. Ik vroeg me altijd af waarom ze de kap niet over hun kale hoofd droegen. De zon scheen immers fel. Toen al. Maar nu weet ik het. Tijdens de cursus werd duidelijk dat de monniken erg trots zijn op hun kale hoofd en ook een beetje ijdel. Eigenlijk aanbidden ze hun hoofd. Goddelijk.


Karmelietenmonnikskapbier  (21-07-2024)

Nieuw op de markt. Karmelietenmonnikskapbier. Alleen verkrijgbaar bij Dirk. Nee, niet Dirk van Kooten en de Bie. Nee, de supermarkt natuurlijk. Gelukkig nog verkrijgbaar, want straks volgt het bierverkoopverbod na dat van de sigaretten.
Karmelietenmonnikskapbier is een zeer speciaal bier dat op een dito wijze gedronken moet worden in een speciaal daarvoor ontworpen glas. U raadt het al, in de vorm van een monnikskap. Uiteraard krijgt u er ook een slabber bij. Het is namelijk een echt sloeberbiertje dat u bij voorkeur dient op te drinken op een bijzondere locatie en in alle rust. Het Vondelpark bijvoorbeeld of in het Haagse bos. In het park bij de Euromast kan ook. Vergeet niet uw lege flesjes in te leveren voor statiegeld.