Project Buiten Om (14): Compensatie garageboxhouders

De uitwerking van de wijkontwikkelingsplannen in Helmond West verloopt erg traag. Na wat gesprekken met de coördinerend wethouder Helmond West en gemeenteambtenaren was er aanvankelijk hoop gecreëerd op een wat vlottere aanpak en betere communicatie van zaken. Het blijken maar weer eens harde lessen. Het geduld wordt weeral eens op de proef gesteld. En weer wordt duidelijk dat het de gemeente is die de maat bepaald.

Waar hebben we het over? Sinds 2 juni 2010 wachten zo’n 80 garageboxhouders die hun garagebox verliezen door de aanleg van de stedelijke ring op een vergoeding die is toegezegd. Vanaf het moment dat zij de huur opzeggen ontvangen zij namelijk 750 euro compensatie. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Na herhaaldelijke verzoeken om ook de daad bij het woord te voegen is er nog steeds geen regeling getroffen. De gemeente verschuilt zich achter de gemeentelijke grondaankoper die in onderhandeling zou zijn met de eigenaar van de garageboxen. Er moet eerst nog een minicontract opgesteld worden. Daar blijken meer dan 4 maanden voor nodig te zijn. Tot op heden hebben de garageboxhouders nog geen minicontract tegemoet gezien en weten zij niet wat te doen. Zij leveren hun sleutel voorlopig nog niet in en betalen vanaf het moment van huur opzeggen geen huur meer. Het wachten blijft nu op de 750 euro compensatie.

Als belangenvereniging probeer je de vinger aan de pols te houden. Tijdens een gesprek met de coördinerend wethouder en zijn gemeenteambtenaren (21-10-2010) kun je aandacht vestigen op de vertraging. De wethouder bevestigt dat het lang wachten op een regeling erg vervelend is voor gedupeerden en geeft opdracht om dit zo spoedig mogelijk op te lossen. Hoopvol wachten gedupeerden dan op het minicontract. Alleen helaas, de communicatie valt stil.

Vervolgens kun je als belangenvereniging nogmaals de zaak onder de aandacht brengen bij de gemeenteambtenaar die opdracht heeft gekregen van de wethouder om dit verder te regelen en in goede banen te leiden. De belangenvereniging stuurt een mailbericht op 3 november 2010. Dit wordt niet beantwoord. Na een herhalingsmail op 9 november komt er eindelijk antwoord. De gemeenteambtenaar is helaas door ziekte niet in de gelegenheid geweest om te antwoorden maar gaat er spoedig achteraan. Hij verwijst in de beantwoording van de mail naar een afspraak die er nu ligt tussen de grondaankoper en de eigenaar van de garageboxen. De afspraak staat gepland voor 12 november 2010. We zijn zeer benieuwd of er nu op initiatief van de gemeente uitsluitsel komt.

Gelukkig draagt de eigenaar van de garageboxen ook zorg voor de huurders. Want hij wil de zaken voor hun netjes regelen. Afwachten maar dus weer. We hebben als belangenvereniging de gemeente Helmond gevraagd om in ieder geval voor december uitsluitsel te geven hoe één en ander geregeld wordt voor de garageboxhouders. Het zou helemaal mooi zijn als dan ook het minicontract klaar is.


Mien Patience

Kippig

Wat prijs ik mij gelukkig. Mijn goddelijk lijf kent gelukkig geen gebreken. Zo strak zit ik in mijn vel. Zo strak dat ik er kippenvel van krijg. Het heeft ook effect op mijn omgeving. Die krijgt van mij geenszins de bibber. Mijn omgeving laat mij de ruimte. Niets liever zwijmel ik wat in de zon. Rollebol wat in het rulle zand. Het liefst natuurlijk met een hanig typje. Een echte machohaan. Zo’n stoer kijkend zwart beest. Glanzend in de stralende zon met de borst vooruit. De zorro van het vogelrijk. Maar helaas. De werkelijkheid is anders. Dream on Hannie. Domme kip. Jouw medekippen treffen het een stuk slechter. Ja, ik weet het ik ben een echte lellebel. Soms wat ijdel. Maar kom op zeg, mag ik misschien? Mijn hormonen gaan ook wel eens met mij aan de wandel. Niets is een struise kip vreemd. Maar alsjeblief geef mij de ruimte. Want geloof me. Niets is zo frustrerend als gescharrel in een veel te nauwe megaschuur. Zij aan zij en schouder aan schouder. Niks, geen plek om eens een driftig sprintje te trekken. Droevig stemt het mij. Zie hier een gevederde bende morrend tokken. Hortend en stotend. Alsof ze willen zeggen: waar blijft toch die geile haan?

De hele kippenkliek zit te wachten op haar beurt. Dat werkt voor een haan niet bepaald opwindend. Mager en bleekjes loopt het hele zooitje zenuwachtig opgewonden tegen elkaar aan te botsen. De geile haan raakt daarvan behoorlijk de kluts kwijt. De arrogante kwast. Hij kan sowieso niet kiezen want al die kippetjes lijken op elkaar. En dan nog, ze zijn hem allemaal te magertjes en te bleek. Hij houdt niet van die Sonja Bakker kippen. Die zijn hem veel te kippig. Nee, veel liever gaat hij voor een struise kip, een type Rita of Adèle. Een rondborstige scharrel. Het liefst genomen in een ruime schuur. Want ook de haan die houdt van ruimte. Kukeleku.

Hanig en kippig dat wordt je van ruimtegebrek. Negen kippen de vierkante meter dat maakt een kip droef en amechtig. Ze schuren wat tegen elkaar om maar niet te vallen. De eierenproductie wordt kunstmatig hoog gehouden. Daar komt geen haan meer aan te pas. Daar kraait geen haan meer na. Machinaal worden de vierkante meters in megaschuren leeg gescharreld. Dat heeft toch geen pas. De wereldse scharrelkip heeft nooit een kipwaardig bestaan genoten. Zij heeft daardoor ook nog nooit een enkel scharrelei gegeven. Nee, in de grote legbatterijen wordt slechts geschuurd, onder koud licht en zonder muziek. De kippenromantiek is allang vervlogen. De scharrelkip huist sinds jaar en dag in veel te grote schuren op veel te drukke vierkante meters. De scharrelkip is fake. Het scharrelei dat is niet meer. Het heeft nooit echt bestaan. Een valse noemer is het scharrelei. Een schuurei klinkt veel geloofwaardiger.

Mien Haan

Ook gepubliceerd op website Gek op Klanten

Project autodelen

Ik moest het even twee keer lezen: Project autodelen. Wie maakt nu een project van autodelen.

Ik dacht eerst, dit is een grap van De Keyzer. Deze autodelenhandel heeft vast een trendy managementcursus gevolgd en probeert nu zijn autodelen te slijten in projectvorm. Een briljante zet van De Keyzer, vond ik. Zo wordt de autohandel uit het slop en de sloop getrokken.

Maar ik had het mis. Pas bij de tweede keer lezen had ik het door. Het gaat hier niet om losse autodelen maar om het delen van een auto. Maar hoe gaat dat dan in zijn werk? Ik probeerde mij een voorstelling te maken. Je rent met z’n vieren op een auto af en vervolgens vierendeel je hem. Dat geeft stukken. Zeker als je niet met z’n allen door eenzelfde deur kunt. Hier moest eerst een goede regeling getroffen worden.

Greenwheels noemen ze het project. Ik moest onmiddellijk aan de jaren 60 denken. Toen deelden de mensen ook vaak een auto. Kent u ze nog, de studentikoze flowerpower autootjes? Het Renaultje 4 en de Deux Chevaux? In felle kleuren en vaak behangen met roodwit geblokte gordijntjes. Ja, toen waren de auto’s behalve milieuvriendelijk ook nog eens romantisch en mensvriendelijk. Ze zaten wel een beetje krap maar ach, dat had zo z’n charme. Hoefde de kachel ook niet aan.

In Helmond-West staat nu een rode Peugeot 107 op zijn groene wielen te hunkeren naar klandizie. Het is wel even wennen, zo alleen en in de kou. Geduldig wacht hij tot iemand hem eens goed opstookt. De kou uit zijn lijf rijdt. Gelukkig is het autootje van de categorie AA. Een sportief typje, dat overigens niet toestaat dat er in hem gemorreld en geborreld wordt.

Ach, zo’n autodeelproject heeft gewoon zijn tijd nodig. Het komt allemaal goed met dit spaarzaam autootje. O ja en hij heeft ook al een troetelnaam gekregen. Ze noemen hem kortweg “Bob West”.


Mien zweeft en zwetst door Helmond-West

Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West November 2010 > Project autodelen