Columns van Harrie (Mei 2011)

Oerwoud van gedachten / Gein & Ongein / 09-05-2011

Raakhout staat te trillen op zijn vette dikke groene soeppoten. Die bieden gelukkig nog een beetje houvast. Het is lang geleden dat ie zo geschrokken is. Gelukkig vindt hij een beetje troost achter de beslagen ramen van de op stoom gedreven koets. De blik die Raakhout zag door het ruitje van de koets zal hij nooit meer vergeten. De smachtende blik van de prinses in nood trof Raakhout diep in zijn hart. Hij was niet voor niets ooit in de ketel met liefdesdrank gevallen. Bij Toutatis. Romantiek had zijn pad getroffen. Raakhout was ook bedroeft. Dat kwam door het fluisterend commentaar van het gepeupel in het struikgewas. “Hee, is dat niet die groene gifkikker van Harrie die daar bijna de gouden koets laat stuiteren? Z’n verdiende loon dat ie nu geklutste knieën heeft.” Het commentaar trof Raakhout ook diep in zijn kleine hartje. Nog veel dieper dan de koninklijke botsing. Waar haalden die medebosbewoners het vandaan om zich ongenuanceerd een oordeel te vormen. Kijk daar die rare fret had nog het hoogste woord, dat heilig boontje, een echte kwezel was het. Nee, Raakhout en Harrie hingen een ander geloof aan. Noch vreemd noch vroom. Spiritueel onderlegd richten zij zich tot hogere en soms wat vage kringen. Dat werd hen niet in dank afgenomen door de brave medebosbewoners. Het maakte Harrie en Raakhout eigenlijk niet zoveel uit. Zij maakten immers wel het verschil. Af en toe schenen zij een lichtje in het donkere bos. Het oerwoud van gedachten.


De dodo is weer terug / Gein & Ongein / 16-05-2011

Hij leeft weer de dodo. Ik zag hem onlangs lopen in mijn bos. Ze waren zelfs met z’n twee. Dubbel dus. Het waren dubbele dodo’s. Je kent ze wel. Loopvogels die vroeger in de bossen leefden op het eiland Mauritius. Nu lopen ze weer rond in mijn bos. Ik zag ze vlakbij het oude zuiden, dichtbij het nieuwe noorden. Nou ja, daar ergens. Ze waren het noorden duidelijk kwijt. Ze zijn ongeveer twee meter hoog en kunnen venijnig van zich afbijten met hun grote snavel. Ze steken overal hun nek uit. Verder zijn ze vrij hulpeloos. Hun voedsel bestaat uit zaden en vruchten. Ze houden van pittig. Ze kunnen niet vliegen. Tot de komst van de kolonisten hadden zij geen natuurlijke vijanden. Nu is iedereen hun vijand. Van oud zuid tot nieuw noord. Vooral wat leeft onder de rivieren, daar hebben ze het niet zo op. Kikkervisjes en paling daar moeten ze niets van hebben. Wel uitkijken dat je niet over ze heen valt, want anders vallen ze over je heen. Ze lopen soms ongelofelijk in de weg. Vooral in mijn bos. Takkenvogels zijn het. Ze springen vaak van de hak op de tak. Niet te volgen. Portugezen hebben de dodo voor het eerst gezien. Op hun verre reizen. De scheepsbemanningen noemden de grote gemuteerde duif, walgvogel, en soms dodaars, vanwege het dotje veren op de kont van de vogel. De dodo is weer terug. Ik heb nog even gebeld met wijlen Jacques Cousteau. Hij moest het weten vond ik. Hij schrok ervan. De dodo terug zei ie: dodoju!


Lentemanifestatie / Gein & Ongein / 23-05-2011

Het is weer tijd voor de grote lentemanifestatie der druïden. Dit jaar wordt het gevierd in het zuiden van Frankrijk. In de bossen bij Armorica. Raakhout en ik hebben er veel zin. Het thema dit jaar is verzuring. In al zijn facetten. Verzuring van het milieu staat natuurlijk voorop. Er komen een paar grote internationale druïden spreken. Uit Duitsland Hansi Zouwerkrout, uit Engeland Pete Pickel en uit Rusland Pjotr Sjoekroet. Zij hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de zurologie. Dat is ook goed te zien aan hun afgetrapte sandalen. De lentemanifestatie wordt afgesloten met het paddendebat. Dat zal Raakhout leuk vinden. Als onderwerp staat second skin op het programma. Een onderhuids gevoelig thema voor padden. Een bijzondere spreker is ook de Fransman Clou Clouseau. Al jaren de grote filosoof onder de druïden. Jaj, ja, er is ook ruimte voor filosofische beschouwingen. Clou gaat het hebben over de verzuring van het mensbeeld. Dat beloofd een gepeperd debat te worden. De dualiteit in de mensheid zal ongetwijfeld aan de orde komen. En dat zal zeker niet gaan over zuren regen maar over zijn, verlangen en angst. Ja, ja, grote issues die zweven boven de wereld der objecten. Het gaat om de focus. Het helder zicht. Raakhout en ik zien nu al uit naar de lentemanifestatie. De wereld der contrasten, we kunnen ons blijven verbazen, wat zich elke dag weer manifesteert. Als we onze focus op de wereld der objecten blijven leggen, is er nooit rust, vrede of stilte. Gelukkig kunnen druïden tegen een stootje. Dat hebben zij al een eeuwigheid bewezen. Het komt allemaal goed.


Raakhout is verliefd / Gein & Ongein / 31-05-2011

Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu. Vandaag de verjaardag vergeten van Raakhout. Hoe maak ik dat nou goed. Als ie er achter komt dan breekt de hel los. Het kan zo’n driftkikker zijn dat maffe beest. Zeker als ie z’n zin niet krijgt. En hij heeft nog zo aangegeven wat ie graag wilde, Maar ik ben het vergeten. Ik weet het niet meer. Improviseren dan maar. Of wacht. Ik weet het weer. Hij wil graag met zijn nieuwe vriendinnetje naar de Efteling. Nieuw vriendinnetje? Ja, ja, tijdens de lentemanifestatie heeft Raakhout Slijmballetje weer ontmoet. De liefde spatte er van af. Groene klodders liefde. Het kersverse stelletje wentelde zich het hele weekend in de modder van een liefdespoel. Het vuur spatte ervan af. Gelukkig was er genoeg water in de buurt. Zwam, de voorzitter van de Paddologenorde, tevens baasje van Slijmballetje en ik hadden onze handen vol om de liefdesbrandjes te blussen. Enfin, ik was al lang blij dat mijn Raakhout zo’n goede partij had versiert. Ik kan nu ook een potje breken bij Zwam. Het schoot me weer te binnen. Ik moest Zwam nog even bellen of het oke was dat die twee de Efetling onveilig mochten maken. Ik had genoeg punten gespaard voor een flinke korting op de entree. Geld was dus geen probleem. Met mijn vertelbot belde ik Zwam. Ik hield het vertelbot dertig centimeter van mijn oor. Zwam kan namelijk behoorlijk zwammen. Zijn stem nam naarmate het gesprek vorderde snel toe in volume. De laatste keer dat ik Zwam belde heb ik drie dagen doof door mijn bos heengelopen. Het was geen probleem voor Zwam dat zijn Slijmballetje op pad ging met Raakhout. Ze was sowieso niet meer te houden. Ze kwijlden al dagenlang in haar paddenpan zo heftig waren haar gedachten bij Raakhout. Gauw het nieuws aan Raakhout vertellen. Hij sprong een meter de lucht in en omhelsde me hartstochtelijk. Ho ho zei ik, bewaar dat maar voor Slijmballetje. Dat had ie niet verwacht die stoere pad van mij. Dat hij zo maar naar de Efteling mocht. Ben benieuwd hoe dat gaat bevallen.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.

Féline

Wat een mooie dag. 1 Mei 2011. De dag van de arbeid. Er wordt hard gewerkt die dag. Aan de geboorte van een klein roze wereldwonder. Met volle ondersteuning van een jarige verloskundige. Spring is in the air. Hoe verrassend kan een nieuwe geboorte zijn? Springlevend komt een lief meiske diep uit de buik van moeder aarde. Verwonderd, een beetje hulpeloos en vol hunkering. Het voelt nog ietwat vreemd. Ze huilt en kraait, slaakt kleine zuchtjes. Net als haar trotse ouders. Familiegeluk kan niet meer op. Het wordt gedeeld met opa’s, oma’s. Brokjes in de keel. Féline ontroert en brengt geluk.

Wat een mooie dag. 1 Mei 2011. Een dag vol Happiness. Zo gezegd en zo gezongen. Want Alex Jordan voert met dit nummer de TOP40 aan. Haar nummer klinkt als muziek in de oren. Net als TMF, het eerste Nederlandse muziekkanaal dat in 1995 van start gaat. Een snelle meid ook die Féline. In 1988 wordt de maximumsnelheid op de autosnelwegen in Nederland verhoogd van 100 naar 120 km/h. Féline wordt vergezeld door verschillende muzen. Guido Gezelle, Costa Cordalis, Rita Coolidge en Joanna Lumley om er een paar te noemen. Ook de politiek is van de partij. G.B.J. Hilterman, een politiek orakel, werd op 1 mei geboren. In 1941 gaat in de VS de beroemde film Citizen Kane van Orson Welles in première. En SpongeBob Squarepants springt in 1999 in beeld. Op 1 mei 2011 wordt ook nog terloops een wereldschurk gearresteerd. Obama conquers Osama.

Lieve Féline, wat voor schone toekomst is er voor jou weggelegd? Wat ligt er allemaal in het verschiet? Als lief konijn bezit je veel talent en ben je leergierig. Je bent populair en leuk gezelschap voor anderen. Daardoor sta je vaak in het middelpunt van belangstelling. Nu en straks. Geduld en goedaardigheid zijn jouw sterke kanten. De stoere stier in jou wordt geleid door instinct, natuur en emotie. Maar let op. Niet iedere innerlijke stem is een gouden stem. Je bent een doener, want van denken wordt je moe. Zowel het konijn als de stier in jou omarmen alle muzen en je houd van mooie dingen. Je hecht grote waarden aan esthetiek en genot. In je beroep ga je op zoek naar zekerheid en creativiteit. Wat zul je later worden? Misschien wel kunstenaar of kok?

Lieve Féline, zoek het geluk, net als Felix. Dat gaat je vast lukken. Ook al kun je niet altijd doen wat je hart je ingeeft, er ligt een mooie toekomst in het verschiet. De liefde speelt een grote rol want je wordt als aardeteken door Venus beheerst. Vele leuke feestjes zul je nog gaan vieren. Jouw vrienden kunnen zich geen betere gastvrouw wensen, want je zorg gaat ver. Tot in de perfectie. Ach, lieve Féline je leven dat wordt één groot feest. Geborgen in massa’s mammaliefde en in een mooie naam. Immers in Féline zit heel veel Ine.

Oudoom Mien

Kleinood

Hoe je hem ook wendt of keert als ie valt dan zijn de rapen gaar. Ik bewaar hem dan ook altijd op mijn nachtkastje. Veel te bang dat ie in tweeën breekt. Stel je voor? Dan ben ik voor eeuwig verloren. In de belangrijkste wedstrijd van mijn leven zou ik dan geeneens de finish halen. Dat mag absoluut niet gebeuren. Ik mag de grip op mijn kleinood niet verliezen. Ik koester dit goddelijk voorwerp.

Hoe toevallig. Het kleinood ontleent zijn naam aan het land waarin het goddelijk toeven is. La bella e divina Italia. In dit land lopen ze ermee weg. Er zijn zelfs speciale edities van het kleinood. Op bestelling worden ze afgeleverd door speciaal getrainde koeriers. Die heten in de volksmond staffetta. Een verbastering van stupido, maffia en vendetta. In Italië wordt het kleinood altijd verpakt in zoet Giroroze papier met een strik erom. Met zo’n mooi cadeau in de hand maak je al gauw een dansje van plezier.

Daar is het kleinood zelf niet blij mee. Het houdt niet van ongecontroleerde bewegingen. Het is veel meer een rechtlijnig type. Zeer doelgericht. Daarentegen heeft het ook zeer veel last van faalangst. Ja, het kleinood wordt heel wat menselijke eigenschappen toegedicht. Als trotse bezitter van zo’n kleinood moet je wel met die druk weten om te gaan. De angst om te vallen is toch wel erg groot bij dit houterig baasje. Sinds ik in het bezit ben van het ding verkeer ik voortdurend in staat van opwinding.

Ik krijg er nachtmerries van. Die gaan altijd gepaard met wilde achtervolgingen en gehijg in mijn nek. Telkens word ik in mijn droom in een fuik gedreven. Dit leidt onmiddellijk tot tunnelvrees. In een imaginaire tunnel val ik dan over mijn eigen voeten. En dan … dan gebeurt het. Dan valt mijn kleinood op de grond en breekt in twee. Het enige wat mij rest is heel hard wegrennen. Ver weg van het plaats delict. In een vlaag van verstandsverbijstering neem ik het onderste deel van het kleinood mee. Het tintelt en het prikkelt in mijn hand en mijn hoofd. Het geeft een vreemd soort van extase.

Dan word ik wakker. Badend in het zweet. Vervolgens voel ik dan een onweerstaanbare drang om een column te schrijven. Maar waarover? Suf staar ik naar een leeg computerscherm. Zal ik de hulp van iemand inroepen? Of toch maar niet. Plots schieten mij wat woorden binnen. Hoe je hem ook wendt of keert als ie valt dan zijn de rapen gaar. Waar heb ik dat eerder gehoord? Het staat in grote letters op mijn scherm. Maar hoe nu verder? Naast mijn computer ligt een staafje fetta. Staffetta! Ik bulder bijna uit mijn stoel van het lachen. Mijn eigen droom geeft mij repliek. Het is niet waar. Is de oplossing zo makkelijk? Ligt ie zo voor de hand? Gelukkig komt alle zegen van boven. Ik bijt me er dan ook niet langer stuk op en geef het bovenste deel van mijn kleinood door aan een ander. I rest my case.

Mien Staffetta