Columns van Harrie (Mei 2011)

Oerwoud van gedachten / Gein & Ongein / 09-05-2011

Raakhout staat te trillen op zijn vette dikke groene soeppoten. Die bieden gelukkig nog een beetje houvast. Het is lang geleden dat ie zo geschrokken is. Gelukkig vindt hij een beetje troost achter de beslagen ramen van de op stoom gedreven koets. De blik die Raakhout zag door het ruitje van de koets zal hij nooit meer vergeten. De smachtende blik van de prinses in nood trof Raakhout diep in zijn hart. Hij was niet voor niets ooit in de ketel met liefdesdrank gevallen. Bij Toutatis. Romantiek had zijn pad getroffen. Raakhout was ook bedroeft. Dat kwam door het fluisterend commentaar van het gepeupel in het struikgewas. “Hee, is dat niet die groene gifkikker van Harrie die daar bijna de gouden koets laat stuiteren? Z’n verdiende loon dat ie nu geklutste knieën heeft.” Het commentaar trof Raakhout ook diep in zijn kleine hartje. Nog veel dieper dan de koninklijke botsing. Waar haalden die medebosbewoners het vandaan om zich ongenuanceerd een oordeel te vormen. Kijk daar die rare fret had nog het hoogste woord, dat heilig boontje, een echte kwezel was het. Nee, Raakhout en Harrie hingen een ander geloof aan. Noch vreemd noch vroom. Spiritueel onderlegd richten zij zich tot hogere en soms wat vage kringen. Dat werd hen niet in dank afgenomen door de brave medebosbewoners. Het maakte Harrie en Raakhout eigenlijk niet zoveel uit. Zij maakten immers wel het verschil. Af en toe schenen zij een lichtje in het donkere bos. Het oerwoud van gedachten.


De dodo is weer terug / Gein & Ongein / 16-05-2011

Hij leeft weer de dodo. Ik zag hem onlangs lopen in mijn bos. Ze waren zelfs met z’n twee. Dubbel dus. Het waren dubbele dodo’s. Je kent ze wel. Loopvogels die vroeger in de bossen leefden op het eiland Mauritius. Nu lopen ze weer rond in mijn bos. Ik zag ze vlakbij het oude zuiden, dichtbij het nieuwe noorden. Nou ja, daar ergens. Ze waren het noorden duidelijk kwijt. Ze zijn ongeveer twee meter hoog en kunnen venijnig van zich afbijten met hun grote snavel. Ze steken overal hun nek uit. Verder zijn ze vrij hulpeloos. Hun voedsel bestaat uit zaden en vruchten. Ze houden van pittig. Ze kunnen niet vliegen. Tot de komst van de kolonisten hadden zij geen natuurlijke vijanden. Nu is iedereen hun vijand. Van oud zuid tot nieuw noord. Vooral wat leeft onder de rivieren, daar hebben ze het niet zo op. Kikkervisjes en paling daar moeten ze niets van hebben. Wel uitkijken dat je niet over ze heen valt, want anders vallen ze over je heen. Ze lopen soms ongelofelijk in de weg. Vooral in mijn bos. Takkenvogels zijn het. Ze springen vaak van de hak op de tak. Niet te volgen. Portugezen hebben de dodo voor het eerst gezien. Op hun verre reizen. De scheepsbemanningen noemden de grote gemuteerde duif, walgvogel, en soms dodaars, vanwege het dotje veren op de kont van de vogel. De dodo is weer terug. Ik heb nog even gebeld met wijlen Jacques Cousteau. Hij moest het weten vond ik. Hij schrok ervan. De dodo terug zei ie: dodoju!


Lentemanifestatie / Gein & Ongein / 23-05-2011

Het is weer tijd voor de grote lentemanifestatie der druïden. Dit jaar wordt het gevierd in het zuiden van Frankrijk. In de bossen bij Armorica. Raakhout en ik hebben er veel zin. Het thema dit jaar is verzuring. In al zijn facetten. Verzuring van het milieu staat natuurlijk voorop. Er komen een paar grote internationale druïden spreken. Uit Duitsland Hansi Zouwerkrout, uit Engeland Pete Pickel en uit Rusland Pjotr Sjoekroet. Zij hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de zurologie. Dat is ook goed te zien aan hun afgetrapte sandalen. De lentemanifestatie wordt afgesloten met het paddendebat. Dat zal Raakhout leuk vinden. Als onderwerp staat second skin op het programma. Een onderhuids gevoelig thema voor padden. Een bijzondere spreker is ook de Fransman Clou Clouseau. Al jaren de grote filosoof onder de druïden. Jaj, ja, er is ook ruimte voor filosofische beschouwingen. Clou gaat het hebben over de verzuring van het mensbeeld. Dat beloofd een gepeperd debat te worden. De dualiteit in de mensheid zal ongetwijfeld aan de orde komen. En dat zal zeker niet gaan over zuren regen maar over zijn, verlangen en angst. Ja, ja, grote issues die zweven boven de wereld der objecten. Het gaat om de focus. Het helder zicht. Raakhout en ik zien nu al uit naar de lentemanifestatie. De wereld der contrasten, we kunnen ons blijven verbazen, wat zich elke dag weer manifesteert. Als we onze focus op de wereld der objecten blijven leggen, is er nooit rust, vrede of stilte. Gelukkig kunnen druïden tegen een stootje. Dat hebben zij al een eeuwigheid bewezen. Het komt allemaal goed.


Raakhout is verliefd / Gein & Ongein / 31-05-2011

Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu. Vandaag de verjaardag vergeten van Raakhout. Hoe maak ik dat nou goed. Als ie er achter komt dan breekt de hel los. Het kan zo’n driftkikker zijn dat maffe beest. Zeker als ie z’n zin niet krijgt. En hij heeft nog zo aangegeven wat ie graag wilde, Maar ik ben het vergeten. Ik weet het niet meer. Improviseren dan maar. Of wacht. Ik weet het weer. Hij wil graag met zijn nieuwe vriendinnetje naar de Efteling. Nieuw vriendinnetje? Ja, ja, tijdens de lentemanifestatie heeft Raakhout Slijmballetje weer ontmoet. De liefde spatte er van af. Groene klodders liefde. Het kersverse stelletje wentelde zich het hele weekend in de modder van een liefdespoel. Het vuur spatte ervan af. Gelukkig was er genoeg water in de buurt. Zwam, de voorzitter van de Paddologenorde, tevens baasje van Slijmballetje en ik hadden onze handen vol om de liefdesbrandjes te blussen. Enfin, ik was al lang blij dat mijn Raakhout zo’n goede partij had versiert. Ik kan nu ook een potje breken bij Zwam. Het schoot me weer te binnen. Ik moest Zwam nog even bellen of het oke was dat die twee de Efetling onveilig mochten maken. Ik had genoeg punten gespaard voor een flinke korting op de entree. Geld was dus geen probleem. Met mijn vertelbot belde ik Zwam. Ik hield het vertelbot dertig centimeter van mijn oor. Zwam kan namelijk behoorlijk zwammen. Zijn stem nam naarmate het gesprek vorderde snel toe in volume. De laatste keer dat ik Zwam belde heb ik drie dagen doof door mijn bos heengelopen. Het was geen probleem voor Zwam dat zijn Slijmballetje op pad ging met Raakhout. Ze was sowieso niet meer te houden. Ze kwijlden al dagenlang in haar paddenpan zo heftig waren haar gedachten bij Raakhout. Gauw het nieuws aan Raakhout vertellen. Hij sprong een meter de lucht in en omhelsde me hartstochtelijk. Ho ho zei ik, bewaar dat maar voor Slijmballetje. Dat had ie niet verwacht die stoere pad van mij. Dat hij zo maar naar de Efteling mocht. Ben benieuwd hoe dat gaat bevallen.


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.