Het werk blijft vandaag liggen

Het werk blijft liggen. Op zijn rug. Het heeft er vandaag geen zin in. Het werk komt vandaag niet uit bed. Waarom zou het? Voor wie?
“Opstaan!”, wordt er van beneden geroepen. Het werk draait zich nog eens rustig om. Het is maandag, de week moet nog beginnen. Maar niet voor het werk. Het werk wil niet meer werken. Gewoon omdat het niet werkt. Het komt sowieso nooit af, dat werk. Lui werk is het en het levert nauwelijks iets op. Het kost alleen maar geld.

“Opstaan!”, wordt er weer van beneden geroepen. Het werk draait zich op zijn zij en stapelt zijn stroeve wervels een voor een op de juiste plek. De rug moet warm gehouden worden. Vooral tussen de wervels. Ook al hoeft het vandaag niet te werken, een soepele rug is erg belangrijk. Op iedere leeftijd is dat belangrijk. Het werk voelt zich best oud. Het heeft al een lange staat van dienst. Menig jubileum is al gevierd. Bij diverse werknemers. Maar dat was nog in de goede oude tijd, toen het werk nog als zoete broodjes werd weggegeven.

Helaas is dat in de huidige tijd niet meer het geval. Het wordt niet snel meer weggegeven. En de lieden die nog werk hebben, houden het krampachtig vast. Wat als de nemers het werk in de steek zouden laten? Dat zou onoverkomelijk zijn voor het werk. Nee, werklieden behouden het werk daar waar nodig. Ook al worden ze er zelf soms liederlijk van. Het is voor velen al lang geen hobby meer. Eerder noodzakelijk kwaad. Dat is ook precies wat het werk kwaad maakt. Werk dat niet gewerkt wil worden. Zo zonde.

Het enige werk dat niet blijft liggen is het overbodig werk. Maar dat overbodig werk wordt wel langzaam schaars. Het is er nauwelijks meer. Bijna volledig opgesoupeerd door vrijwilligers. Die werken vrijwillig het werk voor velen de deur uit. Ja, ja, u leest het goed. Zelfs overbodig werk wordt vrijwillig de deur uitgewerkt. Vrijwilligen koesteren en waken over moeizaam verworven werk. Het zijn de nieuwe broodwerkers, broodnodig zoekend naar zingeving. Hongerig naar arbeid. Pathos volgt ethos. Er wordt niet langer uit de neus gegeten. Dat verdraagt het werk ook niet. Het neuseten. Waarschijnlijk verdwijnt de uitdrukking nog aan het eind van dit jaar uit de Dikke van Dale. Snotverdomme, waar blijft dan de groene romantiek?

“Opstaan, je hebt nog een kwartier!”, de toon van de oproep is wat feller geworden.
Het werk springt toch maar uit zijn bed. Wast zich, poetst de tanden, kleedt zich aan, eet wat. Er gaan vier boterhammen in. De boterhammentrommel blijft thuis. Het werk smaakt nauwelijks naar meer. Al heel lang niet meer. Met of zonder potentieel. Droef. Het is niet anders. Het werk klokt en logt thuis in. Met username ‘workaholic’. Maar wat was nu ook alweer het wachtwoord? Wachtgeld? Nee. Zakgeld? Nee. Toch maar even opnieuw opvragen. Marktplaats.nl vormt vooralsnog het enige platform waar werk te vinden is. In sommige gevallen zelfs gratis op te halen.

Knotverliefd

Het is een warme zomerdag als ik het oude klaslokaal binnenstap van mijn lagere school, de reünie is nog maar net aan de gang, wat lijkt het allemaal lang geleden, de klas is vrolijk versierd met zelfgemaakte slingers van aaneengeplakte reepjes gekleurd papier, je weet wel, van die superlange slingers, die met veel moeite aan het plafond worden opgehangen en regelmatig naar beneden vallen doordat sommige stukjes papier loslaten, wat komt door die stomme witte vingerlijm die zo weeïg ruikt, altijd aan je vingers blijft plakken en veel te snel opdroogt, waardoor er korstjes op je vingers komen, korstjes die je dan met engelengeduld probeert los te peuteren, tot ergernis van de juf die dan korzelig op je afloopt en steevast met haar haar, opgestoken in een knotje, tegen een van de slingers butst, waardoor de slinger van het plafond valt, wat de juf dan weer van binnen woedend maakt, woede die ze voor de klas verborgen houdt, althans dat denkt ze, maar ik die beter weet kijk dwars door haar lach heen en zie een klein beetje bloed uit haar mondhoek weglopen, van haar tong waarop ze van woede heeft gebeten, bloed dat ze snel probeert weg te poetsen; zodra ze weer achter haar bureau gaat zitten zie ik dat ze even haar tong uitsteekt, ter inspectie, met een blik die boekdelen spreekt, een blik met gefronste wenkbrauwen, die snel constateert dat het bloeden meevalt, ik had het gespot, zoals ik alles in de klas altijd scherp in de gaten houd, immers tussen de bedrijven door gebeuren er best interessante dingen, en anders verzin ik er zelf wel eentje, dat ik verliefd word op de juf bijvoorbeeld, en … raar maar waar, en nu zie ik haar daar weer staan … en verdomd … ik schiet vol … alleen al vanwege haar knotje …!

Geschreven n.a.v. schrijfopdracht op ColumnX, van professioneel schrijfcoach Hella Kuipers (http://heldenreis.nl):
Vanavond ga je naar een reünie van jouw lagere school. Je bent erg nerveus.
Kies voor één van de onderstaande mogelijkheden om uit te werken:
-Je beschrijft iemand waar je een enorme hekel aan had óf
-Je beschrijft iemand , die je niet meer herkend, tot... óf
-Je beschrijft iemand bij wie je 'vol' schiet, op het moment dat deze in je blikveld komt.
Deze opdracht dient in 300 woorden uitgevoerd te worden.

Kans op regen

Morgen wisselend bewolkt en ‘s middags enkele buien. Jas aan en regenpak in de fietstas. Vannacht en komende nacht zijn er naast wolkenvelden ook enkele opklaringen. Die wil ik voor geen goud missen, eventjes de wekker zetten. Vannacht kunnen, vooral in het oosten, opnieuw nevel en mistbanken ontstaan. Mist in het oosten, maar da’s toch geen nieuws? De minimumtemperatuur ligt rond 14 graden. Niet te koud voor een hond om in die temperatuur te lopen, mooi. Er staat een matige, later zwakke westelijke wind. Ik zie hem in de middag kruipen, ziek en misselijk.

Grote kans (ca. 70 %) op aanhouden van het rustige weertype met nu en dan zon. Dat wordt weer een lastige timing, waar tussen nu en dan kan ik het beste vertrekken? Slechts af en toe een bui. Positief labelen, beter dan de hele tijd, toch? En temperaturen die rond de normale waarden voor de tijd van het jaar liggen. In dat geval zal ik het zelf eens wat spannender maken, ik trek vandaag in plaats van kleren hoge koorts aan.

Morgen overdag is het wisselend bewolkt en in de middag kunnen er enkele buien voorkomen. Ik laat het kans berekenen even los, boeien. De maximumtemperatuur ligt rond de 21 graden. Daar zullen ze in Ell en Blaricum blij mee zijn. De wind is zwak tot matig, eerst uit een westelijke, in de middag uit een noordwestelijke richting. Alle schepen zetten de zeilen bij, zelfs de schoener van Berend Botje.

Kans op mist en nevel. Als die twee toch eens aanwezig konden zijn bij Beelden aan Zee, dat zou prachtig zijn. De rest van de avond wisselen wolken en opklaringen elkaar af. Dat kunnen we aan het eind van de avond zeker gebruiken, een opklaring, wat zeg ik eentje, doe maar gelijk een hele fles. Lokaal valt er een bui. Ach, zolang we er niet over struikelen, niets mis mee.

Met weinig wind is er kans op mist en nevel. Daar heb je dat maffe duo weer, je komt ze overal tegen, mist en nevel. Alsof ze getweeën een actualiteitenprogramma voorzitten. Het koelt af tot 13 graden. Dan halen we de hond voor de zekerheid toch maar binnen. Morgen begint de dag op veel plaatsen grijs met plaatselijk een bui. Nee hè, niet weer, ik ben toch langzamerhand toe aan een beetje rozerood, oranje-mauve mag ook. In de loop van de dag breekt, van het noorden en westen uit, steeds vaker de zon door. Het zuiden en oosten kloppen wederom op hun kin.

Met 19 graden en een matige noordwestenwind is het minder warm. Nou, nou, dat is wel een relatief begrip, minder warm, ooit in het zuiden of oosten geweest? Volgende week ligt het kwik in de middag ook rond de normale waarde van 19 graden. Dat wordt spontaan op de rug liggen, naast elkaar aan het Noordzeestrand. Verder is het vaak droog en schijnt de zon geregeld. Die geven we dan maar op tijd wat te drinken.

Het blijft een rare gewaarwording. Mijn buienradar praat vrijwel nooit terug. Hij vult meestal in en het enige dat ik kan doen is volgen. En dat terwijl ik hem eigenlijk zoveel te vertellen heb, mijn steun en toeverlaat. Verslaafd aan zijn meldingen, wacht ik op een nieuw bericht. Wat zal het worden, zon, regen, mist of nevel? Ik val in een comateuze slaap. Als ik laat in de ochtend wakker word, staat Armand Pien naast mijn bed. Hij leest me het laatste nieuws voor. Deze morgen eet ik slaghagel en regenkaas. Uiteraard van Venz.

Bron: KNMI

Co-column geschreven samen met het KNMI en buienradar.