Kabouter Muts staat zoals altijd op zijn vertrouwde post. Vlakbij de deur waakt hij over huis en haard. Net als al zijn medekabouters in Helmond-West. Hij mijmert wat voor zich uit en denkt er het zijne van. “Wat een poeha maken die mensen toch van vakantie. Hebben ze niets beters te doen?” Ieder jaar ziet hij de grote vakantiestoet aan zijn huis voorbij trekken. Met rode hoofden van stress vertrekken ze naar vreemde oorden. Na verloop van tijd keren ze terug met gebruinde glimlachen. “Rare snuiters”, denkt ie dan.
Kabouter Muts is heel wat jaartjes oud. Zijn huid begint al aardig te schilferen. Hij zou ook best een nieuw kleurtje kunnen gebruiken. Wie weet gaat dat op korte termijn nog wel gebeuren. In het kaboutercircuit van Helmond-West doet namelijk vreemd nieuws de ronde. Op termijn zouden vele huizen gesloopt gaan worden. En naar verluidt ook het huis waarover hijzelf waakt.
Aanvankelijk schrok Muts zich een hoedje van dit vervelende nieuws. Gelukkig stelde kabouter Kruif hem meteen gerust. “Elk nadeel heb zijn voordeel, Muts! Jouw baasie krijgt straks, vanwege de sloop, wat extra centjes mee. Dan krijg jij net als het nieuwe huis vast een nieuwe lik verf. Een tweede leven.”
Kabouter Muts was helemaal happy. Hopelijk flikte Kruif hem geen kunstje. Hij had het namelijk veel te goed naar zijn zin in Helmond-West. Hij was nog lang niet toe aan recyclen. Dat liet ie liever over aan die rare vakantiegangers die jaarlijks in het buitenland recycleden.
Mien zweeft en zwetst door Helmond-West
Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West September 2010 > Kabouter Muts
