Siem, een flinke knaap met alles erop en eraan. Bijna drie en een halve kilo schoon aan de haak. Hij schittert roze, blank en blauw in een Stokke op wielen. Klaar om met verwondering de wereld te veroveren. Vele harten bonzen, van familiegeluk en vriendenpret. Van Atteveld tot Mientjes. Siem vindt een trotse vader en moeder aan zijn zijde. Ericsson wordt Siemsson, HRM wordt SRM. Een kleine familie gaat op levenswandel.
Met Siem naar Siem in Denemarken. Dansend en zingend op de tonen van Stromae: “Alors on danse, alors on chante.” Siem luistert en verhoort. Als roze wolk is hij geland in een groene Tilburgse banlieu. Als lieve stoere stamhouder en Kruikenzeiker. Met een vette knipoog, schuin boven een klein stomp neusje, palmt hij aandoenlijk oma en opa’s zo maar in. Op grote handen en voeten wordt hij gedragen.
Kobodaishi zei het al: Stroom, stroom, stroom, de loop van het leven gaat almaar door. Zeker op 25 juni, een bijzondere dag. Vanuit een blauwe hemel pinkt overgrootmamma, precies 37 jaar na dato, trots een traantje weg. En ook oma houdt het boven niet droog. Gaudi, Jansen, en Georgen, Orwell en Michael, zagen op deze dag het licht. Foucault, Cousteau, majoor Bosshardt en Michael Jackson knepen juist hun ogen dicht.
Lang geleden op 25 juni deed een vaccin tuberculose voor het eerst in de ban. Belgen zagen op 25 juni een nieuw nummerbord verschijnen. In 2150 zullen vele mensen, 7 minuten lang, op deze dag, in het duister staan. Behalve kleine Siem. Want die blijft vanaf heden, voor altijd gloren.
Groen als gras droomt hij lekker weg en zal voortvarend door het leven gaan. Als kleine tijger en als kreeft. Ambitieus en zoekend naar bewondering, laat hij zich daarbij graag regeren door de maan. Maak plaats, maak plaats, maak plaats, voor een nieuwe lieve wereldvriend.
Oudoom Mien
