20-07-2010

Hittegolf

Zwetend rol ik uit bed. Ik heb nauwelijks het idee dat ik geslapen heb. Op weg naar de badkamer doorklief ik zware warme slaapkamerlucht. In de winter ben ik blij met zo’n warme deken maar nu verwerp ik hem. Een nat washandje geeft verkoeling en ook de koude tandpasta die ik door mijn mond borstel werkt verfrissend.

Snel naar het toilet. De koelste plek in huis. Extra lang blijf ik zitten en overweeg om het kleinste kamertje in te richten tot vaste verblijfplaats, totdat de hittegolf opgezouten is. Een bedje past er net in. Laptop en koffiezetapparaat installeren en klaar is Kees. Mijn vrouw haalt me uit de droom. Ze klopt op de deur. Of ik op wil schieten.

Snel verzamelen we spulletjes voor een dagje pierewaaien aan het water. Lekker vertoeven langs de waterkant in de schaduw van dennenbomen en robuuste Polen. Zij bevolken massaal het vakantiepark. De zon is al heet en ik gooi vliegensvlug mijn kleren uit. Een horde schaatsenrijders begroet mij als ik het lauwe venwater in stap. Oppassen dat ik niet op een kikker trap. Koude- en warmtegolven glijden afwisselend langs mijn benen. Een aangenaam gevoel.

Terwijl ik wat baantjes trek valt mijn blik op een doucherek aan de overkant. Ik zie een klein jongetje in een veel te grote roodwitblauwe zwemkniebroek zijn armen heffen onder de waterstralen. De zon zet zijn rosse bolleke in vuur en vlam. Oranje boven denk ik onmiddellijk. Vanavond speelt Nederland de WK voetbalfinale tegen Spanje. Een hitte- en oranjegolf houden Nederland in een haast verstikkende houdgreep.

Uit het water laat ik me opdrogen door warme zonnestralen. Vervolgens nemen mijn vrouw en ik een witte zonnemelkdouche. We zijn klaar voor de BBQ. De zon prikt al snel in onze ruggen. Zodra we sudderen draaien we om. Op mijn teen landt een grote libel. Zijn glazige ogen draaien in de rondte. Na een poos vliegt hij weer verder. In mijn hoofd klinkt de begintune van M.A.S.H., een populaire TV-serie uit de jaren 70.

Pretgeluiden in een vreemde taal klinken boven de waterspiegel. Ik zie 10 Polen in het water een menselijke piramide bouwen. Theatrale beroepsdeformatie. Ze hebben veel plezier samen. Het Oostblokcircus trekt veel bekijks. Zelfs de badmeester kan er om lachen.

Twee ouders lopen rustig langs de waterkant. Tussen hen in loopt een kleine knaap van amper 9 jaar druk mobiel te bellen. “Nee Herman, ik kan vandaag niet. Ik ben op de camping met mijn ouders. Ik kan niet komen spelen, te druk, gaat echt niet lukken. Andere keer misschien. Wat zeg je …..” Onverstoord blijft hij al bellend tussen zijn ouders inlopen en struikelt bijna over twee eenden die zijn pad kruisen. Ik ben helemaal verbaasd en voel behalve de zon nu ook mijn leeftijd prikken.

Het zonnen maakt hongerig. Ik haal twee witte boterhammen met gebakken ei uit de koelbox. Uit plastic bekertjes drinken mijn vrouw en ik donkere ijskoude thee. De rest van de dag geven we ons over aan zomerse loomheid. De warme lucht maakt kortademig. Het wordt tijd om naar huis te gaan. Snel nog even ijsjes scoren. Die smelten voordat ze onze mond zien. Het ijs drupt langs de kin.

Ik knoop de grote handdoek om mijn middel en verwissel zo snel als ik kan mijn zwembroek voor een oranje Nastaseslip. Natte handdoeken, krantje, kruiswoordpuzzels en zwemprullaria verdwijnen in de tas. Totaal verzadigd van zon lopen mijn vrouw en ik naar de uitgang. Het hete zand schuurt in onze sandalen. Tevreden en voldaan glijden we in onze groene bakoven op wielen en varen richting huis. De hittegolf heeft ons vandaag niet klein gekregen.

Mien Zonnelach