Ik moet er telkens om lachen. Als het nieuws weer in mooie pakjes naar mij toe gebracht wordt. Liefst in rode en paarse jurkjes. Lekker sexy. Nee, nee, ik neem het nieuws niet op de hak. Daarvoor is het veel te spitsvondig. Maar eerlijk is eerlijk, het nieuws van alle dag is langzaam toe aan een behoorlijke facelift.
De inhoud mag dan van repeterende aard zijn. De kijker wil toch altijd een beetje verrast worden. Anders beklijft het nieuws niet. Ik weet niet of het u al is opgevallen. Maar het nieuws gaat ook steeds sneller. Vaak zo snel als een lopend vuurtje. Gevoed door sociale media en andere snelle boodschapbrengers, haalt de roddel het echte nieuws al bijna in. Dat gaat ten koste van de inhoud. Zou men denken. Langzamerhand is het nieuws verworden tot Olympische sport. Voor alle brengers van het nieuws is meedoen bijna net zo belangrijk als het eerste zijn. Het gouden nieuws gloort.
Gelukkig had het Nederlands nieuws dit tijdig in de gaten. Het nieuws moest sneller gebracht worden. Langzaam, heel langzaam, behoedzaam, doordacht en nog een beetje aarzelend rekte het nieuws zich op uit zijn stoel en ging rechtop staan. Dat was effen wennen. Het voelde ongemakkelijk. Het nieuws met beide benen op de grond. De achterban, de redactie, ze zweetten peentjes. Het nieuws moest nu wel echt kloppen. Vooral de nieuwsbrengers konden het nog niet goed bevatten. Ze voelden zich niet op hun gemak. Zat de lange broek wel goed? Plooide het jurkje naar behoren? Als ik nu maar niet struikel. Sta ik op het goede kruisje? Welke camera vertrouw ik mijn nieuwsblik toe?
In de Nederlandse huiskamer nam men het lopend nieuws met argwaan waar. Speelden de nieuwslezers nu verstoppertje met de camera’s? Hallo, hier sta ik? Het positiespel leidde af van de boodschap. De producer greep weer in. De studio nog groter maken, dat was de oplossing. De inhoud en het weer scheiden. Twee praatpalen neerzetten. Dat was de oplossing. En dan ook nog samen grappen. Koddig nieuws leveren. Opleuken die repetitie van nieuwsflitsen. Met boerennuchtere Hollandsheid. Het nieuws verpakt als lopend vuur in rood en paars dat zou de kijker wel wakker schudden.
Nu is het alleen nog maar wachten op de volgende ontwikkeling. Het nieuws verkoopt zichzelf al lang niet meer. Het is veel te vluchtig geworden. Het laat zich vanachter troebele schermen prostitueren. Waar is het duurzaam nieuws gebleven? De groene vertrouwde informatiestromen? Ik wil nieuws dat aardt en ankert. Dat rustig binnenkomt, langzaam verteert en heel, heel eventjes blijft liggen. Horizontaal nieuws. Sexy mag, slaapverwekkend niet en zeker niet repetitief.
Inzending voor Wedstrijd: Column Schrijven. Georganiseerd door Kunstkwartier in Helmond.
Op donderdag 14 maart vond de prijsuitreiking plaats in Lokaal42.
De columns van onderstaande prijswinnaars werden voorgedragen.
Klik hier voor een filmpje van de prijsuitreiking op YouTube.
1) Anja Kwarten – Tante Door
2) Maria van de Looverbosch – De krabbenmand en ‘t haakje
3) Jaap Mettau – Vaarwel Itterestraat
Extra prijs: Maria Smit – De collectant (gepubliceerd op De weblog van Helmond)
