Columns van Harrie (November 2010)

Wiezel / Gein & Ongein / 08-11-2010

Aanschouwt dien schonen vent die voor u op het beeldscherm rent. Pennenlikker van jewelste. Paddoloog van het eerste uur. Wizzard van de bomenste plank. Ik orakel in mijn vertelbot krakzinnige woorden.
Dat is krek wat ik wou. Ik spuw poetische woorden hemel en aarde in. Was mijn mond in onschuld met VIM. Wiezel wiezel aan de wand. Wie is hier nu het mooiste in het land. Nou ik heb zeker niet vooraan gestaan toen onze lieve heer de gezichtjes uitdeelde. In de bossen daar kun je me vinden. Vlak bij Nummer Eén. Als een literair beest zit ik achter de hinden. Ach zolang ik Raakhout maar kan kriebelen komt alles goed. Leuke website hiero. Denk dat ik hier nog wel wat langer kom vertoeven. Wellicht vind ik hier nog wat literaire maatjes. Nieuw of oud maar liefst met uitjes. Vooralsnog druk ik mijn baard. Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu.


Vertelbot / Gein & Ongein / 14-11-2010

Ja, hier is hier weer, uw paddoloog. Fris geschoren, recht uit het bos. Dit keer fris en fruitig. Ben nu even op bezoek. Bij vrienden, ja bij lieve vrienden. Zit hier lekker op de bank. Maar wacht eens even, wat hoor ik toch nu? Jinglebels, jinglebels, jingle oldewee … Jinglebels, jinglebels, jingle oldewee …

Pssssttt, waar komt dat vandaan? Mozeskriebel wat een geluid. Het komt van alle kanten. Irritantos. Het houdt maar niet op. Hee, daar nog zo één. Ho, ho, ho … jinglebel, jinglebel, jinglebel rock, jinglebel rock. Ho, ho, ho … jinglebel, jinglebel, junglebel rock. Brrrrrrr, wat zijn dat voor vreemde geluiden? Zo schel in mijn oor. Gek word ik er van. Hee, dat komt hier uit zo’n klein zwart dingetje. En het begint nu ook nog eens te trillen. Jinglebels, jnglebels, jingle oldewee. Mijn vriend komt aanrennen. Hij neemt het kleine zwarte ding van tafel. Ja, hallo met mij …? Met wie? Wat? Okee. Ja …
Pssssttt, waar gaat dit over? Mijn vriend praat tegen een zwart doosje en loopt de keuken in., hoe vreemd. Tovenarij. Dat moet ik uitzoeken. Tring, tring. Tring tring. Hee, wat is dat? Dat geluid ken ik. Tring, tring. Tring, tring. Dat geluid komt uit het vertelbot. Het vertelbot hangt aan de muur. Ja, hallo met mij …? Met wie? Met Harrie? Wie Harrie is? Dat ben ik, hoezo? Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu.


Zwarte mannetjes / Gein & Ongein / 22-11-2010

Heel vreemd. Ik zie hier allemaal zwarte mannetjes rondhuppelen in mijn bos. Ze zijn zo zwart als roet. Die hebben al heel lang geen zeep meer gezien. Ze stinken ook nog eens naar knoflook, uit hun mond. Heel vreemd. Ze sprokkelen allemaal hout. Droge harde takken. Takkenrukkers zijn het. En rare pakken dat ze aan hebben. Doet me denken aan vroeger. Toen mijn vriend Alva hier de binnenlanden introk. Het zal toch niet weer oorlog zijn. Ik haat oorlog. Hee, nou beginnen die zwarte mannetjes ook nog eens met van alles en nog wat te gooien. Ik zoek maar eventjes dekking. Verrek, ze gooien met spek. Dat is weer eens wat anders dan pek. Nou snap ik ook die veren op hun hoed. Hee, wat hoor ik nu. Wie rijdt daar nou op zijn paard? Hop, paardje hop. Wat een mafketel. Een bejaarde man in een rode jurk en op witte kousenvoetjes. En al heel lang niet meer bij de barbier geweest. De zwarte mannetjes juichen en springen en lopen achter hem aan. Zeker de aanvoerder van die zwarte bende.


Boomklopdag / Gein & Ongein / 29-11-2010

Maandag is mijn vaste boomklopdag. Ik luister naar het hout diep van binnen. Meestal snap ik het hout. Rond de herfst en winter klinkt het hol, hard en somber. Toch willen ze hun verhaal graag kwijt.

De meest vreemde verhalen krijg ik in de herfst en winter te horen. De bomen vertellen mij over zwarte mannetjes die door het bos rennen en vreemde capriolen uithalen. Handstanden, radslagen, net als op de kermis. Erg middeleeuws allemaal. Ook klagen de bomen regelmatig over gemeenteambtenaren die rondstruinen in het bos. Takkenrukkers zijn het. Daar hebben ze het niet op. Met wat mazzel heeft zo’n takkenrukker een scherpe boomzaag bij zich. Maar meestal niet. Zeikers zijn het die takkenrukkers, want ze pissen vaak tegen de schors. Daar balen die bomen enorm van. Ze hebben stuk voor stuk een hekel aan natte broeken. In donkere jaargetijden vervelen bomen zich dood. Niemand die hen eens trakteert op een flinke vrijpartij. Vooral de noesten, de ogen van de boom, zij missen de frivole vrijages aan de voet van de stam. Ach, was het maar weer voorjaar. Veel fijner voor het bos. Met de dennen gaat het goed vandaag. Ik klop nog even op wat verlaten berken. Krom van ouderdom vallen de zilvergrijzen bijna om. Ik laat alle eiken links liggen. Ik heb totaal geen geduld meer om daar nog eens op los te beuken. Gelukkig zijn de eiken de absolute koningen der lankmoedigheid in het grote bomenbos.

Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.