‘Nummer 666!’
Blikken kruisen elkaar. Een reactie blijft uit.
‘Heeft iemand nummertje 666?’
‘Eh … 666 …, ja ik …, ben ik dan al aan de beurt.’
‘Wat mag het voor u zijn?’ Vraagt de juffrouw achter de toonbank vriendelijk.
De ogen van klant 666 struinen de vitrine af van links naar rechts en vice versa.
‘Wat een aanbod vandaag. Ik kan niet kiezen.’
‘Wat ligt daar links? Het ziet er niet zo appetijtelijk uit.’
Met een blik over de toonbank polst 666 de reactie van de juffrouw.
Geduldig wacht zij af.
Nogmaals scant klant 666 de vitrine. Van links naar rechts en vice versa.
‘Doet u maar een onsje van dit en een onsje van dat.’
‘Of … nee … doet u maar anderhalf ons van dat en een ons van dit.’
‘Het is toch allemaal vers hè?’
‘Jazeker meneer, dit is van vandaag en dat is van gisteren.’
‘Is dat van gisteren? Doet u dan maar anderhalf van dit.’
Tevreden over zijn keuze kijkt klant 666 voldaan om zich heen en grapt naar zijn omstanders.
‘Jullie zijn zo aan de beurt.’
‘Wenst u nog iets anders, of had u het zo?’
‘Ja kijk …, nu u er om vraagt wil ik ook wel een ons van zus en een ons van zo.’
‘Alleen als zus en zo vers zijn en niet van gisteren.’
‘Zus is van vandaag en zo is van gisteren.’
‘O is dat zo? Doet u dan maar alleen een onsje zus.’
De juffrouw pakt het onsje zus in. Klant 666 zoekt oogcontact met zijn buurman.
‘Weet u buurman, vorige week heb ik zo genoten van zus, samen met mijn broer. Het is lang geleden dat mijn broer en ik samen zo genoten hebben van zus.’
‘Meneer …?’ Klinkt het vanachter de toonbank.
Geen reactie.
‘Weet u buurman, het is 10 jaar geleden. En voor die tijd was het nog van voor de oorlog dat mijn broer en ik elkaar voor het laatst zagen. Hebt u de oorlog meegemaakt? Nee, u bent nog jong. In de oorlog maakten we verse zus zelf nog klaar. Maandenlange rijping ging eraan vooraf.’
‘Pardon meneer …, eh … meneer … wenst u nog wat anders?’
‘Nee bedankt …, of wacht … wat denkt u buurman, zal ik nog een onsje ceci ou cela nemen? Dat is Frans, ja weet u, ik spreek ook een woordje Frans? Een woordje over de grens hè, altijd handig.’ Geleerd in het vreemdelingenlegioen, weet u.
De blik van de buurman staat nu op oorlog.
‘Juffrouw, mag ik u vragen, ceci en cela zijn ook vers mag ik hopen?’
‘Jazeker meneer, ceci en cela zijn van vandaag.’
‘Doet u dan maar een onsje van beiden.’
Argwanend scant klant 666 de omstanders in de winkel.
Hij ontwaart zo links en rechts wat irritatie.
‘Zal ik het inpakken of neemt u het zo mee?’
‘Nou juffrouw, daar moet ik even over nadenken. Het is niet goed voor het milieu. Aan de andere kant, als het op straat uit mijn handen valt, dan is het meteen zo’n rotzooi. Doe het maar in een zakje. Het zakje is toch zeker recyclebaar? Anders hoeft het niet hoor.’
‘Dat is dan 12 euro 33.’
‘12 Euro 33!? Zoveel? Hoe bestaat het, daar kocht ik vroeger de hele vitrine van leeg.’
Langzaam doorzoekt Klant 666 zijn jas- en broekzakken. Eerst met zijn linkerhand en vervolgens met zijn rechter. Het ritueel wordt twee keer herhaald.
Zonder blikken of blozen kijkt klant 666 beurtelings de buurman en de juffrouw aan.
‘Mijn portemonnee ligt thuis. Ik ga hem even halen. Leg mijn boodschappen maar achter de toonbank. Als ik terugkom ben ik meteen aan de beurt, toch? Ik heb zojuist ook al lang moeten wachten.’
Klant 666 verlaat onverstoord de winkel. Deze is intussen half leeg gestroomd. De juffrouw achter de toonbank telt haar zegeningen. Dit soort geklanterfanter is voor haar dagelijkse kost. Geduld is een kostbare zaak en in de verkoop een noodzakelijk bezit. De klant is soms een irritante koning.
Mien
Geschreven voor website Gek op Klanten
