Plakken op het pluche. Gordijnen dicht. Het licht dat mag niet binnen schijnen. De TV verdraagt dat niet. Zappen langs ontelbare kanalen. In het luchtledige. Op zoek naar wat? Bovenop de centen zitten. Niemand mag het weten. Het kindernet vertelt van een grote eend met dito snavel. Met wandelstok en wijze blik bestijgt de eend de grote ladder. Op zoek naar groot geluk.
Wentelen in dollars en alles dankzij Guus. De harde werker op de bank bewaakt alleen nog digitale flappen. Samen met zijn maatje. Een mooi stel. Grijsgroene giro-enveloppen schuift hij open met een strak mes van edelmetaal. Mooie letters in Times Roman gegraveerd. Ze zeggen alles. Willie werkt al 25 jaren aan idee en werkelijkheid. Grijze haren heeft hij lang geleden reeds verworven. Dankzij de bank in Oude Pekela.
Daar zitten zij dan zwart gekleed. Guus en Willie. Kunstig op de bank. Gordijnen dicht. Want niemand mag het zien. Het licht, de boetedoening en alle zaligheden. Ook de kier moet nog gedicht. Buren gluren overal. Het verraad, de leugen, ze liggen op de loer. Niemand mag het zien. Plakkend op het pluche en leer. Almachtig is de bank. Hij weet van niks. Houden zo.
