Ze zullen het weten in Leeuwarden en Maastricht. In Nederland, in heel Europa. Brabant wordt de culturele hotspot in 2018. Maar waarom zolang wachten? Het staat al sinds de eeuwigheid in de sterren geschreven. De sterren van Brabant. De sterren van van Gogh. In diep, diep blauw. Maak maar alvast een diepe buiging voor een krachtmeting in zult.
De voorrondes verkiezing culturele hoofdstad zijn al achter de rug. De jury gaf nog gratis tips. Kies Eindhoven als kartrekker want Brabant is zo moeilijk te profileren. Profielen zat, maar ja, kies er dan maar eens eentje uit? Van Abbe en de Pont streden en worstelden met SM en MOTI totdat het in de Gaviolizaal beierde. Bundelen die cultuur. Het is geen pot nat. Maak Brabant verkoopbaar.
Zult is verkrijgbaar in talloze varianten. Net zoveel als er slagers zijn. In principe is zult gemaakt van de varkenskopvlees, zwoerd en andere voor de verkoop onrendabele onderdelen. Als smaakmaker niet vergeten naast zout, kruiden en bouillon wat gehakte augurk en een klein scheutje azijn toe te voegen. En als roze slagroom op de taart colorozozout. Voilà dat eet nu cultuur.
En dan gaan we ook nog even met z’n allen voor de fanfare uit. Als enige provincie in Nederland zonder volkslied. Dat kan toch niet. Guus moet maar naar huus want zijn lied staat op springen. In 2018 gewoon een tour general, zonder pardon. Vullen die stadions met cultuurhooligans en zultkoppen. Philips, Lavans, Rat Verlegh, Koning Willem II, en Vliert here we come. Polonaise op de tribunes. En van te voren even vet oefenen. Door verplicht concertbezoek in 013, Effenaar, Mezz, w2 en Lakei. Let’s rock and roll. Vierkant rood en wit de vlag in stok. En dan uit volle borst Brabants joelen.
Affesere en nie bedinne. Petazzie zulde gai naar binnen griesele verrekte golliepaop. Meepesant hedde gai nog een tesnuzzik nodig zibbedeeske, of een schottelslet. Zo de eerste strofe van ons Brabants volkslied is vast klaar. En ik zeg oe, dat is geen Standaardnederlands. Dat hebben wij verleerd in de 16e en 17e eeuw. Helaas. Het Hollands beheerste toen de spraak en het Brabants de spelling. Ge moet het maor wete. Standaard. Aan munne fiets ja. Houdou. Brabantse dialecten zijn niet erkend en genieten geen enkele bescherming. Daar ligt nog een teer puntje.
Heem dat is waar de Brabander wil zijn. Heel Europa zal daar weet van krijgen. Want heel Brabant loopt kundig in kringetjes om zijn eigen heem. Op zelfgemaakte schoenen, uiteraard. Dat het allemaal mag baten. We gaan voor de zegen. Met z’n allen. Eindhoven de gekste. We sleuren alle Europeanen aan hun neus, dwars door woeste gronden, door zand, hei en stuif. En wie niet meer kan mag even paardje rijden dwars door Gruns en ven. Wie daarvan dorstig wordt mag even dommelen, trappisten of witjes baffen. Daarna proppen we de gasten vol met Bossche bollen en worstenbrood. Een zwaar beleg. Maar het zal ze gunstig stemmen. Niemand is de sigaar.
Op 6 september 2013 gaat de kogel door de kerk. Een jury zal dan één stad voordragen bij het Ministerie van OCW. Daar gaan waarschijnlijk zo’n honderd weesgegroetjes en tig processies aan vooraf. Maar vanuit de ton is al prinselijk orakeld. Leeuwarden en Maastricht krijgen aflaat. Brabant laat van zich spreken. Het staat in de sterren geschreven. Sint Bonifacius en Rieu mogen slechts naar de centjes fluiten.
