‘Na een jaar of drie aan voorbereiding is Blendle vanaf vandaag voor iedereen beschikbaar. Het idee achter de website is simpel: je betaalt een klein bedrag voor een artikel uit een krant of tijdschrift, zodat je alleen betaalt voor wat je leest. Is Blendle de redder van de journalistiek of zijn er kapers op de kust?’ (Bron: NOS Nieuws 28-04-2014)
U bent bij deze gewaarschuwd lezer. Vanaf het moment dat u deze column leest, begint mijn kassa te rinkelen. Ik heb mijn column niet voor niks even door de Blendl-blenderwebsite gegooid. Mijn verdienmodel is in gang gezet. Wie weet wordt mijn column wel wereldnieuws. Samen met al die andere artikelen, columns, nieuwsberichten die door de blender gaan. Er hoeft geen smaakje aan te zitten en ook geen kleur. Het nieuws wordt mooi gepureerd tot eenheidsworst.
Voor mij als schrijver is zo’n verdienmodelletje natuurlijk een grote goudmijn. Als ik maar snel en veel en doelgroepgericht schrijf dan loop ik mooi binnen. De uitgevers zijn gebrand op content op maat. Maar o wee, de lezers zonder centjes. Degenen met een smalle beurs. Die lezen niets van mijn pennenvreugd en zullen helaas op hun kin moeten kloppen. Of stiekem ergens illegaal op iemands iPad of iPhone meegluren. Het zal welig tieren. De obscure achterafzaaltjes. Waar vroeger stiekem gepiept werd naar blote lijven, wordt straks druk het laatste nieuws gelezen. Illegaal. Zonder betaling. Niemand mag het zien. Niemand mag het weten. Het nieuws wordt duur betaald.
We lusten er wel pap van. Van het nieuws. Laat de pulppap maar tot ons komen. Het is ook nog eens milieuvriendelijk en duurzaam zo’n Blendl-blenderwebsite. Het nieuws blijft, na eenmalige aankoop per artikel, voor eeuwig duurzaam op onze harde schijf geplakt. Hoewel, de kans is groter dat het ergens in de lucht blijft zweven. Harde schijven raken immers heel snel vol. Maar geen nood. Ook daarvoor bestaat een oplossing. Met de mond wijd open doen we gewoon aan lucht- en informatiehappen in de Cloud.
Betaalden we al jaren voor het voortbewegen en transporteren van informatiebits en -bytes. Nu gaan we ook nog eens betalen voor de inhoud van de bits en bytes. Zwaar verteerbaar denk ik dan. Milieuvriendelijk is het wel. Drukinkt is niet langer nodig. Die kunnen we dan vast weer ergens anders voor gebruiken. Drukinkt, de oude smeerolie van onze informatie gaan we transformeren naar gratis smeerolie voor het openbaar vervoer. Prima opgelost. Toch?
Het adagio van de Blendl-blenderwebsite is makkelijk te omschrijven. Door al het nieuws van (freelance) journalisten, kranten, tijdschriften, nieuwsbladen en noem maar op, in een grote blender te gooien kan iedereen in de toekomst lezen wat ie wil en kan. All you can read. De informatievraatzucht zal exponentieel toenemen. Het nieuws zal langs de X- en Y-assen, qua volume en tijd, compleet worden leeggevreten.
Bagger of geen bagger. Het doet er niet meer toe. Voor kwaliteit wordt niet meer betaald. Je kunt alleen nog kwantitatief consumeren in letters, woorden en zinnen. Een column zal niet langer hoeven voldoen aan pakweg 400 woorden. De broodschrijver maakt er met gemak 450 van. Een snelschrijver schrijft er maar liefst drie tegelijk. In nog geen tien minuten. Kassa. Schrijven maakt hongerig. Lezen kost geld.
De nieuwe ontwikkelingen brengen helaas ook wat problemen met zich mee. Overheidsbemoeienis kan niet uitblijven. De consument moet uit gezondheidsoverweging tegen zichzelf in bescherming worden genomen. Dat kan met letter- of woordmaagbanden. Hij zou zowaar kunnen stikken of imploderen van alle informatie. Een ander probleem dat zich voordoet is de opkomst van de schrijfwolf. Hij is al gespot bij diverse taalgrenzen. Als megavertaler gooit ie alle artikelen door de spellingscontrole en langs Google translate en wordt binnen no time multimiljonair. Mits hij het goed aanpakt natuurlijk.
Wolven vertoeven namelijk altijd in grote roedels. En iedere wolf is hongerig. Maar er zal genoeg informatie aan te bieden en verorberen zijn. Voor ieder wat wils. Economische principes en marktmechanismen zullen ook bij deze nieuwe techniek het werk doen. Vraag en aanbod zullen als motten rondom het licht achter elkaar aan draaien. Straks wordt het drie artikelen lezen, twee betalen. En natuurlijk zorgt een ingenieus spaarsysteem voor columnzegels. Spaar nu mee voor de gouden maandcolumn! Als u een boekje (helaas is er nog geen ander woord gevonden voor dit prehistorisch ding) vol heeft, krijgt u een uur gratis leestijd op onze mega Columnblender.
Wie het NOS Nieuws aandachtig screent en tussen de regels doorleest, heeft meteen in de gaten wat de boodschap en het beoogde doel van de kersverse Blendl-blenderwebsite is. Alexander Klöpping klopt samen met Marten Blankensteijn, beiden staan aan de basis van deze website, in een mum van tijd het geld bij u uit de portemonnee. U, mijn lieve lezer behoort immers tot een generatie die gewend is niets te betalen voor journalistiek. U mag nu dus gaan betalen, aldus Klöpping. Kwestie van cultuurverandering.
