Het was weer goed toeven in Kunstcafé Malle Abbe. Een vervroegde aanvangstijd dit keer want de verwachtingen waren hoog gespannen. Veel aanmeldingen om voor te dragen tijdens het Open Poëzie Podium PoëzieClub Eindhoven. De presentatie van de bundel 'De mooiste gedichten van 2017' een bloemlezing van gedichten voorgedragen tijdens de diverse gedichtenpodia van de PoëzieClub Eindhoven anno 2017 was ongetwijfeld een goede aanjager. Alle sociale media waren de afgelopen weken flink bestookt en het heeft geholpen. Een opkomst van tussen de 60 en 70 dichters, schrijvers en toehoorders zal Jan achter de bar zeer zeker positief gestemd hebben. Zo ook het bestuur van de PoëzieClub. Een prachtige bundel is onder hen auspiciën samengesteld, inclusief een kritisch voorwoord inclusief overzicht van het afgelopen jaar door Pierre Maréchal. De dichters en schrijvers die een bijdrage hadden geleverd aan de bundel staken allemaal hun neus erin. Voor 5 euro is dat peanuts. Zo ook ik. Toch wel een kleine beetje trots, op mijn gehamer en gebeitel voor kinderen en volwassenen op pagina 50.
Ik heb me kostelijk geamuseerd. Een warm bad om te vertoeven tussen zoveel dichterlijk en talig talent. Zelf mocht ik ook weer acte de presence geven. Voor zo'n groot publiek is dat natuurlijk hartstikke leuk. Even overwoog ik nog om mijn twee stukken ondersteboven voor te dragen. Ik was immers zeer onder de indruk en geïnspireerd geraakt door de gitarist die zijn gitaar ondersteboven bespeelde en licht streelde met een strijkstok. Onderwijl dichtte een dichter op zijn sonore tonen. Maar goed dat ik het gelaten heb. Het bloed zou sowieso veel te snel naar mijn hoofd zijn gestroomd en dan ... Nee, dat doe ik het publiek niet aan.
Het thema was 'POËTISCH THEATER, VERRASSENDE CULTUUR'. Uiteraard had ik daar mijn stukken op afgestemd. Drie had ik er bij me en twee heb ik uiteindelijk voorgedragen. Het was simpelweg te druk voor more. Mijn Luie leeuwpaarden deden het goed in het intieme theater. Evenzo het stukje Pech, verrassende Eindhovense cultuur op zijn Reeperbahns. Je zult toch Johan heten met Carnaval? Terrible.
En dan was er natuurlijk de literaire quiz. Knappe koppen die zich daar zinnig over buigen. Ik heb me slechts gebogen over coulissen in de winter. Genoeg uitdaging in kwatrijn. Maar Antjie Krog (Zuid-Afrikaanse dichteres en hoogleraar die de Gouden Ganzenveer in 2018 in ontvangst mag nemen) ga ik zeker nog een keertje lezen, na Hanlo. Heb immers altijd een zwak voor reserves. Maar eerst ga ik nog wat haiku's maken. Zo leuk.
De kersverse nieuwe Eindhovense stadsdichteres Jessica Bartels droeg ook een stukje voor. Een mooi gedicht over Eindhoven. Hoe het heette liet ze even in het midden. "Ik geef mijn gedichten nooit titels maar nummers." Dat maakte mij natuurlijk nieuwsgierig. Welk nummer had het gedicht van Eindhoven dan? "338 of zo!" Moet kunnen. We noemen het gewoon 'Eindhoven'. Wie maakte nog meer indruk, zonder iemand voor de borst te stoten een kleine opsomming. Wilco Bosems (Eindhoven), Marijke Strijbosch (Eindhoven), Gerardo Insua Teijeiro (Uithoorn), Ruben Kemperman (Helmond, woonachtig aan de andere kant van het knaal), Gijs ter Haar (?), Bob Kalkman (Nijmegen), Johan Meesters (Oostburg), Hans F. Marijnissen (Eindhoven), Willem Adelaar (Eindhoven), Gerwout van Lodewyck (Geel), Gérard Vromen (Eersel), Pierre Maréchal (Eindhoven). Dank nog aan Pierre, herinneringsgewijs heb ik Frans Babylon nu in mijn collectie. Nu nog tijd vinden om te lezen. Ha, ha.
Een kleine foto-impressie is hier te zien. Met dank aan Hans F. Marijnissen voor het maken van mijn foto.
