Werkelijkheid meer absurd dan fantasie (4): Zwarte Piet

Onlangs zag ik een YouTube-video voorbij komen, mij gestuurd door een goede vriend uit mijn netwerk of adresboek zo u wil, via het social media kanaal WhatsApp. De YouTube-video zat verpakt in een geforward appje en ik zag al snel dat de herkomst van de clip uit een vreemd land was. Ik kon immers geen touw vastknopen aan de letters die op de papieren zak vermeld stonden, die de hoofdpersoon uit de clip over zijn hoofd trok. Gelukkig stond op het eerste stilstaande beeld een wit vlak met Nederlandse tekst geplakt: "De oorsprong van Zwarte Piet". De desbetreffende hoofdpersoon liep half weg uit het bevroren beeld. Het wekt nieuwsgierigheid op en toch ook een verwachtingspatroon. Krijgen we nu iets flauws over de goedheiligman uit Mira of gaan we linea recta door naar Spanje? En belangrijker nog, wat deed de zak van Sinterklaas (I presume), over het hoofd van de hoofdpersoon? En wie was die hoofdpersoon? Waarom hield hij de zak over zijn hoofd bij zijn hals stevig omkneld vast en waarom sprong hij ondertussen flink op en neer? Het antwoord was snel daar toen hij de zak voorover gebukt langzaam verwijderde. Er viel wat zwarte gruis uit de zak en toen de hoofdpersoon vervolgens rechtop ging staan bleek zijn hoofd gitzwart te zijn. Echt megazwart. Zo te zien was hij kaal. Zwart kaal. Alleen een kleurrijke muts op zijn hoofd ontbrak nog. De geboorte van Zwarte Piet aldus. Tot slot een schaterlach van iemand die zijdelings bij een kampvuur zat. ook de schaterlach was in een onverstaanbare taal. Waarschijnlijk Russisch.

Geen leukere Zwarte Piet dan de Piet die niet verwacht zwart gemaakt te worden. Mien dus. Op de kleuterschool. Lang, heel lang geleden. Toen Pieten nog zwart waren, zwart gemaakt werden, pikzwart mochten zijn. Toen er nog gespot en gejokt mocht worden ... en bovenal gelogen. Dat mag nu niet meer. En iedereen doet het toch? Hoe kan dat nu? Demonstranten tegen Zwarte Piet die liegen zeker niet? Het liegt er niet om anders. Anders, ook zo'n gevaarlijk woord, zeker binnen een democratie die heel langzaam de deuren en gordijnen sluit. Helder en transparant willen ze de Zwarte Piet maken. Kleurrijk liefst. Kunstzinnig haast. Regenboogpieten bij voorkeur. In transitie? Onzijdig? Onpartijdig? Kan niet. Net zoals ik al heel lang wens dat een toekomstige Paus wat mij betreft eens een donker gekleurde lesbienne mag zijn, wens ik een nieuwe Zwarte Piet in ieder geval witte rook toe. Als hij dan door de schoorsteenpijp van de Sixtijnse Kapel zou kruipen dan zou er niets aan de hand zijn. Witte Piet. Wie wil hem niet? Wit en getraumatiseerd. Bang voor het zwarte spook dat hem achter de vodden zit. De kiezer heeft gekozen en altijd gelijk zeg ik dan maar. Zwarte verkiezingen zijn het geworden. We wachten met z'n allen af tot Sint en Santaclaus de biezen hebben gepakt. We formeren rondom witte Piet en komen er met zijn allen uit. Meer of minder Zwarte Pieten!? Ik zeg meer!  

Nota:

Vierde deel van een reeks verhalen over absurditeit in werkelijkheid en fantasie. Associatief en intuïtief. Ingezonden met oproep aan lezers van Web Tales om een prikkelwoord aan te reiken voor een volgend schrijven.