Een spel,van prikkelwoorden. Stekend en brandend onder de huid.
Geïnspireerd door zon en maan. Aanstekelijk met een rechtstreekse
verbinding naar het hoofd. Koud of warm via de ruggengraat vinden ze de
weg. Woorden met gevoel. Ik kan ze bijna ruiken, horen, proeven, nu nog
zien. Vingervlug razen de vingers over het toetsenbord om af en toe even
te pauzeren, nadenkend over een andere combinatie. Hinkstapsprongen
worden er genomen. Om soms heel vlug thuis te komen. Het lichtscherm
tovert tekst en hier en daar wordt nog wat geschrapt, geschaafd en
toegevoegd. Het prikkelwoord heeft zijn plek gevonden. Midden tussen
verzachtende omstandigheden. Omstanders die de prikkel lezen, herkennen,
opslaan in hun hoofd. Om het vervolgens te laten afglijden via hun
spina rechtstreeks naar de huid. Kippenvel.
Het prikkelwoord vandaag: prikkelwoord. Als dat niet prikkelt. Duizend gedachten flitsen door het hoofd. Heb er slechts een van nodig. Ik laat de associatie even los en start de eerste zin. Ik moet meteen aan prikkellimonade denken. Gazeuse voor de Belgen onder ons. In zo'n hardglazen fles. Wie kent het niet. aanlenglimonade. Zo wordt het ook wel genoemd. Of begeef ik, me nu op Limburgs talig vlak? Oppassen, want dat vlak is spiegelglad. Voordat je het beseft, ga je onderuit. Of ga ik toch voor prikkellimonade aan de onderarm? U kent het wellicht uit uw jeugd. Twee handen op een tengere onderarm en dan de handen tegengesteld draaien. Prikkeldraad geven, zo wordt het ook genoemd. Hoe prikkelend willen we het vandaag hebben? De prikkeldraad dan maar. Ik schreeuw het uit. Stop, stop ... ik houd het niet meer. Mijn vriendje draait door. Ik kijk in zijn ogen. Ze stralen verwildering uit. Vuur spuit uit zijn ogen. Mijn arm staat in brand. Stop, stop, stop ... Ik kijk naar mijn arm. Er komt rook van af. Het begint te stinken, naar rookvlees. De geur is niet te harden, niets dat zo stinkt als verbrand vlees. Mijn vriendje laat even los en stopt zijn handen in een teiltje koud water dat naast hem staat. Effen blussen, want hij staat zelf ook in vuur en vlam. Ik verga intussen van de pijn. Op mijn onderarm is nu een klein fikkie ontstaan en het kruipt langzaam verder richting elleboog. Paniek. Want ik sta stijf van schrik en kan niet meer bewegen. Tergend langzaam verspreid het vuur zich over mijn hele lijf. Het gaat alle kanten op. Na een paar uur branden ga ik in rook op, een hoopje as blijft smeulend achter. Van mijn vriendje is ook geen spoor meer te bekennen.
Het prikkelwoord vandaag: prikkelwoord. Als dat niet prikkelt. Duizend gedachten flitsen door het hoofd. Heb er slechts een van nodig. Ik laat de associatie even los en start de eerste zin. Ik moet meteen aan prikkellimonade denken. Gazeuse voor de Belgen onder ons. In zo'n hardglazen fles. Wie kent het niet. aanlenglimonade. Zo wordt het ook wel genoemd. Of begeef ik, me nu op Limburgs talig vlak? Oppassen, want dat vlak is spiegelglad. Voordat je het beseft, ga je onderuit. Of ga ik toch voor prikkellimonade aan de onderarm? U kent het wellicht uit uw jeugd. Twee handen op een tengere onderarm en dan de handen tegengesteld draaien. Prikkeldraad geven, zo wordt het ook genoemd. Hoe prikkelend willen we het vandaag hebben? De prikkeldraad dan maar. Ik schreeuw het uit. Stop, stop ... ik houd het niet meer. Mijn vriendje draait door. Ik kijk in zijn ogen. Ze stralen verwildering uit. Vuur spuit uit zijn ogen. Mijn arm staat in brand. Stop, stop, stop ... Ik kijk naar mijn arm. Er komt rook van af. Het begint te stinken, naar rookvlees. De geur is niet te harden, niets dat zo stinkt als verbrand vlees. Mijn vriendje laat even los en stopt zijn handen in een teiltje koud water dat naast hem staat. Effen blussen, want hij staat zelf ook in vuur en vlam. Ik verga intussen van de pijn. Op mijn onderarm is nu een klein fikkie ontstaan en het kruipt langzaam verder richting elleboog. Paniek. Want ik sta stijf van schrik en kan niet meer bewegen. Tergend langzaam verspreid het vuur zich over mijn hele lijf. Het gaat alle kanten op. Na een paar uur branden ga ik in rook op, een hoopje as blijft smeulend achter. Van mijn vriendje is ook geen spoor meer te bekennen.
Nota:
Derde deel van een reeks verhalen over
absurditeit in werkelijkheid
en fantasie. Associatief en intuïtief. Ingezonden met oproep aan lezers
van Web Tales om een prikkelwoord aan te reiken voor een volgend
schrijven. 