Kon ik maar de juiste cijfers vinden of verkeerde woorden. Kon ik maar ergens staan, voor een kwartje achterin. Ik dring ongeduldig voor en pas drie keer op mijn tellen. Mijn eerste woord zal ketters zijn en lage woorden zullen honger lijden. De muizen gaan vrijuit op het spek. Het konijn met de kat op stok. Geen hond zal ernaar kraaien. Op de stoel swingen salamanders. De sloot is in de put en de nieuwe geit gedumpt.
Zwijgende tonnen remmen de betere bankzit. No rit without norit. De dood is een lachpiek. Soms comme kommer en soms comme kwel. Hel en grond blijven puddingslap liggen. Slechts snelle slakken gaan er van tussen, slap van kont, als u bedoelt wat ik begrijp. Ze leggen suiker op de kippen. Een dikke oogst brengt meel en gort samen. Eten in de vrouw brengt domheid uit de fles.
Wat de heer kent dat slikt ie door.
Het lijf jaagt op hoedjes en schrikt in verbondenheid. Een flinke bries ontglipt het struikgewas en de gekookte peren liggen te ver weg. Er is nog niemand voorlangs geappeld. Dat maakt het hoofd gratis en de zorgen zwaar. Vlak voor de auto stoot het paard zich drie keer aan een tandarts. Die breekt met een krik zijn mond goed dicht. Het koper wordt koud gesmolten. Woorden in messing geven bronzige stilte.
Slechte communiquasi versart de geest. Met sterk geredetwist zet ik slappe woorden neer. Autobustraagheid leidt tot zwakke lettersamenhang. Ik gok beter tegen slecht gissen in. Mijn woordenwissels starten vaak in lelijkheid. Ik huil met korte melkmuil en kleed mij zittend aan. Ik zie niet uit maar kijk wel in. Een dag gehuild is een dag geleefd. Ik wissel slechts woorden en denk dat ik ben. It’s always worse to stay at home permanently. I better start with an undefined depart.
Mien Babel
